(ณ ห้องโสต)
ชิโนบุ: ท่านหัวหน้า! ทำภารกิจเสร็จเรียบร้อยแล้วขอรับ!
ขอความช่วยเหลือจากเท็นโคเซย์โดโนะได้ตามคำสั่งแล้วล่ะขอรับ! ชมทีสิ ชมทีสิ♪
เอาล่ะเท็นโคเซย์โดโนะ! ถึงที่นี่อาจจะอึดอัดคับแคบไปหน่อย แต่เข้าไปได้เลยไม่ต้องเกรงใจนะขอรับ♪
เทโทระ: อ๊าาา ทนไม่ไหวแล้วฮะ! ทำไม่ได้หรอก!
ชิโนบุ: เหวอ เทโทระคุง! มีอะไรเหรอ!?
เทโทระ: อ๊ะ เซนโกคุคุง ขอโทษที่ชนนะฮะ!
เซนโกคุคุงเองรีบหนีไปดีกว่านะฮะ ถ้าอยู่กับหัวหน้าต่อไป จะต้องเป็นบ้าแน่ๆ!
ชิโนบุ: ก็เห็นด้วยอยู่หรอกขอรับ! แต่เดี๋ยวก่อนสิเทโทระคุง อย่างน้อยก็เปลี่ยนชุดก่อนแล้วค่อยหนีสิ!
ตอนนี้เป็นช่วงหน้าฝน ข้างนอกเลยฝนตกหนักมากเลยนะ! เดี๋ยวชุดยูนิตที่อุตส่าห์ได้มาก็เลอะไปหมดหรอกขอรับ?
...ไปซะแล้วสิ เกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ข้าน้อยไม่อยู่กันล่ะเนี่ย?
จนก่อนหน้านี้ ข้างนอกฝนตก แถมเรายังเช่าห้องซ้อมไม่ได้ด้วย... แล้วยังมีการฉายรายการโทคุซัตสึแบบต่อเนื่องอีก(โทคุซัตสึละครโทรทัศน์คนแสดงของญี่ปุ่น เช่นอุนตร้าแมน ขบวนการเซนไต หรือคาเมนไรเดอร์)
เทโทระคุงควรจะมีความสุขมากกว่าหรือเปล่า
เพราะเค้าเป็นคนตรงไปตรงมาแล้วก็ใสซื่อด้วย คงจะอินแล้วประทับใจซะจนร้องไห้ออกมาหรือเปล่านะ?
จิอากิ: อื้ม เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจะอธิบายให้เอง!
ชิโนบุ: เหวอ ท่านหัวหน้า เหตุใดจึงขึ้นไปที่สูงแบบนั้นกัน? นินจาหรือ? เป็นนินจางั้นหรือขอรับ?
จิอากิ: ไม่ใช่นินจาหรอก! ฉันคือดวงใจที่ลุกโชน โมริซาว่า จิอากิ เป็น "มิตรแห่งความเที่ยงธรรม" ที่ปกป้องความสงบสุขของโรงเรียนยูเมะโนะซากิแห่งนี้...☆
ไม่ว่าเมื่อไร "มิตรแห่งความเที่ยงธรรม" ก็ต้องปรากฎตัวจากที่สูงๆ เด่นสะดุดตาอยู่แล้ว!
ชิโนบุ: เออ... ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นคนบ้ากับควันมากกว่านะขอรับ... อ๊ะ พอดูดีๆแล้วกำลังขี่หลังมิโดริคุงอยู่นี่นา?
มิโดริ: อือ หนักจัง... ประธาน ถ้าขยับแบบนั้นผมแบกไม่ไหวนะครับ...
จิอากิ: เดี๋ยวเถอะทาคามิเนะ ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ! ว่าตอนสวมชุดนี้ หรือก็คือตอนที่แปลงร่างอยู่นั้น ให้เรียกฉันว่า "หัวหน้า" ไม่ใช่ "ประธาน" น่ะ!
มิโดริ: เฮ้อ... น่ารำคาญ อยากตาย...
ระหว่างแบกประธาน... แบกหัวหน้าไว้แบบนี้ต่อ กับโยนทิ้งไปเนี่ย... แบบไหนจะน่ารำคาญน้อยลงกันนะ...?
จิอากิ: อย่าเลี่ยงสิ่งน่ารำคาญน่า ทาคามิเนะ! สนุกสนานไปกับอุปสรรคสิ รักในความยากลำบากซะสิ! ฟุฮ่าฮ่าฮ่า☆
มิโดริ: ......
ชิโนบุ: มิ... มิโดริคุง เย็นไว้ เย็นไว้
ถ้าโยนทิ้งไปเพราะรำคาญล่ะก็ เขาได้ตายแน่ขอรับ ถ้าใช้ท่ามวยปล้ำที่นอกเวทีล่ะก็มันอันตรายนะ!
มิโดริ: อือ~ ฉันเองก็ยังไม่อยากเป็นฆาตกรเหมือนกัน แถมการเข้าคุกก็ดูน่ารำคาญด้วย...
จิอากิ: ไม่ได้นะ ไม่ได้นะ ทำไมถึงท้อแท้เอากลางคันล่ะ ทาคามิเนะ!
ฉันเองก็พูดจนปากเปียกปากแฉะแล้วนี่ ว่า "ถ้าเป็นลูกผู้ชายล่ะก็ จงทำซะ" น่ะ!
ชิโนบุ: ไม่ได้นะขอรับ! ท่านหัวหน้า ช่วยคิดก่อนพูดบ้างเถอะขอรับ!
จิอากิ: อื้ม! แต่ก่อนหน้านั้น เดี๋ยวจะอธิบายสถานการณ์ให้ฟังก่อนแล้วกัน!
ที่ฉันขี่คอทาคามิเนะ ก็เพื่อจะซ่อมเบรกเกอร์บนเพดานไงล่ะ!
จะหาบันไดมันก็ยากด้วย ค่อยยังชั่วที่มีทาคามิเนะอยู่!
มิโดริ: ผมก็ทำได้แค่เรื่องแบบนี้นี่ล่ะ... ถ้าความสูงของผมเป็นประโยชน์ล่ะก็ ถือว่าเป็นเกียรติมากครับ...♪
ชิโนบุ: อืม กระจ่างแจ้งแล้วล่ะขอรับว่าทำไมถึงขี่คอกันอยู่ แต่ว่าแล้วทำไมเบรกเกอร์ถึงพังได้ล่ะ?
จิอากิ: อื้ม! เหมือนว่านากุโมะจะทำอะไรพลาดไป ก็เลยทำให้ห้องนี้ไฟดับน่ะ!
แล้วก็ทำอุปกรณ์ห้องโสตพังด้วย หมอนั่นเนี่ยซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะ!
เพราะงั้นก่อนอื่นก็เลยต้องซ่อมไฟกันก่อนน่ะ!
จากนั้นพอซ่อมไฟกับอุปกรณ์ห้องโสตเสร็จ...
ฉันก็เลยทำการแสดงแล้วก็พูดบทพูดของ "ซีรี่ย์โทคุซัตสึแฟนตาซีเรื่องนึง" ตั้งแต่ตอนที่หนึ่งเท่านั้นเอง!
แต่ว่าระหว่างนั้น นากุโมะก็โหวกเหวกเสียงดังแล้วหนีไปซะเฉยเลย! น่าเสียดายจัง ต่อจากนี้กำลังจะเข้าช่วงสนุกเลยแท้ๆ...?
แต่ว่าไม่ต้องห่วง หมอนั่นต้องกลับมาอยู่แล้วล่ะ! ฉันเชื่อมั่นแบบนั้น!
จนกว่าหมอนั่นจะกลับมา จะแสดงรายการโทคุซัตสึต่อก็แล้วกัน! ต่อไปจะเอาเป็นซีรี่ย์อะไรดีน้า~ หืมหึหืม♪
เข้าใจใช่ไหมทาคามิเนะ ฉากแอคชั่นที่ต้องใช้สลิง ให้นายแบกฉันนะ?
มิโดริ: ไอ้ฮีโร่โชว์ไร้ประโยชน์นี่มันอะไรกันเนี่ย... น่ารำคาญชะมัดเลย อยากตาย...
ชิโนบุ: หืม~? ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ริวเซย์ไตนี่ก็ยังคงครึกครื้นไม่เปลี่ยนเลยนะขอรับ~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น