(ณ สตูดิโอ)
สุบารุ: เฮ้~ ซารี่~☆
ดูสิๆ ชุดสำหรับใส่ในดูเอลหมายเลขหนึ่งเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ! ลองสวมดูแล้วล่ะ เป็นไงบ้าง? เข้ากันม้า~?
อาราชิ: ว๊าย อย่าเพิ่งขยับสิจ๊ะสุบารุจัง ด้ายยังไม่เข้าที่เลยนะ เดี๋ยวก็หลุดเอาหรอก?
สุบารุ: โทษทีๆ อะฮะฮะ☆ แต่ว่าอันสึตัดชุดออกมาทนทานจะตาย ถึงจะขยับนิดหน่อย... เหวอ ลุ่ยแล้ว!?
อาราชิ: นั่นไงล่ะ พูดไม่ทันขาดคำเลย... ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าเห่อชุดใหม่ แต่ความร่าเริงนั่นเก็บเอาไว้ใช้ตอนดูเอลเถอะจ้ะ
มาโอะ: โอ๊ะ เหมือนพวกนายจะสนิทกันแล้วนะ ค่อยยังชั่ว♪
สุบารุกับอาราชิเนี่ย อยู่กับใครก็ไร้กังวลตลอดเลยนะ~ กำลังลำบากใจที่คนอื่นไม่ค่อยความร่วมมืออยู่เลย
สุบารุ: โอ๊ะ? ซารี่ รู้จักกับเออ... คุณตุ๊ดคนนี้ของ Knights ด้วยเหรอ?
มาโอะ: คุณตุ๊ดเหรอ... พวกเราอยู่ห้องเดียวกันน่ะ
อาราชิ: อุฮุฮุ มาโอะจังมีเพื่อนร่วมห้องอยู่ใน Knights เยอะจังเลยเนอะ~♪
มาโอะ: อย่าเติม "จัง" ลงไปด้วยสิ มันดูแปลกๆเหมือนฉันถูกทำเหมือนเป็นเด็กเลย
พวกนายลองเสื้อกันแล้วสินะ สุบารุคุงซนซะจนจับแต่งตัวยากเลยใช่ไหมล่ะ~?
อาราชิ: นั่นสิเนอะ สุบารุจังเนี่ยเหมือนเด็กตัวน้อยๆเลย แต่ชั้นก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะ เด็กผู้ชายที่ร่าเริงคือสมบัติของโลกนี้นี่นา♪
สุบารุ: เออ อย่าแตะเนื้อต้องตัวมากนักสิ~?
อาราชิ: ตายจริง ขอโทษนะจ๊ะ ใสซื่อดีจริงๆเลย น่าร๊าก♪
สุบารุ: อือ... มีกลิ่นเดียวกันกับจี้จังเซ็มไปเลย เป็นไทป์ที่รับมือยากซะด้วยสิ
งั้นเดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนเป็นเสื้อที่ขยับตัวง่ายแล้วไปซ้อมกับฮกเก้ก่อนนะ! บ๊ายบาย~♪
อาราชิ: ตายจริง หนีไปซะแล้วสิ
มาโอะ: เอาเป็นว่า การติดตั้งเวทีเรียบร้อยแล้วล่ะ... ถ้าเตรียมชุดเสร็จล่ะก็ แปลว่าการเตรียมการส่วนใหญ่ก็เสร็จเรียบร้อยแล้วล่ะมั้ง?
อาราชิ: นั่นสินะ แต่ว่าไม่ได้เปิดดูเอลเสียนาน แบบนี้ก็สวมชุดเมื่อสมัยก่อนไม่ได้แล้ว
แบบนี้คงต้องทำชุดใหม่แล้วสิ แต่ว่า
เดิมที Knights ก็มีชุดยูนิตปกติเป็นธีมหมากรุกอยู่แล้วด้วย...
ในกรณีที่แย่ที่สุด ตัดแค่ชุดดูเอลส่วนของ Trickstar ก็พอแล้วล่ะมั้ง?
เพราะงั้นอันสึจังก็เลยเน้นเรื่องการดีไซน์ชุดและการตัดเย็บให้ Trickstar มาเป็นอันดับแรกก่อน
แล้วถ้ามีเวลาเหลือล่ะก็ จะเตรียมชุดส่วนของพวกเราให้ด้วยล่ะ
อันสึจังเนี่ย ขยันขันแข็งจริงๆเลยนะ อยากให้ทุกคนใน Knights ที่เอาแต่เอื่อยเฉื่อยดูไว้เป็นตัวอย่างเลยล่ะ
นี่อันสึจัง ชั้นเองก็ถนัดเรื่องการตัดเย็บเหมือนกัน จะให้ชั้นช่วยก็ได้นะจ๊ะ?
อะฮะ "เน้นเรื่องการซ้อมร้องและเต้นไปเถอะนะ" เหรอ? นั่นสินะ ถึงจะเตรียมชุดกับเวทีเรียบร้อยแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะวางใจได้สินะ
มาโอะจัง ไว้ให้ทุกคนมาประชุมร่วมกันอีกทีแล้วกันนะ สึคาสะจังเองก็คงใกล้จะกลับมาหลังจากยื่นเรื่องเสร็จอะไรเสร็จแล้วล่ะ
ดูเอลเนี่ย เป็นไลฟ์ถนัดของ Knights เลยล่ะ เดี๋ยวชั้นจะช่วยบอกรายละเอียดให้เอง♪
มาโอะ: อื้ม ขอบใจนะ งั้นฝากจัดการเรื่องชุดทีนะอันสึ... โอ๊ะ?
ริทสึ: ฟี้ ฟี้...♪
มาโอะ: นี่ ริทสึ ไหงถึงไปนอนหนุนตักอันสึเนี่ย? มันเกะกะการทำงานนะ แถมยังถือเป็นการล่วงละเมิดทางเพศด้วยนะ...?
อาราชิ: อุฮุฮุ ริทสึจังเค้าเชื่องน่าดูเลยนะ
เป็นเพราะว่าถ้าเกิดขอร้องอะไรอันสึจังก็จะคอยทำให้หมด ก็เลยเหมือนจะให้เธอคอยดูแลอยู่หลายๆเรื่องเลยล่ะ
ทั้งให้นวดไหล่ แถมให้ป้อนข้าวอีก ริทสึจังเนี่ยเป็นเด็กขี้อ้อนจริงๆเลย♪
มาโอะ: งั้นเหรอ หายากนะเนี่ยที่ริทสึจะเชื่องกับคนอื่นนอกจากฉัน... เป็นความสามารถของอันสึสินะ แต่นี่มันก็เกะกะการทำงานจริงๆนั่นล่ะ เอ้าตื่นได้แล้ว จะประชุมกันแล้วนะ~?
ริทสึ: งือ ทั้งที่อุตส่าห์เจอหมอนที่นอนหลับสบายแล้วแท้ๆเชียว
ดีจังอันสึเป็นคนไม่ค่อยพูด ได้หลับอย่างเงียบสงบเลยล่ะ ทั้งนุ่มนิ่มแถมยังมีกลิ่นหอมๆอีกต่างหาก...♪
มาโอะ: อย่าไปอ้อนคนที่อายุอ่อนกว่าตัวเองงั้นน่า... อันสึ ถ้าลำบากใจล่ะก็บอกมาก็ได้นะ ถ้าปล่อยเอาไว้เดี๋ยวเจ้าหมอนี่มันจะถลำลึกเอา
ริทสึ: หนวกหูจัง ถึงฉันจะอายุมากกว่า แต่ซ้ำชั้นก็เลยอยู่ปีสองเหมือนกันนี่นา เพราะงั้นไม่มีปัญหาหรอก อ้อนได้ไม่เป็นไรนี่นา...♪
มาโอะ: เหตุผลแบบไหนกันเนี่ย เอาเถอะ การสนิทสนมกับโปรดิวเซอร์เองก็เป็นส่วนหนึ่งของงานเหมือนกัน แต่พอมองดูแล้ว ทำไมฉันถึงรู้สึกว้าวุ่นใจขึ้นมาก็ไม่รู้
อาราชิ: อุฮุฮุ มาโอะจังหึงอยู่สินะเนี่ย แต่ว่าหึงริทสึจังหรืออันสึจังกันล่ะ?
มาโอะ: เปล่าอ่ะ... ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย
อาราชิ: อะฮะฮะ เขินซะแล้ว น่าร๊าก~♪
อ๊ะ อันตราย! มันกระทบอันสึจังด้วยสินะจ๊ะ เป็นอะไรไหม? เมื่อกี๊เข็มทิ่มนิ้วไปหรือเปล่า?
ริทสึ: อา~ ได้กลิ่นหอมๆด้วย... งั่ม♪
มาโอะ: เหวอ หยุดนะริทสึ อย่าไปเลียนิ้วอันสึสิ!
ริทสึ: งืม งืม... อา ได้ดูดเลือดแสนอร่อยที่ไม่ได้ดูดมาซะนานแล้ว♪
ฮุฮุฮุ ตื่นเต็มตาแล้วล่ะ~ ไปฝึกซ้อมหน่อยดีไหมนะ♪
อาราชิ: ก่อนหน้านั้น ต้องรีบปฐมพยาบาลให้อันสึจังก่อนแล้ว... ถ้าเกิดรอยแผลเป็นขึ้นมาบนผิวหนังของเด็กสาวก็แย่น่ะสิ พอจะมีกล่องปฐมพยาบาลหรือเปล่า?
ริทสึ: แค่เลียก็พอแล้วล่ะ น้ำลายใช้ฆ่าแบคทีเรียได้นะ... อ้าม~♪
มาโอะ: พอเถอะน่า มันน่าเกลียดนะ! จะกลายเป็นการล่วงละเมิดทางเพศไปจริงๆแล้วนะเนี่ย ริทสึ!?
...อา โถ่ ขอโทษที่สร้างปัญหาให้ตลอดเลยนะ อันสึ
แต่ว่าเป็นเพราะมีโปรดิวเซอร์ที่พึ่งพาได้ พวกเราถึงทำตัวสบายๆกันได้ไงล่ะ!
ถึงพวกเราจะเป็นแบบนี้ ต่อจากนี้ไปก็ขอฝากตัวด้วยนะ♪
อาราชิ: มัดมือชกจริงๆเลยนะจ๊ะเนี่ย มาโอะจัง อ๊ะ อันสึจัง มีชุดปฐมพยาบาลอยู่สินะ ขอยืมหน่อยนะ เดี๋ยวจะฆ่าเชื้อแล้วปิดแผลให้♪
ก็เป็นมือที่จะตัดชุดของพวกเรา... ไม่สิ มือที่จะสร้างอนาคตให้พวกเรานี่นา ต้องดูแลรักษาให้ดีสิ... ความเจ็บปวดเอ๋ยจงหายไป~♪
มาโอะ: อะฮะฮะ ถึงตอนแรกจะยังรู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่ก็จริง แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกอย่างกับเป็นบ้านตัวเองไปแล้วสิ เป็นเพราะอันสึหรือเปล่านะ?
แบบนี้ ทำเอาตั้งตารอดูเอลในวันจริงแล้วสิ♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น