วันเสาร์ที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2564

ผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้สีเขียวสด - ฝึกซ้อมรายบุคคล/ตอนที่1

 

(ณ ระเบียงทางเดิน)

เคย์โตะ: (แม้อำนาจของสภานักเรียนตกต่ำลงไปช่วงหนึ่ง จนเป็นอันตรายกับการคงอยู่ของโรงเรียนยูเมะโนะซากิก็จริง แต่ก็ใช้เวลาอยู่หลายเดือนจนฟื้นคืนกลับมาได้แล้ว)

(แต่ว่า หากถามว่าเทียบเท่ากับก่อนหน้านี้ได้หรือไม่นั้น... ก็มีแต่ต้องส่ายหน้าเท่านั้นล่ะ)

(ผู้ที่รับผิดชอบโรงเรียนนี้ในระหว่างที่เอย์จิไม่อยู่ก็คือฉัน จึงได้เผลอโอ้อวดตนไปว่า ไม่มียูนิตใดที่ต่อกรกับอาคัตสึกิได้...)

(ผลลัพธ์ก็คือความพ่ายแพ้ใน S1 แม้เอย์จิจะออกจากโรงพยาบาลมาโดยทันทีก็จริง แต่หลังจากนั้นใน DDD Trickstar ที่เป็นหน้าใหม่ก็ได้ชัยชนะไป)

(ถึงเอย์จิจะบอกว่าเป็นไปตามการคาดการณ์แล้วก็จริง แต่ฉันก็เชื่อแบบสนิทใจไม่ได้หรอก)

(ทำลายรากฐานอันแข็งแกร่งที่สภานักเรียนสร้างขึ้น และในตอนนี้โรงเรียนยูเมะโนะซากิก็จะกลายเป็นเขตไร้กฎหมายไป)

(ฉันเองในฐานะคนของสภานักเรียนแล้ว ไม่มีทางจะยอมรับสภาพแบบนี้ได้หรอก)

(เพื่อการนั้น จึงจำเป็นต้องตั้งใจฝึกฝนให้ก้าวหน้าต่อไป โดยไม่หลงระเริงไปกับมัน)

(...ในที่สุดก็เห็นที่หมายแล้วสิ เหมือนจะได้ยินเสียงอะไรด้วย มีใครมีถึงก่อนล่วงหน้าแล้วงั้นเหรอ?)

(เอาเถอะ ส่วนฉันก็จะขออยู่จนกว่าเป้าหมายจะบรรลุก็แล้วกัน)


(ณ ห้องเต้น)

เคย์โตะ: ขออนุญาต


โซมะ: ย่า! ฮ่า!


เคย์โตะ: (คนที่กำลังแกว่งดาบอยู่ตรงนั้น... คันซากิงั้นเหรอ?)


โซมะ: ฮ่าาาาาาา.....! ย่าา...! ฮึ้บ!


เคย์โตะ: คันซากิ แกทำอะไรอยู่น่ะ ที่นี่มันที่สำหรับฝึกซ้อมนะ ไม่ใช่ที่ๆจะมาแกว่งดาบ...


โซมะ: เชสโตะ...!


เคย์โตะ: !?


โซมะ: อ๊ะ ฮาสึมิโดโนะนี่นา ไม่นึกว่าจะมีคนอยู่ก็เลยเผลอแกว่งไปเสียเต็มแรงซะได้...! ฮาสึมิโดโนะ มิได้รับบาดเจ็บอะไรใช่หรือไม่?


เคย์โตะ: .......


โซมะ: ฮาสึมิโดโนะ?


เคย์โตะ: จับมือทีสิ เจอเมื่อกี๊เข้าไปทำเอาเข่าอ่อนหมดแล้ว


โซมะ: ....! เช่นนั้นก็เรื่องใหญ่แล้วสิ! ต้องรีบอุ้มไปที่ห้องพยาบาลโดยทันทีแล้ว


เคย์โตะ: หยุดน่า หยุดเดี๋ยวนี้เลย


โซมะ: แต่ว่า ฮาสึมิโดโนะ ฮาสึมิโดโนะไม่อาจแม้แต่จะยืนได้เพราะข้าเช่นนี้ ข้าก็ต้องเป็นผู้อุ้มฮาสึมิโดโนะไปยังห้องพยาบาลสิขอรับ

หรือว่า กลัวว่าข้าจะทำฮาสึมิโดโนะร่วงระหว่างอุ้มอยู่อย่างงั้นหรือ?

เช่นนั้นก็โปรดวางใจ ข้าจะอุ้มด้วยท่าเจ้าหญิงเพื่อไม่ให้ฮาสึมิโดโนะตกเอง


เคย์โตะ: คันซากิ นี่แก! แค้นเคืองอะไรฉันอยู่หรือไง? เอาเป็นว่าฉันยืนเองได้แล้ว ไม่ต้องจับมือแล้ว

อึก... ฟู่ว...


โซมะ: ทั้งที่ขาสั่นพั่บๆราวกับลูกกวางแรกคลอดเช่นนั้นน่ะหรือขอรับ เอ้าฮาสึมิโดโนะ จับมือข้าไว้...

หือ เหตุใดถึงต้องตีมือข้าด้วยเล่า


เคย์โตะ: ก็บอกว่าไม่ต้องจับไง... อึก ฮึ้ย......

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...