(ณ สนาม)
มิตสึรุ: วู้ฮู้ว~☆
สูงจังเลย มองเห็นไปได้ไกลเลยล่ะ! ขึ้นขี่คอนี่สนุกจริงๆเลย~♪
คุโร่: งั้นเหรอ อย่าขยับมากนักล่ะ เดี๋ยวตกแล้วจะบาดเจ็บเอา
โทโมยะ: ขอโทษด้วยนะครับคิริวเซ็มไป ผมคนเดียวคงลากมิตสึรุไปด้วยคงยาก ขอบคุณที่ช่วยหิ้วไปนะครับ~♪
คุโร่: ไม่เป็นไรหรอก ฉันเองก็ถูกเจ้าฮาสึมิเรียกตัวพอดี เหมือนจะมีงานต้องใช้แรงน่ะ ทั้งที่ทางนี้เองก็ยุ่งอยู่แล้วแท้ๆ
แต่ว่า เอาแต่นั่งทำงานอย่างเดียวไหล่ก็เลยตึงไปหมดแล้ว ถือซะว่าจะได้เปลี่ยนบรรยากาศด้วย
มิตสึรุ: อะฮะฮะ♪ นึกว่าคิริวเซ็มไปจะเป็นคนน่ากลัวซะอีก แต่ใจดีจังเลยนะ!
ดูจากการที่คอยใส่ใจ ไม่ให้ฉันตกก็รู้ได้แล้วล่ะ!
ฉันชอบนายขึ้นมาแล้วล่ะ! เย้ เย้☆
คุโร่: ไหงนายถึงได้ทำตัวเหมือนเด็กขนาดนั้นกันเนี่ย เป็นนักเรียนม.ปลายจริงๆใช่ไหม... แต่เอาเถอะ โดนตีสนิทแบบนี้ก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรด้วย
โทโมยะ: ที่ผ่านมาผมอาจจะมองคิริวเซ็มไปผิดไปก็ได้
อะฮะฮะ พอดูแบบนี้แล้วเหมือนเป็นพ่อแม่ลูกกันเลยนะครับ~ คิริวเซ็มไปเป็นพ่อ ส่วนอันสึซังเป็นแม่♪
คุโร่: ฉันไม่ได้แก่ถึงขนาดจะถูกเรียกว่าพ่อซักหน่อย แล้วแบบนั้นแม่หนูอันสึเค้าก็ลำบากใจแย่น่ะสิ...
คงไม่อยากถูกเรียกเหมือนเป็นสามีภรรยากับคนอย่างฉันใช่ไหมล่ะ?
จะว่าไป นี่พวกนายไม่กลัวฉันกันหรือไง ทั้งที่เคยเจอเรื่องเลวร้ายมาในดรีมเฟสก่อนหน้านี้แท้ๆ
ไม่แปลกหรอกที่จะถูกเกลียดน่ะ
โทโมยะ: อ๋อ เคยมีเรื่องแบบนั้นด้วยนี่นะ ลืมไปเลยล่ะครับ จะว่าไปคิริวเซ็มไปเองก็อยู่อาคัตสึกินี่นะ...
แต่ว่า ตอนที่เราสู้กันในครั้งนั้น เรียกว่าเป็นความผิดของยุคสมัยจะดีกว่า
ผู้ชมทุกคน พอชมเพอฟอร์แมนซ์ของอาคัตสึกิกันจบก็กลับกันไปเลยนี่นา...
ทั้งที่พวกเรา Ra*bits ตั้งใจร้องเพลงกันอย่างสุดความสามารถแท้ๆ แต่กลับทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวซะได้
ตอนนั้นฮาจิเมะ ร้องไห้หนักมากเลย... ผมเองก็เจ็บใจ เสียจนตอนนี้ยังเก็บไปฝันอยู่เลยล่ะครับ แต่ว่า เราก็ใช้ความอัปยศนั้นเป็นเหมือนสปริง แล้วพยายามกันต่อไป
เพราะงั้น ถึงจะเรียกว่าขอบคุณคิริวเซ็มไปไม่ได้ก็จริง... แต่ก็ไม่ต้องใส่ใจไปหรอกนะครับ
เรื่องแบบนั้น ก็ถือว่าเป็นธรรมดาในวงการบันเทิงนี่นะ
มิตสึรุ: ใช่ๆ ถ้าเอาแต่หยุดยืนล่ะก็มุ่งไปข้างหน้าไม่ได้กันพอดี! พวกเรา Ra*bits น่ะ ยังอยู่ในวัยกำลังโตนะ~♪
คุโร่: งั้นเหรอ พวกนายนี่แข็งแกร่งกว่าที่เห็นจริงๆนะ ทำเอาฉันสบายใจขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ
ถ้าตอนที่สู้กันครั้งต่อไป ได้สู้กันอย่างขาวสะอาดก็คงจะดีนะ
โทโมยะ: อะฮะฮะ เรายังต่อกรกับอาคัตสึกิไม่ไหวหรอกครับ...♪
(ณ ลานก่อสร้างเวทีทานาบาตะ)
เคย์โตะ: คิริว ทางนี้... สถานการณ์น่าพิศวงจริงๆนะ ทำไมถึงมีคนขี่คออยู่ล่ะ?
คุโร่: ไง ฮาสึมิ โทษทีนะแม่หนู แต่ฉันขอแยกทางกันตรงนี้ล่ะ ตรงนี้อยู่ระหว่างเตรียมตั้งเวทีของเทศกาลทานาบาตะน่ะ ฉันถูกเรียกมาให้ช่วยงานที่นี่ล่ะ
ช่วยไปส่งเจ้าพวกตัวเปี๊ยกทั้งหลายทีนะ
โทโมยะ: เหนื่อยหน่อยนะครับ~ นี่ มิตสึรุ รีบๆลงมาจากคิริวเซ็มไปได้แล้ว อย่าหนีไปอีกล่ะ ขี้เกียจจะไล่ตามจับแล้ว
มิตสึรุ: เอ๋~? งั้นต่อไปขึ้นขี่หลังอันสึเน่จังแทนก็แล้วกัน! ฮึ้บ~♪
โทโมยะ: โห กระโดดได้ทั้งๆที่ขี่คออยู่แบบนั้น มิตสึรุตัวเบาเหลือเกินนะ
แต่ว่ายังไงก็ขี่คออันสึซังไม่ได้หรอกมั้ง ก็เป็นผู้หญิงนี่นา เดี๋ยวกระดูกคอเค้าจะหักเอา อย่าไปกระโดดใส่ล่ะ?
เอ๊ะ "ไม่เป็นไร" เหรอ? อันสึซังเนี่ยแข็งแกร่งจริงๆเลย แต่ว่าอย่าฝืนไปเลยนะครับ...?
นี่ มิตสึรุ เดี๋ยวฉันให้นายขี่หลังเอง ยังไงซะฉันก็เป็นผู้ชาย มีกำลังแขนมากกว่าอันสึซังอยู่แล้ว! เอ้าฮึ้บ~♪
มิตสึรุ: ตัวสั่นไปหมดแล้วนะ โทโมะจัง? สู้เค้า สู้เค้า♪
โทโมยะ: จะว่าไป ทำไมไม่เดินเองล่ะเนี่ย~?
เคย์โตะ: ...เดี๋ยวก่อน อันสึ ไหนๆก็ผ่านมาแล้ว ช่วยตรวจสอบเวทีทีสิ เหมือนว่าจะเป็นรูปเป็นร่างเร็วกว่าที่คาดเอาไว้แล้วล่ะ
มิตสึรุ: โห เป็นเวทีที่เหมือนหลุดออกมาจากหนังไซไฟด้วย! เท่สุดๆเลย~♪
เคย์โตะ: อืม เพราะว่าเป็นห่วงสภาพอากาศในช่วยนี้ ก็เลยต้องติดตั้งเวทีให้เป็นทรงครึ่งโดมเผื่อเวลาฝนตกด้วยน่ะ นี่เองก็เป็นไปตามข้อเสนอของอันสึเหมือนกัน
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้มีหลังคาสำหรับที่นั่งคนดูด้วย อย่างน้อยก็อยากให้กางเต้นท์ซักหน่อย
แต่ก่อนอื่นก็ต้องเน้นไปที่เวทีก่อนสินะ ถ้าหากเวทีลื่นเพราะฝนก็อาจจะเกิดลื่นล้มเป็นอุบัติเหตุได้
คิริว ช่วยจัดการงานช่างทีได้ไหม ถึงแกจะยุ่งอยู่กับการตัดชุดก็เถอะ
คุโร่: ไม่มีปัญหาหรอก นี่ใช้ลูกกลิ้งทาสีเอาสินะ ใช้ได้เลยนี่นา มีฝีมือศิลปะน่าดู อยากจะมาลองตัดชุดดูบ้างไหมล่ะ?
เคย์โตะ: หึ ฉันไม่คิดจะคล้อยตามงานอดิเรกของแกหรอกนะ อันที่จริง การติดตั้งเวทีแบบนี้ต้องให้ผู้รับเหมาเป็นคนทำแล้วล่ะ
แต่ตามข้อเสนอของอันสึแล้ว พวกเราจำเป็นจะต้องเตรียมการกันเอง
ให้ตายสิ มีแต่งานยุ่งยากเพิ่มขึ้นมาเต็มไปหมด ถึงจะช่วยทำให้ต้นทุนลดลงไปได้ก็เถอะ
คุโร่: ฮะฮะ แม่หนูคงจะคิดว่าการที่พวกเราเตรียมเวทีด้วยตัวเองมันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วล่ะมั้ง ก็ปกติมีแต่ประสบการณ์ดรีมเฟสแบบนั้นมาตลอดเลยนี่นา
การเริ่มสร้างอะไรจากศูนย์เนี่ย ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีเหมือนกันใช่ไหมล่ะ
จะเอาแต่เป็นผู้รับอยู่สบายๆอย่างเดียวไม่ได้หรอก ต้องเรียนรู้ของการทำงานเบื้องหลังด้วยเหมือนกันนะ พ่อหนู
เคย์โตะ: หึ ไม่ต้องถึงกับให้แกมาบอกหรอก ฉันคงจะลำพองใจกับตำแหน่งรองประธานมากไป จนลืมบรรยากาศของสถานที่จริงซะแล้วสิ...
ต้องใช้ลูกกลิ้งทาสีแบบนี้ ไม่สนุกเลยซักนิด
คุโร่: ดูมีชีวิตชีวาจังเลยนะ ฮาสึมิ จะว่าไปแล้วเอาแต่มาดูแลเรื่องสถานที่แบบนี้ พวกเราไม่ต้องไปฝึกร้องกับเต้นหรือไง?
เคย์โตะ: ก็ไม่ได้ถึงขนาดไม่จำเป็นหรอก ให้ตายสิ เป็นไปตามคาดในทางที่ไม่ดีจริงๆ
พอฝากให้อันสึทำงานวางแผนจัดการแล้วนึกว่าจะสบายขึ้นซะอีก ที่ไหนได้ ดันเหนื่อยมากขึ้นซะงั้น
โซมะ: ขออภัยที่เข้ามาขัดจังหวะ ฮาสึมิโดโนะ ข้าตัดไม้เรียบร้อยแล้ว ต่อไปให้ทำสิ่งใดดี?
เคย์โตะ: เหนื่อยหน่อยนะ งั้นช่วยทำงานไม้จากไม้ที่เพิ่งตัดเสร็จแล้วกัน
คุโร่: ไง คันซากิก็อยู่ด้วยเหรอ อาคัตสึกิพร้อมหน้าพร้อมตากันเลยนะ ถือโอกาสประชุมเรื่องเทศกาลทานาบาตะเลยไหมล่ะ?
เคย์โตะ: ก็ดีเหมือนกัน ประหยัดเวลาไปได้เยอะ แต่ว่าก็ยังไม่ได้ตัดสินใจกันนะว่าอาคัตสึกิจะแสดงในเทศกาลทานาบาตะหรือเปล่าน่ะ
คุโร่: มันก็ต้องแสดงอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ทั้งชุด ทั้งเวที ส่วนใหญ่พวกเราก็ทำกันเองทั้งนั้น ถ้าให้เอาแต่ดูอย่างเดียวล่ะก็ฆ่ากันทั้งเป็นชัดๆ
โซมะ: ข้าเห็นด้วยกับคิริวโดโนะ น่าจะเป็นเพราะการวางแผนของอันสึโดโนะ เหมือนว่ายูนิตอื่นๆก็มารวมตัวกันด้วยแล้ว
ทั้ง "โทริคคุสึตา" และ "อันเดดโดะ" แม้แต่ "ไนซึ" ที่มักไม่รับงานมั่วซั่วก็เหมือนจะเข้าร่วมเลย
ในขณะที่ "ยูนิตโตะ" อันทรงพลังของโรงเรียนยูเมะโนะซากิกำลังมุ่งเข้าสู่สนามรบเช่นนี้ จะให้พวกเราอาคัตสึกิถูกทิ้งห่างแต่เพียงผู้เดียวได้อย่างไรกัน
เลือดมันชักจะพุ่งพล่านขึ้นมาแล้วสิ! เทศกาลทานาบาตะช่างน่าดูชมจริงๆเลย♪
คุโร่: ระวังอย่าตื่นเต้นเอาซะวันนี้ จนหมดแรงตอนถึงวันจริงซะล่ะ... คันซากิน่ะ ชอบออกตัวนำบ่อยเกินไปตลอดเลย
เคย์โตะ: อืม อย่างที่คิริวว่านั่นล่ะ แต่ว่าถ้าเกิดพวกนายมีไฟล่ะก็ อาคัตสึกิก็จะเข้าร่วมด้วยไหมล่ะ
จะได้เป็นการย้ำเตือนให้เหล่านักเรียนได้รู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของขุมอำนาจที่เคยพ่ายแพ้มาแล้วอย่างพวกเราอีกซักครั้งเลย
คุโร่: ฮะฮะ แกเนี่ยก็บ้าดีเดือดกว่าที่คิดนะ ภายนอกเป็นตาแว่นดูสุขุมแท้ๆ แต่ว่าก็ไม่ชอบใจที่โดนหยามหน้าจริงๆนั่นล่ะ
โซมะ: อืม ถ้าหากเป็นอาคัตสึกิที่มีธีมเป็นวัฒนธรรมพื้นบ้านล่ะก็ คงจะเข้ากันดีกับทานาบาตะที่เป็นเทศกาลประจำปีเป็นแน่
เดี๋ยวข้าจะลองค้นคว้าเกี่ยวกับพิธี เพลง และการแสดงที่เกี่ยวกับทานาบาตะจากทั่วประเทศดูนะ
คุโร่: งั้นเหรอ ฮะฮะ เริ่มจะน่าสนุกขึ้นมาแล้วสิ
ถ้าวันทานาบาตะอากาศดีก็คงจะดีนะ อาจจะเร็วไปหน่อย แต่ว่าเขียนคำอธิษฐานในกระดาษว่า "ขอให้สภาพอากาศแจ่มใส" เอาไว้ก็แล้วกัน♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น