(ณ ทางเดินชั้น 1)
เทโทระ: ♪~♪~
(วันนี้จะได้ซ้อมร่วมกับนายพล อย่างที่ไม่ได้ทำมาตั้งนานล่ะฮะ!)
(ถึงใน S1 กับ DDD จะทำให้เกิดบรรยากาศอย่าง วิกฤติด้านการคงอยู๋ของโรงเรียนยูเมะโนะซากิ หรืออะไรอย่างนั้นก็เถอะ)
(แต่ยังไงนายพลก็ยังใจเย็น แล้วทำหน้าโล่งใจอยู่ได้เลยนี่นา)
(...แต่ว่า แค่เพราะนายพลเป็นหนึ่งในเมมเบอร์ของอาคัตสึกิ นายพลก็เลยยับยั้งชั่งใจไม่ให้ตัวเองโผล่หน้าไปที่ชมรมคาราเต้อยู่)
(เรากับสมาชิกชมรมคนอื่นๆเองก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นเลยแท้ๆ นายพลเนี่ยเป็นคนซื่อตรงจริงๆเลย~)
(เพราะอย่างนั้น เราถึงได้ชื่นชมนายพลไงล่ะ)
(ก็ พอได้ยินนายพลบอกว่าให้เราไปเข้าร่วมการฝึกด้วย ก็ทำเอาดีใจซะจนแทบจะกระโดดโลดเต้นเลยนี่นา)
(ที่ๆมีนายพลอยู่นั่นล่ะ ถึงจะเป็นชมรมคาราเต้! เอาล่ะ นายพลจะฝึกพิเศษอะไรเรากันนะ?)
(ตื่นเต้นจนทนไม่ไหวแล้วสิ~!)
(ณ โรงฝึกศิลปะการต่อสู้)
เทโทระ: โอ๊ส! นากุโมะ เทโทระ จะเข้าไปล่ะนะฮะ!
คุโร่: ......
เทโทระ: (โห นั่นมันนายพลนี่ฮะ!)
(ไม่ว่าจะมองซักกี่ครั้ง ท่าเตะเสยของนายพลก็งดงามจริงๆเลย~ น่าชื่นชมจริงๆเลยฮะ! น่าหลงไหลเหลือเกิน!)
(แล้วนั่นก็หมัดซ้อนต่อเนื่องสินะ ถึงจะเป็นท่าพื้นฐานแต่ก็ยังหมั่นฝึกฝนไม่ขาดเลย... นายพล เท่สุดๆไปเลยฮะ!)
(ซักวันหนึ่งผมเองก็จะกลายเป็นชายที่ยิ่งใหญ่อย่างนายพลให้ได้เลย! เพื่อการนั้นแล้ว ก็ต้องหมั่นเรียนรู้เทคนิคจากนายพลด้วยเหมือนกัน!)
นายพล ชีส~☆ วันนี้ ก็โปรดชี้แนะผมด้วยนะฮะ!
คุโร่: ........
เทโทระ: อะ... เออ นายพล?
คุโร่: ........
เทโทระ: ขอโทษที่ขัดจังหวะทำสมาธิอยู่นะฮะ! แต่ว่าผม อยากจะได้รับการฝึกสอนจากนายพลนะฮะ!
คุโร่: ........
เทโทระ: ปฏิเสธเหรอฮะ!? ที่เงียบอยู่ก็คือ ให้ผมเดาเอาเองว่าจะสื่ออะไรงั้นเหรอฮะ~!
นายพล! ถ้าผมขาดตกบกพร่องอะไรไปล่ะก็ บอกมาทีเถอะฮะ! ผมจะแก้ไขให้หมดเอง
อา แต่ว่า ถ้าบอกให้ทานแครอตก็คงยากหน่อยนะฮะ
ก็นั่นมันแครอตเลยนะฮะ? สีส้มๆแบบนั้นเลยนะฮะ!? แค่มองก็ทำเอารู้สึกไม่อยากอาหารแล้ว!
ถึงนายพลจะบอกว่าห้ามเลือกที่รักมักที่ชังก็เถอะ แต่ว่า แค่แครอตเท่านั้น... ช่วยผ่อนปรนเรื่องแครอตให้ทีเถอะฮะ!!
คุโร่: ...หืม? อ้าว เท็ตสึเองเหรอ อยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ?
เทโทระ: เอ๊ะ!? เอาแต่ฝึกจนไม่รู้สึกตัวว่าผมมาแล้วเลยเหรอฮะ!? สมแล้วที่เป็นนายพล สมาธิยอดเยี่ยมจริงๆ!
คุโร่: เปล่าหรอก แค่เผลอหลับในไปน่ะ เมื่อคืนนี้คุยกับน้องสาวจนดึกดื่นไปหน่อย ทำไมสาวๆถึงชอบคุยนานขนาดนี้กันนะ
ถึงฉันจะบอกว่าได้เวลานอนแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมซักที เอาเถอะ นั่นก็เพราะฉันเป็นคนปล่อยให้น้องสาวต้องเหงาด้วยล่ะนะ
ถูกขอร้องถึงขนาดนั้น จะไปปฏิเสธได้ไงกันล่ะ
เทโทระ: เอ๊ะ!? งั้นแปลว่านายพล ซ้อมทั้งๆที่ยังหลับอยู่งั้นเหรอฮะ!?
คุโร่: ซ้อมเหรอ? จำได้แค่ว่าฉันเปลี่ยนชุดเสร็จ... แล้วจากนั้นความทรงจำก็ตัดไปเลย
ถ้าเป็นอย่างที่เท็ตสึบอกล่ะก็ แปลว่าฉันกำลังตั้งท่าซ้อมอยู่สินะ จะว่าไปแล้วร่างกายก็รู้สึกเบาหวิวเลย เป็นเพราะสดชื่นหลังได้งีบหลับหรือเปล่านะ...?
เทโทระ: อยากให้บอกว่าเป็นเพราะการฝึก มากกว่าการนอนนะฮะ!
เอาเถอะฮะ ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว นายพล การที่นายพลอยู่ที่นี่ แปลว่ามาเพื่อซ้อมคาราเต้ใช่ไหมล่ะฮะ?
คุโร่: เออ เป็นเพราะไม่ได้ซ้อมมานาน ทำเอาร่างกายแข็งทื่อไปหมดเลย ก็เลยต้องทำให้เรี่ยวแรงกลับคืนมาซักหน่อยน่ะ
เทโทระ: ไม่ต้องห่วงหรอกฮะ! ถ้าเป็นนายพลล่ะก็แป๊ปๆ เรี่ยวแรงก็กลับมาแล้วล่ะ!
ผมเองก็จะขอช่วย ในฐานะลูกศิษย์อันดับหนึ่งของนายพลเหมือนกันฮะ!
คุโร่: ขอบใจนะ เท็ตสึ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น