(ณ ห้องพยาบาล)
จิอากิ: .......
......หืม ฉันหลับไปงั้นเหรอ
เหมือนจะหลับไปยาวเลยสินะ อา~ หัวสมองโล่งไปหมดเลย
ที่นี่มันที่ไหนกัน? ฐานทัพเหรอ? หรือฐานทัพขององค์กรชั่วร้าย?
บ้าเอ้ย! ฉันคนนี้ติดกับดักของศัตรูงั้นเหรอ แต่ฉันไม่ยอมให้ถูกตรึงไว้แบบนี้ไปตลอดหรอก!
ย่า! กระโดดอย่างสง่างาม ตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้! เอาล่ะ จะมาจากทางไหนก็เข้ามาเลย☆
...โอ๊ย!? อ้าวเท็นโคเซย์ เธอเองก็ถูกศัตรูจับมาด้วยเหมือนกันเหรอ! จะว่าไปทำไมเมื่อกี๊ถึงเอาพัดกระดาษฟาดฉันกันล่ะ?
หืม "เป็นคนป่วยก็อยู่สงบๆไปเถอะ" เหรอ? อา เริ่มจะนึกอะไรหลายๆอย่างออกแล้ว!
งั้นเหรอ ฉันล้มพับไปเพราะโหมงานหนักเหรอเนี่ย... น่าอับอายจริงๆ ยังฝึกฝนไม่พอสินะ! แบบนี้ปกป้องสันติสุขของโลกไม่ได้แน่!
ดีล่ะ! ไปฝึกฝนกล้ามเนื้อเพื่อพัฒนาจิตใจและเสริมสร้างกล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งที่จะทนทานต่อทุกอุปสรรคดีกว่า!
โอ๊ย เจ็บๆ เลิกตีด้วยพัดกระดาษได้แล้วน่า! ความรุนแรงแก้ปัญหาอะไรไม่ได้หรอกนะ!
อือ เวียนหัวไปหมดเลย เข้าใจแล้ว จะอยู่นิ่งๆแล้วล่ะ...
อย่าทำหน้าตาน่ากลัวแบบนั้นสิ อุตส่าห์มีหน้าตาน่ารักทั้งที
หัวเราะเข้าไว้สิเท็นโคเซย์ รอยยิ้มของเธอ จะเป็นพลังให้ฉันนะ
หืม นี่ฉันหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย รู้สึกตัวอีกทีก็ข้ามวันแล้ว ตอนนี้กี่โมงแล้วน่ะ? เหมือนจะยังเช้าตรู่อยู่เลย...?
วันนี้วันเสาร์เหรอ งั้นก็ไม่เป็นไร ถ้าเป็นวันอาทิตย์ล่ะก็จะตื่นมาเพื่อดูซุปเปอร์ฮีโร่ไทม์ตอนช่วงเช้าให้เต็มที่ไปเลยน่ะ
แต่ถ้าวันเสาร์ล่ะก็ จะนอนต่อแล้วกัน
เธอคอยเฝ้าไข้ให้ฉันอยู่ตลอดเลยเหรอ?
ดีใจอยู่นิดๆนะเนี่ย การได้มีแฟนสาวน่ารักทำข้าวกล่องให้ คอยเฝ้าไข้ให้เนี่ย เหมือนฝันเป็นจริงเลยล่ะ
ถึงเธอจะไม่ใช่แฟนฉันก็เหอะนะ (Goodbye ChiakiP)
แต่อย่างน้อยก็ขอละเมอเพ้อฝันหน่อยก็แล้วกัน เฮ้อ ช่างมีความสุขจริงๆเลย...♪
ไม่ต้องห่วงน่า ก็แค่โหมงานหนักกับเป็นหวัดแค่นั้นเอง แค่นอนพักเดี๋ยวก็หายแล้ว เหมือนว่าจะให้ฉันกินยาแล้วด้วยนี่
แต่ว่าผ้าเย็นมันเริ่มแห้งแล้ว ช่วยเปลี่ยนให้หน่อยได้หรือเปล่า?
จิอากิ: หึหึหึ รู้สึกดีจัง เหมือนว่ากลับไปเป็นเหมือนเด็กอ่อนแออย่างเมื่อก่อน มากกว่า "มีแฟนสาวคอยเฝ้าไข้ให้" ซะอีก
เกือบจะเรียกเธอว่าแม่แล้วสิ
ขอบใจนะ พอเป็นหวัดแล้วจิตใจมันก็เลยอ่อนไหวขึ้นมา แค่มีใครซักคนอยู่ข้างๆก็เติมความกล้าหาญให้ฉันได้แล้วล่ะ
ถึงจะเป็น "เจ้าหนูตัวกระเปี๊ยก" ที่อายุน้อยกว่า แต่ก็เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักนี่นะ ไม่มีอะไรจะบ่นหรอก ฟุฮ่าฮ่าฮ่า♪
...โอ๊ย ก็บอกว่าอย่าตีไงเล่า! อะไรเนี่ย ไม่พอใจที่เรียกว่า "เจ้าหนูตัวกระเปี๊ยก" งั้นเหรอ?
โทษทีนะ ทั้งที่เธอก็น่าจะมีกำหนดการของตัวเองอยู่แล้วแท้ๆ
แต่กลับต้องเสียเวลาในวันหยุดเพื่อมาเฝ้าไข้ฉันซะได้ บุญคุณนี้จะต้องตอบแทนแน่
หืม ทุกคนในริวเซย์ไตผลัดเวรกันมาเฝ้าไข้งั้นเหรอ ทำให้ทุกคนเป็นห่วงซะแล้วสิ... น่าสมเพชชะมัดเลย ฉันนี่มันไร้คุณสมบัติในการเป็นหัวหน้าจริงๆ
แล้วทุกคนในริวเซย์ไตทำอะไรกันอยู่ล่ะ?
จะว่าไปแล้ววันนี้ มีกำหนดการไลฟ์กลางแจ้งนี่นา
คงไม่ได้เข้าร่วมแล้วสิ ข้างนอกคงจะฝนตกหนักมากเลยใช่ไหมล่ะ... ก็นี่หน้าฝนนี่นา
น่าเสียดายจริงๆ เนื้อหาของงาน คือ "ฮีโร่โชว์ในสวนสาธารณะ" แท้ๆ
เป็นไลฟ์กลางแจ้ง ที่ฉันตั้งตารอมาตลอดเลย
ก็ มันเป็นงานที่แสนวิเศษ ที่ส่งรอยยิ้มไปให้เหล่าเด็กๆได้ สมเป็นริวเซย์ไตดีใช่ไหมล่ะ?
แต่ถ้าเป็นเรื่องของดินฟ้าอากาศล่ะก็ ทำอะไรไม่ได้หรอก ถ้าฝนตกล่ะก็ช่วยไม่ได้ ฉันเคยคิดแบบนั้น แต่ไม่ว่ายังไงก็ยังไม่อยากตัดใจยอมแพ้
ก็เลยว่าจะขอร้องเธอ ให้ช่วยปรับแต่งเป็นชุดกันน้ำให้น่ะ ก็เธอเก่งเรื่องเย็บปักใช่ไหมล่ะ?
ฉันก็เลยฝากให้เซนโกคุเรียกตัวเธอมาเพื่อการนั้นไงล่ะ... อ้าว นี่ยังไม่ได้บอกหรอกเหรอ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น