(ณ เวทีทานาบาตะ)
นาซึนะ: หึ อย่าคิดว่าจะเอาชนะเราได้ง่ายๆนะ~ พวกเราค่อยๆเติบโตขึ้นทุกๆวัน เพราะงั้นจะไม่เหมือนกับครั้งที่แล้วหรอกนะ
ความอัปยศในตอนที่สู้กันครั้งก่อน จะเอาคืนในเทศกาลทานาบาตะนี้ล่ะ♪
เคย์โตะ: โฮ่ จะไม่พูดว่า "ก่อนหน้านี้เราเคยสู้กับ Ra*bits ด้วยเหรอ? จำไม่เห็นได้เลย" หรอกนะ
นั่นเป็นยูนิตที่นิโตะทุ่มเทกายใจสร้างขึ้นมา ไม่คิดจะดูถูกหรอก
โทโมยะ: เอ๋ นี่จังได้รับการยอมรับสูงเลยนะเนี่ย? รองประธานสภานักเรียน ลีดเดอร์ของอาคัตสึกิถึงกับออกปากพูดแบบนั้นเลย...?
ฮาจิเมะ: นั่นสินะครับ ก็นี่จังเนี่ย... เป็นถึงคนที่อยู่ในโรงเรียนยูเมะโนะซากิที่ความฝันของผู้คนมากมายพังทลายและลาออกไปได้อย่างจนยาวนานจนกลายเป็นนักเรียนปีสาม...จนเกือบจะจบการศึกษาเลยนี่นา
เวลาที่ใช้มามากกว่าพวกเราหลายต่อหลายเท่านั้น... คงจะสั่งสมอะไรหลายๆอย่าง จนได้รับพลังและการยอมรับล่ะมั้งครับ
การที่มีคนแบบนั้น มาพบเจอ ดูแลเอาใจใส่พวกเราอย่างหวงแหนเนี่ย ถือว่าเป็นเกียรติมากเลยล่ะครับ
เพื่อที่จะไม่เป็นตัวถ่วงนี่จังผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเรา ไม่สิ เพื่อที่จะตอบแทนบุญคุณเขาได้ มาพยายามให้เต็มที่กันเถอะนะครับ♪
อา แต่ว่า ตื่นเต้นจังเลยครับ... การแสดงคิวแรกเนี่ย เป็นที่จับตามองที่สุดด้วยสิ
ฮาจิเมะ: จะไหวหรือเปล่านะ ถึงจะซ้อมมาเยอะแล้วก็เถอะ! แต่สั่นหงึกๆไปทั้งตัวเลยล่ะครับ!
โทโมยะ: ใจเย็นๆไว้น่า ฮาจิเมะ เราอยู่บนเวทีแล้วนะ ผู้ชมมองดูเราอยู่ ยืดอกอย่างสง่าผ่าเผยแล้วทำในสิ่งที่ตัวเองทำได้ให้เต็มที่ก็พอแล้วล่ะ
วาตารุ: ใช่แล้วล่ะครับ โทโมยะคุง! เติบโตขึ้นแล้วสินะ ผมเองก็จะคอยเฝ้าดูด้วยความรักนะครับ!
ใช้เวทีนี้ เบ่งบานให้เต็มที่ไปเลยนะครับ! Amazing....☆
โทโมยะ: หนวกหูน่า เจ้าหน้ากากโรคจิต! อย่ามาคุยกันนะ ไม่อยากถูกคิดว่าเป็นคนรู้จักกับคุณหรอก!
มิตสึรุ: เลิกบ่นแล้วเริ่มกันซักทีเถอะน่า? ผู้ชมเค้ารอจนเอียนแล้วนะ ฉันเองก็คันไม้คันมือจนทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน~♪
อาคัตสึกิ เป็นยูนิตที่แซงหน้าพวกเราอยู่ตลอด
ถึงตอนแรกอาจจะไม่ชนะก็จริง แต่จะครั้งที่สอง หรือครั้งที่สาม หรืออีกกี่ร้อยครั้งก็จะพุ่งเข้าชน!
แล้วจากนั้นหนทางก็จะเปิดออก และมุ่งต่อไปข้างหน้าได้! ฉันจะลองใช้หัวพุ่งเข้าชนด้วยความเร็วสุดขีด โดยไม่คิดอะไรดูนะ!
แบบนั้นน่ะ จะสมเป็นฉันมากกว่านี่นา♪
มุ่งหน้าเต็มกำลัง แดชแดช~! จะวิ่งไปสู่ทางช้างเผือก โดยไม่หยุดยืนหรือหันหลังกลับเลย☆
คุโร่: ฮะฮะ ร่าเริงกันดีนี่นา ได้รีแมทช์กันเร็วกว่าที่คิดไว้เสียอีก มาต่อสู้กันอย่างซึ่งๆหน้า และขาวสะอาดดีกว่า
คราวนี้ล่ะ จะทำให้เต็มที่เพื่อไม่ให้มีอะไรคาใจเลย
เพื่อให้โอริฮิเมะซังกับฮิโกโบชิซังที่กำลังสนุกสนานกับการเดตในท้องฟ้ายามราตรีนี้ ไม่ต้องเบื่อหน่ายจนต้องหลบซ่อนตัวหลังก่อนเมฆไป...
ก็ต้องแสดงเวทีอันแสนสุดยอดให้เห็นใช่ไหมล่ะ
เคย์โตะ: อา เวทีที่อันสึ... โปรดิวเซอร์จัดเตรียมไว้ให้นี้... ไอดอลอย่างพวกเราจะทำให้มันล้มเหลวไม่ได้เด็ดขาด
แม้จะน่าเจ็บใจ แต่จำนวนผู้ชมกับกระแสตอบรับเกินที่คาดไว้อีก คราวนี้จะถือว่าสอบผ่านก็แล้วกัน
แต่อย่าได้หลงลำพองตนซะล่ะ ครั้งต่อไปก็ขอฝากด้วยนะโปรดิวเซอร์ เพื่อเป็นการตอบแทนที่ทำงานได้ดี งั้นก็จะขอทำให้เทศกาลทานาบาตะนี้น่าตื่นเต้นจนถึงขีดสุดเลยก็แล้วกัน!
โซมะ: อืม! มาร่ายรำกันเถิด เหล่าสหายอาคัตสึกิเอ๋ย! แล้วก็ "ราบิสสึ" เอ๋ย เหล่าคู่แข่งในโรงเรียนยูเมะโนะซากิเอ๋ย!
ประกายแสงอันส่องสว่างของผองเรา จักกลายเป็นทางช้างเผือกเหนือผืนดิน!
เอาล่ะ เริ่มการตัดสินกันได้! จนกว่ายามรุ่งสางจะมาถึง การพบพานของเราก็จะยังไม่จบลงหรอกนะ...☆
[เทศกาลทานาบาตะ - จบ]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น