(ณ เวทีดูเอล)
สึคาสะ: (หึหึ)
(สมแล้วล่ะครับโอเน่ซามะ ช่างเป็นการบัญชากรที่วิเศษเหลือเกิน)
(การที่เราพึ่งพาโอเน่ซามะนั้น ก็ถือว่าเป็นการเดิมพันอย่างหนึ่ง)
(ฃการเสี่ยงโชคเอง ก็เป็นการละเล่นของสุภาพบุรุษเช่นกัน แต่ว่าตอนนี้ความไม่สบายใจทุกอย่างได้ปลิดปลิวหายไปหมด และเป้าหมายของผมก็ใกล้จะสัมฤทธิ์ผลแล้วล่ะครับ)
(เป็นเพราะ Leader ของทางเราไม่อยู่ และไหนจะความพ่ายแพ้อันแสนอัปยศอดสูใน DDD อีก...)
(เป็นเพราะความแปดเปื้อนนั้น เกือบจะทำให้พวกเรา Knights ต้องแตกสลายไปแล้ว)
(พวกเราที่เคยเกี่ยวดองกันด้วยผลประโยชน์ อันเป็นสายสัมพันธ์ที่ไม่อาจพึ่งพาได้...)
(การที่ได้ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่ ร้องและเต้นไปด้วยกันพร้อมรอยยิ้มได้แบบนี้ หากเป็นแต่ก่อนล่ะก็ไม่อาจแม้แต่จะคิดเลยล่ะครับ)
(Knights อันทรงเกียรติ จึงค่อยๆทำลายตัวเองไปช้าๆเพื่อเกียรติยศนั่น)
(ไม่อาจทนรับความพ่ายแพ้ได้ และก็ไม่อาจล้างชื่อเสียที่เราทำเอาไว้ใน DDD ได้อีก)
(แต่ว่า ด้วยดูเอลนี้... อาจจะนำพาประกายแสง และความฝันของพวกเรากลับคืนมาได้ก็ได้)
(จากการที่ได้ร่วมมือ สามัคคีกันเพื่อจัดการกับศัตรูคู่แค้นยังไงล่ะครับ)
(ไม่สิ เป็นการเริ่มเบ่งบานในฐานะ Idol ต่างหากล่ะ)
(พวกเรานั้นคืออัศวิน คือ Knights อันทรงเกียรติ คือดอกไม้ที่จักเบ่งบานและเปล่งประกายในสนามรบ หากมัวแต่หลบอยู่ในร่มเงาล่ะก็ จะมีแต่เน่าเปื่อยไปเสียเปล่าๆ)
(จะขอจับอาวุธ เพื่อปกป้องเกียรติภูมิของพวกเรา)
(แล้วก็ เพื่อที่จะได้รับถ้อยคำสรรเสริญจากผู้เป็นที่รัก และความรุ่งโรจน์อันเรียกว่าชัยชนะแล้วนั้น การที่จะต่อสู้ไปให้ถึงที่สุดนั้น คือศักดิ์ศรีของอัศวิน)
(พวกเรานั้น ได้กลายเป็น Knights อีกครั้งแล้วล่ะครับ ต้องขอบคุณโอเน่ซามะจริงๆเลย)
(ช่างเป็นผู้ที่แปลกประหลาดเหลือเกินนะครับ แม้จะเป็นดั่งคนธรรมดาที่ไม่อาจทำอะไรได้ แต่กลับช่วยเตรียมที่พักใจเอาไว้ให้ และทำให้เรามุ่งหน้าต่อไปได้)
(เหมือนว่าการขอความช่วยเหลือจากโอเน่ซามะอันเป็นดั่งหนทางสุดท้ายนั้น จะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องนะครับ)
(สุดท้ายแล้ว... โอเน่ซามะก็ไม่ได้เลือกจนถึงท้ายที่สุด ว่าโปรดปราน Knights หรือ Trickstar มากกว่ากัน)
(แถมยังรับฟังคำขอร้องเอาแต่ใจของผม แล้วยังช่วย Produce ให้ทั้งสองฝั่งด้วยการซ้อมร่วมกันอีก)
(ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง... และให้ความสำคัญกับทั้งสองฝั่ง)
(เป็นความสามารถอันแสนเยี่ยมยอด ที่คนมีทัศนวิสัยคับแคบเช่นผมไม่อาจจินตนาการได้เลยล่ะครับ)
(ซักวันหนึ่ง... อาจจะถึงวันที่คุณจำเป็นจะต้องเลือก Unit หรือ Idol หรือผู้ชายที่ตนรักที่สุดมาถึงก็ได้)
(แต่ว่านั่นก็ยังไม่ใช่ตอนนี้ จนกว่าจะถึงวันนั้น คงจะมอบความรักอันไร้ขีดจำกัดให้พวกเราทุกคน อย่างเท่าเทียมกันสินะครับ)
(หากมีการชี้นำของโอเน่ซามะอยู่แล้วก็ ไม่ว่าแห่งหนใดพวกเราก็คงจะไปได้ทั้งนั้น)
(เพื่อองค์ราชินีอย่างโอเน่ซามะแล้ว อัศวินเช่นพวกเราก็จะขอชูดาบแห่งเกียรติยศขึ้นสูงและทำการต่อสู้)
(โปรดเฝ้าดูด้วยนะครับ จะต้องไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน)
อาราชิ: อารมณ์ดีน่าดูเลยนะจ๊ะสึคาสะจัง แต่ว่า คิวของเธอมันถัดจากนี้ไปต่างหากล่ะ ช่วยหลบไปก่อนได้หรือเปล่า?
ดูเอลได้เริ่มขึ้นอย่างเต็มรูปแบบแล้วล่ะ การร้องและเต้นร่วมกันทุกคนเพื่อเป็นการโชว์หน้าก็จบไปแล้วด้วย
ก่อนอื่นก็ทำตามแผน ให้ชั้นไปบั่นทอนกำลังรบของศัตรูในตอนแรกเอง♪
เหมือนว่าเธอจะเคารพรักอันสึจังเหมือนเป็นองค์ราชินีเลยสินะ
แต่ว่าในดูเอลนี้ ผู้ที่เป็นราชินีของ Knights นั้นก็คือชั้น... นารุคามิ อาราชิต่างหากล่ะ♪
จงคุกเข่าลง! และกู่ร้องด้วยความยินดี! ถวายบังคมต่อตัวชั้นที่เป็นองค์ราชินีเสียเถอะ! อะฮะฮะฮะฮะฮะ☆
มอบหมายให้ชั้นรับบทเป็น "ราชินี" แบบนี้ อันสึจังเนี่ยออกคำสั่งได้วิเศษไปเลยไม่ใช่หรือไง!
แต่ตามตรงก็อยากใส่ชุดที่สง่างามและน่ารักเหมือนอย่างราชินีจริงๆมาขึ้นเวทีมากกว่าล่ะนะ
สึคาสะ: เออ คือว่า...
ชุดยูนิตเดียวกัน ก็เลยต้องมีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันด้วยน่ะครับ ถ้ามีนารุคามิเซ็มไปที่ต่างจากพวกอยู่คนเดียวก็คงจะดูแปลกใช่ไหมล่ะครับ?
โอเน่ซามะเตรียม Stick นี้ไว้ให้ด้วย ทนใช้นี่ไปก่อนนะครับ เท่านี้ก็เหมือนเป็นราชินีขึ้นมานิดหน่อยแล้วล่ะ♪
อาราชิ: แหม ช่วยไม่ได้สินะ แต่ก็ได้อยู่หรอก แม้ร่างกายจะสวมผ้าขี้ริ้ว แต่หัวใจก็ยังเป็นชุดอันแสนปราณีต! ไม่ว่าเมื่อไหร่หัวใจของชั้นก็เป็นราชินีอยู่แล้วนี่นะ...☆
สึคาสะ: โถ่ ทุกท่านใน Knights นี่ช่างเอาแต่ใจเสียจนปวดหัวเลยนะครับ
โอเน่ซามะเองก็คงต้องลำบากลำบนในการ Produce มากเป็นแน่
อาราชิ: ฮุฮุ นั่นล่ะจ้ะคือวิถีของ Knights
แต่ละคนต่างก็มีความสามารถอันแสนโดดเด่นและยอดเยี่ยม ด้วยพลังของคนๆเดียวก็ทำให้เราเอาชนะมาตลอดได้อยู่แล้วล่ะ
แต่ละคนเป็นไอดอลที่แสนวิเศษและมีเอกลักษณ์แตกต่างกันไป แต่ว่าต่อจากนี้ ไม่คิดจะลองสามัคคีร่วมแรงร่วมใจกันดูเหรอจ๊ะ?
แม้ราชินีจะเป็นตัวหมากที่แข็งแกร่งที่สุดก็จริง แต่ชั้นตัวคนเดียวเอาชนะไม่ได้หรอก♪
เป็นเพราะลีดเดอร์ไม่อยู่ พวกเราจึงทำอะไรอิสระตามใจตัวเอง... กลายเป็นกลุ่มที่หมากแต่ละตัวต่างเคลื่อนไหวไปโดยไร้ซึ่งกลยุทธ์ใดๆ
แบบนั้นน่ะ ถึงจะเอาชนะมือสมัครเล่นได้ก็จริง... แต่ถ้าเกิดอีกฝ่ายเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งจริงๆล่ะก็ เราเอาชนะไม่ได้หรอก
แต่ว่าหากเราวางแผน แสดงศักยภาพของแต่ละคน และร่วมแรงกันเพื่อชัยชนะล่ะก็
หากสำแดงพลังที่แท้จริงออกมาได้ล่ะก็ ไม่มีศัตรูใดที่ขัดขวางเราได้หรอก
เอาล่ะ คู่ต่อสู้ของฉันจะเป็นใครกันน้า? จะช่วยเอ็นดูเธอให้เองนะ...☆
มาโคโตะ: เอาล่ะ เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้เลย!
สุบารุ: งั้นฉันเองก็จะทำตามแผนเหมือนกันนะ☆
มาโอะ: อา ถ้า Knights แต่ละคนมีเอกลักษณ์เป็นพลังความสามารถอันท่วมท้นล่ะก็ พวกเรา Trickstar เองก็มีเอกลักษณ์เป็นพลังความสามัคคีเหมือนกัน!
โฮคุโตะ: ตามนั้นล่ะ พวกเราทุกคนจะทุ่มกำลังทั้งหมดที่มี ตั้งแต่แรกเริ่มเลย!
อาราชิ: ตายจริง จู่ๆก็ขึ้นมาพร้อมกันหมดสี่คนเลยเหรอเนี่ย? ความอ่อนเยาว์นี่ดีจังเลยนะ แล้วก็ประมาทดีจริงๆเลย♪
อุฮุฮุ แบบนี้แปลว่าจะให้ฉันกินเรียบหมดทุกคนเลยก็ได้สินะ?
มาโคโตะ: เหวอ! น่ากลัวจัง แต่ว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวเพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก! ถ้าหนึ่งต่อหนึ่งล่ะก็คงไม่มีโอกาสชนะ Knights ได้เลยก็จริง แต่ทางนี้จะร่วมแรงร่วมใจกันต่อสู้เอง!
สุบารุ: อื้มๆ นั่นล่ะคือ Trickstar☆
มาโอะ: ถึงอีกฝ่ายจะเป็นตัวหมากที่แข็งแกร่งที่สุดก็จริง แต่ถ้าตัวเบี้ยมารวมตัวกันเป็นกลุ่มล่ะก็จะต้องจัดการได้แน่ อย่างน้อยก็พอจะสู้ได้ล่ะนะ~♪
โฮคุโตะ: อืม ถึงจะชนะใน DDD ได้ แต่ปาฏิหาริย์ก็คงไม่เกิดขึ้นอีกเป็นหนที่สองหรอก
ดังนั้น เราก็จะงัดทุกสิ่งทุกอย่างที่มีออกมาใช้ให้หมด อย่ามาหาว่าขี้ขลาดล่ะ เพราะทางนี้ก็เอาจริงแล้วเหมือนกัน... คราวนี้ พวกเราก็จะเอาชนะให้ได้!
อาราชิ: ต๊าย น่ากลัวจังเลย♪ ฝั่งนี้มีแค่ฉันคนเดียวแท้ๆ คิดจะยกพวกมารุมอย่างงั้นเหรอ! ย่อมได้ เข้ามาได้เลย!
ถึงจะสนิทกันจากการซ้อมด้วยกัน แต่ก็ไม่คิดจะออมมือให้หรอกนะ! จะขยี้ให้แหลกเลยล่ะ Trickstar...☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น