(ณ ระเบียงทางเดินชั้น 2)
สุบารุ: เฮ้อ พักเที่ยงซักที! หิวจังเลย~☆
มาโคโตะ: โรงเรียนเราเนี่ย มีคาบวิชาที่ให้เคลื่อนไหวร่างกายอยู่เนอะด้วยนี่เนอะ~ ถ้าไม่เติมสารอาหารเข้าไปเยอะๆล่ะก็มีหวังเป็นลมแน่ แคลอรี่ไม่พอแล้ว!
สุบารุ: อืม~ อุ๊กกี้มีแว่นตาเป็นอาหารฉุกเฉินอยู่แล้วเพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก ส่วนฉันพกแต่เหรียญติดตัวเอาไว้ด้วย พอหิวขึ้นมาเลยลำบากหน่อยน่ะนะ~♪
มาโคโตะ: อ๊ะ ยากจัง! ส่งมุกมาแบบนั้นมันตบมุกยากนะ อาเคโฮชิคุง!
ตบมุกไปว่า "แว่นตาไม่ใช่ของกินนะ" ดีไหม? หรือจะตบว่า "กินเงินเข้าไปให้เหมือนคาเน*อนสิ!" ดีนะ? (ที่ยูคุงพูดถึงคือคาเนก้อน เป็นสัตว์ประหลาดในอุนตร้าแมนที่กินเงินเป็นอาหาร)
โฮคุโตะ: หิวกันอยู่แท้ๆ ยังจะดี๊ด๊าได้อีกนะพวกนายเนี่ย
ส่วนฉันเวียนหัวอยู่นิดหน่อย ถึงซากุระเฟสจะประสบความสำเร็จก็จริงแต่ช่วงนี้งานยุ่งกันมากๆเลยนี่นะ ระวังอย่าละเลยสุขภาพด้วยล่ะ
อาหารดีก็ทำให้สุขภาพดี ทานเข้าไปเยอะๆแล้วเตรียมตัวสำหรับเวทีต่อไปไว้เถอะ แต่ยังไงซะช่วงนี้เราก็ไม่มีกำหนดการเข้าร่วมดรีมเฟสทางการไปอีกซักพักอยู่แล้ว...
ยังทำตัวสบายๆกันได้อยู่ล่ะนะ
สุบารุ: ถึงไม่มีดรีมเฟสแต่ก็ยังมีงานกันอยู่นี่นะ พวกเราเองก็เริ่มมีชื่อเสียงขึ้นมาหน่อยจนเปิด B1 เองได้แล้วด้วย
เหมือนเป็นภาษีชื่อเสียงงี้มั้ง? ไม่อยากจ่ายเลยอ่ะ!
โฮคุโตะ: หืม เอาเถอะ เตรียมตัวให้พร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์เอาไว้ดีกว่า
ถ้าเป็นพวกเรา Trickstar ล่ะก็ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะข้ามผ่านมันไปได้แน่
ถ้าเป็นฉัน อาเคโฮชิ ยูกิ อิซาระ และอันสึล่ะก็
มาโคโตะ: ........เอ๊ะ อ้าว? อันสึจัง ไม่อยู่นี่นา?
ปกติชอบไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดก็จริง แต่บางทีก็ชอบหายตัวไปดื้อๆเลยเนอะ~?
โฮคุโตะ: อา ถ้าอันสึล่ะก็ ก่อนหน้านี้บอกว่ามีธุระแล้วรีบออกจากห้องเรียนไปเลยน่ะ
ยัยนั่นเองก็เริ่มจะโด่งดังขึ้นมาในฐานะโปรดิวเซอร์แล้วเหมือนกัน คงจะงานยุ่งนั่นล่ะ
มาโคโตะ: งั้นเหรอ ก็เธอไม่ใช่โปรดิวเซอร์ของพวกเรากลุ่มเดียวนี่นะ ต้องคอยไปดูแลยูนิตอื่นด้วยอีก... ถึงจะช่วยไม่ได้ แต่ก็เหงาอยู่นะเนี่ย?
สุบารุ: ถ้าพวกเราลำบากล่ะก็ เดี๋ยวเค้าก็มาช่วยอยู่แล้วล่ะ ที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้นนี่นา "ต่อจากนี้" เองก็คงจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน
(ณ การ์เด้นเทอแรนซ์)
สุบารุ: ดีล่ะ มาถึงแล้ว วันนี้จะกินอะไรดีน้า~?
หุหุหุ แมวไม่อยู่หนูก็ร่าเริงสินะ มาหลบสายตาโปรดิวเซอร์ แล้วลองกินอะไรที่ปกติไม่ยอมให้กินดีม้า?
มาโคโตะ: นั่นสินะ จะกินให้เต็มคราบเพื่อกลบความเหงาหงอยที่อันสึจังไม่อยู่ซะเลย~♪
.............
โฮคุโตะ: เป็นอะไรไปยูกิ เลิกลั่กแบบนั้น... ลืมกระเป๋าตังไว้ที่ห้องเรียนเหรอ?
มาโคโตะ: อ๊ะ เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก พอดีว่าช่วงนี้ บางทีก็สัมผัสถึงสายตาแปลกๆได้น่ะ อืม~ คิดมากไปเองล่ะมั้ง?
โฮคุโตะ: อืม การระลึกเอาไว้เสมอว่า "มีคนจับตามองอยู่" มันก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้าระแวงมากเกินไปล่ะก็จะกลายเป็นโรคประสาทเอานะ
พวกเราเองก็คงเป็นที่จับตามองขึ้นมาจริงๆนั่นล่ะ ระวังตัวเอาไว้ อย่าเผลอทำตัวน่าขายหน้าดีกว่า
สุบารุ: หืม~ หืมมม~?
โฮคุโตะ: ว่าไปแล้ว ทำอะไรอยู่เนี่ยอาเคโฮชิ เอาตัวนอนแนบไปกับพื้นพลางเอามือล้วงใต้ตู้ขายตั๋วแบบนั้น
สุบารุ: ก็ มันมีเหรียญร้อยเยนอยู่ใต้ตู้นี่ฮกเก้!
ถ้ารวบรวมเหรียญร้อยเยนได้ห้าเหรียญล่ะก็ จะเอาไปแลกเป็นเหรียญห้าร้อยเยนที่ทั้งใหญ่และแวววาวกว่าเดิมได้ด้วยนะ!? สุดยอดไปเลยใช่ม้า รู้หรือเปล่าล่ะ!?
โฮคุโตะ: ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นก็ต้องรู้สิ(วะ)
ให้ตายเถอะ พวกเรานี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ยังไงก็คงจำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือจากโปรดิวเซอร์..... หืม?
สุบารุ: เป็นไรเหรอ ฮกเก้?
โฮคุโตะ: ที่นั่งอยู่โต๊ะตรงนั้น อันสึไม่ใช่เหรอ?
สุบารุ: เอ๊ะ จริงเหรอ? คนแน่นเอี้ยดแถมยังอยู่ไกลอีก มองไม่ค่อยเห็นเลย ยืมแว่นหน่อยซิอุ๊กกี้!
มาโคโตะ: หวาหวา อย่านะอาเคโฮชิคุง! ถ้าไม่มีแว่นล่ะก็ เรี่ยวแรงผมก็หดหายหมดสิ~!?
โฮคุโตะ: ช่างเถอะน่า รีบๆซื้อตั๋วอาหารได้แล้ว คนเค้าต่อแถวกันยาวแล้วนะ... หืม?
คนที่อยู่กับอันสึ รู้สึกว่าจะเป็นคนของ Knights...?
สึคาสะ: ~♪
สุบารุ: อ๊ะ จริงด้วย! เด็กปีหนึ่งที่พูดภาษาอังกฤษได้สำเนียงคล่องปร๋อคนนั้น คนของ Knights ที่เคยสู้ด้วยตอน DDD นี่นา!
มาโคโตะ: ทำอะไรอยู่กับอันสึจังกันนะ ดูท่าทางสนิทสนมกันด้วย นอกใจเหรอ? อันสึจังนอกใจเราเหรอ?
โฮคุโตะ: อืม น่าสงสัยจริงๆ ลองไปส่องดูกันหน่อยไหม...?
เราเคยมีคดีเก่ากับ Knights ด้วย ใน DDD ก็ถูกเล่นงานด้วยวิธีการสกปรกนี่นา
เรียกว่าเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับพวกเรา Trickstar เลยก็ว่าได้ อันสึ พูดคุยเรื่องอะไรกับเมมเบอร์ของ Knigths อยู่กันนะ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น