(ณ ห้องเรียน 2-A)
ชิโนบุ: หึ... ใช้ชีวิตอยู่ในความมืด และสิ้นชีพลงในความมืด เซนโกคุ ชิโนบุ มาเยือนแล้ว
เหวอ อย่าส่องแท่งไฟใส่ข้าน้อยเลยขอรับเท็นโคเซย์โดโนะ! แสบตาจัง แถมร้อนด้วย!
สีผมของข้าน้อยเป็นสีดำ ก็เลยดูดซับความร้อนนะขอรับ จะไหม้แล้ว จะไหมแล้ววว!
เฮ้อ... นึกว่าจะตายแล้วสิขอรับ เท็นโคเซย์โดโนะนี่ไม่รับมุกเลยนะขอรับ! จริงจังเหลือเกิน!
ข้าน้อยอดนอนมาทั้งคืนก็เลยทนแสงสว่างไม่ได้เท่าไรนัก อยากจะแฝงกายเข้าไปในความมืดมิด หรือพูดให้ถูกก็คือเตียงนอนเหลือเกินขอรับ...
ไส้เดือน ตัวตุ่น และข้าน้อยนั้น ไม่อาจใช้ชีวิตอยู่ภายใต้แสงสว่างได้♪
ก็บอกว่าแสบตาไงขอรับ เหวอ ควันลอยออกมาจากเสื้อแล้ว! หยุดน้า ข้าน้อยกลัวจะโดนไฟคลอกเอานะขอรับ~!
อ๊ะ ทำหน้าเหมือนจะบอกว่า "รีบๆบอกธุระมาได้แล้ว" อยู่สินะขอรับ?
ข้าน้อยเข้าใจดีขอรับ เพราะว่าข้าน้อยใช้ชีวิตอยู่ด้วยการลอบสังเกตสีหน้าของผู้อื่นมาโดยตลอดนี่นา! จึงคาดเดาความปรารถนาของผู้เป็นนาย และตอบสนองได้อย่างฉับไวยังไงล่ะขอรับ!
นั่นล่ะคือข้าน้อย นั่นล่ะคือนินจา~☆
ขออภัยที่เสียมารยาทนะขอรับ จะรีบบอกธุระเดี๋ยวนี้ล่ะ!
ข้าน้อยเองก็ไม่อยากอยู่ในห้องเรียนของรุ่นพี่ชั้นปีสูงๆนานด้วย มันประหม่าน่ะขอรับ... เท็นโคเซย์โดโนะ ขอเวลาซักครู่ได้หรือไม่?
หากไม่มีปัญหาใดล่ะก็ อยากจะขอความช่วยเหลือซักหน่อยน่ะขอรับ! เรื่องที่จะให้ช่วยนั้น ไม่ใช่เรื่องเกินกำลังของท่านหรอกขอรับ!
หากว่าท่านว่างอยู่ น่ะนะขอรับ
หืม? คราวนี้คนที่ข้าน้องอยากจะขอความช่วยเหลือไม่ใช่อิซาระโดโนะ... แต่เป็นเท็นโคเซย์โดโนะน่ะขอรับ
ถ้ามีธุระกับอิซาระโดโนะ ข้าน้อยก็ไปห้อง B แล้วล่ะ ที่มาห้อง A ก็เพื่อมาพบกับเท็นโคเซย์โดโนะไงขอรับ
ทหารนั้นเน้นความรวดเร็ว นินจาเองก็เช่นกัน! ต้องเคลื่อนไหวให้มีประสิทธิภาพและไม่ทำสิ่งใดที่เปล่าประโยชน์!
ข้าน้อยไม่สมควรจะไปพึ่งพาอิซาระโดโนะเสียทุกวันใช่ไหมล่ะ
ว่าตามตรงแล้ว ก็ไม่อยากมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องน่ารำคาญเช่นนี้หรอกขอรับ...
อ๊ะ ไม่ได้หมายความว่าข้าน้อยไม่เจ็บปวดใจที่ทำให้เท็นโคเซย์โดโนะต้องลำบากหรอกนะขอรับ!
แต่ว่าคราวนี้ มีเพียงเท็นโคเซย์โดโนะที่ช่วยได้จริงๆขอรับ! หากมีความสังเวชให้ข้าน้อยบ้างล่ะก็ ได้โปรดช่วยด้วยเถิด!
ให้ก้มกราบเหรอ? ถ้าก้มกราบจะช่วยเหรอขอรับ?
ได้โปรดช่วยเหลือข้าน้อย... ไม่สิ ช่วยเหลือพวกเรา ริวเซย์ไต ในฐานะโปรดิวเซอร์ด้วยเถิดขอรับ~!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น