วันเสาร์ที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2564

เทศกาลทานาบาตะ - Epilogue 1

 


(ณ เวทีทานาบาตะ)


วาตารุ: Amazing! เหล่าสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย ขออภัยที่ให้รอนาน ได้เวลาเริ่มเทศกาลทานาบาตะแล้วล่ะครับ!

ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกรอยู่ในตอนนี้ ที่มาทำหน้าที่เองโดยไม่ได้มีใครร้องขอให้ทำนั้น คือเอนเตอเทนเนอร์ผู้เป็นที่ภาคภูมิใจของโรงเรียนยูเมะโนะซากิ!

ฮิบิกิ วาตารุของคุณ ที่ทุกท่านรู้จักดียังไงล่ะครับ...☆

ในช่วงที่สภาพอากาศแปรปรวนเช่นนี้นั้น ท้องฟ้ายามราตรีกลับช่างปลอดโปร่งราวกับปาฏิหาริย์! โปรดมองดูที่ทางช้างเผือก ที่พร่างพราวไปด้วยหมู่ดาวเต็มท้องฟ้าสิครับ!

มาร้องเพลงและเต้นรำเพื่อเป็นการอวยพรต่อการพบพานของโอริฮิเมะกับฮิโกโบชิกันเถอะครับ...☆

ขอความรัก คำอำนวยพร และAmazingแห่งปาฏิหาริย์! อยู่เคียงข้างทุกท่าน! ในค่ำคืนแห่งปาฏิหาริย์นี้!


เคย์โตะ: ...เจ้างั่งนั่น ทำไมถึงบินอยู่ด้วยบอลลูนพร้อมตะโกนเสียงดังเหมือนอย่างคนบ้าแบบนั้นกัน?

บอลลูนอันนั้น บางทีก็เห็นอยู่บ่อยๆนะ เป็นของส่วนตัวของฮิบิกิงั้นเหรอ?

งี่เง่าจริงๆ ทั้งที่ทางช้างเผือกปลอดโปร่งงดงามขนาดนี้แท้ๆ ดันปล่อยลำแสงเจ็ดสีออกมาจากบอลลูนนั่นจนมองแทบไม่เห็นเลย จะวุ่นวายเกินไปแล้ว

ใครก็ได้ไปหยิบธนูของฉันจากโรงยิงธนูมาให้ที ฉันจะยิงไอ้ความอับอายของโรงเรียนยูเมะโนะซากินั่นให้กระจุยเลย


โซมะ: ช่างเถิด ฮาสึมิโดโนะ งานเทศกาลรื่นเริงทั้งที ผ่อนคลายเข้าไว้เถิด

ดูนั่นสิ ฮิบิกิโดโนะโปรยกระดาษจำนวนมากลงมาจากบอลลูนด้วย

เหมือนจะไม่ได้เอามาลอยเล่นๆ โดยไม่มีความหมายอะไรหรอกนะ ถือว่าเป็นการแจกจ่ายกระดาษที่แสนสำคัญของเทศกาลทานาบาตะให้แก่ผู้ชมไง?


เคย์โตะ: ถ้างั้นก็ไม่จำเป็นต้องบินขึ้นฟ้าไม่ใช่หรือไง ค่อยแจกที่ประชาสัมพันธ์ก็ได้นี่นา

ให้ตายสิ เอย์จิจะเลี้ยงดูเจ้าคนประหลาดนั่นไปจนถึงเมื่อไหร่กันนะ แค่ดูอย่างเดียวก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว


คุโร่: เฮ้ยๆ ไหวหรือเปล่าน่ะนั่น ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกลนะ เทศกาลทานาบาตะเป็นการแข่งแบบเซอไวเวิล ยิ่งชนะเท่าไหร่ ก็ยิ่งต้องอยู่ยาวเท่านั้นล่ะ

...แน่นอนว่าคงไม่คิดจะยอมแพ้ใช่ไหมล่ะ?


เคย์โตะ: แน่อยู่แล้ว ไม่มอบเวทีให้ใครหรอก จะแสดงเพอฟอร์แมนซ์อันแสนสุดยอดจนไม่ว่าใครหน้าไหนก็หมดใจจะสู้เลยล่ะ

เวทีเทศกาลทานาบาตะนี้ พวกเราอาคัตสึกิจะเป็นคนยึดครองเอง

จะสอนให้เหล่านักเรียนในโรงเรียนยูเมะโนะซากิ และคนทั่วทั้งโลกได้รับรู้เอง... ว่าอะไรคือไอดอลที่แท้จริง

จะแสดงไลฟ์ และศิลปะที่แท้จริงให้เห็นเอง จะได้ไม่มีพวกหน้าโง่กล้าหันคมดาบใส่เราอีกเป็นครั้งที่สอง วันนี้พวกเรา ก็จะชนะเหมือนอย่างเคยนั่นล่ะ


นาซึนะ: หึหึ ได้ใจใหญ่เลยนะ~? ไอดอลของโรงเรียนยูเมะโนะซากิไม่ได้มีแค่พวกนายหรอกนะ เป็นเพราะมีคนอยู่มากมายหลายแบบนี่ล่ะถึงได้สนุก♪

นี่เป็นเวทีที่อันสึเป็นคนจัดการวางแผน โดยที่ปรารถนาจะทำให้ทุกคนสนุกตื่นเต้น และมีรอยยิ้มได้

ไม่ยอมปล่อยให้อาคัตสึกิที่อึดอัดและน่าเบื่อเป็นคนดูแลได้หรอก~♪


เคย์โตะ: นิโตะเองเหรอ เกินคาดเลยนะที่ Ra*bits เข้ามาท้าทายเองแบบนี้ ย่อมได้ เป็นคู่มือที่สูสีในการเริ่มเปิดศึกแรกเลย

 ก่อนอื่นก็ ขอจัดการบดขยี้พวกแกก่อนก็แล้วกัน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...