(ณ สนาม)
โซมะ: แฮ่ก เฮ้อ....
น่าเจ็บใจเสียจริง อย่างไรก็ประชันฝีเท้าไม่ไหวจริงๆด้วยสิ! ทั้งที่ข้าเหนื่อยหอบโทรมกายถึงขนาดนี้ อโดนิสโดโนะยังทำสีหน้าสบายๆได้อยู่เลย!
อโดนิส: แค่ไม่ได้แสดงอาการเหนื่อยออกมาทางสีหน้าเท่านั้นล่ะ คันซากิ
โซมะ: มิต้องถ่อมตัวไปหรอก ข้าเองก็คิดว่าข้าฝึกฝนมาดีพอแล้วนะ
แต่ก็ยังห่างชั้นกับอโดนิสโดโนะอยู่มากนัก ช่างเป็นความสามารถทางร่างกายที่น่าทึ่งเหลือเกิน! สุดยอดยิ่งนัก♪
อโดนิส: ก็ศิลปะการต่อสู้กับกรีฑามันฝึกฝนกล้ามเนื้อแตกต่างกันด้วยนี่นา ถ้าเกิดฉันแพ้ให้กับคันซากิในเรื่องที่ตัวเองถนัดขึ้นมาล่ะก็ คงน่าขายหน้าแย่
ถ้าเป็นเรื่องชกต่อยล่ะก็ ฉันคงเทียบกับคันซากิไม่ได้หรอก
โซมะ: ข้าไม่หันดาบเข้าหาสหายหรอก แล้วก็ขออธิฐานด้วยว่าจะไม่มีโอกาสต้องเป็นเช่นนั้นในอนาคต
...ต้องขอโทษด้วยนะที่ลากให้มาร่วมฝึกกับข้าด้วย อโดนิสโดโนะ
อโดนิส: ฉันเองก็ถือโอกาสฝึกไปในตัวด้วยเหมือนกัน ไม่เป็นไรหรอก... ดื่มน้ำซักหน่อยสิ คันซากิ
โซมะ: ขอบพระคุณมาก.... เฮ้อ สุโปซึโดริงคุ(Sport drink น้ำเกลือแร่) นี่สดชื่นดีจริงๆ...♪
ได้เคลื่อนไหวร่างกายเต็มที่อย่างที่ไม่ได้ทำมานานเลยล่ะ ช่วงนี้ฮาสึมิโดโนะค่อนข้างยุ่ง อาคัตสึกิก็เลยไม่มีเล็สซึน (Lesson)ด้วย
ชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลที่ข้าอยู่ ก็ไม่มีเหตุให้ต้องออกกำลังด้วย
ดังนั้นก็เลยขอให้ช่วยมา "โจกิ้งกุ"(จ๊อกกิ้ง) ด้วยกัน เพื่อร่างกายจะได้ไม่แข็งทื่อเอา
หากไม่เป็นการรบกวนก็คงจะดีน่ะสิ ก็ข้าฝึกเงียบๆคนเดียวแล้วมันน่าเบื่อนี่นา~
อโดนิส: งั้นเหรอ ถ้าเป็นประโยชน์กับคันซากิได้ฉันก็ดีใจแล้วล่ะ
ถ้ายังมีแรงเหลืออยู่ล่ะก็ อย่าเพิ่งนั่งพักแล้วไปวิ่งเหยาะๆก่อนนะ จะยืดเส้นยืดสายเฉยๆก็ได้ ไม่งั้นเดี๋ยวจะปวดกล้ามเนื้อเอา
โซมะ: อืม อย่างงั้นเองหรือ จะพิจารณาดูนะ
อโดนิส: จะว่าไป คันซากิเนี่ย ท่าวิ่งแปลกจังเลยนะ?
โซมะ: เป็นวิธีการเดินที่มีมาจากศิลปะการต่อสู้สมัยโบราณน่ะ ได้รับการถ่ายทอดมาจากเซนโกคุ เหมือนจะเป็นวิธีการวิ่งแบบนินจา
กางแขนและขาออกไปในทิศทางเดียวกันแบบนี้ ช่วยทุ่นแรงแถมทำให้วิ่งเร็วขึ้นอีกด้วยนะ
อโดนิสโดโนะเอง จะลองดูไหมล่ะ?
อโดนิส: อย่าทำแบบนั้นจะดีกว่านะ ถ้าเปลี่ยนท่ากระทันหันล่ะก็เดี๋ยวจะเจ็บตัวเอาเสียเปล่าๆ
ท่าวิ่งแบบนินจานั่นก็ดูดีอยู่ แต่ท่าดั้งเดิมของคันซากิก็ดูงดงามดีอยู่แล้วล่ะ
โซมะ: เป็นเพราะผสมผสานกับศิลปะการร่ายรำด้วยน่ะ อโดนิสโดโนะเอง ก็มีเสน่ห์ที่เหมือนกับสัตว์ป่าเหมือนกัน พวกเราเนี่ย แลดูแตกต่างเหมือนกันดีจังเลยนะ?
อโดนิส: เพราะอย่างนั้นเราถึงเข้ากันได้ดีล่ะมั้ง ถ้าว่างพอจะคุยเล่นล่ะก็ ไปวิ่งต่อกันอีกซักยกไหมล่ะ?
โซมะ: ย่อมได้ ฝึกเพิ่มกำลังกายเองก็ไม่เสียหลายอะไร ต้องฝึกฝนให้มากยิ่งกว่านี้เข้าไว้ด้วย
คาโอรุ: ยะโฮ่ เจ้าพวกเด็กหนุ่ม ท่าทางจะทำอะไรไม่น่าพิสมัยกันอยู่สินะ~♪
โซมะ: ...แก คนอ่อนหัดอย่างแก ไม่มีสิทธิ์จะมาเหยียบย่ำสถานที่แห่งนี้หรอกนะ!
คาโอรุ: เดี่ยวสิ ถ้าเกิดไม่ได้อนุญาตให้เท้าเหยียบพื้นล่ะก็ ฉันก็ไปไหนไม่ได้พอดี~♪
โซมะ: หมายถึงไสหัวไปให้พ้นๆต่างหากล่ะ ไม่น่าอภิรมย์เลยจริงๆ เจ้าสิ่งแปดเปื้อนของชมรมสัตว์ใต้ทะเลนี่
คาโอรุ: อะฮะฮะ โซมะคยุงเนี่ย ไม่ค่อยมีมารยาทกับรุ่นพี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ~♪
เอาเถอะ ยังไงก็ไม่ได้มีธุระกับโซมะคุงอยู่แล้วล่ะ เพราะงั้นอย่าเข้ามาคุยด้วยแล้วกัน มันน่ารำคาญน่ะ เออ... โอซึคาเระจัง? ขอเวลาหน่อยได้ไหม?
อโดนิส: ฮาคาเสะเซ็มไป มีธุระอะไรเหรอ แล้วฉันไม่ได้ชื่อ "โอซึคาเระ" แต่เป็น "โอโตการิ" ต่างหาก
คาโอรุ: จะอันไหนก็ช่างเถอะ ถึงจะเป็นยูนิตเดียวกันแต่ฉันไม่สนใจจะจำชื่อผู้ชายหรอก~
แล้วคนที่มีธุระก็ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นอันสึจังต่างหากล่ะ?
จะปล่อยให้เด็กผู้หญิงมาเดินคนเดียวก็ไม่ได้ด้วย ฉันก็เลยมาคอยคุ้มกันอันสึจังไงล่ะ~♪
โซมะ: แกนั่นล่ะที่เป็นตัวอันตรายที่สุด ถอยไปจากอันสึโดโนะซะ ไอ้ชีกอนี่
อโดนิส: อันสึ มีธุระอะไรกับฉันเหรอ เหมือนได้ยินเสียงตามสายในโรงเรียนบอกว่ากำลังตามหาเท็นมะอยู่ด้วย
หืม เรียกแล้วเท็นมะไม่ยอมมา ก็เลยออกตามหาสินะ จริงอยู่ที่ฉันกับเท็นมะอยู่ชมรมกรีฑาเหมือนกัน
แต่ว่าขอโทษทีนะ วันนี้ไม่เห็นเลยน่ะ อันที่จริง วันนี้ชมรมกรีฑาพักการทำกิจกรรมด้วย
เพราะโรงเรียนยูเมะโนะซากิมุ่งเน้นแต่กิจกรรมของไอดอล ก็เลยไม่ค่อยให้ความสนใจกับกิจกรรมชมรมกันเท่าไหร่
แล้วที่วิ่งกันอยู่นี่ก็แค่กิจวัตรประจำวันเฉยๆน่ะ ฉันมาวิ่งด้วยกันกับคันซากิ
โซมะ: หืม มีคนหายตัวไปงั้นหรือ น่าเป็นห่วงจริงนะ... แต่ว่าอันสึโดโนะ มัวแต่มาตามหาคนอยู่แบบนี้จะดีหรือ
ได้ยินมาจากฮาสึมิโดโนะแล้วนะ ท่านได้รับการฝากฝังให้ดูแลวางแผนจัดการโดรีมุเฟสึใช่ไหมล่ะ?
แล้วเรื่องนั้นไม่เป็นไรแล้วงั้นหรือ ถ้าหากคนไม่พอล่ะก็ข้าจะคอยช่วยเอง อย่างไรก็ว่างอยู่แล้วด้วย
อโดนิส: โฮ่ อันสึต้องวางแผนจัดการดรีมเฟสงั้นเหรอ สมเป็นโปรดิวเซอร์จริงๆ ถ้ามีงานต้องใช้แรงล่ะก็มาพึ่งพาฉันได้เลยนะ
คาโอรุ: เอ๊ะ ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยนะ เย็นชาจังเลย อันสึจัง
ถ้ามีเรื่องไหนไม่เข้าใจล่ะก็มาถามพี่ชายคนนี้ได้นะ จะสอนให้แบบถึงพริกถึงขิงเลยล่ะ~♪
โซมะ: แกน่ะหุบปากไปเลย อืม... ยังสองจิตสองใจว่าจะรับงานดีไหมงั้นหรือ นั่นสินะ เป็นงานที่ทำแบบขอไปทีไม่ได้เสียด้วย
แต่ว่าหากรีบร้อนเกินไปล่ะก็จะเป็นผลเสียกับงานเอาได้ หากจะรับงานล่ะก็เร่งเข้าเสียดีกว่านะ
อย่างไรก็ต้องใช้เวลาเตรียมการหลายวันด้วย แล้วยังต้องมีการดำเนินเรื่องและเอกสารยิบย่อยอยู่อีก
ฮาสึมิโดโนะที่ข้ารู้จัก ต้องรับงานบริหารจัดการเช่นนั้นในสภานักเรียนอยู่เสมอเลยน่ะ หากมีจุดไหนไม่เข้าใจล่ะก็ ไปถามเขาดูก็ได้นะ
หากไม่รังเกียจล่ะก็ข้าช่วยติดต่อให้ได้นะ ฮาสึมิโดโนะคอยเป็นธุระให้ข้าในอาคัตสึกิอยู่ด้วย
อโดนิส: นั่นสินะ จะช่วยเหลือคนอื่นมันก็ดีอยู่ แต่อันสึก็ต้องคิดถึงตัวเองด้วยนะ
ฉันจะตามหาเท็นมะเอง พอจะสะกิดใจถึงที่ๆหมอนั่นชอบไปได้น่ะ จะหาให้เจอเอง
คาโอรุ: เดี๋ยวเถอะ จะไปเร่งเด็กผู้หญิงแบบนั้นไม่ได้นะ ต้องค่อยๆคิดไตร่ตรองช้าๆว่าอยากจะทำอะไร และควรจะทำอะไรสิ
แต่ไม่ว่าอันสึจังจะเลือกทางไหน ฉันก็เคารพการตัดสินใจอยู่แล้วล่ะนะ
แล้วก็จะช่วยอย่างสุดความสามารถเลยล่ะ มาพึ่งพาได้เลยนะ~♪
โซมะ: ถึงจะน่าหงุดหงิดที่เห็นด้วยกับเจ้าหมอนี่ แต่ก็ตามนั้นล่ะ ใช้งานพวกเราได้ทุกเมื่อเลยนะ ปุโรดิวซ่าโดโนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น