(ณ สนาม)
โซมะ: ...โอ๊ะ ฝนเริ่มตกเสียแล้วสิ ทั้งที่ยังอากาศดีจนถึงก่อนหน้านี้แท้ๆ
ถ้าปล่อยให้ร่างกายเย็นล่ะก็เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา เรารีบเข้าไปในอาคารดีกว่า
คาโอรุ: ช่วงนี้สภาพอากาศแปรปรวนซะด้วยสิ น่าสงสารพวกเด็กๆของ Ra*bits ที่ซักผ้าอยู่บนดาดฟ้าแย่
เพิ่งจะตากกันเสร็จแท้ๆ ต้องมาเก็บกันอีกแล้ว
ก็อยากให้วันทานาบาตะอากาศสดใสอยู่หรอก แต่แบบนี้คงหมดหวังแล้วล่ะมั้ง
อยากเดทไปพลางดูทางช้างเผือกไปด้วยจังเลยนะ~ อุตส่าห์ได้มีสถานการณ์อันแสนโรแมนติกทั้งที
อโดนิส: คันซากิ ทานาบาตะคืออะไรน่ะ?
โซมะ: บางทีท่านก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเสียจนน่าตกใจเลยนะ อโดนิสโดโนะ
ไม่ได้จะว่าอะไรหรอกนะ แต่เวลาไม่รู้อะไร ช่วยเลิกถามข้าไปเสียทุกเรื่องทีเถิด
ทานาบาตะนั้น เป็นหนึ่งในงานประจำปีที่จะเขียนคำอธิฐานของตัวเองลงไปในกระดาษ แล้วนำไปแขวนไว้กับต้นไผ่
โดยภาพรวมก็ประมาณนั้นล่ะ แล้วก็ยังมีพวกธรรมเนียมโบราณต่างๆแตกต่างกันไปตามแต่ละพื้นที่อีก... แต่เข้าใจประมาณนี้ก็พอแล้วล่ะ
คาโอรุ: แล้วก็เป็นวันเดียวที่โอริฮิเมะกับฮิโกโบชิจะได้เดทกันอย่างสนุกสนานที่ทางช้างเผือกไงล่ะ
ได้เจอกันแค่ปีละครั้งแท้ๆ ทำไมถึงไม่มีใครคิดนอกใจเลยกันนะ~
โซมะ: การที่เป็นคนขี้หลีจอมกะล่อนอย่างแกต่างหากล่ะที่ผิด
อันที่จริง คู่ชีวิตที่ตกลงปลงใจกันนั้นควรจะมีเพียงแค่คนเดียว เสริมสร้างความสัมพันธ์ มอบความรักให้แก่กันและกันต่างหากล่ะ จึงจะเรียกว่าคู่สมรสได้
คาโอรุ: แหว่ะ นี่โซมะคุงเป็นมนุษย์จากยุคไหนเนี่ย...
โอ๊ะ ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเรื่องไร้สาระแล้วสิ รีบหลบเข้าไปในอาคารกันดีกว่า ฝนชักจะหนักขึ้นเรื่อยๆแล้ว
(ณ ห้องสภานักเรียน)
เคย์โตะ: เอย์จิ ขอถามอีกครั้งนะ คิดอะไรอยู่กันแน่?
เอย์จิ: หมายถึงเรื่องอะไรกันน้า~ ว่าไปนั่นล่ะ ยังไงหลอกเธอไปก็ไม่มีความหมายอะไรอยู่แล้ว
เดี๋ยวฉันจะจัดการงานเอกสารกองนี้ให้เสร็จก่อน แล้วค่อยฟังเทศน์ที่หลังได้หรือเปล่า?
เอามานี่ เดี๋ยวฉันทำเอง จะฝืนตัวเองเกินไปแล้วนะเอย์จิ แกเพิ่งหายป่วย อย่าหักโหมมากนักเลย
เอย์จิ: เข้าใจยากจังนะว่ากำลังต่อว่า หรือกำลังเป็นห่วงผมอยู่กันแน่...
หึหึหึ ผมไม่ได้อ่อนหัดถึงขนาดที่จะมาเหนื่อยกับงานแค่นี้หรอก แต่ก็ขอบคุณด้วยนะ เคย์โตะ
เอาเป็นว่า เรื่องที่เธออยากจะถามก็คงจะเป็น ทำไมผมถึงได้ฝากฝังให้เท็นโคเซย์ดูแลจัดการบริหารเรื่องดรีมเฟสใช่ไหมล่ะ?
เคย์โตะ: ใช่ จริงอยู่ที่พวกเราสภานักเรียนจะยุ่งตัวเป็นเกลียวกันเพราะต้องคอยดูแลอีเวนท์ใหญ่ๆในช่วงหยุดฤดูร้อนก็เถอะ
แต่ที่ยุ่งกันแบบนี้ มันก็เรื่องตามปกติอยู่แล้ว ไม่ได้ยากลำบากจนเกินรับมือเสียหน่อย
ถึงจะเป็นโปรดิวเซอร์ แต่อันสึก็ยังเป็นแค่คนธรรมดาๆ
พอลองคิดถึงวิธีการช่วยเหลือ และการตอบสนองต่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันของยัยนั้นดูแล้ว... ให้พวกเราเป็นคนดูแลจัดการตั้งแต่แรกจะเร็วเสียกว่า
ยิ่งไปกว่านั้น ยัยนั่นยังเป็นพวกพ้องของ Trickstar ที่เคยหันคมเขี้ยวใส่พวกเราสภานักเรียนด้วยนะ?
เอย์จิ: เธอคนนั้นไม่ได้สังกัดอยู่กับยูนิตไหนเสียหน่อย แล้วก็ยังเคยเป็นธุระให้ fine ของผม กับอาคัตสึกิของเธออยู่ด้วยไม่ใช่หรือไง?
เธอคนนั้น เป็นโปรดิวเซอร์ของพวกเราทุกคนนะ ยังไงผมก็จะไม่ปฏิเสธความเป็นจริงนั้นหรอก
เธอในตอนนี้ เป็นโปรดิวเซอร์เพียงหนึ่งเดียวของโรงเรียนยูเมะโนะซากินะ
หากเธอเติบโตขึ้น และพัฒนาศักยภาพของตัวเองล่ะก็ จะต้องเป็นประโยชน์ต่อพวกเราไอดอลทุกคนแน่
เป็นการลงทุนเพื่ออนาคตไงล่ะ แล้วเธอคนนั้นก็ยังชอบทำอะไรเกินความคาดหมายอีก น่าสนใจมากๆเลย...♪
เคย์โตะ: ไอ้ "น่าสนใจ" นั่นสินะคือเหตุผลหลัก เอย์จิ แกจะติดเล่นมากเกินไปแล้วนะ น่าผิดหวังจริงๆ
แต่อันที่จริง ถ้าเราฝากให้อันสึช่วยจัดการเรื่องการวางแผนดำเนินการดรีมเฟสได้ล่ะก็ จะช่วยได้มากเลย
แต่ในขณะเดียวกัน การที่เราทำหน้าที่บริหารจัดการมาได้จนถึงขนาดนี้ จึงยังทำให้เรารักษาอำนาจของสภานักเรียนได้อยู่นะ
สิ่งที่แกทำลงไป อาจจะทำให้เกิดรอยร้าวต่ออาณาจักรพันปีที่เราสร้างขึ้นมากับมือก็ได้นะ
เอย์จิ: มันก็มีรอยร้าวมาตั้งนานแล้วล่ะ ตั้งแต่ตอนที่เราแพ้ใน DDD ไม่สิ มีมาตั้งแต่ก่อนหน้านั้นเสียอีก
ถึงเราจะปกปิด และทำตัวเหมือนเป็นสภานักเรียนอันสมบูรณ์แบบก็เถอะ
แต่ก็เหมือนเป็นงานปฏิมากรรมบนผืนทรายนั่นล่ะ ได้เวลาต้องปรับเปลี่ยนวิธีคิดแล้ว ทั้งสภานักเรียนที่เป็นผู้ปกครอง ทั้งเหล่าประชาราษฎร์ที่ต่อต้าน...
โครงสร้างที่เป็นระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์แบบนี้ ก็จะต้องถูกโค่นล้มด้วยการปฏิวัติ
ผมตั้งใจจะรัก และสนุกสนานไปกับยุคสมัยแห่งความวุ่นวายนี้ให้ถึงที่สุดเลยล่ะ ไม่ใช่ในฐานะ "จักรพรรดิ" แต่เป็นหนึ่งในนักเรียนของโรงเรียนยูเมะโนะซากิน่ะนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น