(ณ ห้องซ้อมเต้น)
ฮาจิเมะ: แบบนี้เหรอครับ นี่จัง?
นาซึนะ: นั่นแหล่ะนั่นแหล่ะ ยังแข็งๆไปบ้างแต่ก็ดีแล้วล่ะ หมุนตัวแล้วกางแขนออกมาให้เหมือนกับปีกนะ... เก่งมาก เก่งมาก♪
นึกถึงอิมเมจของเหล่านกที่ใช้ตัวเองเป็นสะพานข้ามเพื่อให้โอริฮิเมะกับฮิโกโบชิได้พบกันเข้าไว้ กางปีกออก~ แล้วก็โดด☆
ฮาจิเมะ: หวา ยากจังเลยครับ~ ก้นจ้ำเบ้าซะแล้ว โอ๊ย...
นาซึนะ: สู้เค้า~ ยืนไหวหรือเปล่า? เอ้าฮึ้บ นี่จังจะช่วยดึงให้เอง♪
ฮาจิเมะ: ขะ ขอโทษด้วยนะครับ ที่ผมอืดอาดไปหน่อย... เฮ้อ เหงื่อออกซะแล้วสิ
นาซึนะ: อะฮะฮะ แต่ฮาจิเมะจินก็เคลื่อนไหวได้ดีกว่าแต่ก่อนแล้วนะ ตอนที่เจอกันครั้งแรกยังเต้นห่วยอยู่เลยนี่นา~?
ฮาจิเมะ: อือ... คงจะสร้างปัญหาเอาไว้มากเลยใช่ไหมครับ ถึงผมจะร้องเพลงเก่งก็จริง แต่เต้นไม่ได้เรื่องเลย
แต่ก็คิดว่าซักวันหนึ่ง อยากจะทำให้ได้ทุกอย่างเหมือนกันนะครับ...♪
นาซึนะ: อื้มๆ ฮาจิเมะจินเป็นคนช่างพยายามจริงๆเลยนะ นี่จังเองก็จะเอาใจช่วยด้วยเหมือนกัน☆
ฮาจิเมะ: ผมเคารพชื่นชมนี่จังที่เก่งทั้งการร้องการเต้นมากเลยล่ะครับ กระโดดดึ๋งๆได้เหมือนกับ Ra*bits... เหมือนกับกระต่ายจริงๆเลย♪
นาซึนะ: อ๊ะ ท่าเมื่อกี๊น่ารักดีนี่นา ใส่ลงไปในท่าเต้นด้วยดีกว่า~ เท่านี้เพลงใหม่สำหรับใช้ในเทศกาลทานาบาตะก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว♪
ถ้ารวมเพลงเดิมที่เรามี กับเพลงใหม่ของเทศกาลทานาบาตะที่ซ้อมอยู่ตอนนี้ล่ะก็... น่าจะแสดงเพอฟอร์แมนซ์ที่หลากหลายได้เลยล่ะ~♪
พวกเรา Ra*bits เอง ก็มาพยายามเพื่อให้ไม่น้อยหน้ายูนิตอื่นกันเถอะ~♪
ฮาจิเมะ: ครับ เอาแต่ทำงานพิเศษในโรงเรียนจนแทบจะลืมไปเลยว่าพวกเราเป็นไอดอลกัน
เป็นไลฟ์ที่ไม่ได้ทำมาซะนานเลย มาพยายามด้วยกันเถอะครับ...♪
แต่ว่า จำเป็นต้องมีเพอฟอร์แมนซ์ที่หลากหลายถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ?
ต้องจำหลายๆอย่างจนตาลายไปหมดแล้วนะครับ~...?
ถึงผมจะไม่ค่อยเข้าใจรูปแบบของเทศกาลทานาบาตะเท่าไหร่ก็เถอะ
แต่ถ้าเป็นรูปแบบทัวร์นาเม้นต์เหมือนอย่าง DDD ล่ะก็ พวกเราจะแพ้อย่างรวดเร็วเลยนะครับ...?
นาซึนะ: งึ้ย ถึงใน DDD จะเป็นแค่โชคช่วยก็เถอะ แต่พวกเราก็สู้ชนะจนไปถึงรอบท้ายๆไม่ใช่เหรอ
ถ้าท้าทายโดยที่เตรียมใจแพ้ไว้แล้วจะได้อะไรขึ้นมา ฮาจิเมะจินต้องมุ่งมั่นกว่านี้หน่อยสิ!
ฮาจิเมะ: อ๊ะ ครับ นั่นสินะ ขอโทษด้วยครับ... ผมเองก็คิดว่าถ้าได้ไลฟ์ร่วมกันกับทุกคนไปนานๆก็คงจะดีเหมือนกัน!
นาซึนะ: ต้องแบบนั้นสิ เด็กดี~ เด็กดี~?
ฮาจิเมะ: เอะเฮะเฮะ~♪
นาซึนะ: อะแฮ่ม แต่ว่าเทศกาลทานาบาตะเนี่ย บริหารโดยอันสึนี่นา น่าจะมีรูปแบบแตกต่างจากดรีมเฟสเดิมๆอยู่บ้างแหล่ะ?
ให้ยูนิตสองยูนิตขึ้นไปบนเวทีเดี่ยว แล้วแข่งขันกันด้วยการไลฟ์ตามปกติ
ฝั่งที่ชนะก็จะยังอยู่บนเวที ฝั่งที่แพ้ก็จะต้องลงไป ถ้าชนะไปเรื่อยๆล่ะก็จะได้ไลฟ์ไม่อั้น เรียกว่าเป็นการต่อสู้แบบเซอไววัลเลยล่ะ~♪
ฝ่ายที่แพ้เอง ถ้าเวลาผ่านไปซักพักก็จะสามารถขึ้นเวทีอีกครั้งได้เหมือนกัน
ถ้าต้องการและมีไฟล่ะก็ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ร้องและเต้นได้ทุกเมื่อ
ไม่ใช่การห้ำหั่นกันอันแสนโหดร้ายที่หากแพ้แล้วทุกอย่างจะจบลง อันสึเป็นคนวางแผนดรีมเฟสอันแสนอ่อนโยนแบบนี้ขึ้นมาไงล่ะ
ฮาจิเมะ: งั้นเหรอครับ~ สมกับเป็นอันสึซังจังเลย...♪
นาซึนะ: แต่ก็มีด้านที่โหดสุดๆอยู่เหมือนกันนะ~ ถ้าชนะอยู่เรื่อยๆล่ะก็ ก็ต้องไลฟ์ไปไม่รู้จักจบจักสิ้นเลย
ไลฟ์จนกว่าจะหมดแรงหรือหมดเวลาเลยล่ะ
ถ้าใช้เพลงเดิมๆซ้ำๆกันล่ะก็ ผู้ชมเองก็จะเบื่อด้วยเหมือนกัน เพราะงั้นก็เลยจำเป็นต้องเตรียมเพอฟอร์แมนซ์ที่หลากหลายเอาไว้ไงล่ะ♪
ฮาจิเมะ: อ๋อ อย่างนี้นี่เอง... พวกเรา Ra*bits เพิ่งจะก่อตั้งได้ไม่นาน ก็เลยไม่ค่อยมีเพลงมากนักด้วย
ถึงจะงานหยาบไปบ้าง แต่ก็จำเป็นต้องทำให้ได้หลายๆอย่างสินะครับ
ไม่งั้นเดี๋ยวจะถูกรู้เอา ว่าไพ่ของพวกเรามีอยู่น้อย
นาซึนะ: ตามนั้นล่ะ
อันสึทุ่มเทเต็มที่เพื่อการวางแผนจัดการเทศกาลทานาบาตะ พวกเราไอดอลเองก็ต้องทุ่มเทเต็มกำลังเหมือนกันใช่ไหมล่ะ~♪
ฮาจิเมะ: นั่นสินะครับ มาพยายามกันเถอะ นี่จัง♪
นาซึนะ: อะฮะฮะ แต่ถ้าพวกเราพยายามกันแค่สองคนล่ะก็ไม่ไหวหรอกนะ~ มิตสึรุจินไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกันล่ะเนี่ย ถึงโทโมะจินจะไปออกตามหาแล้วก็เถอะ... แต่ช้าจังนะ?
มิตสึรุจิน ลืมว่าวันนี้จะมาซ้อมกันที่ห้องซ้อมเต้นอีกแล้วหรือเปล่านะ
ต้องรีบแก้ไขนิสัยเหลวไหลของหมอนั่นแล้วสิ ไม่งั้นเข้าสังคมลำบากแน่
ฮาจิเมะ: มิตสึรุคุง เป็นอะไรไปกันนะ ช่วงนี้ชอบเอาแต่วิ่งหนีด้วย...
แถมยังไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมของ Ra*bits อีก
มิตสึรุคุงเป็นคนมีความสามารถ คงจะรังเกียจที่จะต้องมียูนิตกระจอกๆอย่างพวกเราเป็นเพื่อนหรือเปล่านะครับ?
นาซึนะ: อย่าพูดแบบนั้นนะ ฮาจิเมะจิน พวกเราไม่ได้กระจอกนะ แค่ยังอยู่ระหว่างพัฒนาตัวเองเท่านั้นล่ะ
มิตสึรุจินเอง ถึงจะดูเหมือนไม่ค่อยคิดอะไร แต่ก็คงมีเรื่องอะไรอยู่นั่นล่ะ~?
ถ้าโทโมะจินพามิตสึรุจินมาแล้ว ทุกคนมาเปิดอกคุยกันเถอะ พวกเราเป็นเพื่อนพ้องกันนะ ถึงจะยังอ่อนแออยู่ก็เถอะ...
เพราะงั้น มาสามัคคีกันไว้เถอะ♪
ฮาจิเมะ: ครับ นี่จัง...♪
นาซึนะ: ฮาจิเมะจิน ในช่วงที่เราพักกันอยู่นี่ ฝึกเรื่องแฟนเซอวิสอย่างการเซ็นลายเซ็นกับจับมือกันเถอะ
เรื่องร้องกับเต้น เอาไว้รวมตัวกันครบทุกคนไว้ค่อยซ้อมก็ได้
ฮาจิเมะ: เออ แฟนเซอวิสเหรอครับ? เพราะช่วงนี้พวกเรามีแฟนคลับเพิ่มขึ้นมาบ้างนิดหน่อยเหรอ...?
นาซึนะ: ก็ ในเทศกาลทานาบาตะมันมีกฎพิเศษอยู่นิดหน่อยน่ะ~
ก็ทานาบาตะเนี่ย ต้องเขียนคำอธิษฐานลงในกระดาษแล้วแขวนกับต้นไผ่ใช่ไหมล่ะ ในเทศกาลทานาบาตะเอง เหล่าผู้ชมก็จะเขียนคำอธิษฐานลงในกระดาษเหมือนกัน~♪
ดรีมเฟสตามปกติ จะใช้แสงแท่งไฟในการลงคะแนน แต่ในเทศกาลทานาบาตะจะนับด้วยกระดาษน่ะ
ตอนที่ผู้ชมเลือกว่าชอบการเต้นและร้องของยูนิตที่ประชันกันอยู่ยูนิตไหนมากกว่า...
จะชูกระดาษขึ้นพร้อมกับแท่งไฟแบบนี้ไงล่ะ
โหวตกันด้วยกระดาษสีประจำตัวของแต่ละยูนิต อย่าง fine จะเป็นสีขาว อาคัตสึกิจะเป็นสีแดง
และใช้จำนวนของกระดาษนั่นตัดสินแพ้ชนะไงล่ะ
ฮาจิเมะ: ว้าว สมเป็นทานาบาตะจริงๆเลยนะครับ ให้แสงของแท่งไฟแทนทางช้างเผือก และกระดาษคือคำอธิษฐานสินะ...
อันสึซังคงเป็นคนคิดสินะครับ โรแมนติกจัง~♪
นาซึนะ: อื้มๆ อันสึเองก็ช่างคิดจริงๆเลยนะ~♪
ก็ในทานาบาตะ ผู้ที่จะทำให้คำอธิษฐานในกระดาษเป็นจริงก็คือโอริฮิเมะกับฮิโกโบชิใช่ไหมล่ะ~ พวกเราเองก็จะเป็นคนที่ทำให้คำอธิษฐานสำฤทธิ์ผลเหมือนกัน
แต่การจะทำให้คำอธิษฐานที่เขียนไว้ในกระดาษทั้งหมดเป็นจริงได้มันจะเกินกำลังไปหน่อยใช่ไหมล่ะ~
เพราะงั้นยูนิตที่ชนะการแข่งขัน จะเลือกผู้ชมมาเพียงแค่คนเดียว
และทำให้คำอธิษฐานที่เขียนไว้ในกระดาษที่ใช้โหวตของคนๆนั้นเป็นจริงยังไงล่ะ
แน่นอนว่าถ้าทำให้เป็นจริงไม่ได้จริงๆล่ะก็... น่าจะเปลี่ยนเป็นการจับมือ เรียกชื่อ หรือเซ็นลายเซ็นเฉยๆนั่นล่ะ~?
ฮาจิเมะ: อ๋อ เพราะงั้นก็เลยต้องฝึกฝนแฝนเซอวิสเอาไว้สินะครับ
แบบนี้นี่เอง พวกเราจะกลายเป็นโอริฮิเมะกับฮิโกโบชิที่ทำให้คำอธิษฐานเป็นจริงสินะ...♪
นาซึนะ: อื้ม ผู้ชมเองก็คงจะดีใจกันแน่~ ยังไงก่อนหน้านี้ อันสึก็เคยเป็นแค่คนธรรมดาๆทั่วไปด้วย
คงจะเข้าใจความรู้สึกของผู้ชมอยู่แล้วล่ะ~♪
ฮาจิเมะ: นั่นสินะครับ ถึงการชมการร้องและเต้น จะสนุกมากพอแล้วก็จริง
แต่ถ้าไอดอลทำความปรารถนาของตนให้เป็นจริงให้ล่ะก็ จะต้องดีใจมากขึ้นกว่าเดิมแน่...♪
แบบนี้ก็ต้องแสดงเพอฟอร์แมนซ์อันแสนวิเศษ เพื่อให้ไลฟ์ชนะ แล้วทำความปรารถนาของเหล่าผู้ชมเป็นจริงให้ได้เยอะๆแล้วล่ะครับ♪
นาซึนะ: นั่นล่ะ~ เพราะงั้นมีแต่ต้องซ้อมเท่านั้น! มาพยายามกันเถอะ ฮาจิเมะจิน♪
ฮาจิเมะ: ครับ นี่จัง! ทานาบาตะหนึ่งปีมีแค่ครั้งเดียว อยากจะทำให้รอยยิ้มของเหล่าผู้ชมส่องประกายแสงระยิบระยับราวกับทางช้างเผือกเลยล่ะครับ...♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น