วันพุธที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2564

Idol Story(!) - เซนโกคุ ชิโนบุ - ตอนที่ 2

 

(ณ โรงเลี้ยงสัตว์) (ฤดูใบไม้ผลิ)

ชิโนบุ: เฮ้อ... พวกเจ้านี่ดีจังเลยนะขอรับ...

ทั้งได้กินอาหารอยู่ในคอก แล้วยังได้รับประกันความปลอดภัยในชีวิตอีกใช่ไหมล่ะ?

ข้าน้อยไม่ได้รังเกียจกระต่ายหรอกนะขอรับ พอมองดูแล้วก็ใจนุ่มฟู จนทำเอารู้สึกอยากเลี้ยงขึ้นมา...

แต่ยังไงซะ! ถ้าจะเลี้ยงกระต่ายล่ะก็ สู้เลี้ยงกบดีกว่า...!

กบน่ารักออกจะตายไป~ กระโดดดึ๋งๆ แถมยังขนาดพอดีมือด้วย!

และอย่างไรซะ นินจากับกบก็มีสายสัมพันธ์ที่ตัดกันไม่ขาดอยู่แล้วล่ะ

ที่บ้านข้าน้อยเองก็มีกบ...

วะ เหวออออออ!?

ทะ... ทะ... เท็นโคเซย์โดโนะเองหรือขอรับ มาอยู่ข้างหลังข้าน้อยตั้งแต่เมื่อไหร่...?

เอ๊ะ? อยู่ตั้งนานแล้ว? ชะ... เช่นนั้น หมายความว่าเท็นโคเซย์โดโนะได้ยินสิ่งที่ข้าน้อยพูดกับตัวเองทั้งหมดเลยหรือขอรับ!?

อือ... ถ้ามีรูล่ะก็อยากจะมุดเข้าไปซะเดี๋ยวนี้เลย! แต่กลับไม่มีรูซะได้~!

จะ... จริงสิ! เช่นนั้นขุดรูเองเสียก็สิ้นเรื่อง! วันนี้ข้าน้อยฟิตเต็มร้อยด้วย...!

หลังจากขุดแล้วมุดเข้าไปในรูแล้วจะทำยังไงต่อ... น่ะเหรอขอรับ?

พะ... พลาดเสียแล้ว! ไม่ได้คิดถึงเรื่องต่อจากนั้นเอาไว้เลยขอรับ~

ในฐานะนินจาแล้ว ทำเอาอยากใช้วิชาหายตัวไปเลยขอรับ...

แต่ข้าน้อย ยังอยู่ระหว่างการฝึกฝน จึงยังใช้ทักษะขั้นสูงขนาดนั้นไม่ได้...

เท็นโคเซย์โดโนะ ข้าน้อยเชื่อใจท่านนะ เพราะงั้นได้โปรดเถอะ

ได้โปรดเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับด้วยเถิดขอรับ!

ถ้าหากคนอื่นรู้เข้าว่ามายืนพูดอยู่คนเดียวหน้าโรงเลี้ยงสัตว์แบบนี้ล่ะก็ ข้าน้อยคงทนมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แน่~!

งั้นเหรอ! สมที่เป็นเท็นโคเซย์โดโนะ! ช่างใจกว้างจริงๆ~☆

อ๊ะ อย่าถอยห่างไปพร้อมทำหน้าเหมือนจะบอกว่า "คิดอีกทีไม่เอาดีกว่า" สิขอรับ!

ข้าน้อย ชำนาญด้านการสังเกตสีหน้าของคนอื่น เพราะงั้นก็เลยมองออกนะขอรับ!

ก็ ข้าน้อย... เป็นคนประหลาดใช่ไหมล่ะ?

อย่ามองด้วยสายตาแบบ "รู้ตัวด้วยเหรอ?" สิขอรับ! มันเจ็บปวดใจนะ...!

ข้าน้อยรู้ดีอยู่แล้วล่ะขอรับ ว่ามีผู้คนนินทาลับหลังในเรื่องที่ข้าน้อยมาทำตัวเป็นนินจาในยุคปัจจุบันเช่นนี้

ดังนั้น ข้าน้อยจึงได้จัดตั้งสมาคมนินจาขึ้นอย่างไรล่ะขอรับ

ข้าน้อยเชื่อมั่นว่า ในโรงเรียนนี้จะต้องมีผู้ที่มีความรู้สึกเช่นเดียวกันกับข้าน้อยอยู่บ้างเป็นแน่...!

แต่ว่า ผลสุดท้ายแล้วความเป็นจริงอันแสนน่าเศร้า ก็ทำให้มีข้าน้อยตัวคนเดียวแบบนี้นั่นล่ะขอรับ

ฮึก... ฮือ.... ไม่ได้ร้องไห้นะขอรับ นี่เป็นเหงื่อต่างหากล่ะ...!

อะ... เอาเป็นว่าช่วยทำเป็นไม่ได้ยินเรื่องที่พูดทีเถอะนะ ละ... ลาก่อนขอรับ~!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...