(ณ ห้องเรียน)
เรย์: เอาล่ะทุกคน วันพรุ่งนี้ก็จะเป็นงานโรงเรียนที่พวกเรารอคอยกันแล้ว
ชุด ขนม เครื่องดื่ม และสิ่งจำเป็นต่างๆก็เตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว ที่เหลือก็แค่ประดับตกแต่งเท่านั้นล่ะ คืนนี้ทั้งคืน เราจะมาเปลี่ยนห้องเรียนนี้ให้กลายเป็นเวทีอันงดงามกัน!
คาโอรุ: แต่ฉันไม่ใช่สายใช้แรงกายนี่นา~ พวกงานใช้แรงแบบนี้ อโดนิสคุงถนัดใช่ไหมล่ะ?
อโดนิส: อือ ฉันถนัดการยกของหนักอยู่แล้วล่ะ
เรย์: พึ่งพาได้จริงๆเลย เช่นนั้นก็ อโดนิสคุง ช่วยยกโต๊ะและเก้าอี้ที่อยู่ตรงนั้นไปไว้ที่ห้องว่างได้หรือเปล่า?
อโดนิส: เข้าใจแล้ว ขอสัญญาว่าจะยกไปให้หมดเอง
โคงะ: ใช้งานคนอื่นเก่งซะจริงนะ
เรย์: เจ้าเองก็ดูอโดนิสคุงเป็นตัวอย่างไว้เสียเถอะ มัวแต่นั่งมองอยู่เฉยๆเช่นนั้น คิดว่าตัวเองเป็นใครกันล่ะเนี่ย
ถึงจะสามารถห่อขยะให้เล็กลงได้ก็จริง แต่วังโกะที่โตแต่ตัวนี่คงจะทิ้งใส่ถังประเภทขยะชิ้นใหญ่ไม่ได้เนอะ แถมยังรีไซเคิลไม่ได้ด้วย กำจัดยากยิ่งกว่าขยะเสียอีกนะ
โคงะ: ใครเป็นขยะวะ! ไอ้แก่อย่างแกต่างหากล่ะที่เป็นขยะน่ะ! จะเป็นสามประหลาดหรืออะไรก็ช่าง ข้าจะเป็นคนส่งแกไปปรโลกเอง! ซะตายเหอะ ไอ้ผีดูดเลือดเวรรร!
เรย์: ให้ตายสิ เป็นเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครโอ๋ก็เลยขี้โวยวายมากกว่าปกติงั้นหรือ อย่าเอาแต่เห่าหอนเช่นนั้นสิวังโกะ
เอาไว้งานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะเล่นโยนลูกบอลที่เจ้าชื่นชอบให้ก็ได้ ถ้าได้เล่นคลายเครียดล่ะก็คงจะใจเย็นขึ้นมาบ้างใช่ไหมเล่า
อดทนไปก่อนเถิด วังโกะ...♪
โคงะ: โว้ยยยยย! แม่งเอ้ย! แก คิดจะล้อข้าเล่นไปถึงเมื่อไหร่กันวะฮะ!? เมิ๊งงงงงงง! อย่าหนีนะเว้ยไอ้เวร! ข้าจะขย้ำแกให้แหลกเลย!!
คาโอรุ: เฮ้อ... แบบนี้มีหวังงานไม่คืบหน้าแน่ ฉันเองก็ว่างๆอยู่ด้วย ไปหาเท็นโคเซย์จังดีไหมนะ~?
อาราชิ: ตายจริง ครึกครื้นกันดีจังเลยนะ อุฮุฮุ! ชั้นขอร่วมด้วยได้หรือเปล่า
คาโอรุ: นายมันคนของ Knights นี่... แล้วที่อยู่ข้างหลังนั่น น้องชายของซาคุมะซังเหรอ?
ริทสึ: อา~... มีธุระกับอานิจานิดหน่อย ตอนนี้ยุ่งอยู่หรือเปล่า?
เรย์: หืม? โอ้ ริทสึ! หายากน่าดูเลยนะเนี่ยที่ริทสึเป็นฝ่ายมาหาข้าเองเช่นนี้ แล้ว มีธุระอะไรกับข้ากันล่ะ?
ริทสึ: ฉันให้ "ของขึ้นชื่อ" ของโรงเรียนยูเมะโนะซากิกับอานิจาไปใช่ไหมล่ะ ขอไอ้นั่นคืนได้หรือเปล่า...?
เรย์: จู่ๆมาขอคืนเช่นนี้ก็แย่น่ะสิ มีเหตุผลอะไรหรือเปล่า?
อาราชิ: เดี๋ยวชั้นจะอธิบายให้เองจ้ะ ที่จริงแล้ว ขนมที่ริทสึจังให้มันยังไม่สมบูรณ์น่ะ
แน่นอนว่าที่ได้รับรางวัลชนะเลิศนั่นจะเป็นความจริงก็เถอะ แต่ว่าหลังจากนั้นก็มีการปรับปรุงแก้ไขดีไซน์ขนมของริทสึจังใหม่น่ะจ้ะ
จริงอยู่ที่ขนมที่ริทสึจังทำจะเป็นของชั้นเลิศก็เถอะ แต่ถ้าเอาไปเสิร์ฟทั้งๆอย่างนั้นล่ะก็มีหวังทุกคนหนีหายกันไปหมดแน่ใช่ไหมล่ะ?
ทั้งอย่างนั้นริทสึจังก็เอาขนมที่ยังไม่ได้ผ่านการปรับปรุงมาให้ใช่ไหมล่ะ? พอได้ยินแบบนั้นชั้นก็ตกใจแทบแย่เลยล่ะ
ก็เลยต้องรีบวิ่งมาบอกแบบนี้นี่ล่ะจ้ะ
เรย์: หืม เป็นเช่นนั้นเองหรอกหรือ ข้าก็ว่าอยู่ว่ามันแปลกๆ
ถึงรสชาติจะดีแต่หน้าตาก็เป็นเสียอย่างนั้นนี่นะ ตามตรงแล้วถึงจะพยายามห่อตบตาก็คงไม่ไหวอยู่ดี
ริทสึ: ขนาดอานิจายังสงสัยในเซนส์ของฉันถึงขนาดนี้ เล่นเอาช็อคเลยนะเนี่ย
อา~... ทั้งที่ฉันว่าแบบนั้นมันก็สมบูรณ์แบบแล้วแท้ๆ แต่ทุกคนกลับเอาแต่มาวิจารณ์กันซะได้... ไอ้แบบนี้โหดร้ายไปหน่อยหรือเปล่า?
อาราชิ: โถ่ อย่าโกรธสิจ๊ะริทสึจัง!
เพื่อที่จะรับรู้ถึงเสน่ห์ของขนมริทสึจังได้อย่างสูงสุด ก็มีแต่ต้องปรับเปลี่ยนดีไซน์เท่านั้นนี่นา เข้าใจหรือเปล่าริทสึจัง?
ริทสึ: ฉันก็ถูกบอกแบบนั้นตอนรับรางวัลเหมือนกัน แต่อย่างน้อยก็อยากบ่นอยู่ดีนี่นา
อาราชิ: อุฮุฮุ ถ้าอยากบ่นล่ะก็มาบ่นกับพี่สาวคนนี้เถอะนะจ๊ะ ไม่ว่าอะไรก็จะช่วยรับฟังเองนะ
ริทสึ: ไม่เอาล่ะเกรงใจ
คาโอรุ: แต่ว่า ไหงถึงได้เอาขนมเวอร์ชั่นสมบูรณ์แล้วมาให้ด้วยล่ะ? Knights เองก็เข้าร่วมงานโรงเรียนด้วยเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?
อาราชิ: แน่อยู่แล้วล่ะ แต่ว่าจะออกบูธอะไรนั้นเป็น ความ ลับ นะ♪ ถึงจะขอร้องอ้อนวอนขนาดไหนชั้นก็ไม่ขายเพื่อนหรอกนะจ๊ะ
คาโอรุ: ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ได้คิดจะถามอยู่แล้วล่ะ
ที่หมายถึงก็คือ ทั้งๆที่ถ้าเงียบเรื่องนั้นเอาไว้ล่ะก็พวกฉันจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ทำไมถึงมาทำให้พวกฉันได้เปรียบแทนซะอย่างนั้นล่ะ
เรย์: เรื่องนั้นข้าเองก็ว่าแปลกเหมือนกัน ถึงแม้การบริการของพวกเราจะสมบูรณ์แบบ แต่อย่างไรก็ยังมีหน้าตาของขนมที่เป็นคะแนนติดลบอยู่ดี
หากข่าวลือของขนมแพร่กระจ่ายออกไปล่ะก็ เราจะเสียฐานลูกค้าไปทันที เช่นนั้น UNDEAD ก็จะไม่อาจคว้าชัยชนะได้แน่
อาราชิ: ก็นะ ก็ใช่ว่าจะไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก Knights เองก็ก่อเรื่องวุ่นวายใน DDD จนโดนลดงบด้วยเหมือนกันนี่นา
ถึงจะใช้การทำขนมกู้อิมเมจขึ้นมาได้บ้างนิดหน่อยก็เถอะ แต่คนก็ยังมองเราอย่างเย็นชากันอยู่เลย เกินจะทนเลยล่ะ
แต่ว่า ถ้าใช้เหตุผลนั้นเพื่อที่จะได้ไม่ต้องต่อสู้กับยูนิตศัตรูล่ะก็อย่างยุติธรรมล่ะก็ มันก็ไม่แฟร์นี่นา?
อ๋อ แล้วก็นี่เป็นมติของทุกคนใน Knights น่ะนะ ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกจ้ะ♪
...รู้กันแค่ในนี้นะ แต่ว่าชั้นของ Knights ที่เป็นอยู่ในตอนนี้มากเลยล่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะเกลียด Knights แบบที่ผ่านๆมาหรอกนะ?
แต่ว่า Knights เมื่อก่อนมันให้อารมณ์ห่างเหิน จนรู้สึกเหงาไปหน่อยน่ะ
แต่ว่า พอเกิดเรื่องนั้นขึ้น Knights ก็เลยเปลี่ยนไปแล้วล่ะ เรื่องที่เมมเบอร์ของ Knights เคยทำอะไรไว้ พอมาย้อนดูตอนนี้ก็เหมือนกับฝันไปเลยล่ะ
ริทสึ: นั่นสินะ ทั้งที่เดิมทีทุกคนเอาแต่คิดเรื่องของตัวเองแท้ๆ คนเราเนี่ยเปลี่ยนแปลงกันได้สินะ ตัวฉันเองยังตกใจเลยล่ะ
อาราชิ: จริงด้วยสิเนอะ เอาเป็นว่า เข้าใจสถานการณ์ของพวกเรากันแล้วหรือยังล่ะ?
เรย์: อืม UNDEAD เองก็เปลี่ยนแปลงไปมากหลังจาก S1 และ DDD เช่นกัน ดังนั้นจึงเข้าใจสิ่งที่พวกเจ้าพูดดี
ขอรับขนมนี้เอาไว้ด้วยความขอบคุณล่ะนะ ทั้งสองคน ขอบใจจริงๆที่ช่วยสละเวลามาทั้งที่กำลังยุ่งๆกันอยู่
อาราชิ: โถ่ ไม่ต้องทำตัวเป็นทางการขนาดนั้นหรอกจ้ะ
อ๊ะ ตายจริง ผ่านไปนานขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย! อุฮุฮุ คุยสนุกจนเพลินไปหน่อยซะแล้วสิ...♪ งั้นเราก็ไปกันเถอะจ้ะ ริทสึจัง
ริทสึ: อานิจา ฉันไม่ยอมแพ้ในงานโรงเรียนหรอกนะ เตรียมใจเอาไว้เถอะ
เรย์: ช่างน่าดูชมเสียจริงๆ แม้จะเป็นน้องชายแท้ๆ แต่ข้าก็ไม่คิดจะออมมือให้หรอกนะ
ริทสึ: หึหึหึหึ...♪ น่าสนุกจริงๆเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น