(ณ บันไดฉุกเฉินของ ES) (ฤดูใบไม้ผลิ)
มาโยย: คือ คือว่า ขอโทษนะคร้าบบบ
อันสึซัง ใช่ไหมครับ
ขอโทษที่มาแสดงใบหน้าหม่นหมองให้เห็นในยามวิกาลเช่นนี้นะครับ ผมชื่อว่าอายาเสะ มาโยยครับ
เป็นเจ้าของตึกหลังนี้ แล้วก็อาศัยอยู่มาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วล่ะครับ
...ฮี๊ อย่าขยับตัวกระทันหันแบบนั้นสิครับ! น่ากลัวจัง ไม่น่าเข้าไปทักเลยยยย! แต่ว่า เหมือนคุณกำลังมีปัญหาอยู่นี่นา!
อือ ไม่ไหวจริงๆด้วย คนอื่นนี่น่ากลัวจังเลย... หนีกลับเข้าหลุมของตัวเองดีกว่า ขอโทษที่รบกวนนะครับ
หือ? เอ๊ะ ดึงผมของผมทำไมครับเนี่ย? แย่แล้ววว! อย่าใช้ความรุนแรงเลยนะครับ ยังไงคนอย่างผมก็ต่อต้านอะไรคุณไม่ได้หรอก!
....เอ๊ะ ทำไมถึงก้มหัวปะหลกๆอย่างนั้นกันล่ะครับ? เฮดบัดเหรอ? จะจัดการผมด้วยเฮดบัดงั้นเหรอครับ? น่ากลัวจังเลย!
ไม่ใช่เหรอ? เป็นการขอโทษที่ดึงผม... เหรอครับ?
ไม่หรอกครับ คุณไม่ต้องขอโทษหรอก! ไม่เป็นไรหรอกครับ ที่ผมไว้ผมยาวก็เพื่อให้คุณดึงเอาไว้ได้อยู่แล้วล่ะครับบบ!
อือ คือว่า ขอโทษด้วยนะครับ ที่ทำตัวน่าสงสัย... คงจะกลัวใช่ไหมล่ะครับ ที่อยู่สองต่อสองกับผู้ชายที่ไม่รู้จักกลางค่ำกลางคืนแบบนี้ แถมอีกฝ่ายยังเป็นผมอีก
คนน่าสงสัย แถมยังไม่รู้ที่มาที่ไปอย่างผมเนี่ย... ฮือ ขอโทษที่เกิดมานะครับ
อือ? ทำไมถึงลูบหัวผมล่ะครับ? ช่วยปลอบงั้นเหรอครับ?
ไม่ต้องหรอกครับ! ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก เดี๋ยวมือของคุณจะแปดเปื้อนเอานะครับบบบ!
หยุดเถอะนะครับ! ขอโทษนะครับ ขอโทษนะครับ ผมก็เป็นเพียงแค่สิ่งมีชีวิตตัวกระจิดริด ไม่คู่ควรกับความเมตตาของท่านหรอกครับ!
อ๊ะ ทำหน้าตาเหมือนรำคาญขึ้นมาแล้วใช่ไหมล่ะครับ? ผมเข้าใจดีเลยล่ะ ปกติก็ถูกมองด้วยสายตาแบบนั้นมาตลอดอยู่แล้วล่ะครับ!
อือ... ไม่สิ ภายในดวงตาของคุณ ไม่มีความรู้สึกดูถูกเหยียดหยามหรือไม่พอใจอยู่เลยนะครับเนี่ย ผมเข้าใจดีครับ เพราะว่าผมใช้ชีวิตอยู่ด้วยการคอยสังเกตสีหน้าของผู้อื่นมาตลอดเลยนี่นา
หุหุ สบายใจขึ้นแล้วล่ะครับ ค่อยยังชั่วที่คุณไม่ใช่คนไม่ดี
...คือว่า กำลังมีปัญหาอยู่ใช่ไหมล่ะครับ?
ผมเฝ้ามองมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วล่ะครับ เหมือนว่าคุณกำลังเดินเทียวไปเทียวมาระหว่างทางเข้าห้องโถงตึกกับบันไดฉุกเฉินนี้อยู่นะ...
ทั้งที่ไฟก็ตัดไปแล้วแท้ๆ แต่เหมือนคุณจะยังพยายามให้ลิฟต์ทำงานอยู่เลย
เอ๊ะ คอยเฝ้ามองจากตรงไหนน่ะเหรอครับ?
หุหุหุ... ตึกหลังนี้ก็เป็นดั่งภายในร่างกายของผมนั่นล่ะครับ เวลาเกิดอะไรขึ้นตรงไหน ก็จะรู้สึกตัวและเข้าใจได้ทันทีเลยนั่นล่ะ หุหุ หุหุหุหุ♪
หวาาาา... ขอโทษนะครับที่หัวเราะชวนขนลุกแบบนี้! คงกลัวใช่ไหมล่ะครับ ขอโทษที่ทำตัวน่ารังเกียจนะครับ!
เอาเป็นว่า อันสึซัง คงจะลืมของเอาไว้ในสำนักงานนี้ใช่ไหมล่ะครับ?
ถ้างั้น ผมรู้ทางเข้าออกลับของที่นี่อยู่... จะช่วยบอกแล้วทำให้คุณบรรลุเป้าหมายเองครับ
ขอโทษนะครับ ผมคงจะยุ่งไม่เข้าเรื่องมากเกินไปสินะ แต่ยังไงก็ปล่อยคุณไว้ไม่ได้จริงๆ...
ก็อันสึซังคอยดูแลพวกเราไอดอลอยู่ตลอดเลยนี่ครับ ก็เลยอยากจะทดแทนบุญคุณบ้าง
เอ๊ะ ทำไมผมถึงรู้ชื่อ ทั้งๆที่ยังไม่เคยร่วมงานกันมาก่อนน่ะเหรอครับ?
แหม... ก็ ผมรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดภายในตึกนี้ทั้งหมดเลยนี่ครับ
ไม่ว่าที่ไหนหรือเมื่อไหร่ ผมก็จะคอยเฝ้าคุ้มครองทุกๆคนเสมอนั่นล่ะครับ
โอ๊ะ ถ้าพูดเรื่องน่าขนลุกแบบนี้ออกไปล่ะก็ คงเผลอทำให้คุณกลัวอีกสินะ... ขอโทษนะครับ ขอโทษนะครับ ขอโทษที่ทำตัวแปลกๆนะครับ
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้ามาหลงทางตอนกลางค่ำกลางคืนแบบนี้ เดี๋ยวก็จะถูกผีร้ายจับกินเอาหรอกนะครับ
รีบบรรลุเป้าหมาย แล้วไปยังที่ปลอดภัย... ไปยังที่อยู่อาศัยของคุณเถอะนะครับ
ถ้าหากผมพอจะช่วยได้ล่ะก็ ถือว่าคุ้มที่ได้เกิดมาแล้วล่ะครับ
เอาล่ะ เชิญทางนี้เลย... จะขอนำไปยังทางเดินลับให้เองครับ ถะ... ถึงอาจจะเชื่อใจคนอย่างผมภายในทันทีได้ยากก็จริง แต่ก็ได้โปรดเถอะครับ
หุหุ ครับ เชิญทางนี้เลย...
เจ้าของตึกในปัจจุบันอาจจะยังไม่รู้ แต่ทางเดินลับอยู่ตรงที่พักเท้าบันไดต่อไปนี่ล่ะครับ อา มันมืดเพราะงั้นก็ระวังทางด้วยนะครับ
นั่นล่ะครับ หุหุ เก่งมาก♪ เก่งมาก...♪
โอ๊ะ ทำไมถึงหัวเราะล่ะครับ? ขอโทษด้วยนะครับ ไม่ได้ตั้งใจจะล้อคุณเล่นด้วยการทำเหมือนคุณเป็นเด็กหรอกนะครับ...
แต่ว่า ผมชอบเด็กตัวเล็กๆที่ไร้พลังมากเลยนะครับ ทำเอาอยากได้มาทะนุถนอมเป็นของตัวเองเลย...
ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ อยากจับสิ่งมีชีวิตน่ารักๆมาขังเอาไว้ในกรงไปชั่วชีวิตเลยล่ะครับ---
อยากจะคอยดูแลด้วยน้ำพักน้ำแรงทั้งหมดที่มี... แล้วเลี้ยงดูไปยันตายเลยล่ะครับบบ♪
...โอ๊ะ ขอโทษครับ เมื่อกี๊แค่ล้อเล่นน่ะครับ จริงๆนะครับ อย่ากลัวไปเลยนะ
หุหุ หุหุหุหุ....♪
โอ๊ะ อันสึซัง ตัวแข็งทื่อไปหมดแล้วนี่นา? เป็นอะไรไปเหรอ ไม่ต้องกลัวหรอกนะครับ...... เดี๋ยวผม จะอยู่เป็นเพื่อนเองนะะะะ♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น