วันจันทร์ที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2564

เทศกาลทานาบาตะ - Prologue

 

(ณ ห้องพักครู)

จิน: ไง อันสึ โทษทีที่เรียกมานะ~ นั่งตรงนั้นสิ

...ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นหรอก ไม่ได้เรียกมาเพื่อเทศนาอะไรซักหน่อย หรือมีชนักอะไรติดหลังอยู่หรือไง?

ก็เธอเล่นสร้างเรื่องวุ่นวายอยู่แทบทุกวันเลยนี่นา~?

อาจารย์คุนุกิเค้าบ่นให้ฟังในร้านนั่งดื่มตลอดเลยนะ บอกว่าไม่เข้าใจความคิดของเด็กยุคนี้อะไรเนี่ยล่ะ

ส่วนฉัน คิดว่าแค่ร่าเริงกันดีก็ดีแล้วล่ะนะ~?

ตอนสมัยที่พวกฉันยังเป็นนักเรียน ก็ชอบเอาแต่ทำเรื่องบ้าๆบอๆด้วย

แต่ช่างเถอะ ส่วนเรื่องที่ฉันเรียกเธอมาก็... แบบว่านั่นไง เธอน่ะ อยากลองวางแผนสำหรับดรีมเฟสตั้งแต่หนึ่งดูไหมล่ะ?

ถึงตอนที่เพิ่งย้ายมาเมื่อเดือนเมษายน เธอจะยังเป็นแค่คนธรรมดาๆก็จริง

แต่หลังจากนั้นก็สั่งสมประสบการณ์ จนกลายเป็นโปรดิวเซอร์ที่พอไปวัดไปวาได้แล้วนี่

ก็เลยว่าจะลองฝากฝังให้ทำงานใหญ่ดูน่ะ

ก็โปรดิวเซอร์น่ะ ไม่ได้ต้องคอยดูแลไอดอลหรือยูนิตเท่านั้น...

แต่ต้องคอยดูแลเรื่องการวางแผน จัดการบริหารอีเวนท์ด้วยใช่ไหมล่ะ

อาจจะเจอความสนุกที่แตกต่างไปจากการฟูมฟักไอดอลก็ได้นะ~

แล้วก็จะต้องเจอปัญหาและความยากลำบากที่แตกต่างไปจากปกติด้วยก็จริง แต่ถือซะว่าเป็นประสบการณ์แล้วกัน

ตามปกติแล้ว ดรีมเฟสทางการตั้งแต่ระดับ SS ถึง A1 พวกเราคณาจารย์จะเป็นคนวางแผนจัดการ ส่วนเรื่องการบริหารดูแลก็ฝากให้เป็นหน้าที่ของสภานักเรียน

แต่ถ้าทำแบบนั้นเสียทุกครั้งมันก็น่าเบื่อแย่สิ นักเรียนกับผู้ชมเค้าจะเอียนเอา เธอเองก็มีประสบการณ์มาบ้างแล้ว ถ้าเรียนรู้การวางแผนจัดการเอาไว้ล่ะก็อะไรๆจะง่ายขึ้นเองล่ะ

แล้วช่วงใกล้หยุดหน้าร้อนแบบนี้ ทั้งอาจารย์ทั้งนักเรียนก็ต่างวุ่นวายกันใหญ่เลย

ไม่ว่างไปจัดการดรีมเฟสกันเลยน่ะ เลยคิดว่าถ้าโยนงานให้เธอทำก็น่าจะช่วยได้เยอะ♪

ไม่ได้จะบังคับหรอกนะ แต่ถ้าสนล่ะก็ขอฝากด้วยล่ะ โปรดิวเซอร์♪


อาคิโอมิ: เดี๋ยวเถอะ หยุดนะ! ยังคุยกันไม่จบเลยนะครับ เท็นมะคุง!


มิตสึรุ: ขอโทษนะ อาจารย์! พอดีเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่ามีธุระน่ะ~♪


จิน: เหวอ? อึกทึกครึกโครมอะไรกันน่ะ อาคิยัน~?


อาคิโอมิ: อย่าเรียกว่า "อาคิยัน" สิครับ อาจารย์ซากามิ นี่อยู่ต่อหน้านักเรียนนะ ยิ่งไปกว่านั้น ช่วยจับตัวเท็นมะคุงให้ทีครับ!


จิน: เอ๋ อายุปูนนี้ไม่อยากมาเล่นวิ่งไล่จับแล้วนา... เกิดอะไรขึ้นล่ะ ไปก่อเรื่องอะไรไว้อีก เท็นมะ?


มิตสึรุ: อือ~ ถ้ายังจำได้อยู่เดี๋ยวไว้ค่อยมาคุยพรุ่งนี้แล้วกันนะ!

แต่วันนี้ต้องขอผ่านก่อนจริงๆล่ะ บ้ายบาย♪


จิน: เหวอ กระโดดลงจากหน้าต่างไปแล้ว เฮ้ๆ ถึงที่นี่อยู่แค่ชั้นหนึ่งก็จริง แต่ถ้าบาดเจ็บขึ้นมาก็แย่สิ~ เท็นมะคุงเนี่ย ร่าเริงจริงๆเลยน้า?


อาคิโอมิ: อย่าเอาแต่มองอยู่เฉยๆแล้วไล่ตามเขาไปทีเถอะครับ โถ่......

คุณน่ะ หัดมีระเบียบซะบ้างสิครับ อาจารย์ซากามิ กองเอกสารระเนระนาดหมดแล้วเนี่ย เละเทะจริงๆเลย


จิน: โทษที โทษที ก็ปกติฉันเอาแต่หมกอยู่ในห้องพยาบาล ไม่ค่อยได้โผล่หน้ามาห้องพักครูเท่าไหร่นี่นา ก็เลยไม่ได้มาจัดโต๊ะของทางฝั่งนี้น่ะ


อาคิโอมิ: ในห้องพยาบาลเองก็รกไปด้วยของใช้ส่วนตัวของคุณหมดแล้วไม่ใช่เหรอ หัดมุ่งมั่นตั้งใจบ้างเถอะครับ แบบนี้จะชี้แนะให้เหล่านักเรียนได้ยังไงกันล่ะ

ให้ตายสิ... เท็นมะคุงหนีเร็วซะจนมองไล่หลังไม่ทันแล้ว มีความสามารถด้านร่างกายสูงจริงๆ

นักเรียนที่มีความสามารถ มีพรสวรรค์ ถ้าหากตั้งใจจะทำอะไรก็ทำได้แต่กลับไม่แสดงศักยภาพของตัวเองออกมาเนี่ย... พอเห็นแล้วก็ทำเอารู้สึกหงุดหงิดจริงๆเลยครับ


จิน: เอาน่า จิบชาให้ใจเย็นๆหน่อยสิ นายหอบไปหมดแล้วนะ พวกเราเองก็อายุไม่ใช่น้อยๆแล้ว อย่าบุ่มบ่ามมากเกินไปนักล่ะ


อาคิโอมิ: แต่ก็ไม่ได้อายุมากถึงขนาดจะต้องให้คุณเป็นห่วงซักหน่อยครับ... อาจารย์ซากามิ ปรึกษาธุระกับโปรดิวเซอร์ซังอยู่เหรอ?

การวางแผนจัดการดรีมเฟสเนี่ย มันไม่ใช่งานง่ายๆนะครับ...

ในช่วงที่ยังไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวนี้ก็มาพึ่งพาพวกเราอาจารย์กับสภานักเรียน แล้วค่อยๆทำความคุ้นเคยไปทีละนิดก็แล้วกันนะครับ

แต่ก็ขอเตือนเอาไว้ซักหน่อยก็แล้วกัน ช่วยวางแผนงานดรีมเฟสให้เหมาะสมกับมาตราฐานของนักเรียนด้วยล่ะครับ

ขอให้ใส่ใจในทุกรายละเอียด เพื่อไม่ให้ประเพณีอันดีงามของโรงเรียนยูเมะโนะซากิต้องแปดเปื้อน


จิน: หืม~ แต่ฉันอยากให้เปิดกว้างจากดรีมเฟสโบราณคร่ำครึมากกว่านะ

อาจารย์อย่างพวกเราจะคอยเอาใจช่วยเอง พยายามอย่างสบายๆเถอะ

แต่ก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าอันสึจังรับงานนี้หรือเปล่าน่ะ...

นายเองจะดื่มชาด้วยกันไหมล่ะ? มีมันจูด้วยนะ~♪


อาคิโอมิ: ทำตัวชิวในห้องพักครูเกินไปแล้วนะครับ อาจารย์ซากามิ

อันสึซัง ต้องขอเสียมารยาทที่เหมือนมาเพิ่มงานให้นะครับ แต่ถ้าหากพบเจอเท็นมะคุงเข้าล่ะก็ ช่วยพูดคุยแทนผมทีได้หรือเปล่าครับ

เด็กคนนั้น ทำไมพอเจอผมแล้วถึงชอบหนีก็ไม่รู้

พอดีว่ามีเรื่องจะต้องพูดคุยกันอยู่น่ะครับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับอนาคตของเท็นมะคุงด้วย ก็เลยอยากให้เขารับฟังให้ได้...

ให้ตายสิ... ต้นตอแห่งความวิตกไม่รู้จักจบจักสิ้นเลย

หากคุณให้ความช่วยเหลือเพื่อให้ทุกอย่างไปได้ด้วยดีล่ะก็จะขอบคุณมากเลยครับ จะคาดหวังเอาไว้ซักเล็กน้อยก็แล้วกันนะ โปรดิวเซอร์ซัง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...