(ณ ร้านขายของ)
สึคาสะ: โอ๊ะ ขอโทษด้วยครับ ได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า?
งั้นเหรอครับ ค่อยยังชั่ว การทำให้ผู้หญิงได้รับบาดเจ็บเนี่ย มันใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
ต้องจำความผิดพลาดในครั้งนี้เป็นบทเรียน แล้วระลึกเอาไว้ว่าจะไม่แบกของเป็นจำนวนมากไปอีกแล้วล่ะครับ
นี่คืออะไร... น่ะเหรอครับ? Snack น่ะครับ
เท็นโคเซย์ซังเคยทานขนม Snack บ้างหรือเปล่าครับ?
นั่นสินะครับ อย่างเพื่อนๆ Classmate ของผมเองก็ต้องเคยทานกันซักครั้งทั้งนั้น
อาจจะฟังดูน่าอาย แต่ผมไม่เคยได้ทานของแบบนี้จนกระทั่งเข้ามายังโรงเรียนนี้เลยล่ะครับ
เพราะงั้น ตอนที่ได้ทานครั้งแรกก็ทำเอารู้สึกตกใจจนเผลอร้องว่า Marvelous ออกมาเลยล่ะครับ
เป็นอีกครั้งที่ผมได้รู้ว่าผมใช้ชีวิตมา โดยไม่เคยได้มีประสบการณ์สนุกสนานเฉกเช่นเด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับผมเลย
หลังจากนั้น ผมจึงมาเยี่ยมชมที่ร้านค้านี้สัปดาห์ละครั้ง เพื่อซื้อ Snack ไงล่ะครับ
ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทานเสียทุกวันอยู่หรอก แต่กฎของตระกูลของผมเขากำหนดไว้ว่าต้อง "ค่อยๆละเมียดละไมในสิ่งที่ตนชอบ"
แถมนี่ยังเป็นสิ่งที่ผมชอบด้วย ก็เลยรู้สึกอยากจะลิ้มรสให้เต็มที่ไปเลยน่ะครับ
แต่ว่า นี่มันก็ออกจะ....
ไม่สิ คงจะซื้อมามากไปจริงๆนั่นล่ะครับ
เพิ่งรู้สึกตัวว่าซื้อมาเยอะจนมองไม่เห็นทางข้างหน้าแบบนี้ ทำเอาแม้แต่ตัวเองยังรู้สึกยังไงๆอยู่เลย
ใช่ไม่ได้เลยสินะครับ ถึงจะชอบซักเท่าไหร่ แต่การซื้อโดยไม่ยั้งคิดแบบนี้จะทำให้ตระกูลเสื่อมเสียเอาเป็นแน่
อ๋อ ผมยังไม่ได้บอกเท็นโคเซย์ซังสินะครับ
ว่าอันที่จริง ตั้งแต่วันที่ได้ลองทานครั้งแรก ขนม Snack ก็กลายเป็นของโปรดของผมไปซะแล้วล่ะ...
คำว่าถอนตัวไม่ขึ้นเนี่ย มันอาจจะมีไว้ใช้กับสถานการณ์แบบนี้เองสินะครับ
แต่ว่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ต้องรู้จักความพอประมาณ ฉะนั้นต่อจากนี้จะซื้อ Snack แค่ถุงเดียวต่อสัปดาห์ก็พอแล้วกันครับ
ถึงจะรู้สึกเสียดายสุดๆไปเลยก็เถอะ....
เท็นโคเซย์ซัง ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็รับไปซักหน่อยไหมล่ะครับ?
จะหิ้วขนมมากมายขนาดนี้กลับบ้านก็คงจะไม่ได้ แต่ถ้าจะทิ้งก็ขัดกับกฎของตระกูลด้วย
ขอร้องล่ะครับ ถือซะว่าเป็นการช่วยชีวิตผมก็ได้
ขอบคุณมากนะครับ เท็นโคเซย์ซัง ขอบพระคุณจริงๆ♪
อ๋อ เท็นโคเซย์ซัง ถ้าไม่เป็นการรบกวนล่ะก็ ช่วยบอกความรู้สึกหลังได้ทาน ในคราวหน้าที่พบกันได้ไหมครับ
ได้งั้นเหรอครับ? เช่นนั้นก็ จะตั้งตารอนะครับ♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น