วันอังคารที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2564

Idol Story(!) - นิโตะ นาซึนะ - ตอนที่ 2

 

(ณ บันได)
นาซึนะ: แฮ่ก เฮ้อออ! จะ จะเข้าคาบเรียนต่อไปไม่ทัน... ก็เลยวิ่งซะสุดแรงเกิดเกินไปหน่อย....

พะ พักซักหน่อยแล้วกัน

.....เฮ้ออออ ฟู่ว..... ถ้าให้ลงจากชั้น 3 มาชั้น 1 ก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่วิ่งจากชั้น 1 ขึ้นไปชั้น 3 นี่ ออกจะหนักเกินไปหน่อยแล้ว...

ก็เมมเบอร์ของ Ra*bits ทุกคนอยู่ที่ชั้น 1 นี่นา

แต่การที่ต้องไปตามที่รุ่นน้องเรียกแบบนี้ ถึงจะเป็นนี่จังเองก็คิดว่ามันยังไงๆอยู่นา~?

อืม... ต้องพัฒนาเรื่องกำลังกายให้มากกว่านี้แล้ว แล้วก็เรื่องลิ้นพันด้วย!

เพราะงั้น ต้องมีแต่หมั่นฝึกซ้อมเท่านั้น~♪

.............นี่เธอ ใครเนี่ย?

ไม่เคยเห็นหน้าเลย.... จ้องฉันแบบนั้น มีธุระอะไรเหรอ?

เท็นโคเซย์? อะไรเนี่ย เท็นโคเซย์เองหรอกเหรอ อย่ามาทำให้กลัวสิ ตกใจหมดเลยนะ~

ทำให้เธอตกใจด้วยเหมือนกันเหรอ? บางครั้ง พอไม่เข้าไปใกล้ฉันก็จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครน่ะนะ~

ไม่ได้สายตาไม่ดีหรอก พอดีว่าฉันมีนิสัยเสียตรงที่ชอบจ้องเขม็งใส่อีกฝ่ายอยู่น่ะ อาจจะเป็นเพราะแบบนั้นก็ได้

เธอเองก็น่าจะเคยรู้สึกระแวงเวลาที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครใช่ไหมล่ะ? น่าจะประมาณนั้นล่ะมั้ง~?

เหมือนสัตว์ตัวเล็กๆงั้นเหรอ? นี่จะล้อฉันเล่นอีกแล้วเหรอ!?

ฉันอยู่ปีสามนะ เป็นรุ่นพี่นะ~!

ถึงจะชอบถูกบอกว่าเหมือนเด็ก หรือเหมือนสัตว์ตัวเล็กๆก็เถอะ แต่อยู่ปีสามก็ถือว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ! หยั่มมาย้อเย่นนะ!

อึก ฮึ้ยยย พอเธอมาทำให้ฉันโกรธ ก็เลยเผลอกัดลิ้นอีกแล้ว...

เดี๋ยวเถอะ! อย่ามาลูบหัวนะ! อย่ามาล้อกันด้วย!

แฮ่ก... เฮ้อ.... พอโวยวายแล้ว ก็เลยเหนื่อยเพิ่มซะอย่างงั้น...

ทั้งที่ฉันยังเหนื่อยจากการวิ่งมาสุดชีวิตแท้ๆ... นี่เธอเป็นยักษ์มารหรือไง

ถึงจะขอโทษก็ไม่ยอมอภัยให้หรอก!

อะ เอาเถอะ ถ้าบอกว่าคราวหน้าจะระวังล่ะก็ จะช่วยยกโทษให้ก็ได้!

......สัญญาแล้วจริงๆนะ? ถ้าผิดสัญญาจะต้องกลืนเข็มพันเล่มเลยนา?

อื้ม ถ้าพูดถึงขนาดนั้นจะยอมยกโทษให้ก็ได้!

จะว่าไปแล้ว ไหงเท็นโคเซย์ถึงมาอยู่ตรงนี้ล่ะ?

จะไปห้องเรียนต่อไปเหรอ? ถ้าห้องศิลปะล่ะก็ไม่ใช่ทางนั้นนะ ต้องไปที่โถงทางเดินก่อน...

ช่วยไม่ได้ เดี๋ยวนี่จังจะนำทางให้เองแล้วกัน

ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าลูบหัวน่ะ!?

ถ้ายังทำเหมือนฉันเป็นเด็กอยู่ล่ะก็ จะไม่ยอมอีกจริงๆด้วย!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...