วันศุกร์ที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2564

Main Story - บท Revolution ตอนที่ 58 [ท้าทาย]

 

(ณ หอประชุม)

เคย์โตะ: (เจ้าพวกนี้มันอะไรกัน? ทำไมถึงได้แสดงกันอยู่ มีเป้าหมายอะไรกันแน่?)

(หรือว่าจะเข้ามาเพื่อบุกยึดเวทีกัน?)

(พวกผู้ชมที่รวมตัวกันอยู่ในหอประชุมนี้เองก็ไม่เอะใจถึงสถานการณ์ผิดปกติที่เกิดขึ้นเลยซักนิด หรือจะคิดว่านี่ก็เป็นหนึ่งในการแสดงด้วยเหมือนกัน?)

(จำนวนคนของสภานักเรียนขาดแคลน จนยากที่จะบอกว่ารักษาความปลอดภัยของหอประชุมไว้ได้อย่างรัดกุมสินะ)

(ที่จริงฉันเองควรจะเตรียมตัวอยู่ที่ห้องพักนักแสดง แต่กลับต้องมาจัดการงานเอกสารอยู่ที่ห้องสภานักเรียนเหมือนกัน)

(เจ้าพวกนี้ใช้ช่องว่างตอนนั้นบุกเข้ามา แล้วเริ่มทำการแสดงเหมือนเป็นเหตุการณ์ปกติงั้นเหรอ?)

(ไม่ได้การแล้ว)

พวกแก....! ทำอะไรกันน่ะ นี่ถือเป็นการก่อกบฎต่อสภานักเรียนนะ!

ขอสั่งให้ลงมาจากเวทีเดี๋ยวนี้! ที่นี่ไม่มีที่ยืนให้พวกแกหรอก!


เรย์: เอาเถิดน่า ฮาสึมิคุง

อย่าพูดจาเย็นชาแบบนั้นสิ?

เดิมที ดรีมเฟสก็เป็นเวทีแสดงความสามารถของไอดอลอยู่แล้ว

แต่ยูนิตที่เข้าร่วมในครั้งนี้มันออกจะน้อยไปเสียหน่อย พวกข้าก็เลยมาร่วมวงเพื่อเพิ่มสีสันให้อย่างไรเล่า

แต่ถ้าเกิดว่าไปแย่งบทเด่นพวกเจ้ามาล่ะก็ ขอโทษทีแล้วกันนะ?


เคย์โตะ: .....ซาคุมะซัง หายากนะที่นายจะโผล่หน้ามาแบบนี้


เรย์: คึคึคึ ข้าก็เป็นเพียงชายชราที่ย่างขาข้างหนึ่งเข้าไปในโลงศพแล้วเท่านั้นล่ะ การจะได้ตายอย่างฉูดฉาดเองก็ไม่เลวเท่าไหร่ ก็เลยอยากจะมาชูธงในสนามรบเป็นคราสุดท้ายน่ะ

ทหารแก่มิได้สิ้นชีพ แต่เพียงแค่หายไปเท่านั้น.... อันที่จริงแล้วหลับคนเดียวมันเหงาน่ะ เลยอยากได้เพื่อนร่วมทางไปนรกด้วยกันเสียหน่อย


เคย์โตะ: เจ้าพวกหยาบโลนนี่ ก็เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของนายเหรอ?


เรย์: เปล่าหรอก เป็นพวกพ้องที่ข้ารักยิ่งต่างหากเล่า

ไม่ได้ขึ้นเวทีมาเสียนาน คงจะโดนทุกคนลืมกันหมดเสียแล้วสิ

นี่ล่ะคือฝูงมารใต้การนำของซาคุมะ เรย์ "UNDEAD" อย่างไรเล่า♪

โชคดีที่มียูนิตเข้าร่วมน้อย กำหนดการเปิดงานดรีมเฟสจึงช้าตามไปด้วย

ค่ำคืนมันต่อจากนี้ไปต่างหาก ขบวนร้อยอสูรจะไม่หยุดลงจนกว่าจะถึงรุ่งสางหรอกนะ?

หากมีอะไรจะต่อว่าล่ะก็ เจ้าเองก็นำพวกพ้องอาคัตสึกิที่เจ้าภูมิใจนักหนา ไล่พวกข้าลงจากเวทีไปเสียสิ?

หรือว่ายุคสมัยอันสงบสุขจะยาวนานไป จนสูญสิ้นซึ่งความกล้าที่จะประชันกันบนเวทีอย่างอาจหาญไปแล้วงั้นหรือ?


เคย์โตะ: ......

เอางั้นก็ได้ พวกผู้ชมก็ดูเหมือนจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์กันด้วย จะถือว่าพวกแกเป็น "หนึ่งในการแสดง" ด้วยเหมือนกันก็ได้

หากเกิดเหตุทะเลาะวิวาทจนลามไปถึงผู้ชมด้วยล่ะก็ ได้เกิดปัญหาด้านความเชื่อมั่นของโรงเรียนยูเมะโนะซากิแน่

คืนนี้จะต้องดำเนินเวทีต่อไป และจบลงโดยไม่มีเหตุผิดปกติใดๆ และจะไม่ให้ผู้ชมคับข้องใจถึงเรื่องนั้นด้วย

ระหว่างที่เอย์จิไม่อยู่ ฉันคนนี้ถือเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดซึ่งถูกมอบหมายให้ดูแลความเป็นระเบียบของโรงเรียนนี้ จะปล่อยให้ศักดิ์ศรีของโรงเรียนยูเมะโนะซากิ.... ของสภานักเรียนต้องแปดเปื้อนไม่ได้เด็ดขาด

ซาคุมะซัง หากต้องการจะต่อสู้อย่างองอาจในฐานะไอดอลล่ะก็ ฉันจะรับคำท้านั้นไว้เอง

ดูจากวิถีทางของพวกนายแล้ว....

คงจะอยากให้เป็นการดวลกันแบบยูนิตสองยูนิตมาบรรเลงแข่งขันพร้อมกัน เหมือนเวที B1 อย่างนั้นใช่ไหม?


เรย์: หึหึ นั่นล่ะถึงจะถือว่าเป็น "การท้าทาย" แต่เจ้าคิดจะทำอะไรจากการทำตัวเป็น "เด็กดี" แสดงไปตามคิว ตามมารยาทเช่นนั้นกันเล่า?

แต่นั่นก็คงเป็นกลยุทธิ์ที่ทำให้เจ้าชนะมาทุกศึกนี่นะ กลัวว่าหากทิ้งวิธีชนะเช่นนั้นแล้ว ตนจะกลายเป็นเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมไปอย่างงั้นหรือไร?

จะเล่นกันไปตามคิวก็ได้นะ แต่ว่าพวกข้าก็จะไม่ลงไปจากเวทีหรอก

จะขอแสดงต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าพวกเจ้าที่รอคิวอยู่จะเอียนจนเบือนหน้าหนีเลยล่ะ


เคย์โตะ: หึ ไอ้เจ้าโจรเอ้ย

จะจัดการเตะพวกแกออกไปซะ ที่นี่คือเวทีของพวกเรา

จะแสดงความต่างของพลังให้เห็นเอง เอาแต่วางท่าแบบนั้นไม่ได้ทำให้พวกแกไร้พ่ายหรอกนะ

จะทำให้พวกแกต้องหนีหัวซุกหัวซุนออกจากเวทีไปเลบ อาคัตสึกินี่ล่ะคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด และจะเป็นผู้ทำการลบบทเพลงของพวกแกทิ้งไปซะ

สายตาของเหล่าผู้ชมจะไม่หันไปหาพวกแก ดวงวิญญาณในอดีตจักต้องเลือนหายไปโดยไม่เป็นที่ต้องตาของผู้ใดอยู่แล้ว

หากจะต่อสู้กับพวกแก ก็ต้องชนะอย่างขาดลอยเท่านั้นจึงจะมีความหมาย เพื่อที่จะได้ไม่หันคมดาบเข้าหาพวกเราอีกเป็นหนที่สอง

จะทำให้พวกแกยอมจำนนต่อโดยซึ่งๆหน้านี่ล่ะ ไอ้พวกตัวปัญหา

คันซากิ เตรียมชุดฉันไว้ที่ห้องพักนักแสดงแล้วใช่ไหม?

เดี๋ยวจะไปเปลี่ยนเสื้อก่อน ช่วยยื้อเวลาเอาไว้จนกว่าฉันจะกลับมาที


โซมะ: รับทราบ!

.....แต่ว่า จะดีงั้นหรือขอรับ ที่จะปล่อยคนพวกนี้ทำตามอำเภอใจน่ะ?

หากเป็นคำสั่งของฮาสึมิโดโนะล่ะก็ ข้าจักแปลงกายตนเป็นอสูรอาชูร่า จัดการเจ้าพวกนี้ให้จมกองทะเลเลือดก็ได้นะขอรับ!


เคย์โตะ: ไม่จำเป็นหรอก หากเกิดเหตุวุ่นวายหรือเหล่าผู้ชมรู้สึกถึงเหตุการณ์ผิดปกติได้ต่างหากล่ะ สภานักเรียนจึงจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

จะให้ดรีมเฟสหยุดลงกลางคันไม่ได้ ไม่เช่นนั้นจะกลายเป็นหายนะครั้งยิ่งใหญ่ที่ไม่เคยมีมาก่อนทีเดียว

บางทีเป้าหมายของพวกซาคุมะซังอาจจะไป "สิ่งนั้น" ก็ได้ อย่าเล่นไปตามเกมของพวกมันเด็ดขาด

แค่แสดงความต่างชั้นของพลังให้เจ้าพวกโง่นั่นได้รับรู้ก็พอแล้ว

UNDEAD..... ดรีมเฟสน่ะไม่อ่อนหัดขนาดที่จะยอมให้ยูนิตที่หยุดพักไปนานได้ชนะหรอกนะ

ท่าทางพวกเราจะโดนดูถูกน่าดูเชียวล่ะ

มาทำให้พวกนั้นต้องเสียใจ ที่อาจหาญมาท้าทายสภานักเรียน มาท้าทายอาคัตสึกิกันเถอะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...