(ณ ห้องเรียนที่ว่างเปล่า)
โฮคุโตะ: ช่วงเวลาแห่งโชคชะตาได้มาถึงแล้ว
เตรียมตัวพร้อมแล้วใช่ไหม พวกนาย?
เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับอาคัตสึกิที่ห้องแต่งตัว พวกเราก็เลยมาใช้ห้องเรียนว่างๆนี่แทน แต่ว่า...
อยู่ห่างจากหอประชุมไปหน่อยนะเนี่ย ถ้าไม่รีบล่ะก็จะเสียเวลาแสดงไปโดยเปล่าประโยชน์เอา
มาโคโตะ: ดะดะดะ เดี๋ยว รอเดี๋ยวก่อน! มาพูดเอาป่านนี้มันอาจจะยังไงๆอยู่ แต่ตัวสั่นหงักๆไปหมดทั้งตัวแล้วอะ!
เหวออออ ต่อจากนี้พวกเราต้องไปร้องไปเต้นต่อหน้าผู้ชมมหาศาลจริงๆเหรอเนี่ย!?
โฮคุโตะ: อืม เพราะมีผู้ชมที่เป็นประชาชนทั่วไปอยู่ด้วย จำนวนผู้ชมเลยต่างจากดรีมเฟสระดับต่ำกว่า S2 อย่างเห็นได้ชัด ระวังอย่าให้ถูกบรรยากาศนั้นกลืนกินไปซะล่ะ นึกถึงการฝึกพิเศษเอาไว้ ยูกิ
มาโคโตะ: นะ นั่นสินะ! พอเทียบกับโดดบันจี้จัมพ์ไร้เชือกแล้วล่ะก็ไม่น่ากลัวเลย ไม่น่ากลัวเลยซักนิด....
แงงง ยังไงก็น่ากลัวอยู่ดี! ถ้าทำพลาดจะทำยังไงดีล่ะ~!?
มาโอะ: ไม่ต้องห่วงน่า ถึงมาโคโตะจะล้มไป พวกเราก็จะคอยสมทบให้เอง
เพื่อการนั้น เราถึงได้ตั้งยูนิตขึ้นมาเพื่อสนับสนุนกันและกันใช่ไหมล่ะ ทำใจให้สบายๆไว้เถอะ
ว่างั้นเหอะ แต่ฉันเองก็เริ่มตื่นเต้นนิดหน่อยแล้วเหมือนกันแฮะ♪
สุบารุ: อะฮะฮะ ลองคิดถึงเรื่องสนุกๆเอาไว้สิ! ถ้าชนะล่ะก็พวกเราจะได้เป็นฮีโร่เลยนะ
ตอนนี้ฉันรู้สึกดีดสุดๆไปเลยล่ะ~ เป็นเพราะชุดยูนิตที่เท็นโคเซย์ทำให้เสร็จทันเวลาเลยนะเนี่ย☆
เจ้านี่มันโคตรจะสุดยอดสุดๆ! ทั้งเท่ ทั้งระยิบระยับ ไม่เกะกะการเคลื่อนไหวทำให้เต้นง่ายด้วย หมุนหมุน♪
โฮคุโตะ: ทำส่วนของสี่คนเสร็จภายในสัปดาห์เดียวเลยเหรอเนี่ย... ลำบากแย่เลยนะ ขอบคุณมากเท็นโคเซย์
ท่าทางจะไม่ได้หลับได้นอนเป็นชิ้นเป็นอันเลยนะ ตาแดงหมดแล้วแน่ะ?
มาโคโตะ: ฮิดากะคุง ใกล้ไป ใกล้ไปแล้ววว ทำอะไรน่ะ? จะจุ๊ปเท็นโคเซย์จังเหรอ? รับคำอวยพรก่อนออกรบเหรอ~?
สุบารุ: ขี้โกงอ่ะฮกเก้! เจ้าคนหื่นเงียบ!
โฮคุโตะ: หนวกหูกันจริงๆ เอาเถอะ ทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน เมื่อไกปืนส่งสัญญาณต่อสู้ถูกลั่นขึ้น ก็ไม่อาจย้อนกลับได้แล้ว
เตรียมใจที่จะตายอย่างหมาข้างถนน แล้วตัดศีรษะของขุนพลฝั่งศัตรูมาให้ได้
นั่นล่ะสิ่งที่พวกเราทำได้ เพราะงั้นเราถึงได้พยายามมาไงล่ะ ดูเหมือนว่าแผนการของซาคุมะเซ็มไปเองก็ไปได้สวยแล้วด้วย สู้ได้แน่ จะต้องชนะ
เชื่อมั่นเช่นนั้นแล้วมุ่งดั้นด้นไปข้างหน้ากันเถอะ Trickstar
สุบารุ: ฮกเก้นี่ล่ะก็ ทำตัวเย็นชาอีกแล้วนะ? ยิ้มเข้าไว้ยิ้มเข้าไว้~ มาสนุกด้วยกันเถอะ☆
มาโอะ: อื้ม ฝ่ายที่จะชนะก็คือฝ่ายที่สนุกไปกับมันไงล่ะ สถานการณ์เป็นใจขนาดนี้ ถ้าแพ้ขึ้นมาคงขำไม่ออกเลยล่ะ ฉันอาจจะโดนตราหน้าว่าเป็นคน "ไร้ความสามารถ" แล้วไร้ที่ยืนในสภานักเรียนไปก็ได้
เพราะงั้นฉันก็เลยเตรียมใจไว้แล้วล่ะ ถ้าหากต้องไม่มีที่ไปจริงๆล่ะก็ ขอมุ่งหน้าไปยังโลกใบใหม่ดีกว่า
มาโคโตะ: ผมเอง ก็จะพยายามไม่เป็นตัวถ่วงทุกคนนะ!
.......จะยืนยันให้อิซึมิซังได้เห็นเอง ว่าไม่ได้พยายามโดยเปล่าประโยชน์ ว่านี่ล่ะคือชีวิตของผม
โฮคุโตะ: เอาล่ะ งั้นเริ่มออกเคลื่อนไหวกันได้ กว่าจะถึงหอประชุมก็ค่อนข้างไกล ถ้าไม่รีบล่ะก็เดี๋ยวไปไม่ทัน
ถ้าโดนปรับแพ้เพราะไปเวทีไม่ทันล่ะก็ ได้อับอายขายหน้ายันลูกบวชแน่
มาโคโตะ: เข้าใจแล้ว เท็นโคเซย์จังเองก็มาด้วยกันสิ! คอยช่วยเฝ้าดูการแสดงของพวกเราอย่างใกล้ชิดที่สุดจากข้างเวทีด้วยนะ~♪
สุบารุ: อ้าว งั้นเหรอ ให้เท็นโคเซย์ที่เป็นผู้เกี่ยวข้อง ดูจากข้างเวทีได้งั้นเหรอเนี่ย พลาดซะแล้วสิ~?
โฮคุโตะ: หมายความว่าไง?
สุบารุ: แบบว่า เหมือนว่าคราวนี้ชิโนะน่อนเองก็ทำงานพิเศษในโรงเรียนเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ด้วย ก็เลยไปขอร้องให้ช่วยจองตั๋วที่นั่งชั้นพิเศษให้หน่อยมาน่ะ~?
แถมเป็นแถวแรกติดเวทีด้วย.... คิดว่าตรงจุดนั้นน่าจะเห็นการแสดงของพวกเราได้ชัดที่สุดน่ะ แบบนี้ก็เสียตั๋วไปฟรีๆสิเนี่ย ทำไงดี?
โฮคุโตะ: อืม เป็นเพราะที่นั่งใน S1 ถูกเตรียมไว้ให้ผู้ชมภายนอกโดยเฉพาะ การที่นักเรียนจะได้ตั๋วมาถือเป็นเรื่องยากมาก.... ราคาเองก็น่าจะแพงเอาเรื่องด้วย
ไปเอาเงินมาจากไหนกันล่ะเนี่ย แถมนายก็ขี้ตืดถึงขนาดนี้ด้วย
สุบารุ: ไม่ได้ขี้ตืดซักหน่อย! ถึงฉันจะชอบเงินก็จริงแต่ก็ไม่เสียดายเวลาใช้หรอกนะ ถ้าเอาแต่ปล่อยให้นอนอยู่ก้นกระเป๋าตัง มันก็ไม่ระยิบระยับน่ะสิ?
โฮคุโตะ: ชักจะไม่เข้าใจสามัญสำนึกเรื่องเงินของนายแล้วสิ
สุบารุ: หึหึ♪ เป็นเพราะซาคุมะเซ็มไปออกค่าเช่าห้องซ้อมให้ แล้วเราก็จัดการเรื่องชุดกันเองด้วย เลยเหลือเงินทุนไว้เยอะเลยล่ะ~☆
แล้วก็รู้สึกขอบคุณเท็นโคเซย์ที่ให้ความร่วมมือมาจนถึงตอนนี้ด้วย ก็เลยเตรียมที่นั่งพิเศษเอาไว้ให้น่ะ
โฮคุโตะ: งั้นเหรอ ถ้าแบบนั้น.... ถ้าปล่อยให้ตั๋วเสียเปล่าไปก็คงไม่ได้ ให้เท็นโคเซย์ชมการต่อสู้จากที่นั่งพิเศษก็ได้
ด้านหน้าเองก็น่าจะมองเห็นได้ชัดกว่าข้างเวทีด้วย
สุบารุ: ทำให้พวกเราเองก็รู้สึกว่า จะร้องเพลงเพื่อเท็นโคเซย์ที่อยู่ตรงหน้าเอง~ ด้วยเนอะ!
สนุกสนานกับการแสดงอันเปล่งประกายของพวกเราให้เต็มที่เลยนะ~☆
มาโอะ: เฮ้ โทษทีที่เร่งนะแต่ว่า.... ใกล้จะหมดเวลาแสดงของอาคัตสึกิแล้วล่ะ อีกไม่เกินสิบห้านาที
แต่ถึงไปสาย พวก 2wink ก็คงช่วยยื้อเวลาไว้ได้แหล่ะ
แต่ว่ารีบย้ายก้นไปที่หอประชุมกันดีกว่า ถ้าเว้นช่วงไว้นานเดี๋ยวผู้ชมหนีกลับบ้านกันหมดพอดี
โฮคุโตะ: อืม งั้นก็ไปกันเถอะ ไปเอาชนะความยากลำบาก และส่งความฝันของพวกเรา ให้ถึงทุกคน
มาโคโตะ: ฮือ ตื่นเต้นระดับMAX จนตัวสั่นกึกๆไม่หยุดเลย! แต่ว่า นี่น่ะคือสั่นสู้ต่างหากล่ะ! จะพยายามนะ♪
สุบารุ: เอาล่ะ ไลฟ์อันแสนสนุกกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว~☆
เท็นโคเซย์ไปรับตั๋วจากชิโนะน่อนที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ด้วยน่ะ เดี๋ยวพวกเราจะเข้าไปจากทางด้านหลังของหอประชุม!
ฮกเก้! อุ๊กกี้! ซารี่! เท็นโคเซย์ ฉันน่ะ มีความสุขสุดๆเลยล่ะที่วันนี้มาถึง☆
โฮคุโตะ: อา ฉันเองก็รู้สึกแบบเดียวกัน
พอลองหวนนึกดูเราเองก็มากันไกลเหมือนกันนะ แต่เอาไว้ค่อยซาบซึ้งที่หลัง
มาก่อการปฏิวัติ ด้วยบทเพลงของพวกเรากันเถอะ วันนี้ล่ะ โรงเรียนยูเมะโนะซากิจะถือกำเนิดขึ้นใหม่
มาเปล่งประกายแสงแห่งความหวังกันเลย Trickstar!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น