(ณ เวทีกลางแจ้ง)
โฮคุโตะ: .........
สุบารุ: อ๊ะ มีเวทีกลางแจ้งถูกตั้งขึ้นอยู่จริงๆด้วยสิ! ประธานนักเรียนเค้าจะจัดการแข่งขันแบบขาจรจริงๆสินะ
มาโคโตะ: ขนาดอาคัตสึกิของรองประธานยังไม่เข้าร่วมโดยเด็ดขาดเลยแท้ๆ ถือเป็นครั้งแรกเลยหรือเปล่าที่สภานักเรียนเป็นคนจัดการแข่งขันแบบไม่เป็นทางการขึ้นมาเนี่ย?
โฮคุโตะ: สำหรับนักเรียนทั่วไปอย่างเราๆแล้ว B1 ที่เป็นการแข่งขันแบบไม่เป็นทางการนี่ล่ะ ที่เป็นการแข่งที่คุ้นเคยดีที่สุด
ตั้งใจจะใช้ "เวทีของพวกเรา" แสดงพลังที่แท้จริง เพื่อที่จะซื้อใจนักเรียนทั่วไปสินะ
เป็นเพราะอาคัตสึกิทำเหมือนการแข่งขันแบบไม่เป็นทางการนั้นไม่มีอยู่ เพราะงั้นพวกเราถึงการทำการใดๆโดยอิสระได้
แต่พอเราล้ำเส้นมากเกินไปถึงจะค่อยเข้ามาหยุดยั้ง เพราะงั้นพวกเราถึงมีแรงจูงใจที่จะขัดเกลาความสามารถและฝึกฝนตัวเองในการแข่งขันแบบขาจรนี้ เพื่อที่จะต่อต้านการกดขี่แบบนั้น
แต่ว่าประธานนักเรียนกลับเข้าร่วมการแข่งขันแบบขาจรเสียเอง เขาคิดจะทำลาย พิชิต และช่วงชิงสถานที่หลบหนีของพวกเราไป
นี่สินะที่เรียกว่า เพื่อชัยชนะและเพิ่มขุมอำนาจให้ตัวเองแล้ว จะไม่เลือกวิธีการน่ะ
ราวกับเป็นจักรพรรดิ์ของจริงเลย ไม่ใช่แค่ผู้คุมกฎธรรมดาๆ ประธานนักเรียนคิดจะทำให้ทุกสิ่งในโรงเรียนยูเมะโนะซากิอยู่ในกำมือตัวเองจริงๆ
เขามีพลัง มีความสามารถ และไหวพริบในการวางแผนมากพอที่จะทำเช่นนั้นได้ ทั้งในด้านการปกครองหรือการต่อสู้ และจะคว้าชัยชนะมาได้อย่างแน่นอน
ประธานักเรียนนั้นเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวยิ่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก
ทำเอาเผลอคิดว่าถึงจะประชันหน้ากันตรงๆก็คงไม่มีประโยชน์เลย ก่อนหน้านี้แค่คุยกันนิดเดียว ก็เย็นเฉียบไปถึงขั้วหัวใจแล้ว
ฉันหวาดกลัว ประธานนักเรียนจากใจจริง
มาโอะ: อาจจะถึงเวลาแล้วก็ได้
พวกเราทำได้ดีมากแล้วล่ะ ที่โค่นรองประธานและชนะใน S1 ได้แบบนี้..... แต่ว่านั่นอาจจะเป็นขีดจำกัดของเราแล้วก็ได้ สุดท้ายมันก็คงเป็นได้แค่เพียงความทรงจำดีๆเท่านั้น
ถึงจะพูดเสียดิบดีว่าเป็นการปฏิวัติที่จะเปลี่ยนแปลงโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ แต่อันที่จริงพวกเราได้เปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้างล่ะ?
มันอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คิดก็ได้นะ ข้อเสนอของสภานักเรียนจะช่วยให้พวกเราแต่ละคนพัฒนาขึ้นไปได้จริงๆนี่นา
ถึง Trickstar จะต้องหายไป แต่พอลองคิดถึงเรื่องอนาคตแล้วทำตามที่ประธานนักเรียนพูดก็คงไม่เสียหายอะไร
วิธีการต่อสู้ ไม่ได้มีแค่ต้องซัดอีกฝ่ายให้น่วมหรอกนะ
ยังมีทางเลือกในการเข้าร่วมกับสภานักเรียน แล้วปฏิรูปจากภายในได้อยู่
วิธีการนั้นยังสร้างสรรค์กว่าตั้งเยอะ ฉันไม่ได้พูดแบบนี้เพราะเป็นสมาชิกสภานักเรียนหรอกนะ
โฮคุโตะ: คิดจะยกธงขาวยอมแพ้งั้นเหรอ ไม่เจ็บใจบ้างหรือไงอิซาระ?
มาโอะ: ถึงจะดื้อดึงไปก็ไม่ได้อะไรหรอก โฮคุโตะ
หากต่อสู้กันซึ่งๆหน้าล่ะก็ มีแต่จะแตกหักกันทั้งสองฝ่าย ถึงจะชนะก็ต้องมีการสูญเสีย อย่างร้ายที่สุดคือไม่ได้รับอะไรกลับมา และไม่หลงเหลืออะไรเลย
เอาไว้ค่อยปฏิรูปโรงเรียนหลังจากนั้น ก็คงไม่สายไปไม่ใช่เหรอ?
พอลองคิดถึงอนาคตแล้ว ทำแบบนั้นยังจะมีโอกาสสำเร็จซะมากกว่า รีบร้อนไปก็ไม่ได้อะไรหรอก มีแต่จะเหนื่อยล้า อ่อนแรงจนสิ้นท่าเท่านั้นเอง
พอหลังเรียนจบแล้วก็ยังจะได้เป็นพวกกับประธานสภานักเรียนอีก เพราะงั้นการเข้าร่วมกับสภานักเรียนเองก็ไม่เลวเหมือนกันนะ?
ไม่ใช่ว่าชีวิตเราจะจบลง หลังจบการศึกษาจากโรงเรียนยูเมะโนะซากินี่ไปซักหน่อย
ถ้าหลังจากนั้นยังคิดอยากจะเป็นไอดอลอยู่ล่ะก็.... ควรจะต้องมีเส้นสายกับพวกคนใหญ่คนโตเอาไว้ก่อนสิ
การที่ย้ายไปอยู่ยูนิตอื่นแล้วต้องต่อสู้กับพวกนายเอง..... ก็ดูน่าสนุกอยู่นะ?
.......คงจะสนุกกว่าการเป็นสปายสองหน้าระหว่างสภานักเรียนกับ Trickstar ในตอนนี้นี่ล่ะ
โฮคุโตะ: ถ้าอิซาระว่ามาแบบนั้น พวกเราเองก็ไม่มีอะไรจะตอบนายกลับไปหรอก
ดันทำให้นายต้องรับภาระที่เจ็บปวดซะแล้วสิ ถ้านายไม่อยากอยู่ในจุดยืนแบบนั้น พวกเราก็จะไม่บังคับหรอก
สุบารุ: ซารี่คิดจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามการคาดการณ์ของประธานนักเรียนงั้นเหรอ?
มาโอะ: ให้คำตอบนั้นทันทีไม่ได้หรอก ฉันมีทั้งภาระหน้าที่ ทั้งความรู้สึกเห็นใจให้ทุกฝ่าย มันไม่ใช่เรื่องที่จะตัดสินใจด้วยหลักเหตุผลได้หรอกนะ อันที่จริง ใจฉันก็เริ่มจะสั่นคลอนแล้วล่ะ
พวกนายเองก็.... ลองเก็บไปคิดตอนดึกๆหลังเข้านอนอย่างใจเย็นดูเถอะ
คิดถึงเรื่องข้อเสนอของประธานนักเรียน... ไม่สิ เรื่องชีวิตของพวกเราน่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น