(ณ เวทีกลางแจ้ง)
เรย์: ขอโทษที่เข้ามาสอดนะ แต่ดูท่าทางวิธีการของพวกเจ้าดูไม่ค่อยจะสง่างามเสียเท่าไหร่เลยนะ เหล่า Knights?
คิดจะรีบบดขยี้ Trickstar เพื่อแย่งชิงสถานที่ให้กลับของยูกิ มาโคโตะคุงไป... ตั้งใจเอาไว้เช่นนั้นใช่ไหมเล่า?
ทั้งที่เจ้าตัวเขาไม่ต้องการแท้ๆ กลับฝืนบังคับให้เขาย้าย จะทำลายที่อยู่ของเขาแล้วบังคับให้เขามาเป็นของตน...
ไม่ค่อยเป็นวิธีการที่น่าชื่นชมซักเท่าไรหรอกนะ?
ชื่อของ Knights กำลังร่ำไห้อยู่นะ นั่นคือวิถีอัศวินของพวกเจ้างั้นหรือ?
สุบารุ: (เอ๊ะ....? บังคับ ย้ายเหรอ?)
(ไม่ใช่ว่าอุ๊กกี้ ย้ายไปด้วยความตั้งใจของตัวเองงั้นเหรอ?)
(จะว่าไปวันต่อมาหลังมีการประกาศ DDD ก็ไม่เห็นอุ๊กกี้มาที่ห้องเรียนด้วย)
(หรือว่า... จะถูกขังเอาไว้ที่ไหนซักแห่ง แล้วช่วงชิงอิสระไปงั้นเหรอ?)
อาราชิ: ......ได้ยินแบบนั้นแล้วเจ็บปวดใจนะเนี่ย
ชั้นเอง ก็ไม่ชอบการบังคับเหมือนกันนะ? ถ้าไร้ซึ่งความรักล่ะก็ไม่เอาด้วยหรอก!
แต่ว่า อิซึมิจังของทางเราดูท่าทางจะติดใจเด็กเข้าใหม่คนนั้นมากเลยนะ?
ก็เลยทำตัวออกนอกลู่นอกทางไปซักหน่อย ชั้นเองก็ไม่ได้เห็นด้วยหรอก แล้วถ้าถูกคิดว่านี่เป็นวิธีการของ Knights แบบนี้ ก็น่าเสียใจแย่เลยสิ?
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็ต้องกำจัดศัตรูอย่างองอาจ สง่างาม และผ่าเผย นั่นล่ะคือ Knights ใช่ไหมล่ะ ทุกคน?
สึคาสะ: ครับ! เป็นเพราะต้องรักษา Rule Game ถึงได้สนุกยังไงล่ะครับ♪
ริทสึ: เฮ้อ~... ขอแค่ง่ายและเร็วก็พอแล้วล่ะ ไอ้เรื่องวิถีอัศวินจะยังไงก็ช่างเถอะ
แล้วถ้าถูกต่อว่าเอาที่หลังมันก็น่ารำคาญด้วย แค่ทำในสิ่งที่ถูกต้องซะ ก็จะได้ไม่ต้องเจอปัญหาที่หลังด้วย
อาราชิ: นั่นสินะ ถ้าบดขยี้ Trickstar อย่างไม่เป็นธรรมแบบนี้ ก็คงนอนไม่หลับพอดี?
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ชั้นก็เป็นพวกของเด็กผู้ชายช่างพยายามอยู่แล้วล่ะ♪
ริทสึ: เฮ้อ... งั้น เอาแบบนี้แล้วกัน
อานิจา (ท่านพี่)
เรย์: โอ้ ริทสึ! เรียกข้าว่า "อานิจา" ด้วยงั้นหรือนี่....!
ยังคงคิดว่าข้าเป็นพี่อยู่สินะ? น่ายินดีจริงๆ! ข้ารักเจ้าเหลือเกินนน~☆
ริทสึ: น่ารำคาญชะมัด... ถ้าเป็นอานิจาล่ะก็ คงคาดการณ์เอาไว้ว่าเด็กใหม่ของเราถูกขังเอาไว้ที่ไหนซักแห่งสินะ?
เรย์: อืม หากเป็นเรื่องของโรงเรียนนี้ล่ะก็ ข้ารู้หมดทุกเรื่องนั้นล่ะ
ริทสึ: ถ้างั้นจะช่วยบอกสถานที่นั่น ให้ Trickstar รู้ก็แล้วกัน ส่วนรู้ไปแล้วจะเอายังไงต่อนั้นก็แล้วแต่เถอะ
บางที อาจจะช่วยเด็กใหม่นั่นออกมาได้ก่อนที่จะเริ่มแข่งก็ได้นะ?
เรย์: อืม...?
สุบารุ: โอ้ นายนี่เป็นคนดีกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย! ฉันจะช่วยอุ๊กกี้ออกมาให้ได้เลย☆
ริทสึ: (เฮ้อ~... ทั้งซื่อ ทั้งโง่เลยนะเนี่ย ยังไงซะบอกข้อมูลไป ก็มีแต่จะเป็นผลดีกับ Knights เท่านั้นล่ะ)
ริทสึ: (ถ้าไปได้สวยล่ะก็... จะเอาชนะในศึกแรกได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงสู้เลย)
(ชนะใส ชนะใส♪)
สุบารุ: กักขังหน่วงเหนี่ยวกันแบบนี้ อภัยให้ไม่ได้เด็ดขาด! มันมีเรื่องที่ทำได้ กับทำไม่ได้อยูนะ!
ถ้าอุ๊กกี้ไม่ได้ถอนตัวออกจาก Trickstar ด้วยเจตนาของตัวเองล่ะก็ หมอนั่นก็ยังเป็นพวกพ้องของพวกเราอยู่! จะต้องช่วยพวกพ้องออกมาให้ได้!
เรย์: อืม ความรู้สึกนั้นน่าชื่นชมยิ่งนัก... แต่ว่าเหลือเวลาอีกไม่นาน ก็จะเริ่มศึกแรกแล้วนะ
จะคุ้มกับการที่จะออกตามหาตัวเพื่อนหรือเปล่าล่ะ?
นอกจากนี้ บางทีการย้ายยูนิตของยูกิ มาโคโตะ อาจจะทำเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ได้นะ?
หากเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่ใช่คนของ Trickstar แต่เป็น Knights แล้วล่ะ
ถ้าหากทำเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ยากหน่อยล่ะ ถึงเจ้าตัวเขาจะรู้สึกอย่างไร แต่ก็มีกฎว่าห้ามไปข้องเกี่ยวกับยูนิตอื่นอยู่
Trickstar ก็จะพ่ายแพ้ และถูกถอนออกไปจาก DDD นะ?
หรือไม่ก็ แม้จะไปช่วยออกมา... แต่ถ้าหัวใจของยูกิ มาโคโตะนั้นเอนเอียงไปทาง Knights ล่ะก็ มีแต่จะทำให้จำนวนศัตรูเพิ่มขึ้นมาเท่านั้นล่ะ
หากต่อสู้ต่อไปทั้งๆเช่นนี้ คิดว่าจะยังมีโอกาสชนะมากกว่านะ?
ถึงแม้อาจจะเกิดปาฏิหาริย์ทำให้ยูกิ มาโคโตะ กลับมา Trickstar ก็ตาม... แม้เขาจะมีพรสวรรค์ แต่ความสามารถก็มีไม่เพียงพอ
แม้ยูกิ มาโคโตะ จะกลับมา ก็ไม่อาจเอาชนะ Knigths ได้หรอก การไล่ตามหาเพื่อช่วยเหลือยูกิ มาโคโตะไปทั่วทั้งโรงเรียน ก็จะมีแต่ทำให้เจ้าเปลืองแรงเปล่าๆ
จะปล่อยให้ศึกแรก เป็นเช่นนั้นงั้นหรือ?
สุบารุ: อืม~ ฉันไม่คิดถึงเรื่องยากๆอย่างผลที่จะตามมาหรอก!
ช่วยบอกทีว่าอุ๊กกี้น่ะ... เพื่อนของฉันน่ะอยู่ที่ไหน! ซาคุมะเซ็มไป!
บางทีหมอนั่นอาจจะกลับมาก็ได้ อาจจะยังยอมเป็นเพื่อนกับพวกเราอยู่ก็ได้
เหตุผลแค่นั้น ก็เพียงพอจะให้ฉันออกเคลื่อนไหวแล้วล่ะ!
เรย์: ....เช่นนั้นก็ย่อมได้ เวลาก็เหลือไม่มากแล้ว จะไม่ขอพูดพร่ำเพ้อเปล่าประโยชน์แล้วล่ะ
เกรงว่ายูกิ มาโคโตะนั้น น่าจะอยู่ที่ห้องซ้อมกันเสียงที่ Knights เช่าเอาไว้ เป็นสถานที่ฝึกพิเศษสำหรับ DDD
ส่วนรายละเอียดตำแหน่งนั้น ข้าส่งตำแหน่งที่ตั้งไปทางสมาร์ทโฟนของเจ้าแล้วล่ะ
เร่งเข้าเถิด โลกใบนี้ไม่ได้ใจดีขนาดยอมให้เจ้าทำสำเร็จทุกอย่างหรอกนะ หากหลงทางล่ะก็เดี๋ยวได้เลยเวลาแน่ จงมุ่งไปยังหนทางที่เจ้าเชื่อมั่น เพื่อจะไม่ต้องมาเศร้าเสียใจภายหลักเถิด
สุบารุ: อื้ม! ขอบคุณนะ ซาคุมะเซ็มไป☆
เท็นโคเซย์ รอตรงนี้ก่อนนะ! จะพาอุ๊กกี้กลับมาให้เอง ยืนหยัดให้ได้จนกว่าจะถึงตอนนั้นที! ฝากด้วยน้า~☆
ฉันจะไม่มีทางยอมแพ้ จนถึงท้ายที่สุดหรอก! เท็นโคเซย์เองก็เหมือนกันใช่ไหม?
ดวงดาวแห่งความหวัง ยังไม่มอดดับลงไปหรอก!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น