วันจันทร์ที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2564

Main Story - บท Ensemble ตอนที่ 107 [หลักแหลม]

 

(ณ ทางเดินชั้น 2F)

มาโคโตะ: "ผมจะทำลายหน้าตัวเองจริงๆน้า~♪"

"อย่าคิดนะว่าจะควบคุมชีวิตคนอื่นได้ตามใจชอบน่ะ อิซึมิซัง! ผมไม่ใช่ทั้งน้องชาย หรือตุ๊กตาของคุณทั้งนั้นล่ะ!"

"ถึงอาจจะทำให้ผมเป็นไอดอลต่อไปไม่ได้ก็จริง แต่ก็จะลากอิซึมิซังไปด้วยนี่ล่ะ!"

"จะให้คุณต้องจ่ายค่าชดเชย แล้วต้องคอยดูแลผมไปยันแก่ตายเลย!"


อิซึมิ: ตะ แต่แบบนั้นก็เป็นชีวิตในฝันของฉันเลยนี่นา...?

หยุดเถอะนะ ยูคุง! อย่าคิดสั้นแบบนั้น!


มาโคโตะ: "สายไปแล้วล่ะ! ผมหมดความอดทนแล้ว! มาทำเหมือนกับคนอื่นเป็นเครื่องมือแบบนี้!"

"ตอนนี้ผมฉุนขาดแล้ว!"

"กี้ง! ตึ้ง! โคร่ม!"


อิซึมิ: ยูคุง!?

หยุดเถอะ! เข้าใจแล้ว มาคุยกันเถอะ! ฉันผิดเองล่ะ เพราะงั้นลองคิดทบทวนดูใหม่นะ!

ดะ เดี๋ยวจะช่วยทำแผลให้เอง....! อ๋าาา อะไรกันเนี่ย!?

บะ ใบหน้าอันงดงามของยูคุงงง!?


มาโคโตะ(แว่นoff): เปิดประตูแล้วสินะ อิซึมิซัง


อิซึมิ: อะ เอ๊ะ? ยูคุง ไม่ใช่ว่าทำร้ายหน้าตัวเอง...?


มาโคโตะ: หึหึหึ ติดกับเข้าเต็มเปาเลย~♪

ไม่สิ อันที่จริงตอนแรกก็กระแทกหน้าตัวเองเข้ากับกำแพงเต็มแรงนั่นล่ะ แต่มันเจ็บไปหน่อยก็เลยเลิกเอากลางคัน♪

เพราะงั้นก็เลยเอาขวดน้ำที่ดื่มแล้วมีบีบๆ ทำเสียงไงล่ะ! ให้เหมือนเป็นเสียงกำลังทำร้ายหน้าตัวเอง!

อย่ามาดูถูกสมาชิกกรรมการกระจายเสียงล่ะ! กะอีกแค่ปรับแต่งกับมิกซ์เสียง ของกล้วยๆอยู่แล้ว♪


อิซึมิ: ละ หลอกกันได้นะ เป็นแค่ยูคุงแท้ๆ จะมากไปแล้วนะ!


มาโคโตะ: กะอีแค่พูดโกหก เทียบกับการโดนลักพาตัว กักขังหน่วงเหนี่ยวแล้วถือว่าโทษสถานเบาใช่ไหมล่ะ~? เมินๆไปทีแล้วกันนะ♪

แล้วก็ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมายืนคุยกันด้วย! โทษทีนะ ขอตัวก่อนล่ะ~


อิซึมิ: อ๊ะ แย่ล่ะ!? เดี๋ยวก่อน ไม่ยอมให้หนีไปได้หรอก!


มาโคโตะ: อะฮะฮะ ไม่มีใครโง่พอที่พอถูกสั่งให้หยุดแล้วจะหยุดหรอกนะ~? หนีกันเถอะ อาเคโฮชิคุง!

DDD เริ่มขึ้นแล้วใช่ไหมล่ะ คงยังไม่ได้เอาชุดผมไปทิ้งหรอกใช่ไหม?


สุบารุ: อะ อื้ม? แน่นอนอยู่แล้วล่ะอุ๊กกี้!

เตรียมชุดที่สะอาดและวิ้งวับไว้ให้แล้วล่ะ! เพื่อให้อุ๊กกี้กลับมาได้ทุกเมื่อน่ะนะ☆

แต่ก็นะ~ ค่อยยังชั่วที่ปลอดภัย! อย่าทำให้เป็นห่วงนักสิ ฉันกับเท็นโคเซย์กังวลสุดๆไปเลยนะ!


มาโคโตะ: โทษที โทษที เรื่องรายละเอียดเดี๋ยวไว้อธิบายที่หลัง ก่อนอื่นตอนนี้เรารีบมุ่งไปที่เวทีของ DDD กันดีกว่า!

ไอ้ผมน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ถ้าอาเคโฮชิคุงไม่อยู่ คนอื่นก็คงลำบากแย่สิ?


สุบารุ: ..........


มาโคโตะ: หืม? ทำไมเหรอ มีอะไรติดหน้าผมอยู่เหรอ?


สุบารุ: เปล่าหรอก ว่าไงดี... นี่อุ๊กกี้หน้าตาแบบนี้เองสินะเนี่ย?

เหมือนว่าไม่ได้เห็นตอนถอดแว่นซะนานเลยนะเนี่ย หน้าตาดีเกินคาดไปเลยล่ะ~☆


มาโคโตะ: หึหึ ผมก็มีดีแค่นั้นนี่นา~? เหมือนว่าแว่นน่าจะตกพื้นตอนเอาหน้ากระแทกกำแพงล่ะมั้ง เดี๋ยวต้องหาอันใหม่ที่หลังแล้วสิ!


สุบารุ: นายไม่ได้มีดีแค่นั้นหรอกนะอุ๊กกี้~?

กลับมาแล้วจริงๆสินะ! ถ้าแค่แว่นตาล่ะก็เดี๋ยวจะช่วยออกเงินซื้อให้เอง กลับไปหาทุกคนกันเถอะ!


มาโคโตะ: อื้ม! เริ่มจะน่าสนุกขึ้นมาแล้วสิ~♪ ให้ความรู้สึกเหมือนได้กลับมาแล้วจริงๆเลย!


อิซึมิ: ดะ เดี๋ยว! ไม่ยอมยกโทษให้เด็ดขาดเลย ยูคุง!

มาหลอกกันได้นะ สังคมของเรามันไม่ได้อ่อนหัดขนาดนั้นหรอก!

จะจัดการบดขยี้ Trickstar ใน DDD นี้เอง!


มาโคโตะ: ต้องการแบบนั้นอยู่เลย! มาตัดสินกันซึ่งๆหน้าไปเลยเถอะ อิซึมิซัง

ด้วยบทเพลง การเต่น และเพอร์ฟอร์แมนซ์ ให้สมกับเป็นไอดอลน่ะนะ♪

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...