(ณ หอประชุม)
โฮคุโตะ: งี้นี่เอง เท็นโคเซย์สินะ.... แบบนั้นก็น่าจะดีเหมือนกัน นานๆทีก็พูดได้มีหัวคิดดีนี่นา อาเคโฮชิ
ให้ Trickstar เป็นกลุ่มไอดอลที่มีแต่นักเรียนปีสอง และมีหัวหอกเป็นเท็นโคเซย์สินะ
ทั้งเข้าใจง่าย และรับได้อีกต่างหาก
สมัยก่อน เค้าจะมีการประดับรูปปั้นเทพธิดาไว้ตรงหัวเรือ เพื่อหลบเลี่ยงภัยในทะเล สำหรับพวกเราแล้วเท็นโคเซย์ก็ถือว่าเป็น "ตัวตนเช่นนั้น" เหมือนกัน
เป็นเทพธิดาแห่งชัยชนะไงล่ะ หากให้เธอเป็นลีดเดอร์ล่ะก็ ฉันไม่มีอะไรจะคัดค้านหรอก
มาโอะ: ก็ดีนี่? ถึงเท็นโคเซย์จะไม่ใช่ไอดอลเลยขึ้นเวทีไม่ได้ก็เถอะ แต่ก็คอยช่วยทำชุดหรือดูแลเรื่องต่างๆได้นี่นา
ก็เป็นโปรดิวเซอร์นี่นา ถือว่าเป็นคนที่ "ใหญ่ที่สุด" อยู่แล้ว♪
มาโคโตะ: ผมว่าก็ดีนะ!
อย่างน้อยก็อยากจะให้ได้มายืนอยู่บนเวทีเดียวกันในตอนสุดท้ายด้วยนี่นา มาทางนี้สิ เท็นโคเซย์จัง!
โฮคุโตะ: ถึงควรจะถามความเห็นของเท็นโคเซย์ก่อนก็เถอะ แต่พวกเราทุกคนก็ปรารถนาแบบเดียวกัน
ได้โปรด ขึ้นมาบนเวทีด้วยเถอะ เธอนี่ล่ะ คือตัวแทนของพวกเรา
ฮาจิเมะ: .....โดนเรียกอยู่แน่ะครับ เท็นโคเซย์ซัง
มิตสึรุ: ไปเลยไปเลย! ทำเอาฉันอยากขึ้นไปแทนเลยนะเนี่ย น่าอิจฉาจังเลย~♪
โทโมยะ: นั่นสินะ ถ้าจะมาวิ่งหนีหางจุกตูดเอาตอนนี้ล่ะก็ไม่เท่เลยนะ ได้โปรดช่วยแต่งแต้ม เวทีของพวกโฮคุโตะเซ็มไปด้วยเถอะครับ♪
สุบารุ: ผู้ชมทุกคนเอง ก็อย่าเพิ่งลุกไปไหนนะ~♪ ช่วยคอยเชียร์จนถึงท้ายที่สุดด้วยล่ะ!
โอ๊ะ มาแล้ว มาแล้ว เท็นโคเซย์! เอ้า เดี๋ยวฉันช่วยดึงมือให้เองนะ!
จะขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักนะ~! ยัยนี่คือ โปรดิวเซอร์ของพวกเราเองนั่นล่ะ☆
เป็นนักเรียนหมายเลขหนึ่งของแผนกโปรดิ๊วซ์ ที่โรงเรียนยูเมะโนะซากิที่มุ่งเน้นแต่ "การปั้นไอดอลชาย" เพิ่งก่อตั้งขึ้นมา!
เป็นผู้มีพระคุณ ที่คอยช่วยเหลือพวกเราจากทั้งในเงามืดและแสงสว่างไงล่ะ!
โฮคุโตะ: อืม เป็นเพราะมีเธอ พวกเราถึงมาได้สูงขนาดนี้
หากพวกเราได้กลายเป็นดวงดาวแห่งไอดอลที่เจิดจรัสอยู่บนท้องนภาแล้ว ทั้งหมดก็เป็นผลงานของเธอนั่นล่ะ
ขอบคุณนะเท็นโคเซย์ มาเฝ้าดูวิวทิวทัศน์อันเปล่งประกายบนเวทีร่วมไปกับทุกคนด้วยกันเถอะ
มาโอะ: อะฮะฮะ ผลคะแนนยังไม่ออก อย่าเพิ่งวางใจกันนักเลย ถ้ามาแพ้เอาตอนนี้ล่ะก็มันออกจะน่าอายหน่อยๆนา~?
แต่ว่า ต้องได้อะไรบ้างแหล่ะน่า! ก็พวกเราทำเท่าที่ทำได้ไปหมดแล้วนี่นา!
มีความสุขสุดๆเลยล่ะ! ถ้าหากมัวแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ที่ห้องสภานักเรียนล่ะก็ คงไม่อาจได้สัมผัสความรู้สึกนี้แน่~♪
ฉันจะไม่มีวันลืมความรู้สึกและทิวทัศน์นี้ไปตลอดการเลย วิวทิวทัศน์ที่ได้มองร่วมกันกับทุกคนบนเวทีนี้น่ะ!
มาโคโตะ: อื้ม ผมเองก็ตื้นตันมากเลย รู้สึกถึงการมีชีวิตอยู่เลยล่ะ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันได้เห็นวิวแบบนี้ด้วย
ไม่ว่าอิซึมิซัง หรือว่าใครจะพูดว่ายังไงก็ตาม.... แต่ดีจริงๆ ที่ผมมาเป็นไอดอล
ที่ได้เป็นเพื่อนกับทุกคน และร่วมเดินไปด้วยกันแบบนี้ มีความสุขที่สุดเลยล่ะ
ฮาจิเมะ: ทุกคน ช่วยยืนเรียงกันแบบนั้นทีนะคร้าบ!
ถึงในหอประชุมจะห้ามถ่ายรูปก็เถอะ.... แต่ไม่เกี่ยวว่าจะเป็นการแหกกฎหรือเปล่าแล้ว ผมอยากจะเก็บภาพรอยยิ้มอันแสนวิเศษของทุกคนเอาไว้ครับ!
ยิ้มหน่อยสิครับ แสดงรอยยิ้มอันเปล่งประกายให้ได้เห็นที! พวกเราเองก็จะใช้ประกายแสงนั้นชี้นำ และพยายามในฐานะไอดอลต่อไปได้!
โฮคุโตะ: หึ ถึงในตอนปกติฉันจะไม่เล่นแผลงๆอะไรแบบนี้ด้วยก็จริง แต่ว่า
วันนี้อากาศดี แถมฉันยังอารมณ์ดีด้วย
เท็นโคเซย์ มายืนตรงกลางสิ ตอบรับคำขอของเขา แล้วถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันเถอะ
มาโอะ: อืม ว่าไงดีล่ะ พอพวกเราอยู่ด้วยกันห้าคนแล้วรู้สึกสมดุลสุดๆไปเลยแฮะ ให้เท็นโคเซย์อยู่ตรงกลางเองก็เหมาะเหม็งเลยด้วย♪
มาโคโตะ: ถึงผมจะไม่ค่อยชอบถ่ายรูปก็เถอะ.... แต่ช่างเถอะ เอาล่ะทุกคน! พีสสสส☆
สุบารุ: อะฮะฮะ♪ ให้ช่วงเวลาอันระยิบระยับนี้ หลงเหลือไว้ในภาพถ่ายและหัวใจของเรา ตราบชั่วนิรันดร์เลยนะ☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น