ฮาจิเมะ: ว้าวววว....♪
สุดยอด สุดยอดไปเลยครับ~! อาเคโฮชิเซ็มไป เปล่งประกายยิ่งกว่าใครๆเลย♪
โทโมยะ: ทางนั้นก็สุดยอดก็จริง โฮคุโตะเซ็มไปของทางนี้เองก็สุดยอดเหมือนกัน! ร้องเพลงที่ทำนองยากขนาดนั้นได้เป๊ะถึงขนาดนี้ สมบูรณ์แบบมาก! โฮคุโตะเซ็มไป เท่ที่สุดเลยยย~☆
มิตสึรุ: ง่ำง่ำ พวกนาย อย่าไปเกาะซ้ายเกาะขวาเท็นโคเซย์เน่จังซะขนาดนั้นสิ จะตื่นเต้นกันเกินไปแล้วนะ เดี๋ยวเน่จังขาดใจตายพอดี?
มาใจเย็นๆแล้วนั่งกินป๊อปคอร์นกันดีกว่า?
โทโมยะ: นี่มันเวลากินงั้นเหรอ!? แถมยังเคี้ยวเสียงดังหนวกหูด้วย! ตอนนี้เรากำลังตั้งอกตั้งใจดูการแสดงกันอย่างหนุกหนานอยู่นะ!
ฮาจิเมะ: ใช่แล้วครับมิตสึรุคุง! แงงงง แต่ว่า น้ำตาแห่งความปลื้มปิติมันล้นทะลักออกมาจนมองอะไรไม่เห็นแล้วคร้าบ~!
มิตสึรุ: เหวอ ทั้งฮาจิเมะจังและโทโมยะจัง เหมือนเปลี่ยนไปกลายเป็นคนละคนเลย.... การที่ฉันกลายเป็นคนสงบเสงี่ยมที่สุดแบบนี้ เพิ่งมีครั้งนี้เป็นครั้งแรกนี่แหล่ะ
แต่ว่าก็สุดยอดจริงๆนั่นแหล่ะ! สนุกจังเลย~☆
เนี๊ยะฮ่าฮ่า แค่ดูอย่างเดียวก็สนุกแล้ว พวกเรา Ra*bits เอง ก็อยากแสดงต่อหน้าผู้ชมจำนวนมหาศาลแบบนี้บ้างจัง....♪
สู้เขา สู้เขา พวกพี่ชาย Trickstar ! เปล่งประกายสุดยอดไปเลย☆
สุบารุ: ขอบคุณนะ! เสียงเชียร์ส่งมาถึงแล้วล่ะ!
นายเนี่ย ก็ยังเอาแต่ดะเซะๆ หนวกหูเหมือนเดิมเลยนะ~?
แต่ก็รู้สึกร่าเริงขึ้นมาเลยล่ะ! ขอบคุณมากนะ ดะเซะ♪
มิตสึรุ: อย่ามาแย่ง "ดะเซะ" ของฉันน้าาา!
แต่ก็ดีใจนะที่เสียงเชียร์ส่งไปถึง☆
สุบารุ: อะฮะฮะ ทุกคนสนุกกันหรือเปล่า~? มีรอยยิ้มที่เปล่งประกายกันระยิบระยับยิ่งกว่าแท่งไฟแท่งเสียอีกนะ☆
รู้สึกดีสุดๆ~ ฉันเองก็มีความสุขมากเลยล่ะ! ที่วันนี้ได้พบกับทุกคน!
สุบารุ: เท็นโคเซย์เอง ก็สนุกด้วยหรือเปล่า~?
ให้พวกเราได้เห็นรอยยิ้มของเธอ มากกว่านี้อีกสิ☆
โฮคุโตะ: (อืม)
(ถึงอาเคโฮชิคงจะไม่คิดอะไรก็จริง.... แต่การพูดคุยกับคนดู โบกมือให้ และทำให้ทุกคนคึกคักขึ้นมาแบบนี้ ทั้งเป็นธรรมชาติ และเป็นเพอร์ฟอร์แมนซ์ที่สุดยอดที่สุดเลยล่ะ)
(สมแล้วล่ะ แต่ถ้าปล่อยเอาไว้แล้วหมอนี่กระโจนเข้าไปถึงที่นั่งผู้ชมขึ้นมา ได้ชุลมุนวุ่นวายแน่)
(คงรู้สึกไร้เดียงสาเหมือนกำลังเล่นสนุกอย่างล่ะมั้ง แต่ว่าอาเคโฮชิที่เป็นแบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ)
(หอประชุมนี่.... ไม่ใช่โรงคอนเสิร์ตอันน่าอึดอัด แต่เปลี่ยนมันให้กลายเป็นสนามเด็กที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข ความสนุกอันไร้ที่สิ้นสุด)
(ที่ทำได้ถึงขนาดนี้ ก็เป็นเพราะเลือกเพลงได้ไม่พลาดด้วยนั่นล่ะ การถามความเห็นเท็นโคเซย์เป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้วล่ะ)
(ไปได้สวยเสียเกินไป จนรู้สึกกลัวขึ้นมาเลย)
(เมื่อเริ่มแสดง จะให้สมาชิกทุกคนร่วมร้องเพลงของ Trickstar ด้วยกัน เพื่อเป็นการเปิดตัวต่อผู้ชมส่วนใหญ่ที่มาชม Trickstar เป็นครั้งแรก)
(ในระหว่างที่ร้องเพลงแรก เหล่าผู้ชมก็คงจะเริ่มเล็งดูเอาไว้แล้วล่ะว่าตนเองจะเชียร์ใครภายใน Trickstar )
(แล้วจากนั้นเพลงต่อไป ให้ร้องเป็นเพลงเมดเล่ย์ที่มีแต่ละคนเป็นตัวเด่นของเพลง ผสมผสานกันไป เริ่มจากสุบารุ ฉัน และตอนนี้ที่มีอิซาระเป็นตัวเด่นอยู่)
(อาเคโฮชิที่เป็นคนแรกนั้น จะดึงดูดผู้ชมเอาไว้ได้อย่างอยู่หมัด เขามีความงดงามและพรสวรรค์ที่เปล่งประกายยิ่งกว่าใครๆ)
(ทำให้เราควบคุมทั้งหอประชุมนี้ได้ในอึดใจ และทิ้งระเบิดให้ผู้ชมทั้งหมดหลงไหลได้)
(ทำเอาเหล่าผู้ชมหลงลืมยูนิตก่อนๆหน้านี้... อย่างอาคัตสึกิหรือ UNDEAD หรือแม้แต่ 2wink ที่เพิ่งจากไปเมื่อครู่เลย)
(ทุกคนกำลังเพลิดเพลินอยู่กับ Trickstar)
(ที่เหลือก็แค่ยึดเอาไว้ให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆก็พอ ต่อไปนี่ล่ะคือหน้าที่ของฉันแล้ว)
(ดรีมเฟสนั้นเป็นการไลฟ์แบบยาว แถมยูนิตที่เข้าร่วมในครั้งนี้ยังมีน้อยด้วยจึงทำให้ยิ่งต้องแสดงนานขึ้นไปอีก เลยมีผู้ชมบางส่วนเริ่มเบื่อขึ้นมาบ้างแล้ว)
(แล้วในตอนนั้นฉันก็จะใช้เสียงเพลงปลุกเร้าขึ้นมา ส่งสายตา การเคลื่อนไหว และรอยยิ้มไปให้ ผู้ชมที่เริ่มเนือยๆก็จะตื่นตัวขึ้นมาเหมือนโดนตบเข้าที่แก้มเลยล่ะ)
(นั่นคือหน้าที่ของฉัน นี่เองก็เป็นไปตามแผนการด้วยเหมือนกัน)
(ฉันเป็นเหมือนมือซุ่มยิง ที่คอยจัดการเก็บคนที่เหลือรอดจากระเบิดของอาเคโฮชิไปทีละคน ทีละคน)
(ถึงอาเคโฮชิจะเป็นอัจฉริยะ แต่ก็อารมณ์แปรปรวนแถมยังเอาแต่ใจตัวเองอีก เลยทำให้มีจุดที่ทำพลาดไปหลายอย่างเหมือนกัน)
(แต่ว่า ฉันก็จะเป็นคนคอยจัดการในส่วนนั้นเอง เพราะการฝึกพิเศษกับสองแฝดจึงทำให้วิสัยทัศน์ของตัวเองกว้างไกลขึ้นมาแล้ว ทำให้มองเห็นสถานการณ์ของทั้งหอประชุมนี้ได้อย่างสบายๆเลยล่ะ)
(จะค่อยๆจัดการเก็บแบบรายตัวเลย ด้วยปืนซุ่มยิงของฉันนี่ล่ะ)
(ที่นี่คือสนามรบ และทุกคนในนี้คือผู้ที่ถูกลากเข้ามาพัวพันด้วย ไม่ว่าใครก็ไม่อาจหนีรอดจาก Trickstar ไปได้แม้แต่คนเดียว มีแต่ต้องถูกทะลวงหัวใจ หรือถูกเผาผลาญจนตกเป็นเฉลยของพวกเราเท่านั้น)
(นั่นล่ะอุดมคติที่คิดเอาไว้ ถึงจะยังวางใจไม่ได้ก็จริง แต่ตอนนี้ก็กำลังไปได้สวยราวกับฝันไปเลย)
โฮคุโตะ: (แน่นอนว่าไม่ใช่แค่ผู้ชมที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น...)
(อยากจะส่งความฝัน และเสียงเพลงของพวกเรา ให้กับเหล่านักเรียนที่ถูกยึดติดไว้กับ "สามัญสำนึกที่ผ่านมา" ของโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ด้วยเช่นกัน)
(แด่ผู้ที่ได้แต่คอยก้มหน้าก้มตาเห็นดีเห็นงามด้วยราวกับถูกล้างสมอง ขอมอบบทเพลงแห่งการปฏิวัติให้แก่พวกเขา!)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น