(ณ สนาม)
มาโอะ: ขอรายงานครับ
ในเขต A ส่วนของสนามและการ์เด้น เทอแรนซ์นั้น ไม่มีเหตุการณ์ผิดปกติใดๆทั้งสิ้น
แต่เหมือนจะมีขยะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย จำเป็นต้องให้หน่วยเก็บกวาดมาทำความสะอาดซักหน่อยครับ
โซมะ: เขต B ส่วนของแผนกต้อนรับและเขตพื้นที่นอกโรงเรียน ไร้สิ่งผิดปกติ
แต่ว่าให้ข้าคนเดียวไล่ตรวจตราทั่วทั้งภายนอกโรงเรียนเช่นนี้ ถือว่าเป็นภาระหนักไม่เบาเลย กลายเป็นการฝึกฝนกล้ามเนื้อขาโดยไม่จำเป็นไปเสียแล้วสิขอรับ
คุโร่: ก็คนไม่พอนี่นา ช่วยไม่ได้หรอก อย่าบ่นนักเลยคันซากิ.... ส่วนเขต C กับ D ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ
เคย์โตะ: เหนื่อยกันหน่อยนะ
โทษที คันซากิ คิริว แล้วก็อิซาระ ที่มาขอให้ช่วยงานของสภานักเรียนแบบนี้
นักเรียนส่วนใหญ่ของโรงเรียน... หรือเมมเบอร์หลักของสภานักเรียน เป็นยูนิตที่เข้าร่วมดรีมเฟสกันหมดเลย
ก็เลยมีเจ้าหน้าที่ไม่พอยิ่งกว่าดรีมเฟสตามปกติเสียอีก
อาจารย์เองก็คอยช่วยอยู่บ้างเหมือนกัน แต่เป็นการช่วยนับคะแนน เพื่อความยุติธรรมน่ะนะ
หน้าที่ตรวจตรา ก็เลยมีแต่พวกเราที่ต้องทำ
แต่ว่า ยุ่งยากน่าดูเลยนะ การที่จะมีการโหวตทุกๆหนึ่งชั่วโมงนี่ก็ทำเอาลำบากอยู่
นี่เป็นการทดลอง... ติดตั้งเวทีกลางแจ้งจำนวนมาก และให้ยูนิตแสดงพร้อมๆกันเยอะๆแบบนี้เป็นครั้งแรก
ผู้ชมเองก็เยอะ พวกนักเรียนที่ปกติเอาแต่ชมการแสดงสงบๆในห้องเรียนตอน S1 เอง ก็ออกมาเดินว่อนกันทั่วโรงเรียนเลย
ทั้งหมดนี่ก็เป็นคำสั่งของเอย์จิเองด้วย ก็เลยว่าอะไรไม่ได้
ให้ตายสิ ตามไม่ทันเลย ความคิดของเอย์จินี่ยากที่คนธรรมดาจะเข้าใจจริงๆ อยากจะให้ช่วยเข้าใจความรู้สึกของคนที่ต้องคอยทำตามคำสั่งด้วยเถอะ
ถ้า DDD... จบลงไปโดยไม่เกิดอะไรขึ้นก็คงดี
คุโร่: เหมือนว่ายูนิตครึ่งหนึ่งจะต้องถอนตัวไปในทุกชั่วโมงด้วยนี่นา
ลองหาคนจากในนั้น แล้วขอให้มาช่วยงานก็ได้นี่
เดี๋ยวก็คงค่อยๆสบายขึ้นเองล่ะ
โซมะ: อืม... แต่ถ้าหากข้าเข้าร่วม DDD ล่ะก็ ถึงจะแพ้ไปก็ยังอยากสนุกกับการเป็นผู้ชมอยู่ดีนะ
ตามตรงแล้ว คงไม่มีกระจิตกระใจทำงานหรอก
DDD นั้นเป็นงานอันยิ่งใหญ่ที่เพิ่งเคยมีของโรงเรียนยูเมะโนะซากินะขอรับ เลือดชักจะพุ่งพล่านขึ้นมาแล้วสิ...☆
เคย์โตะ: อย่าแกว่งดาบไปมาน่า คันซากิ
เอาเถอะ ยังไงก็ไม่ควรไปคาดหวังกับคนอื่นนั่นล่ะ พวกเราจะคอยเป็นคนคอยสนับสนุน ป้องกันเหตุฉุกเฉิน และแก้ไขปัญหาทั้งหมดของ DDD เอง
มาเตรียมการ เพื่อให้พวกเอย์จิได้เปล่งประกายถึงขีดสุดกันเถอะ
พวกเราอาคัตสึกิ จะคอยเป็นวีรบุรุษในเงาของ DDD เอง
คุโร่: อย่าฝืนมากเกินไปนักล่ะ ฮาสึมิ
ท่านประธานนักเรียนผู้ยิ่งใหญ่กลับมาแล้วทั้งที ไม่ต้องแบกรับภาระทั้งหมดไว้ที่ตัวเองคนเดียวก็ได้ไม่ใช่หรือไง?
เคย์โตะ: มิตรที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่นั้น รับมือยากยิ่งกว่าศัตรูที่แข็งแกร่งเสียอีก เอย์จิน่ะเป็นมิตรประเภทนั้นล่ะ น่าปวดหัวซะจริง
DDD ครั้งนี้เอง หมอนั้นก็เปิดเอาเองโดยพลการ ไม่มาปรึกษาอะไรฉันซักคำ
โซมะ: แม้จะเป็นฮาสึมิโดโนะ ก็ยังไม่เข้าใจเจตนาที่แท้จริงของท่านประธานนักเรียนงั้นหรือเนี่ย
พวกคนที่เข้าร่วม DDD... ส่วนใหญ่ก็คงถูกให้เล่นไปตามเกม โดยไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนกันกระมัง
เคย์โตะ: เจตนาที่แท้จริงของเอย์จิเหรอ... ยังไงซะฉันก็คบกับหมอนั่นมานานอยู่ ก็เลยพอจะเดาได้บ้างนิดหน่อย
เพราะงั้น มีแค่ครั้งนี้ที่ฉันจะคอยทำงานอยู่เบื้องหลังไงล่ะ ไม่อยากจะไปขวางทางเดินของหมอนั่น นั่นล่ะคือสิ่งเดียวที่ฉันจะทำเพื่อเอย์จิได้
จากกฎของ DDD แล้ว หากอาคัตสึกิชนะไปเรื่อยๆล่ะก็ อาจมีโอกาสที่จะได้สู้กับ fine ของเอย์จิก็ได้
พรรคพวกเดียวกันต่อสู้กันไปก็ไม่ได้อะไรหรอก นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ
หากมีสิ่งที่ฉันทำเพื่อเอย์จิได้ล่ะก็ คงจะมีทำหน้าที่คอยดูแลให้ DDD นี้ดำเนินต่อไปได้โดยราบรื่นเท่านั้นล่ะ
โซมะ: อืม อย่างไรเสียการต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ถึงจะกล่าวว่าอยากจะเข้าร่วม DDD เอาเสียตอนนี้ ก็คงเป็นไปไม่ได้
เพียงแค่ครั้งนี้ ที่พวกเรานั้นจะไม่ขอยืนอยู่บนสนามรบ และจะปฏิบัติหน้าที่ของตนให้ถึงท้ายที่สุด
ถ้าเป็นไปได้ พวกเราอาคัตสึกิ ก็อยากเป็น "ยูนิตโตะ" ที่จะได้สำแดงควาทกล้าหาญอย่างมีเกียรติในสนามรบนี้อยู่หรอก
แต่หากฮาสึมิโดโนะอยากให้ความสำคัญกับหน้าที่มากกว่าล่ะก็ คงช่วยไม่ได้นะขอรับ
หัวหน้าของอาคัตสึกินั้น คือฮาสึมิโดโนะ พวกเราจะอยู่หรือตายนั้น ก็ขึ้นอยู่กับฮาสึมิโดโนะ
โชคดีที่อาคัตสึกินั้นคุ้นเคยกับการใช้อาวุธอยู่แล้ว แค่การตรวจตราสถานที่ ถือว่าเป็นของกล้วยๆล่ะขอรับ
เคย์โตะ: ....อันที่จริง แกจะเข้าร่วม DDD ไปคนเดียวก็ได้นะ?
การที่ไม่เข้าร่วมดรีมเฟส แล้วมุ่งเน้นที่การทำหน้าที่ของสภานักเรียน ก็เป็นความเอาแต่ใจของฉันเอง พวกแกไม่จำเป็นต้องมาทำตามด้วยก็ได้
คุโร่: อย่าพูดอะไรเพ้อเจ้อน่า เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือไง เพื่อนกันมันก็ต้องร่วมหัวจมท้ายไปด้วยกันอยู่แล้ว
อาคัตสึกิของพวกเรา ก็เป็นยูนิตแบบนั้นไม่ใช่หรือไง
นี่ก็เพิ่งผ่านมาไม่นานจาก S1 เองด้วย ควรจะพักเอาแรงไว้มากกว่า เราไม่ใช่เด็กๆที่จะออกแรงได้เต็มที่แบบเสมอต้นเสมอปลายทุกรอบแล้วนะ
ชีวิตเราไม่ได้มีไว้เพื่อชนะดรีมเฟสอย่างเดียวซักหน่อย
โซมะ: ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะแก้มือเรื่อง S1 ในวันก่อนอยู่หรอกขอรับ
แต่ "โทริคคุสึตา" กลับกระจัดกระจายกันไปเสียแล้ว ถึงจะจัดการเจ้าพวกนั้นในตอนนี้ไปได้ ก็ไม่ทำให้ดีใจขึ้นเลยแม้แต่นิด
ถึงจะโค่นศัตรูที่ไม่ได้เอาจริงไป ก็ไม่ได้สิ่งใดขึ้นมา
แม้ท่านประธานนักเรียนนั้น จะคิดต่างออกไปว่า "ขอแค่ชนะเป็นพอ" ก็เถิด... แต่ข้าก็ไม่ชอบใจเลย
ทำให้ "โทริคคุสึตา" แตกหัก และไร้พลังก่อนจะเริ่มสู้เช่นนี้ ช่างเป็นวิธีการที่สกปรกนัก
"โดรีมุเฟสสึ" นั้น คือการต่อสู้ของ "ไอโดรุ" ควรจะเป็นสิ่งที่งดงามยิ่งกว่านี้มิใช่หรือ
ช่างน่าสงสาร "โทริคคุสึตา" เหลือเกิน จนข้าทนดูสภาพน่าอับอายเช่นนั้นไม่ได้แล้วล่ะขอรับ
...โอ๊ะ นี่คงไม่ใช่เรื่องที่สมควรจะพูดต่อหน้าเจ้าสินะ อิซาระโดโนะ
มาโอะ: .................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น