รินเนะ: แฮ่ก แฮ่ก.....
เวรเอ้ย สองรุมหนึ่งนี่ไม่ไหวจริงๆแฮะ.....
โฮคุโตะ: จะเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ ถึงจะต่อสู้ไปมากกว่านี้แกก็ไม่มีทางชนะหรอก
รินเนะ: เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ดวงข้าคงมีเท่านี้สินะ ขอยอมแพ้แล้วคร้าบ
ว่าไปนั่นเหอะ! รินเนะคุงผู้แสนเจ้าเล่ห์คนนี้ ยังมีไม่ตายโคตรลับของลับสุดยอดก้นหีบเอาไว้อยู่นะเว้ย!
โฮคุโตะ: คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้างั้นเหรอ!?
สีคาสะ: แย่แล้วครับ ฮิดากะเซ็มไป! อุปกรณ์นั้นจะปล่อยคลื่นไฟฟ้ารบกวนมหาศาลออกมา.... เขาตั้งใจจะสลัดการไล่ตามของเราแล้วหนีไปครับ!
โฮคุโตะ: ไม่ปล่อยให้หนีหรอก......
รินเนะ: ก๊ากฮ่าฮ่าฮ่า! นี่ล่ะหนึ่งในสามสิบหกแผนการหลบหนีทั้งหมดของข้า..... โอกาสคราวหน้ายังมี ตอนนี้ขอถอยไปแต่โดยดีล่ะ!
อ้าก.....!?
กะ การโจมตีเมื่อกี๊มันอะไรกัน....? แถมยิงมาจากมุมอับด้วย
แย่ล่ะสิ! จรวดเชื้อเพลิงดันเจ๊งซะแล้ว....!
โฮคุโตะ: อะไรน่ะ ลำแสงบีมเมื่อกี๊....
สึคาสะ: ดูนั่นสิครับ! ยานรบจำนวนมาก กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้แล้ว!
เอย์จิ: เหมือนว่าจะมาทันสินะ
โฮคุโตะ: เท็นโชอินเซ็มไป....?
เอย์จิ: ทำได้เยี่ยมมากเลยล่ะ โฮคุโตะ สึคาสะคุง
โฮคุโตะ: มียานรบขนาดยักษ์อยู่ตั้งไม่รู้กี่ลำ.....กองทัพพวกนั้นมันอะไรกัน?
เอย์จิ: หึหึ นี่คือกำลังรบส่วนตัวของผมที่เตรียมเอาไว้เผื่อเหตุฉุกเฉิน
ที่แอบเตรียมเอาไว้อย่างลับๆ เพื่อเอาไว้กำจัดตัวเกะกะอย่างพวกเธอไงล่ะ
"เกิดการปะทะจากเหตุระเบิดในอู่ จนเสียชีวิตทั้งสองฝ่าย" เอาเป็นประมาณนี้ แล้วจัดการพวกเธอสามคนไปพร้อมกันเลยดีกว่า♪
โฮคุโตะ: อะไรนะ.....?
สึคาสะ: หมายความว่ายังไงกันครับ โอนี่ซามะ บอกว่าจะกำจัดพวกเราไปด้วยงั้นเหรอ.... คงไม่ได้เป็นเพราะคลื่นสนามแม่เหล็กจนทำให้การสื่อสารรวนใช่ไหมครับ
เอย์จิ: ท่าทางจะสับสนน่าดู แต่พวกเธอเป็นฝ่ายผิดนะ เพราะพวกเธอได้เคลือบแคลงสงสัยในระบบอันสมบูรณ์แบบ.... ดรีมเฟสรูปแบบใหม่ไงล่ะ
ต้องรีบจัดการ ก่อนที่พวกเธอจะก่อความไม่สงบขึ้น
โฮคุโตะ: อะไรนะ นี่จะกำจัดเราด้วยเหตุผลแบบนั้นงั้นเหรอ....?
นั่นมัน กดขี่กันชัดๆ!
สึคาสะ: เป็นอย่างที่ฮิดากะเซ็มไปว่ามาครับ แล้วเดิมทีนี่ก็เป็นเขตอาณานิคมเพียงขนาดย่อมๆด้วย หากจะมากำจัดกันเพียงเพราะความคิดไม่ตรงกันล่ะก็ เดี๋ยวจะต้องล่มสลายลงในทันทีแน่นอน
เอย์จิ: หึหึหึ ผมไม่สนใจเลยซักนิด
ยังไงซะตั้งแต่ตอนที่พวกเธอขึ้นยานอวกาศมา เราก็ทำการเก็บดาต้าความทรงจำของพวกเธอเอาไว้แล้วล่ะ
แล้วเราก็ยังมีเทคโนโลยีการโคลนนิ่งอยู่อีกด้วย
ถึงกายเนื้อของเธอจะแหลกสลายไป ก็ทำการย้ายความทรงจำไปใส่ยังกายเนื้อใหม่ได้
ที่จริงแล้ว โฮคุโตะ..... เธอเป็นลำดับที่ห้าแล้วล่ะ
โฮคุโตะ: อย่ามาพูดบ้าๆน่า จะบอกว่าฉันเป็นร่างโคลน ที่ถูกถ่ายความทรงจำมาเฉยๆน่ะเหรอ....?
รินเนะ: ......เออ สิ่งที่เจ้าหมอนี่พูดเป็นความจริง ฉันเองก็ดันไปรู้ความลับของแผนการอวกาศ ES เข้าให้แล้วเหมือนกัน
เพราะงั้นถึงได้ตัดสินใจ ชิงหุ่นตัวใหม่จากอู่ เพื่อทำลายพวกที่อยู่เบื้องหลังหลังทั้งหมด
ถ้าไม่ทำลายไอ้สวนกล่องที่ให้กำเนิดไอดอลปลอมๆนี้ขึ้นมาล่ะก็ ไม่ว่าอะไรก็ไม่อาจเริ่มต้นได้หรอก แค่ใช้พลังอำนาจควบคุมสเปซโคโลนี่แล้วฝังแกซะ ความสงบสุขก็จะกลับมาแล้ว
ขอโทษที่ทำให้เข้ามาพัวพันนะ แต่เหตุผลที่ข้าฆ่าเพื่อนของพวกแกไปน่ะ ก็เพื่อการนั้นนั่นล่ะ
เฮะเฮ่ เห็นแบบนี้ข้าเองก็ปกครองคนเก่งเหมือนกันนะ♪
อย่างน้อยก็ทำได้ดีกว่าไอ้คนที่ใช้ประโยชน์จากไอดอลนั่นล่ะ! ไม่คิดงั้นบ้างเหรอ?
โฮคุโตะ: ..........
เอย์จิ: เหมือนว่าจะสับสนอยู่สินะ ว่าอะไรคือความยุติธรรม อะไรคือความชั่วร้ายกันแน่....
ลองคิดอย่างเยือกเย็นดูสิ เดิมทีหากจะส่งคนไปบุกเบิกชายแดน ก็จำเป็นต้องให้การสนับสนุนเขาใช่ไหมล่ะ
ไม่อย่างนั้นล่ะก็จะมีแต่แย่ลงไปเรื่อยๆจากความแย้ง
แต่ว่ามนุษย์นั้นก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่เห็นแก่ตัว จากทั้งความเครียดที่ต้องใช้ชีวิตในอวกาศและความรุนแรงของดรีมเฟสรูปแบบใหม่ จึงเริ่มพูดกันว่าที่เป็นอยู่เมื่อก่อนนั้นดีอยู่แล้ว
เพราะงั้นผมก็เลยเตรียมปุ่มรีเซ็ทเอาไว้ล่วงหน้าแล้วล่ะ เพื่อไม่ว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนไปแค่ไหน ก็จะยังนำอุดมคติในตอนแรกเริ่มกลับมาได้
โฮคุโตะ: นั่นก็คือเทคโนโลยีการโคลนนิ่งงั้นเหรอ....!
เอย์จิ: ใช่แล้วล่ะ เรียกมันว่าโคลสลีป แล้วให้กำเนิดไอดอลที่ยังมีความทรงจำและประสบการณ์แบบเดิมขึ้นมาเรื่อยๆ
ทำเช่นนั้นแล้ว ไอดอลคนใหม่ก็จะได้ถูกจัดหามาสำหรับดรีมเฟสได้เรื่อยๆ
ไอดอลชั่วนิรันดร์ที่ไม่แก่ไม่ตาย นั่นล่ะคือตัวตนที่ผมสร้างขึ้นมา
เอาล่ะ ขอลองถามโฮคุโตะรุ่นนี้ดูบ้างดีกว่า
เธอได้รู้ความลับของไอดอลไปซะแล้ว และได้รู้ว่าตนเองนั้นเป็นเพียง "ชิ้นส่วน" ในระบบของไอดอลที่สามารถหาตัวใหม่มาทดแทนได้
แน่นอนว่าผมเองก็เป็นเหมือนกัน ถึงเธอจะฆ่าผมไปที่นี่ ก็จะมีเท็นโชอินเอย์จิคนที่สอง คนที่สาม ที่เป็นร่างโคลนเกิดขึ้นอยู่ดี
เบื้องหลังของความฝันนั้น มีความเป็นจริงที่เหม็นกลิ่นคาวเลือดรออยู่
แล้วตอนนี้เธอที่สูญเสียความฝันในฐานะไอดอลไปแล้ว จะต่อสู้ไปเพื่ออะไรกันล่ะ?
โฮคุโตะ: ..........
(งั้นเหรอ ถ้างั้นอาเคโฮชิเองก็คงโดนเท็นโชอินเซ็มไป........)
(พวกเรามันก็เป็นแค่ร่างโคลน เป็นตัวตนที่หามาแทนที่ได้...... การจะต่อสู้ภายใต้เงื่อนไขแบบนั้น อาจจะไม่มีความหมายใดเลยก็ได้)
(แต่ว่า.... ถ้าแบบนั้นความรู้สึกโกรธนี่คืออะไรกันล่ะ? เลือดที่กำลังพุ่งพล่านไปทั่วร่างกายนี้ล่ะ.....)
(ใช่แล้ว ฉันกำลังโกรธ เพื่อตัวฉันที่ได้ตายไปในฐานะ "ชิ้นส่วน" เพื่อ "ฮิดากะ โฮคุโตะ" และเพื่อเหล่าพวกพ้อง)
(เพื่อพวกเขาที่ถูกใช้งานในฐานะไอดอล โดยที่ไม่ได้รู้เรื่องที่แท้จริง)
อึก......!
ถ้าเหตุผลล่ะก็...... อยู่ตรงนี้แล้ว!
เอย์จิ: สร้อยคอนั่นมัน.....
โฮคุโตะ: นี่คือหลักฐาน ว่าพวกเรานั้นเคยเป็นพวกเราไงล่ะ ถึงแม้ร่างกายในตอนนี้จะเป็นร่างโคลนก็ตาม แต่อดีตที่เราได้ก้าวผ่านมาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป
Trickstar น่ะ อยู่ภายในหัวใจของฉัน..... อยู่ภายในหัวใจของเราทุกคน
เท็นโชอินเซ็มไป ฉันจะโค่นล้มแก ที่เป็นต้นตอแห่งความชั่วร้ายเอง
....... "ปริ๊นซ์สตาร์" ไปล่ะนะ!
สึคาสะ: รินเนะเซ็มไป เรื่องที่คุณเป็นฝ่ายถูกหรือผิดนั้นเอาไว้ที่หลัง ตอนนี้มาร่วมมือกันก่อนเถอะครับ!
รินเนะ: แหงอยู่แล้ว! ไอ้ข้าเอง ก็มีความภาคภูมิใจ ในฐานะนักปกครองอยู่เหมือนกันล่ะเว้ย!
เอย์จิ: หึหึ บุกเข้ามาอย่างบ้าบิ่นเพื่อจะก่อการปฏิวัติสินะ..... พวกเธอนี่ไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลยจริงๆ
เอย์จิหมายเลขสอง เอย์จิหมายเลขสาม ได้เวลาแล้วล่ะ
เอย์จิหมายเลขสอง: เหมือนจะได้เวลาเสียทีสินะ หมายเลขหนึ่ง
เอย์จิหมายเลขสาม: ถ้ามีพวกเรา "เท็นโชอิน เอย์จิ" อยู่ล่ะก็ การจะกวาดล้างพวกกบฎก็เป็นแค่เรื่องกล้วยๆ
โฮคุโตะ: หึ โคลนร่างตัวเองขึ้นมาขนาดนี้ ตั้งใจจะมีชีวิตเป็นอมตะหรือยังไงกัน เท็นโชอินเซ็มไป
ฉันจะโค่นลมแก แล้วกลายเป็นไอดอลที่แท้จริงให้ดูเอง.....!
โฮคุโตะ: ........หะ!
.......อะไรเนี่ย ฝันงั้นเหรอ รู้สึกจะเป็นฝันร้ายสุดๆเลยแฮะ
เอย์จิ: ไง โฮคุโตะ แปลกจังนะที่เธอผลอยหลับไปในสำนักงานแบบนี้ เหนื่อยสะสมไปหน่อยหรือเปล่า?
คิดว่าถ้าปลุกก็คงไม่ดี ก็เลยรออยู่เฉยๆน่ะ..... เหมือนจะฝันร้ายอะไรเข้าหรือเปล่า?
โฮคุโตะ: เหวอ!? เทะ เท็นโชอินเซ็มไป....
นี่แก เป็นคนที่เท่าไหร่กันเนี่ย?
เอย์จิ: ? ไม่ค่อยเข้าใจที่พูดเลยนะ.....
อ๋อ หรือเธอจะฝันถึงเรื่องในบทละคร ที่กำลังถืออยู่กันล่ะ
"สเปซโอเปร่าราคาถูก(ชื่อชั่วคราว)" นี่น่ะ..... จะแสดงละครไซไฟใน "ดรามาติก้า" สินะ?
โฮคุโตะ: เปล่าหรอก ยังเป็นแค่ผู้เข้าสมัครเฉยๆน่ะ แต่ก็เป็นหนึ่งในเรื่องที่จะจัดในการแสดงสาธารณะครั้งต่อไปเหมือนกัน แต่ดูจากงประมาณแล้วน่าจะจัดได้ยากอยู่
เอย์จิ: ถ้าเงินไม่พอล่ะก็ให้ผมช่วยไหมล่ะ? ผมเองก็กะว่าอยากจะดูละครที่วาตารุแสดงอยู่พอดีเลย♪
โฮคุโตะ: หยุดเลยนะ ถึงจะสนับสนุนหมอนั่นไปก็ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันหรอก แล้วถ้าจะให้รับเงินสนับสนุนกิจกรรมของเซอเคิลที่จัดกันเองเป็นงานอดิเรกล่ะก็ ทางนี้ก็รู้สึกเกรงใจด้วย
แต่ก็ขอบคุณมากนะ เท็นโชอินเซ็มไป
เอย์จิ: ? หมายความว่าไงเหรอ
โฮคุโตะ: เปล่าหรอก แค่คิดขึ้นมาได้ว่านี่เป็นสภาพแวดล้อมที่แสนมีความสุขมากเลยน่ะ
ที่พวกเราใช้ ES นี้ ทำให้เหล่าไอดอลได้ทำอะไรเป็นอิสระ จู่ๆก็รู้สึกขอบคุณในเรื่องนั้นขึ้นมาน่ะ
เอย์จิ: หึหึ ไม่สมเป็นเธอเลยนะ แล้วพอมาพูดแบบนี้ก็ทำเอารู้สึกเขินๆด้วย
วงการไอดอลนั้นได้ก่อตั้งตึก ES นี้ขึ้น เพื่อต้อนรับแง่มุมใหม่ๆ เพราะงั้นจากนี้เองก็จะมีเรื่องยุ่งอีกเยอะเลยนะ โฮคุโตะ
โฮคุโตะ: อืม นั่นล่าที่ต้องการ พวกเราจะไม่หยุดก้าวเดินต่อไปหรอกนะ
ตราบใดที่มีแฟนคลับรออยู่..... ฉันก็จะยังคงเป็นไอดอลต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น