(ณ เวทีกลางแจ้ง)
เทโทระ: เปลวเพลิงสีดำนั้นคือสัญลักษณ์แห่งความพากเพียร! จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่คอยแผดเผาสิ่งแปดเปื้อน!
ริวเซย์แบล็ค! นากุโมะ เทโทระ....!
ชิโนบุ: เปลวเพลิงสีเหลืองนั้นคือสัญลักษณ์แห่งความหวัง! ปาฏิหาริย์ที่สาดส่องความมืดมิด!
ริวเซย์เยลโล่! เซนโกคุ ชิโนบุ...☆
มิโดริ: เปลวเพลิงสีเขียวนั้น คือสัญลักษณ์แห่งความเมตตา... แล้วก็อะไรอีกนะ จะช่วยเยียวยาอะไรซักอย่างนี่ล่ะ...?
เพราะชื่อ "มิโดริ" ก็เลยเป็นริวเซย์กรีน... ทาคามิเนะ มิโดริ...
คานาตะ: เปลวเพลิงสีฟ้านั้น คือสัญลักษณ์แห่งความลึบลับ! มาเยือนจากผืนสมุทรสีคราม~♪
ริวเซย์บลู! ชินไค คานาตะ...☆
จิอากิ: แล้วก็! เปลวเพลิงสีแดงนั้นคือสัญลักษณ์แห่งความยุติธรรม! สุริยันแห่งชีวิตที่มอดไหม้เป็นสีแดงฉาน...!
ห้าคนรวมกัน! พวกเราคือ "ริวเซย์ไต" ...!
เอย์จิ: ........................................
...... จะบอกว่าอย่างพวกเธอไม่ครณาผมหรือยังไงดี แต่ว่ากันตามตรงแล้วไม่ค่อยรู้สึกอยากข้องเกี่ยวด้วยเลยนะเนี่ย?
แต่เอาเถอะ ช่วยไม่ได้นะ ขนาดชินไค คานะตะที่เป็นสามประหลาดโผล่ออกมาทั้งที ผมเองก็คงต้องขึ้นไปยืนบนเวทีแล้วสิ
จิอากิ: ฟุฮ่าฮ่า! ใช่แล้ว มาให้เต็มกำลังเลย! ตัดสินกันซึ่งๆหน้าอย่างเที่ยงธรรม!
ประธานนักเรียน ถึงนายจะเป็นท็อปไอดอลผู้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติก็จริง... แต่ก็มีจุดอ่อนอยู่!
ก็คือ เพราะอาการป่วยของนายก็เลยทำให้ทนไลฟ์นานๆไม่ได้ไงล่ะ!
DDD ที่ต้องไลฟ์ซ้ำไปซ้ำมาหลายต่อหลายครั้งนั้น เป็นสิ่งที่โหดหินสำหรับนายมาก! เรียกว่าเป็นหนทางสู่ความตายก็มิปาน!
ขอยกย่องความกล้าหาญที่เลือกที่ตายด้วยตัวเองแบบนี้ เพราะงั้นจะรีบทำให้ได้ไปสบายเอง! ฟุฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆
เราจะอดทนยื้อและผลาญกำลังนายจนกว่านายจะสู้ไม่ไหวเลย!
แบบนั้นแล้ว จะส่งผลเป็นจุดเริ่มต้นต่อๆไป! พวกเรามิตรแห่งความเที่ยงธรรม จะขอเสียสละชีวิตตัวเองเพื่ออนาคตเอง!
เอย์จิ: เห? ทำเอาตกใจนิดหน่อยนะเนี่ย เธอเองก็ใช้หัวคิดเป็นเหมือนกันสินะ...♪
แต่ว่า แผนการนั้นยังมีจุดบอดใหญ่หลวงอยู่นะ จริงอยู่ที่หากผลาญพลังผมไปเรื่อยๆแล้วล่ะก็ สุดท้ายก็คงจะถึงขีดจำกัด
ถึงจะน่าเศร้า แต่นั่นก็เป็นโชคชะตาของผมที่เกิดมาอ่อนแอเอง
ถึงผมอาจจะต้องถอนตัวจากแนวหน้าไป แต่ว่า fine ของผมก็ยังแข็งแกร่งอยู่ดี
แล้วจะมียูนิตหน้าไหน มาโค่นพวกเราได้กันล่ะ?
ถ้าหากมีความเป็นไปได้ล่ะก็ คงจะเป็นพวกเธอนั่นล่ะ แต่หากต้องถอนตัวไปตั้งแต่ศึกแรกล่ะก็คงต้องหายูนิตอื่นต่อไป
ไม่งั้นจะเป็นใครกันนะ UNDEAD? หรือว่า Knights?
คงไม่คิดจะพูดว่า Trickstar หรอกนะ?
ให้ผมพูดก็ดูจะกระไรอยู่ แต่พวกเขากลายเป็นศพไปแล้วล่ะ คงจะถอนตัวไปในศึกแรกแล้วอย่างแน่นอน
ถ้าคาดหวังในตัวพวกเขาอยู่ล่ะก็ ต้องขอบอกว่าแสดงความเสียใจด้วยล่ะ
จิอากิ: นั่นสิ จะยังไงกันนะ จักรพรรดิผู้หยิ่งผยองเอ๋ย จะดูถูกเจ้าพวกนั้นมากเกินไปแล้วนะ
แล้วก็ ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องต่อจากนี้หรือไง? พวกเราตั้งใจจะสู้เพื่อเอาชนะนะ ถ้ามัวแต่เหม่อล่ะก็เดี๋ยวพลาดขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ!
...เล่นรุ่นน้องของฉันเอาไว้ซะเจ็บแสบเลยนะ ถึงเวลาตอบแทนแล้วล่ะ
เอย์จิ: หืม นั่นคือแรงจูงใจสินะ ออกจะคิดไม่ถึงเลยนะเนี่ย?
นั่นสินะ จะพิจรณาเอาไว้เป็นความรู้ก็แล้วกัน ว่าบางครั้งมนุษย์ก็ทำอะไรไร้เหตุผล และเข้าท้าทายศัตรูที่ไม่มีทางชนะน่ะ
แต่ว่า ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่นี่ ก็เพื่อบดขยี้คนโง่เขลาเช่นนั้นนั่นล่ะ
จะทำให้ต้องเสียใจที่กล้ามาท้าทายผมเอง เหล่าผู้โง่เขลาที่แกล้งทำตัวเป็นมิตรแห่งความเที่ยงธรรมเอ๋ย...♪
ถ้าเพื่อชัยชนะแล้วผมไม่เลือกวิธีการหรอกนะ ตัวผมที่เกิดมาอ่อนแอ มีแต่ต้องใช้แผนการอันโหดเหี้ยมเพื่อคอยเอาชนะเท่านั้นล่ะ
ไม่คิดจะประมาทหรอก จะขอกวาดล้างพวกเธอ ให้แหลกละเอียดไปเลยก็แล้วกัน
อย่าคิดเสียล่ะว่าจะทำลายจักรวรรดิที่ผมสร้างขึ้นมาได้ง่ายดายถึงขนาดนั้น
จิอากิ: ย่อมได้! ทำตัวเหมือนหัวหน้าองค์กรร้ายแบบนั้นสิดี! โอ้ววว ชักจะเร่าร้อนขึ้นมาแล้ว~!
หัวใจของฉันมอดไหม้เป็นสีแดงฉานแล้ว! ตื่นเต้นสุดยอดไปเลย...☆
เอย์จิ: เหนื่อยจริงๆเลย... ถ้าตั้งใจจะทำให้ผมหมดแรงล่ะก็ พวกเธอคงจะเหมาะที่สุดแล้วล่ะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น