(ณ เวทีกลางแจ้ง)
สุบารุ: เร็วเข้า เร็วเข้า อุ๊กกี้! การแสดงเริ่มแล้ว!
มาโคโตะ: ดะ เดี๋ยวก่อน! แว่นตาสำรองที่เตรียมไว้ยังใส่ไม่เข้าที่เลย... อะหวาหวา อย่าดึงสิอาเคโฮชิคุง! จะล้มแล้ว จะล้มแล้วว!?
สุบารุ: (อืม~? เหมือนว่าเราจะกลับมาได้ทันก่อนศึกแรกจะจบลง... หรือเปล่านะ?)
(แต่ว่า แปลกจังเลย นี้ก็เริ่มไปได้ประมาณสิบถึงสิบห้านาทีแล้วนี่นา)
(ตามปกติ พวกเรา Trickstar ก็น่าจะต้องแพ้ฟาล์วเพราะคนไม่พอแล้วนี่นา?)
(ถ้ายูนิตอยู่กันไม่ถึงสองคน ก็จะไม่นับว่าเป็นยูนิต)
(เท็นโคเซย์ที่ช่วยขึ้นเวทีโดยสวมชุดผู้ชาย ใส่หน้ากากบังหน้าให้ แล้วก็ต้องมีอย่างน้อยอีกหนึ่งคน... ต้องมีใครอีกซักคนสิ?)
(ใครกันน่ะ? ใครที่เหมือนกำลังทำตัวเองให้ตกเป็นเป้าสายตา และถูกเหยียบย่ำโดยประธานนักเรียน โดยการมาช่วยเหลือ Trickstar แบบนี้?)
(เจ้าคนประหลาดนั่น อยู่ที่ไหนกัน?)
มาโอะ: ช้าจริงนะ พวกนาย
ถึงฉันจะเทพขนาดไหนก็เหอะ แต่ให้จับคู่กับมือใหม่อย่างเท็นโคเซย์ แล้วต่อสู้กับยูนิตสุดแกร่งอย่าง Knights มันก็ออกจะเกินแรงไปหน่อยนะ?
แค่ยื้อเวลาเอาไว้ได้ก็เต็มที่แล้ว ไม่ขอทำงานเปลืองแรงแบบนี้อีกเป็นหนที่สองแล้ว!
พวกนายเอง ถ้ายังมีจิตสำนึกอยู่ก็อย่าเอาแต่เหม่อแล้วมาช่วยฉันที่น่าสงสารซักทีสิ~?
สุบารุ: ซารี่~!?
มาโคโตะ: อิ อิซาระคุง! ได้ไงล่ะเนี่ย?
มาโอะ: อะไรเล่า อย่ามาทำหน้าเหมือนเห็นผีน่า ที่ฉันอยู่ตรงนี้มันแปลกมากนักหรือไง?
ว่าไงดีล่ะ... สุดท้ายแล้ว ฉันก็คือ Trickstar นี่นะ♪
ช่างเถอะ ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว Knights นี่มันตึงมือสุดๆไปเลย! ถึงฝั่งนั้นสมาชิกจะขาดไปก็เถอะ แต่ทุกคนก็เก่งกันทั้งนั้นเลย!
สุบารุ: โอะ โอ้ว! ถึงจะรู้สึกอยากกระโจนเข้าไปเลียหน้าซารี่แผล่บๆขนาดไหนก็เถอะ แต่เอาไว้หลังจากจบเรื่องก่อนแล้วกัน!
ไม่สิ! หลังจากชนะแล้วต่างหาก☆
มาโอะ: ใช่ใช่ ถ้าไม่ชนะล่ะก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ถึงจะไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้ แต่คราวนี้ก็เลือกเพลงเดียวกันกับที่พวกเราใช้ใน S1 ด้วย
เอาเป็นว่า เพลงของโฮคุโตะฉันเป็นคนร้องจนจบไปแล้วล่ะ ถ้าให้เท็นโคเซย์ร้องเดี๋ยวความจะแตกเอาว่าเป็นเด็กผู้หญิง
ถึงจะไม่เข้าใจก็เถอะว่าทำไมเท็นโคเซย์ต้องขึ้นมายืนบนเวทีด้วย แต่แบบนั้นก็โอเคแล้วใช่ไหม?
ต่อไปเป็นเพลงโซโล่ของนายแล้วนะ ขอฉันพักซักหน่อยแล้วกัน~♪
สุบารุ: อา งั้นเหรอ ฮกเก้ไม่กลับมาจริงๆด้วยสินะ...
แต่ว่ายังมีอุ๊กกี้ กับซารี่อยู่! เท็นโคเซย์เองก็อยู่ด้วย พวกเรา Trickstar จะชิงประกายแสงกลับมาอีกครั้งล่ะ☆
ดีใจสุดๆเลย! ตื่นเต้นไปหมดแล้ว จะทำให้เป็นไลฟ์อันแสนสุดยอดเอง☆
มาโคโตะ: ผะ ผมเพิ่งโดนขังมาเลยยังอ่อนแรงอยู่เลย... แต่ต้องเอาไว้ค่อยพักที่หลังสินะ อ๋า ชักจะเสียใจที่กลับมาแล้วสิ♪
สุบารุ: "ขออภัยที่ให้คอย ได้เวลาตัวจริงออกโรงแล้ว~! อาเคโฮชิ สุบารุ กับ ยูกิ มาโคโตะ จาก Trickstar เองนะ ขอโทษทีมาสาย!"
"จะทำให้ทุกคนสนุกสนานเป็นการทดแทนให้เอง~! เอาล่ะน้า~☆"
มาโอะ: โอ้โห เร่งพลังเต็มที่ได้ในเวลาสั้นๆเลย สุบารุนี่เป็นอัจฉริยะจริงๆด้วย แบบนี้ฉันคงไม่จำเป็นต้องกลับมาก็ได้ล่ะมั้ง?
... หืม? อะไรนะเท็นโคเซย์ ที่บอกว่า "ไม่ใช่แบบนั้นหรอก" เนี่ย?
งั้นเหรอ เธอคอยเฝ้ามองสุบารุอยู่ไม่ห่างเลยสินะ?
ทำให้ต้องเป็นห่วงและลำบากซะแล้วสิ ไม่มีอะไรจะพูดแก้ตัวหรอก ขอโทษจริงๆนะ แต่ว่าตอนนี้ ฉันดีใจมากๆเลยล่ะที่ได้ขึ้นเวทีเดียวกันกับทุกคนอีก!
นานๆทีก็ได้ทำตัวบ้าๆบอๆและทำในเรื่องที่อยากทำ! ก็พวกเรา มีความเป็นไปได้อันไร้ที่สิ้นสุดใช่ไหมล่ะ?
มาโคโตะ: อื้มอื้ม ผมเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน!
แต่ว่า สุดยอดจริงๆเลยนะอิซาระคุงเนี่ย สู้กับ Knights ได้อย่างสูสีด้วยตัวคนเดียวเลย!
ถ้าเป็นผมล่ะก็ ซี้แหง♪
มาโอะ: ไม่ได้ "ตัวคนเดียว" ซักหน่อย ที่ยื้อไว้ได้ถึงขนาดนี้ก็เพราะเท็นโคเซย์ด้วยนั่นล่ะ เหมือนฉันจะกลายเป็นตัวแถมมากกว่าเลย~?
มาโคโตะ: เอ๊ะ หมายความว่าไงน่ะ? หรือว่าเท็นโคเซย์จังจะมีพลังที่เก็บซ่อนไว้อยู่ แล้วมันก็ลืมตาตื่นขึ้นมาตอนถึงช่วงเวลาคับขันอย่างงั้นเหรอ...!?
มาโอะ: ไม่อ่ะ ยัยนี่ก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆ แต่ว่า ไอ้ "ความธรรมดา" นั่นล่ะ ที่เป็นประโยชน์สุดๆเลย~♪
มาโคโตะ: มะ หมายความว่าไง?
มาโอะ: ก็ DDD นี้ เป็นประเภทที่แยกออกมาจาก S1 ใช่ไหมล่ะ? ซึ่งใน S1 ก็ย่อมมีผู้ชมที่เป็นนักเรียนแผนกอื่นในโรงเรียนยูเมะโนะซากิ หรือคนจากภายนอกด้วยเข้ามาด้วย~♪
ลืมไปแล้วเหรอ มาโคโตะ ยัยนี่คือ "เท็นโคเซย์(นักเรียนย้ายมาใหม่)" เลยนะ ต้องช่วยเรียกเพื่อนหรือคนรู้จักจากโรงเรียนเก่ามาได้อยู่แล้ว!
แถมดูเหมือนว่ายัยนี่จะมีน้องชายอยู่ที่แผนกปกติด้วย ก็เลยไปขอร้องทางนั้น จนเรียกแขกมาได้เยอะแยะเลยไงล่ะ♪
มาโคโตะ: หืม น้องชายสินะ...? จะว่าไปแล้วเหมือนจะเห็นคนที่ใช่ชุดนักเรียนแผนกปกติ กับชุดนักเรียนโรงเรียนอื่นอยู่ในหมู่ผู้ชมเยอะจริงๆด้วย!
เป็นชุดโรงเรียนหญิงล้วนแถวๆนี้สินะ~ นั่นเป็นโรงเรียนเดิมของเท็นโคเซย์จังงั้นเหรอ?
มาโอะ: เท็นโคเซย์เป็นที่รักของคนอื่นจริงๆเลยนะ~♪ จำนวนผู้ชมเยอะสุดๆไปเลย!
แน่นอนว่าผู้ชมเหล่านั้นทุกคนคอยเอาใจช่วยพวกเราอยู่ พายุลูกใหญ่ถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว และเท็นโคเซย์คือคนที่เรียกพายุลูกนั้นมาไงล่ะ
เธออาจจะเป็น "เทพธิดาแห่งการช่วยเหลือ" อย่างที่โฮคุโตะว่าไว้จริงๆก็ได้นะ♪
มาโคโตะ: งั้นเหรอ เท็นโคเซย์จังเองสินะ......
แต่ว่า การที่เรายืนยันได้ว่าว่าผู้ชมที่เรียกมา ไม่เทใจไปให้ Knights แล้วช่วยเชียร์พวกเรานั้น ก็เป็นผลงานของอิซาระคุงนะ?
เก่งมากเลยล่ะ อิซาระคุงนี่เป็นจอมเวทย์จริงๆด้วย สามารถพลิกสถานการณ์ไม่สู้ดีได้ในพริบตาเลย!
มาโอะ: อะฮะฮะ สถานการณ์ยังไม่พลิกกลับซักหน่อย อย่าเพิ่งประมาทล่ะ ถึงเราจะมีลูกพายุคอยช่วย แต่โอกาสก็ยังอยู่ที่ห้าสิบห้าสิบ ยังไง Knights ก็เป็นศัตรูที่แข็งแกร่งจนเกินไปอยู่ดี
แต่ว่า เดิมทีเวทีนี้ก็เป็นเขตชายแดนห่างไกลความเจริญด้วย ผู้ชมก็เลยไม่ค่อยมากเท่าไหร่ ไม่ว่าใครก็คงไม่มาที่มุมขอบของโรงเรียนยูเมะโนะซากิอย่างที่นี้หรอก?
คนที่มาส่วนใหญ่ ก็เป็น "ผู้ชมของพวกเรา" ที่เท็นโคเซย์เรียกมานั่นล่ะ ถ้าทุ่มให้สุดแรงโดยไม่ประมาทล่ะก็ ต้องชนะได้แน่!
มาโคโตะ: อื้ม! ผมเองก็จะทำเท่าที่ทำได้เหมือนกัน! การที่ได้พยายามร่วมกันกับทุกคนแบบนี้ มีความสุขราวกับฝันไปเลย~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น