วันอาทิตย์ที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2564

Main Story - บท Ensemble ตอนที่ 105 [ใจจริง]

 

*ชื่อตอนนี้ในภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 真心 แปลว่าใจจริง แต่ถ้าแยกคันจิออกมาจะแปลว่าหัวใจของมาโคโตะได้ด้วย

(ณ ห้องซ้อมกันเสียง)

มาโคโตะ: (.........)

(.....อะ เอ๊ะ? แย่ล่ะสิ หรือว่าเราจะสลบไปกันเนี่ย!?)

(อันตราย อันตราย ถ้าเผลอล่ะก็อาจจะหลับไม่ตื่นอีกเลยก็ได้! เวียนหัวไปหมดแล้ว~ ไม่ได้กินอะไรมาซักพักแล้วนี่นะ?)

(อิซึมิซัง ไม่ยอมให้กินกับนอนเป็นชิ้นเป็นอันด้วย)

(แล้วพอเป็นห่วงที่ผมเริ่มจะสีหน้าไม่ดี ก็มาป้อน "อ้าม~♪" ให้กันซะอีก!)

(ให้ผู้ชายด้วยกันป้อนแบบนี้ น่าหยะแหยงสุดๆ! คนๆนั้นเค้าคิดอะไรอยู่กันแน่เนี่ย!? ไม่เห็นเข้าใจเลย!)

(พอยืนกรานขัดขืนไอ้ "อ้าม~♪" นั่นไป อิซึมิซังก็พลอยอารมณ์บูดไปเลย...)

(จากนั้นก็โดนปล่อยทิ้งเอาไว้แบบนี้ซะนานเลย นี่มันอย่างกับวิธีการของมาเฟียชัดๆ!)

(อิซึมิซังพูดเอาไว้ประมาณว่า "จนกว่ายูคุงจะซื่อตรง ห้ามใช้ชีวิตเหมือนอย่างมนุษย์ล่ะ?" ด้วยสิ)

(ถะ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็ได้เป็นนกในกรงไปจนตายแน่ๆ! ไม่เอาน้าาา ใครก็ได้เฮลป์มียยยย!)

(ทั้งลักพาตัว แล้วกักขังหน่วงเหนี่ยวแบบนี้ เป็นคดีความได้เลยนะเนี่ย!?)

(นี่มันอาชญากรรมเลยนะ! คุณตำรวจคร้าบบบ~! อาเคโฮชิคุง ฮิดากะคุง อิซาระคุง! เท็นโคเซย์จัง! ใครก็ได้ ช่วยด้วย....!)

(ฮือ พ่อแม่กับเพื่อนร่วมชั้นคงจะถูกอิซึมิซังพูดกล่อมไปแล้วล่ะมั้ง? คนๆนั้น เป็นพวกดูดีแต่ภายนอกด้วย!)

(รู้งี้ น่าจะทำตัวสนิทสนมกับพ่อแม่เอาไว้มากกว่านี้ซักหน่อยคงดี)

(ช่วงก่อน S1 ผมก็ออกมาค้างข้างนอกไม่ได้กลับบ้านด้วย... พ่อแม่คงคิดแค่ว่า "อีกแล้วเหรอ" ล่ะมั้ง?)

(ถ้าขาดการติดต่อไปซักเดือน หรือซักปีล่ะก็ อาจจะมีใครซักคนฉุกคิดขึ้นมาว่า "แปลกจังน้า" ก็ได้ แต่ก่อนหน้านั้นทั้งหัวใจทั้งร่างกายของผมก็คงป่นปี้หมดแล้ว!)

(เริ่มจะไม่รู้วันรู้คืนแล้วด้วย... คงไม่ใช่ว่าถึงวันเริ่ม DDD อะไรนั่นแล้วหรอกนะ?)

(เหมือนจะได้ยินเสียงดนตรี คลอมาเบาๆด้วยสิ?)

(ถ้างั้น ก็ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมัวแต่มาถูกขังเอาไว้ในที่แบบนี้แล้ว!)

(ต้องรีบไปรวมตัวกับทุกคนแล้ว ถึงจะมีผมอยู่หรือไม่มีก็ไม่ต่างกันมากนักก็เถอะ?)

(กลับกัน อาจจะมีแต่ไปถ่วงแข้งถ่วงขาเขาก็ได้...)

(แต่ถึงอย่างนั้น ก็อยากจะทำอะไรซักอย่าง! เพื่อทุกคน! ไม่สิ อยากจะยืนอยู่บนเวทีเดียวกันกับทุกคน!)

(เพราะงั้นถึงได้พยายามมาตลอดไงล่ะ ในที่สุดก็จะได้เริ่มออกเดินแล้ว! ไม่ใช่เวลาจะมาหยุดเท้าอยู่นะ ผมเองก็เป็น Trickstar เหมือนกัน!)

(จะว่าไป ก็เพิ่งมารู้สึกตัว...)

(คงไม่ใช่ว่าผม จะถูกเข้าใจผิดว่า หักหลัง Trickstar แล้วมาเข้า Knights แล้วจ้า~ อย่างที่ประธานนักเรียนพูดเอาไว้หรอกนะ?)

(ถ้างั้นล่ะก็แย่แล้วสิ! ยังไงก็ไม่มีใครมาช่วยคนทรยศหรอก! แงงง ถึงจะดิ้นรนยังไงก็สิ้นหวังแล้ว!?)

(ไม่ใช่นะ! ผมถูกอิซึมิซังขังเอาไว้ตลอดต่างหาก ที่ห้องซ้อมกันเสียงนี่!)

(เอกสารทำเรื่องย้ายไป Knights เอง ผมก็ยังไม่ได้ลงตราประทับเลยด้วย!)

(ผมยังเป็น Trickstar อยู่นะ! เป็นพวกพ้องของทุกคนไงงง~ ถ้ามีใครยอมเชื่อก็คงดีสิ? อ๋าาา ผมกำลังถูกทดสอบความเชื่อใจอยู่สินะ....!)

(รู้งี้ ควรจะยืนกรานปฏิเสธคำแนะนำย้ายยูนิตจากประธานนักเรียนให้มันรู้เรื่องรู้ราวแต่แรกไปเลยก็ดี!)

(น่าจะยึดมั่นในความคิดตัวเอง แล้วประกาศออกไปว่าทุกคนคือเพื่อนของผมไปก็คงจะดี!)

(ฮือ มาเสียใจเอาป่านนี้ก็คงสายไปแล้วสินะ แล้วตอนนั้น ประธานนักเรียนก็น่ากลัวสุดๆไปเลยนี่นา...)

(ให้ปฏิเสธไปในที่ตรงนั้น ยังไงก็ไม่ไหวแหงๆ!)

(แค่ต้องเผชิญหน้าคู่ต่อสู้ ก็สั่นพับๆไปหมดแล้ว!)

(คงจะโดนโอกามิคุงหัวเราะเยาะแน่ๆเลย ผมไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นเลยซักนิด ทั้งที่ฝึกพิเศษมาแล้วแท้ๆ ทั้งที่คิดว่าเติบโตขึ้นมาแล้วแท้ๆ.......)

(ไม่สิ จะยอมแพ้ไม่ได้! เพราะงี้นั่นล่ะถึงได้มีแต่เป็นภาระคนอื่นตลอด!)

(แม้จะเป็นผมเองก็ยังมีสิ่งที่ทำได้อยู่ ผมเชื่อมั่นแบบนั้น! ถ้าผมไม่เชื่อใจตัวเองแล้วใครจะมาเชื่อกัน)

(หนึ่งในสิ่งที่ผมได้เรียนรู้มาจากการฝึกกับโอกามิคุง! "ถ้าเตรียมใจตายเอาไว้แล้วล่ะก็ ไม่ว่าอะไรก็ทำได้"....!)

(......หืม?)

(ได้ยินเสียงอะไรอยู่ด้วย? นี่มัน เสียงอาเคโฮชิคุงนี่นา?)

(หรือว่า จะรู้สึกตัวเรื่องที่ผมถูกขังเอาไว้ แล้วมาช่วยกันงั้นเหรอ? เยยยยย้ รออยู่เลยยย)

อาเคโฮชิคุง! ผมเองนะ! ขอร้องล่ะ รู้สึกตัวทีเถอะ!

ผมถูกขังมาตลอดเลย! ในห้องซ้อมกันเสียงนี่!

......อ๊ะ จริงสิ ห้องนี้มันกันเสียงนี่นา! แถมโรงเรียนยูเมะโนะซากิยังทำให้กันไว้ได้ดีสุดๆอีกต่างหาก!

ถึงจะแหกปากเสียงดังขนาดไหน ข้างนอกก็อาจจะไม่ได้ยินก็ได้?

ยังไงนี่ก็เป็นห้องซ้อม ต้องมีเครื่องอุปกรณ์ และไมค์อยู่แน่ ถ้าลองปรับเสียงให้ดังสุดดูล่ะ...? ผมน่ะ ถนัดเรื่องเครื่องยนต์กลไกนะ จะแสดงทีเด็ดให้ดูเอง!

"อา~! อา~! ไมค์เทส~!"

".....ง๊า!? เจ็บหูจัง เพราะเป็นห้องกันเสียงแบบนี้ เสียงก็เลยก้องสินะ?"

(แต่ยังไง โอกาสที่เสียงจะออกไปถึงข้างนอกได้หรือไม่ก็มีอยู่แค่ห้าสิบห้าสิบ...)

(แถมบางที ข้างนอกประตูนั่นก็น่าจะมีอิซึมิซังอยู่ด้วย)

(ต้องหาทางหลอกตบตาเขาให้ได้ ห้องนี้ต้องเปิดจากด้านนอกเท่านั้นด้วย... แถมกุญแจห้องก็อยู่ที่อิซึมิซังอีก!)

(หรือก็คือ ต้องทำอะไรซักอย่างกับอิซึมิซัง ไม่อย่างนั้นก็ออกจากห้องนี้ไม่ได้!)

(จะหวังให้อาเคโฮชิคุงซัดอิซึมิซังแล้วชิงกุญแจมาก็ได้อยู่หรอก แต่ใช้กำลังมันก็ไม่ดีน่ะนะ)

(อย่างร้ายที่สุดก็อาจถูกพักการเรียนเลยก็ได้ แต่ถึงไม่ใช่อย่างนั้น ยังไงก็ต้องถูกถอนจาก DDD แน่!)

(แบบนั้นไม่ได้นะ! จะดับอนาคตของทุกคนใน Trickstar เพราะผมไม่ได้!)

(ถ้าเป็นบนเวทีล่ะก็ ถึงจะทำประโยชน์อะไรไม่ค่อยได้ แต่อย่างน้อยก็ไม่อยากจะเป็นตัวถ่วง!)

(ทำไงดี? ไม่สิ ไม่มีเวลาให้คิดแล้ว!)

(นานๆที ไม่ต้องคิดอะไรมาก แล้วลองดูให้สุดกำลังไปเลยดีกว่า!)

(นั่นล่ะคือ Trickstar! ดูให้ดีล่ะอิซึมิซัง! จะสั่งสอนให้หลาบจำเอง!)

(จะแสดงให้เห็นเอง! ว่าผมไม่ใช่ "ตุ๊กตาอันงดงาม" ที่ทำอะไรไม่ได้แล้วน่ะ!)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...