(ณ หอประชุม)
สุบารุ: อะฮะฮะ♪ ฮกเก้ล่ะก็ ทำหน้าตาหน้ากลัวอีกแล้วนะ~?
ไม่ได้จะฆ่าแกงเอาชีวิตกันซักหน่อย สนุกกันให้มากกว่านี้หน่อยสิ☆
โฮคุโตะ: รู้อยู่แล้วน่า ตอนนี้ฉันกำลังมีความสุขสุดๆเลยต่างหาก แล้วดูท่าทางฉันจะไม่ใช่คนรังเกียจการแข็งขันด้วย
วางกลยุทธิ์ เข้าโจมตี รับมือกับเหตุฉุกเฉิน และจากนั้นก็คว้าชัยชนะมา นั่นล่ะสนุกที่สุดเลยล่ะ!
สุบารุ: ฮกเก้เองก็เป็นเด็กผู้ชายนี่เนอะ แต่พอนายมองเห็นสถานการณ์ทั่วทั้งหอประชุมแบบนี้ ก็ทำเอาฝีเท้านายตกลงไปด้วยเหมือนกันนะ?
การเคลื่อนไหวของซารี่เองก็ค่อนข้างรุนแรงด้วย ถ้ามัวแต่ยืนอยู่แบบนั้นเดี๋ยวโดนชนเอานา~?
มาทางนี้สิ เดี๋ยวฉันช่วยจับมือไว้เอง! ตอนนี้เป็นตาแสดงของซารี่ด้วย ไปเกะกะเค้าก็ไม่ดีใช่ม้า?
โฮคุโตะ: นั่นสินะ แต่คิดว่าถ้าเป็นอิซาระล่ะก็ถึงจะมีฉันยืนขวางอยู่ก็คงหลบได้นั่นล่ะ
มาโอะ: (เอ๊ะ... อย่ามาคาดหวังกับฉันนักสิ นี่โดนประเมินไว้สูงเกินไปหน่อยแล้วมั้งเนี่ย?)
(ถึงจะดีใจที่เชื่อใจกันก็เถอะนะ)
(ในสภานักเรียนไม่มีอะไรแบบนั้นหรอก แค่ทำงานที่อยู่ตรงหน้าให้เสร็จไปก็ถือว่าสบายตัวแล้ว)
(การเป็นหนึ่งในสมาชิกของขุมกำลังอันยิ่งใหญ่มันก็แบบนั้นล่ะ จำเป็นต้องเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน)
(ถึงฉันจะพอมีความสามารถนิดหน่อย จนได้ตำแหน่งฝ่ายผู้บริหารของสภานักเรียนมาก็เถอะ)
(แต่การได้ร้องได้เต้นพลางเฝ้าดูปฏิกิริยาตอบสนองของผู้ชมเนี่ย ยังให้ความรู้สึกดีกว่าอะไรแบบนั้นซะอีก! ยังไงฉันก็เป็นไอดอลนี่นะ~♪)
(โทษทีนะทุกคน ที่จริงแล้ว ฉันยังรู้สึกไม่ค่อยใส่ใจนิดหน่อยอยู่เลย ยังสงสัยอยู่เลยว่าตัวเองแค่โดนหลอกใช้งานเฉยๆหรือเปล่า)
(ฉันยังเป็นเพื่อนของพวกนายจากใจจริงไม่ได้ เคยคิดเอาไว้ว่าพวกนายแค่มีเป้าหมายแค่ตำแหน่งสมาชิกสภานักเรียนของฉันเท่านั้น)
(เพื่อให้เหล่านักเรียนที่กำลังดูดรีมเฟสนี้อยู่ในอาคารเรียน.... วางใจโหวตให้ทริคสตาร์ได้ เพราะเห็นว่าฉันมีฉันอยู่ด้วย)
(ที่พวกเขาจะโหวตให้พวกเรา ก็เป็นเพราะสภานักเรียนนั่นล่ะ บอกได้เลยว่าเป็นเพราะเห็นฉันที่เป็นสมาชิกสภานักเรียนอยู่ในวงด้วย)
(พวกคนที่ไม่กล้าพอจะต่อต้านสภานักเรียนตรงๆเอง ก็จะโหวตให้พวกเราอย่างไม่ลังเลด้วยเหมือนกัน)
(เพราะงั้นพวกนายเลยชวนฉันเข้าเป็นพวกด้วยหรือเปล่านะ.... ความสงสัยมันตีกันอยู่ในหัวไปหมด ว่าพวกนายสนใจแค่ตำแหน่งของฉันเท่านั้นหรือเปล่า)
(แต่ว่า ความสับสนและความสงสัยนั้น มันได้ปลิวหายไปหมดแล้วล่ะ!)
(ตอนนี้ฉันสนุกสุดๆไปเลย! แค่ได้ยืนร่วมกับเพื่อนพ้องบนเวทีอันตื่นตาแบบนี้ ก็เพียงพอแล้วล่ะ!)
(ทั้งบทเพลง ท่วงทำนอน และบรรยากาศก็วิเศษสุดๆ! เหล่าผู้ชมก็มีรอยยิ้ม! แค่นั้น ก็เป็นของรางวัลที่ล้ำค่ากว่าสิ่งใดแล้ว!)
(ซักวันหนึ่งฉัน อาจจะกลายเป็นศัตรูของ Trickstar ไปก็ได้ เพราะฉันเองก็เป็นสมาชิกสภานักเรียนเหมือนกัน)
(หรือในทางตรงกันข้าม ฉันอาจจะแค่ถูกใช้ประโยชน์จากตำแหน่ง แล้วโดนเขี่ยทิ้งไปเฉยๆก็ได้)
(แต่ว่า จะไม่มาเสียใจที่หลังแน่ แค่ได้มีช่วงเวลาที่ได้ยืนอยู่บนเวทีแบบนี้ แค่นั้นก็พอใจแล้ว!)
(ขอบคุณมากนะ ที่ยอมให้ฉันเข้าเป็นพวก ไม่ขับไสไล่ส่งที่เป็นสมาชิกสภานักเรียน แล้วช่วยกุมมือฉันเอาไว้)
(เพราะฉันคือตัวฉัน อย่างที่ตัวเองเป็นนี่นา.....ให้ฉันได้ร่วมยืน อยู่ภายใต้ประกายแสงนี้ด้วยเถอะนะ)
มาโอะ: (ขอบคุณนะ! ความรู้สึกขอบคุณเปี่ยมล้นออกมาเลย จะขอเปลี่ยนความรู้สึกนั้นให้กลายเป็นเสียงเพลง แล้วส่งมันไปให้ถึงเหล่าผู้ชมทุกคน!)
(แฮปปี้สุดๆไปเลย! ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ ช่างเลอค่าเหลือเกิน!)
~♪
มาโคโตะ: (โอ้....)
(อิซาระคุง สุดยอดไปเลยแฮะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังรู้สึกว่าการร้องการเต้นยังอ่อนกว่าอาเคโฮชิคุงหรือฮิดากะคุงอยู่ขั้นนึงแท้ๆ)
(เป็นเพราะเขา เปลี่ยนรูปแบบของตัวเองไปหรือเปล่านะ?)
(พอแสดงเพอร์ฟอร์แมนซ์อย่างเป็นอิสระเสียเต็มที่แล้ว.... งดงามขนาดนี้เลยเชียว! นี่คือพลังที่แท้จริงของอิซาระคุงสินะ)
(ปกติเห็นเอาแต่ดูแล ใส่ใจคนรอบข้าง แล้วคอยช่วยสนับสนุนอยู่ตลอด มีแต่งานที่ทำเพื่อผู้อื่น ไม่เคยขึ้นเวทีเองมาก่อนเลย)
(มีแต่ทำงานอยู่เบื้องหลังแต่ไม่เคยได้แสดงฝีมือเลย แต่ว่าตอนนี้ อิซาระคุงได้เป็นเซนเตอร์แล้ว!)
(เป็นตัวเอกและศูนย์กลางของเวทีนี้! แท้จริงแล้วอิซาระคุง มีเสน่ห์ขนาดนี้เลยเชียว!)
(สุดยอดไปเลยนะ ทั้งอาเคโฮชิคุง ฮิดากะคุง อิซาระคุงก็ด้วย)
(นั่นสินะ ถึงผมจะเคยทำงานที่ปิดกั้นหัวใจตัวเองราวกับตุ๊กตา.... ถึงจะเดินไปทางอ้อมบ้าง แต่ก็ได้พยายามแล้ว)
(ผมฝึกฝนและขัดเกลาตัวเอง เพื่อที่จะได้มายืนอยู่ในจุดนี้แล้ว!)
(ไม่คิดว่าจะไล่ตามทุกคนได้ทันภายในทันทีหรอก ความคิดแบบนั้นมันจะเสียมารยาทกับทุกคน)
(แต่ว่าซักวันหนึ่ง ผมเองก็! ไม่สิ แม้จะเป็นแค่ในตอนนี้เอง ก็จะร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ไปกับทุกคนให้ดู!)
(ต่อไป เป็นเพลงที่ผมต้องเป็นเซนเตอร์แล้ว ไม่กลัวว่าจะทำผิดพลาดแล้วล่ะ เพราะมีทุกคนคอยช่วยสนับสนุนอยู่นี่นา เพราะได้ฝึกพิเศษจนลากเลือดมาแล้วนี่นา!)
(ผมจะเชื่อมั่น ในตัวของตัวเอง! แล้วจะทำให้ผมในตอนนี้นั้น ไร้เทียมทาน!)
(ทุกคนมาชนะไปด้วยกันเถอะ ทำให้ดวงดาวแห่งความหวัง เปล่งประกายในโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้กัน!)
(....เท็นโคเซย์จังเอง ก็คอยเฝ้าดูอยู่ด้วย ในที่นั่งพิเศษแถวหน้าสุด)
(คอยดูด้วยนะ! แล้วพากันกุมมือเดินร่วมกันไป ในหนทางที่พวกเราเลือกเดิน...)
(จะไม่ทำให้ต้องผิดหวังแน่! ไปชมวิวทิวทัศน์ที่ไม่เคยได้เห็นที่ไหน ร่วมกันกับพวกเราเถอะ!)
สุบารุ: อะฮะฮะ☆ ช่วงเวลาแห่งความฝันยังไม่จบลงหรอกนะ~ ประกายแสงของดวงดาวน่ะไร้ที่สิ้นสุด!
โฮคุโตะ: อืม พอมองจากบนเวทีแล้ว แท่งไฟที่ทุกคนช่วยกันโบก ราวกับเป็นท้องฟ้าพร่างดาวเลยนะ
งดงามมากเลย อยากให้มันเปล่งประกายมากยิ่งไปกว่านี้อีกจริงๆ มาสร้างท้องฟ้าพร่างดาวอันสดใสและสนุกสนาน โดยมี Trickstar เป็นศูนย์กลางกันเถอะ
มาโอะ: ด้วยกันกับทุกคนเลยนะ♪ มาสร้างกลุ่มดาวจำนวนนับไม่ถ้วนไปด้วยกันเถอะ วันนี้ล่ะจะเป็นค่ำคืนอันศักดิ์สิทธิ์ที่เปล่งประกายแสงสว่างพร่างพราวไปด้วยหมู่ดาวอันไร้นาม!
มาโคโตะ: คร้าบคร้าบ สนใจทางนี้หน่อย~♪ ต่อไปเป็นเพลงที่แม้แต่ผมที่ซื่อบื้อแบบนี้ยังร้องได้เลยแหล่ะ ทุกคนเองก็ต้องจำเนื้อได้ในทันทีแน่!
มาโคโตะ: เพราะงั้น มาร่วมร้องประสานเสียงไปด้วยกันนะ! ถ้าเป็นเสียงร้องของผมคนเดียวล่ะก็ มันอ่อนเกินไปนี่นา~♪
มาเปล่งประกายด้วยกันเถอะ! ใช้เสียงร้องของพวกเรา ทำให้อวกาศอันมืดมิดเต็มเปี่ยมไปด้วยประกายแสงขึ้นมา!
ขอให้สนุกกับไลฟ์ของ Trickstar ไปจนถึงท้ายที่สุดด้วยนะ~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น