(ณ หอประชุม)
เคย์โตะ: แฮ่ก.... ฟิ้ว....
โทษทีนะ รอเดี๋ยวได้ไหมคันซากิ ฉันไม่ค่อยเก่งเรื่องออกแรงเท่าไหรนะ ขอพักหายใจซักสิบห้านาทีเถอะ จะ จะขาดใจตายแล้ว
โซมะ: เห น่าอนาถจริงเลยนะครับฮาสึมิโดโนะ? ลองมาฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เช่นข้ากับคิริวโดโนะดูบ้างสิ การได้ขัดเกลาตนเองนั่นล่ะคือเกียรติยศของลูกผู้ชาย....☆
เคย์โตะ: อย่าเอาฉันไปรวมกับมนุษย์บ้ากล้ามอย่างพวกแกน่า กล้ามเนื้อกับแรงกายน่ะมีไว้เท่าที่จำเป็นก็พอแล้ว
แล้ว มีเรื่องอะไรกันแน่ล่ะ?
สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น โปรดดูด้วยตาตัวเองเถิด ฮาสึมิโดโนะ!
เคย์โตะ: หืม.....?
นะ... นี่มัน....?
ทำไมถึงเริ่มเล่นเพลงแล้วล่ะ? ยูนิตไหนกันที่กำลังแสดงอยู่?
เคย์โตะ: (ไม่ได้การล่ะ จะเสียความเยือกเย็นไปไม่ได้ สูดลมหายใจลึกๆเข้าไว้)
(ถึงจะไม่ถนัดรับมือสถานการณ์ไม่คาดคิดก็เถอะ แต่ตอนนี้จะมาอ้างแบบนั้นไม่ได้ ต้องรีบดำเนินการตัดสินใจโดยด่วนที่สุด)
(มีเหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างกำลังเกิดขึ้น เราต้องคุมสติตัวเองเอาไว้ให้ได้)
(ใน S1 ครั้งนี้ มียูนิตเกินกว่าครึ่งที่ปฏิเสธจะเข้าร่วม....)
วงที่ต้องขึ้นแสดง ก็เหลือแค่พวกเราอาคัตสึกิ กับยูนิตของเจ้าพวกเด็กปีสองไม่รู้หัวนอนปลายเท้าเท่านั้นล่ะ
โซมะ: อืม เห็นว่าชื่อ "โทริคคุสึตา" นะ เป็น "ยูนิตโตะ" ที่สมาชิกส่วนใหญ่เป็นเพื่อนร่วมห้องของข้าน่ะ
แต่ว่าพวกที่แสดงอยู่ตอนนี้ไม่ใช่พวกเขาหรอก
เป็นพวกที่คุ้นๆเหมือนจะเคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน เป็นผู้ใดกันแน่นะ?
เคย์โตะ: หืม....? รอเดี๋ยวนะ ขอจัดแว่นก่อน
แล้วฝูงชนจำนวนมหาศาลนี่มันอะไรกันเนี่ย เกินกว่าที่หอประชุมจะจุได้เสียอีก
ทัศนียภาพก็โดนบังจนมิด แสงก็น้อยจนแทบจะมืดสนิทอยู่แล้ว มองอะไรไม่เห็นเลย....!
โซมะ: ข้าจะฝ่าเปิดทางให้เอง ไปยังเวทีกันเถิด ฮาสึมิโดโนะ
โซมะ: เอย์! ถอยไป ถอยไป! จงเปิดทางเดี๋ยวนี้ ผู้ใดก็ตามที่มาขวางทางเดินของพวกข้า จะทำการฟันทิ้งโดยไม่มีการปรานี!
เคย์โตะ: อย่าฟันทิ้งน่าคันซากิ ต้องให้บอกกี่ทีว่าห้ามพกอาวุธจำพวกดาบเข้ามาในหอประชุมน่ะ
ที่ฉันช่วยทำเป็นเมินๆไป แค่เพราะนายสังกัดอยู่อาคัตสึกิหรอกนะ?
โซมะ: แต่ว่าดาบคือจิตวิญญาณของซามูไรนะขอรับ!
เคย์โตะ: แกเป็นไอดอลนะ ไม่ใช่ซามูไร แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาต่อปากต่อคำกันหรอกนะ.....ถึงวิธีจะมุทะลุไปหน่อย แต่จะมุ่งไปที่เวทีล่ะนะ!
โซมะ: เดี๋ยวข้าจะขึ้นเวทีไปก่อนแล้วเดี๋ยวดึงฮาสึมิโดโนะขึ้นไปตามนะ! เอาล่ะ ไปล่ะนะ!
เคย์โตะ: เหวอ.....? รู้สำนึกไว้บ้างเถอะว่าตัวเองบ้ากำลังขนาดไหนน่ะ เดี๋ยวแกได้โดนเทศน์ที่หลังแน่ คันซากิ
เอาเป็นว่า พวกแก! เอะอะโวยวายอะไรกัน ทำการแสดงโดยไม่ได้รับอนุญาตแบบนี้จัดว่าผิดกฎโรงเรียนนะ!
ฉันคนนี้ที่เป็นรองประธานสภานักเรียน จะจัดการลงโทษพวกแกเอง! ขอสั่งให้หยุดการแสดงเดี๋ยวนี้!
คุโร่: โย่
มาช้าจังนะ นายท่านฮาสึมิ
มาที่นี่โดยที่ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยเหรอเนี่ย เหนื่อยหน่อยนะ แต่ดูท่าเจ้าพวกนี้ไม่ใช่พวกที่จะยอมฟังคำดุด่าว่ากล่าวของนายหรอกนะ?
เคย์โตะ: คิริว ฉันจำได้ว่าแกจะไม่เข้าร่วม S1 ครั้งนี่ไม่ใช่หรือไง?
คุโร่: ถึงจะยังไม่หายหัวเสียที่โดนล่ม "ศึกราชันย์มังกร" ก็เถอะ แต่ตามหลักแล้วฉันก็เป็นสมาชิกของอาคัตสึกิเหมือนกัน
ต้องทำหน้าที่ให้เสร็จลุล่วง แล้วก็ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมายุ่งอยู่กับฉันใช่ไหมล่ะ?
ดูนั่นสิ เหมือนประตูนรกจะเปิดออกแล้วล่ะ มีเจ้าพวกตัวป่วนออกมาอาละวาดกันซะสนุกสนานเชียว
โคงะ: คึฮ่าฮ่าฮ่า! จงสั่นสะท้านซะเจ้าพวกโง่ S1 ในครั้งนี้น่ะ มีไว้เพื่อพวกข้า!
ไม่ยอมให้กลับจนกว่าหูจะแตกกันไปข้างหรอกเฟ้ย! จะเป็นในความฝันหรือโลกหลังความตายก็ตาม จงฟังบทเพลงของพวกเราซะ.....!
คาโอรุ: ขอโทษทีนะ~ นายแว่น เห็นนายมัวแต่ชักช้าเราก็เลยเริ่มแสดงกันก่อนแล้วล่ะ
สาวๆทุกคนในที่นี้ ฉันขอรับไปล่ะนะ♪
คาโอรุ: เอาล่ะ เหล่าสาวๆที่ถ่อกันมาจากแดนไกลเอ๋ย!
ฉันจะแสดงด้านเอาจริง ที่เจ้าพวกผู้ชายในโรงเรียนนี้ไม่เคยได้เห็นเอง
วันนี้ก็ หลงเสน่ห์ฉันกันให้เต็มที่เลยนะ~☆
อโดนิส: ........
โคงะ: เฮ้ย อโดนิส แกเองก็พูดอะไรซะบ้างสิเฟ้ย ไอ้เวรนี่!
เวลาแบบนี้ต้องทำตัวแข็งขันเข้าไวสิวะ กู่ร้องเข้าไปซะ! ฮึกเหิมให้มันมากกว่านี้อีก!
อโดนิส: ...ฉันพูดไม่เก่งเท่าไหร่ จะขอแสดงออกผ่านการร้องและดนตรี เพื่ออุทิศต่อ UNDEAD แทนก็แล้วกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น