(ณ เวทีเทศกาลวิวาทะ)
เคย์โตะ: หึ เอาเถอะ ถือว่าผ่านก็แล้วกัน
การวางแผน เตรียมการทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วสินะ ขอชมเชย เท็นโคเซย์... ไม่สิ ควรจะเรียกด้วยชื่อว่าอันสึดีกว่าสินะ
แกเองก็เริ่มจะเป็นโปรดิวเซอร์มีฝีมือในระดับที่พอดูได้แล้ว ฉันขอยอมรับว่าเธอเป็นหนึ่งในสมาชิกของโรงเรียนยูเมะโนะซากิ
จะไม่พูดถึงขนาดว่า "จากนี้เองก็ช่วยสนับสนุนและชี้นำเราอย่างเต็มกำลังที" หรอกนะ
แต่ช่วยชดเชยสิ่งที่ขาด แล้วใช้ความเร่าร้อนที่เหนือยิ่งกว่าที่ผ่านๆมา เพื่อเผชิญหน้ากับ "ทุกสิ่งทุกอย่าง" ของโรงเรียนยูเมะโนะซากิที
ถึงคำพูดอาจจะเหมือนเอย์จิไปบ้าง แต่ก็คาดหวังในตัวเธออยู่นะ
แต่ว่าอย่าเพิ่งได้ใจไปล่ะ อันสึ การวางแผนการช่วงแรกๆเนี่ยเลวร้ายมาก ใช้งานไม่ได้เลย
พัฒนาให้มากขึ้นซะ ถึงฉันจะสั่งสอนแกไปซะหูชาจนไม่ต้องพูดอะไรมากไปกว่านี้แล้วก็เถอะ
คุโร่: อา พอแค่นั้นล่ะ นายท่าน
แม่หนูอันสึเอง... เค้าก็คงไม่คาดฝันหรอก ว่าจะต้องเป็นคนเตรียมการ "เทศกาลวิวาทะ" ที่เป็นศึกตัดสินระหว่างพวกเราอาคัตสึกิกับ fine น่ะ
ตอนแรกก็จัดให้เป็นแค่งานที่จะทำให้ทุกคนมาสนิทสนมและสนุกสนานกับเทศกาลฤดูร้อนแบบเรียบๆเท่านั้นเอง
ถ้าเอาแต่เหยียบย่ำแล้วก็บ่นอย่างเดียว มันจะเสียมารยาทนะ
เคย์โตะ: รู้อยู่แล้วน่า ต้องให้แกคอยตอบสนองความต้องการไร้สาระอยู่ตลอดเลยสินะ อันสึ หลังจากทุกอย่างจบลงแล้ว เดี๋ยวจะตอบแทนให้อีกครั้งเอง
ตอนนี้เอาไปแค่นี้ก่อนแล้วกัน... เก่งมาก เก่งมาก♪
โซมะ: โอ้ ฮาสึมิโดโนะ! ฮาสึมิโดโนะกำลังยิ้มอย่างอ่อนโยน พลางลูบหัวอันสึโดโนะอยู่ด้วย!
ขี้โกง... ไม่ใช่สิ เป็นรางวัลที่นานทีปีหนจะมีซักครั้งเลยล่ะขอรับ♪
เป็นหลักฐานยืนยันให้เห็นว่ายอมรับในตัวอันสึโดโนะทำงานได้สำเร็จลุล่วง ไม่ได้ไม่พอใจอย่างที่พูดอย่างไรล่ะ!
จงภูมิใจเถิด อันสึโดโนะ! ข้าเองก็รู้สึกขอบคุณด้วยเช่นกัน ขอบพระคุณจริงๆขอรับ...☆
เคย์โตะ: หึ จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ จะสื่อความรู้สึกขอบคุณออกไปด้วยการแสดงไลฟ์อันแสนสุดยอดให้เห็นก็แล้วกัน โทษทีนะอันสึ ที่เผลอลูบหัวไป
อาจจะดูเป็นกันเองกับผู้หญิงมากเกินไปหน่อยสินะ ผิดไปแล้วล่ะ ฉันเองก็ยังอ่อนหัดนัก
คุโร่: อ้าว นายก็มีน้องสาวด้วยเหรอ? ฉันเองก็ชอบเอาแม่หนูอันสึไปรวมกับน้องสาว แล้วเผลอทำเหมือนเธอเป็นเด็กไปบ้างเหมือนกัน
คงจะเสียมารยาทสินะ ที่ผ่านมาต้องขอโทษด้วยล่ะ แม่หนู
ถึงจะต้องปฏิบัติกับเธอให้เหมือนเป็นผู้หญิงคนหนึ่งก็เถอะ แต่ควรจะต้องทำยังไงดีล่ะเนี่ย...
ถ้ามีเรื่องอะไรอยากให้พวกเราช่วยล่ะก็ บอกได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ
เคย์โตะ: หึ ฉันน่ะไม่มีน้องสาวหรอก แต่มีเพื่อนสมัยเด็กที่ต้องคอยดูแลอยู่ตลอดนั่นล่ะ...
ถึงเราสองคนจะไม่ใช่วัยที่จะมาลูบหัวกันแล้วก็เถอะ แต่ไม่ว่าจะผ่านไปซักเท่าไหร่ก็ยังปล่อยหมอนั่นไปไม่ได้อยู่ดี
คุโร่: อืม งั้นเราก็มาผลักไสเจ้าเพื่อนสมัยเด็กเจ้าปัญหาคนนั้นให้สุดแรง แล้วบอกว่า "อย่าทำตัวเอาแต่ใจนะ" ใส่มันกันเหอะ พวกเราจะให้ยืมพลังเอง นายท่านฮาสึมิ
เคย์โตะ: อา ฝากด้วยนะ คันซากิก็เหมือนกัน ที่ผ่านมาฉันคงสร้างความปัญหาให้มามากสินะ เพราะความดื้อรั้นของฉัน ทำให้ชอบพลาดตอนเวลาสำคัญตลอดเลย...
การติดตามฉันเนี่ย คงจะลำบากน่าดูเลยใช่ไหมล่ะ?
โซมะ: ไม่เลยขอรับ ฮาสึมิโดโนะ! ข้านั้นชื่นชมผู้หมั่นเพียรที่มีเมตตา ยิ่งกว่าอัจฉริยะที่ไร้ข้อบกพร่องเสียอีก!
พยายามในส่วนที่ยังไม่สมบูรณ์แบบ และใช้ปัญญาพัฒนาตน! เพราะท่านคือขุนพลที่เป็นเช่นนั้น คันซากิ โซมะผู้นี้จึงได้อยากรับใช้ไงล่ะขอรับ...☆
เคย์โตะ: งั้นเหรอ ขอบใจนะ เก่งมาก เก่งมาก♪
โซมะ: หวาา ฮาสึมิโดโนะ! ลูบหัวเช่นนี้ข้าก็ดีใจอยู่หรอก แต่นี่มันก่อน "ไลบุ" นะขอรับ เดี๋ยวที่ "เซ็ตโตะ" ผมไว้จะเสียเอานะ!
อะหวาหวา อุตส่าห์หวีไว้อย่างดีแล้วแท้ๆ เสียทรงหมดแล้วสิ!
เคย์โตะ: อ๊ะ โทษที ฉันเนี่ยไม่ค่อยระวังตัวซะเลยนะ คิริว ช่วยจัดผมให้คันซากิทีสิ
คุโร่: อือ ยังไงก็ปล่อยให้นายท่านฮาสึมิเป็นคนจัดการไม่ได้ด้วยนี่นะ ถึงจะทำหน้าเหมือนลูกคุณหนูที่ฆ่าไม่ได้แม้แต่แมลง แต่ที่จริงเป็นคนชุ่ยขนาดนั้นนี่นา
คันซากิ ขยับเอาหัวมานี่มา เดี๋ยวฉันจัดให้เอง
คุโร่: เดี๋ยวช่วยแก้เสื้อให้ด้วยเลยก็แล้วกัน ฮาสึมิเองก็ต่อแถวรออยู่ตรงนั้นล่ะ ชุดมันต่างไปจากปกติก็เลยมีบางจุดที่สวมผิดไปบ้างนิดๆหน่อยๆเหมือนกัน
มีแค่งานนี้เท่านั้นล่ะ ที่เป็นงานที่ฉันจะไม่ยอมยกให้คนอื่นทำ...♪
โซมะ: ท่าทางร่าเริงน่าดูเลยนะขอรับ คิริวโดโนะ! เพราะชื่นชอบก็เลยเก่งสินะ! มีฝีมือเยี่ยมยอดถึงขนาดมืออาชีพยังอายเลยล่ะขอรับ~♪
คุโร่: อย่าชมมากนักสิ ยังไงมันก็ไม่ใช่ความสามารถที่จำเป็นสำหรับไอดอลอยู่แล้วด้วย...
ชุดของงานคราวนี้ส่วนใหญ่ก็ปล่อยให้แม่หนูเป็นคนจัดการด้วย ก็เลยรู้สึกไม่เต็มอิ่มเท่าไหร่น่ะ
โซมะ: โอ้ อันสึโดโนะเป็นคนตัดหรือขอรับ! ทั้งสง่างามและเปล่งประกาย เป็นชุดที่คู่ควรแก่พวกเราอาคัตสึกิอย่างยิ่งเลย...♪
คุโร่: อืม ดูสมกับเป็นพวกเราอาคัตสึกิจริงๆ เหมือนผสมผสานการแสดงพื้นบ้าน... อย่างละครโนเอาไว้เลย
คงจะค้นคว้าจากเอกสาร แล้วออกแบบอย่างสุดความสามารถเลยสินะ
ชมเข้าไปอีกเยอะๆเลยสิ คันซากิ ผู้พยายามย่อมสมควรได้รับสิ่งตอบแทนอยู่แล้วล่ะ
ถึงฉันจะช่วยให้คำแนะนำอยู่บ้างก็เถอะ แต่ยังไงพวกเราก็ต้องไลฟ์ ต้องให้ความสำคัญกับชัยชนะมาเป็นอันดับหนึ่งน่ะนะ
ก็เลยมีสมาธิกับการฝึกซ้อมเสียเต็มที่ เพื่อจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจเอาที่หลัง
แม่หนูเองก็ฝีมือดีขึ้นก้าวกระโดดเลยนะ คิดถูกจริงๆที่คราวนี้ขอให้ช่วย งานดีมากเลยล่ะ...♪
เคย์โตะ: เพราะดีไซน์ชุดตอนแรกมันแย่มากนั่นล่ะ กว่าจะชี้ให้เห็นจุดบกพร่องทีละจุดเสร็จก็ใช้เวลาน่าดู...
ตอนแรกยังเป็นแค่ชุดสิ้นคิดอย่าง "เชือกคาดหัวกับผ้าเตี่ยวอย่างเดียว" ด้วยซ้ำ
คุโร่: ฮะฮะ แล้วจากนั้นก็มีจะให้ fine ใส่กักคุรันสีขาวพร้อมสวมผ้าโพกหัวลายธงญี่ปุ่น แล้วให้อาคัตสึกิใส่ชุดแก๊งซิ่ง ทำผมทรงรีเจ้นท์ด้วยนี่นา...
อย่างกับเป็นการ์ตูนนักเลงยุคไหนซักยุคเลย
แต่เดิมทีฉันก็มีชุดแก๊งซิ่งอยู่แล้วล่ะนะ ไอ้ฉันน่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอก
เคย์โตะ: ทางฝั่ง fine เองก็ดูท่าทางถูกอกถูกใจ ทำเอาวุ่นวายใหญ่เลยล่ะ...
พอฉันลองสวมชุดแก๊งซิ่งของคิริวดู เอย์จิก็ขำก๊ากซะจนหายใจไม่ออก โดนจับเข้าโรงพยาบาลไปตามระเบียบเลย
หมอนั่นขำเป็นบ้าเป็นหลัง พูดว่า "เคย์โตะ... เคย์โตะกลายเป็นจิ๊กโก๋แล้ว!" เลยนะ...?
ฮิบิกิเองก็ยินดียกใหญ่ แล้วบอกว่า "Amazing! ทำให้ฝ่าบาทสนุกสนานถึงขนาดนี้ได้ สมแล้วที่เป็นคู่แข่งฟ้าประธานของผม...☆"
อา ไม่อยากจะนึกถึงเลย... ถ้าแก้ชุดเสร็จแล้วก็ไปกันเถอะ ใกล้จะได้เวลาแสดงแล้วนะ
หอประชุมนี่ก็ยังต้องตกแต่งขั้นตอนสุดท้ายอยู่อีก เดี๋ยวเราจะไปขัดขวางการทำงานเขาเปล่าๆ
โซมะ: หืม? ไม่ใช่ว่า "เทศกาลวิวาทะ" จะ "ไลบุ" กันที่หอประชุมนี้หรือ?
เคย์โตะ: ในตอนสุดท้ายน่ะใช่ ก่อนหน้านั้นเหมือนว่าจะต้องขึ้นไปร้องเต้นบน "เวทีเคลื่อนที่" ที่หน้าตาเหมือนศาลเจ้ามิโคชิน่ะ
เพราะว่าในเวลาเดียวกัน ข้างนอกเองก็จัดงานเทศกาลฤดูร้อนอยู่ด้วย ก็เลยอยากจะทำให้ครื้นเครงขึ้นน่ะ
เหมือนว่าอันสึ จะอยากจัดวิวาทะมิโคชิให้ได้เลยนั่นล่ะ ก็เลยปรับรูปแบบไปแค่นิดหน่อย ติ๊งต๊องชะมัด...
จัดให้มันอลังการไปเลยแบบนี้ ก็ดีกว่าให้มาอุดอู้อยู่ในหอประชุมแคบๆนั่นล่ะ
ก็เป็นเทศกาลนี่นะ การมีพาเรดเองก็น่าสนุกดีเหมือนกัน
แล้วยังใช้ศาลเจ้ามิโคชินั่น ดึงดูดผู้ชมที่อยู่ข้างนอกเข้ามายังหอประชุมได้อีก
ถ้าเรียกผู้ชมที่จะคอยมาเชียร์พวกเราได้เยอะ เราก็จะยิ่งได้เปรียบในไลฟ์ตัดสินรอบสุดท้ายที่จะจัดขึ้นในหอประชุมมากขึ้นเท่านั้น
"เทศกาลวิวาทะ" ก็คือดรีมเฟสแบบนั้นล่ะ เอาล่ะ จะจู่โจมยังไงดีนะ...♪
คุโร่: ร่าเริงเชียวนะนายท่าน ถึงสุดท้ายจะขึ้นอยู่กับการเคลื่อนไหวของฝั่งศัตรูก็เถอะ แต่วางกลยุทธ์เอาไว้ล่วงหน้าก็ไม่เสียหายอะไรนี่นะ
มาชนะให้ได้กันเถอะ เพื่ออนาคตของอาคัตสึกิ
โซมะ: อืม! รับบัญชาแล้ว คันซากิ โซมะผู้นี้ จะทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ โค่นล่ม "ฟีเน่" ให้จงได้...☆
มุ่งหน้าบดขยี้ขุมอำนาจอันยิ่งใหญ่จากซึ่งๆหน้า! พวกเราอาคัตสึกินั้น คือสามทหารเสือ บัดนี้จะเข้าพิชิตสนามรบที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายแล้ว! เอย์ เอย์ โอ้...☆
เคย์โตะ: อา มาชนะกันเถอะ
แสงจันทร์ที่สะท้อนจากประกายแสงที่ชื่อว่าเอย์จิ เพื่อให้หมอนั่นโดดเด่นยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม... ที่ฉันตั้งชื่อยูนิตของตัวเองว่า "อาคัตสึกิ(紅月 พระจันทร์แดง)" ก็เพราะความหมายแบบนั้นนั่นล่ะ
แต่ในตอนนี้ที่ความหมายของมันต่างไปจากเดิม "อาคัตสึกิ" นั้นก็คือ รุ่งอรุณ(暁 พ้องเสียงอาคัตสึกิ) คือแสงอรุณอันเป็นสัญญาณแสดงจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง
พวกนาย ช่วยทำให้ฉันที่เคยเป็นเพียงแสงจันทร์อ่อนๆ ได้เปล่งประกายอย่างงดงามแดงฉาน
จะไม่สับสน และเสียใจอีกต่อไปแล้ว ถ้าเป็นพวกเราล่ะก็ จะต้องเปล่งประกายแสงได้เทียบเท่าดวงตะวันแน่
ไม่สิ พวกเราอาคัตสึกิ จะเปล่งแสงอยู่บนจุดสูงสุดของโรงเรียนยูเมะโนะซากิ และกลืนกระทั่งดวงตะวันเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น