(ณ โซนแผงลอยของเทศกาลวิวาทะ)
โซมะ: โอ้...?
ก็ว่าอยู่เหตุใดภายนอกหอประชุมถึงแลดูครื้นเครง มีงานเทศกาลนี่เอง!
ทุกคนต่างสวมชุดยูกาตะแล้วสนุกสนานกันอยู่เลย น่าตื่นเต้นเหลือเกิน...☆
เคย์โตะ: ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกน่า แล้วก็อย่าชักดาบด้วย... นี่มันงานเทศกาลนะ
เหมือนว่างานเทศกาลที่จัดในโรงเรียนนี่ จะทำเลียนแบบจากงานเทศกาลฤดูร้อนใหญ่ๆในตัวเมืองน่ะ
มีการออกร้านแผงลอยบ้าง มีการจุดพลุบ้าง อันสึเป็นคนจัดเตรียมเอาไว้ แล้วก็มียูนิตอื่นๆคอยช่วยด้วยเหมือนกัน
พวกเขาก็กำลังไลฟ์ขนาดย่อมๆ ให้ภายนอกอาคารเกิดความครื้นเครงขึ้นน่ะ
โซมะ: โอ้ ท่านประธานชมรมเองก็อยู่ด้วย! ชื่อริวเซย์ไตสินะ กำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ? เล่นต่อตัวหรือ...?
อ๊ะ "อันเดตโตะ" เองก็อยู่ด้วย! ไอ้เจ้ากะล่อนนั่น ไปทำตัวไร้ยางอายกับผู้หญิงอีกแล้ว...!
เคย์โตะ: หึ เหล่าไอดอลทั่วทั้งโรงเรียนยูเมะโนะซากิ ออกมาแสดงกันหมดเลยสินะ
ดูถูกคอนเน็คชั่นของอันสึไม่ได้เลย เป็นการแข่งแบบไม่เป็นทางการแท้ๆ แต่ยังรวบรวมคนมาได้ถึงขนาดนี้
ทั้งที่แค่เป็นศึกตัดสินความเป็นหนึ่งระหว่างอาคัตสึกิกับ fine ก็เรียกผู้ชมมาได้มากกว่าปกติแล้วแท้ๆ
ถ้าควบคุมดูแลได้ไม่ดีล่ะก็จะต้องวุ่นวายแน่ เป็นเวลาพิสูจน์ความสามารถในฐานะโปรดิวเซอร์ของอันสึเลย
อืม... นอกจากแผงลอยขายอาหารแล้ว ยังมีขายพวกกู๊ดส์ด้วยสินะ
คุโร่: หืม ถึงงานเทศกาลฤดูร้อนตามปกติก็มีขายกู๊ดส์ไอดอลอยู่บ้างก็จริง...
แต่ก็มาในรูปแบบสุ่มจากล็อตเตอรี่น่ะนะ
ฮะฮะ เมื่อก่อนตอนมีร้านแบบนั้นมาเปิดทีไร น้องสาวฉันก็อยากได้ซะจนลองเสี่ยงดวงหลายต่อหลายครั้งเลยล่ะ ถึงแทบจะไม่ถูกเลยก็เถอะ รู้สึกคิดถึงยังไงไม่รู้แฮะ♪
เคย์โตะ: อืม... แล้วจากนั้นเราก็จะเดินขบวนศาลเจ้ามิโคชิที่ถูกดัดแปลงเป็นเวทีแบบง่ายๆ ผ่านฝูงชนที่ตื่นเต้นครื้นเครงไป นั่นล่ะคือศึกเริ่มของเทศกาลวิวาทะ
คนเยอะยิ่งกว่าที่คาดการณ์เอาไว้ซะอีก อย่าหลงทางซะล่ะคันซากิ
โซมะ: รับทราบ! แต่ก็ น่าตื่นเต้นจริงๆเลย♪ ในงานเทศกาลท้องถิ่นของที่บ้าน ข้าเอาแต่อุทิศตัวให้กับการร่ายรำอยู่ตลอด เลยไม่ค่อยได้สนุกสนานอย่างคนทั่วไปซักเท่าไหร่น่ะ...?
ข้าค่อนข้างหลงไหลในการเดินไปกินอาหารแผงลอยไปมานานแล้ว ถ้าหากไม่มีกำหนดการณ์จะต้องขึ้นเวทีล่ะก็ อยากจะสนุกสนานให้เต็มคราบเลยล่ะขอรับ♪
เคย์โตะ: ฉันเองก็เหมือนกัน ก็เป็นเด็กวัดนี่นะ การจัดการแผงลอยกับดูแลบริหารงานเทศกาลก็สนุกเหมือนกัน
แต่เจ้าเอย์จิชอบสุขภาพทรุดโทรม โดนหามเข้าโรงพยาบาลเอาช่วงนี้อยู่ตลอดเลย
ทั้งที่หมอนั่นนอนซมอยู่บนเตียงโรงพยาบาลแท้ๆ จะให้ฉันสนุกอยู่คนเดียวมันก็ออกจะ...
พอคิดแบบนั้น ก็เลยจะรู้สึกเศร้ากับช่วงเวลาแบบนี้ขึ้นมาน่ะ
แต่เจ้าหมอนั่นแข็งแกร่งขึ้นแล้ว ฝืนลุกขึ้นมาจากเตียงโรงพยาบาล... เพื่อหวังที่จะได้ทะเลาะต่อยตีกับฉันคนนี้
ฉันยินดีมากเลยล่ะ สิ่งนั้นเปล่งประกายอย่างล้ำค่ายิ่งกว่าดอกไม้ไฟใดๆเลย
โซมะ: หึหึ ดูมีความสุขจังเลยนะขอรับ ฮาสึมิโดโนะ คันซากิ โซมะผู้นี้ จะขอร่วมทางไปจนสุดหล้าฟ้าเขียวเลย♪
เคย์โตะ: ขอบใจนะ ถ้าหลังไลฟ์จบแล้วงานเทศกาลยังไม่จบล่ะก็ พวกเราทุกคนในอาคัตสึกิมาเดินเที่ยวด้วยกันเป็นไง ถ้าไม่เก็บเกี่ยวความสนุกเอาไว้ก็น่าเสียดายแย่ส
เห็นคนบ้าเต้น ถ้าเป็นคนบ้าเหมือนกันก็ต้องเข้าไปเต้นด้วยสิ...♪ (สำนวนญี่ปุ่น)
คุโร่: เฮ้ๆ ไม่อยากจะขัดหรอกนะ แต่จะร่าเริงกันเกินเหตุไปแล้วหรือเปล่า คันซากิก็ว่าไปอย่าง แต่กระทั่งนายท่านฮาสึมิด้วยเหรอเนี่ย ตื่นตัวกันไว้หน่อยดีกว่ามั้ง?
ลืมไปแล้วเหรอ ถ้าแพ้ใน "เทศกาลวิวาทะ" ยูนิตพวกเราจะถูกยุบนะ
แบบนั้นก็ทำตามสัญญาที่ว่าจะมาเที่ยวด้วยกันทั้งอาคัตสึกิไม่ได้น่ะสิ?
เพราะง้น มาตั้งใจชนะแบบเต็มกำลังกันเถอะ ฉันเองก็อยากสนุกกับงานเทศกาลด้วยกันกับพวกนายนะ
หลังจากไลฟ์เอง... ก็มาเต็มที่กับงานเทศกาลฤดูร้อนไปด้วยกันทุกคน ในฐานะอาคัตสึกิเถอะนะ♪
เคย์โตะ: พูดแบบนั้นก่อนศึกตัดสินเนี่ย มันเป็นเดธแฟล็คนะ คิริว... อืม เหมือนจะทำตัวสบายใจเกินไปหน่อยสินะ ฉันเองก็ยังอ่อนหัดอยู่เหมือนกัน
คุโร่: จะผ่อนคลายมันก็ดีอยู่หรอก ก็นายชอบเอาแต่ปั้นหน้าเครียดอยู่ตลอดเลยนี่นา นานๆทีก็มาสนุกให้เต็มเหนี่ยวเหมือนคนบ้ากันไปเลยเถอะ♪
เคย์โตะ: แอ่ก!? อย่ามาทุบหลังสิ ไอ้บ้าพลังนี่!
คุโร่: โทษที ไว้ค่อยเทศน์ที่หลังแล้วกันนะ เออ... แล้วเราจะเอายังไงกันก่อนดีล่ะ เราต้องไปที่ๆมีศาลเจ้ามิโคชิอยู่สินะ แล้วมันอยู่ไหนล่ะ?
เคย์โตะ: อืม น่าจะอยู่หน้าหอประชุมนะ เพราะงั้นก่อนหน้านี้เราถึงได้ซ้อมกันอยู่ในหอประชุมไง
อืม... คนแน่นซะจนมองไม่เห็นเลย
ช่วยไม่ได้ เราต้องคุ้นชินกับการแสดงเพอฟอร์แมนซ์บนศาลเจ้ามิโคชิให้ได้โดยเร็วที่สุดแล้วล่ะ
บนศาลเจ้ามิโคชิก็คงจะโยกเยกน่าดู ไม่รู้ด้วยว่าเสียงจะส่งไปถึงไหน
คุโร่: ตัวศาลเจ้าก็เพิ่งจะเสร็จทันฉิวเฉียดเอง... เกือบชนเดธไลน์เลยด้วยซ้ำ
เพราะว่าทุกคนโยนงานทุกอย่างให้แม่หนูอันสึมากเกินไปนั่นล่ะ
ต้องตอบแทนคืนที่หลังแล้วสิ จะพาขี่คอเดินเที่ยวชมร้าน แล้วซื้อของที่ชอบให้แบบเต็มเหนี่ยวไปเลย
อ๊ะ นี่ฉันเผลอทำเหมือนแม่หนูเป็นน้องสาวอีกซะแล้วสิ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น