วันเสาร์ที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

Summer Lesson - ตอนที่ 1

 

(ณ สนาม)

มาโคโตะ: แฮ่ก.... เฮ้อ.....

มะ... ไม่ไหวแล้ว... วิ่งต่อไป... ไม่ไหวแล้ว...


สุบารุ: อ๊า! อย่าเพิ่งตายนะอุ๊กกี้!!

เอ้า นี่กล้วยที่อุ๊กกี้ชอบไง!? กินเข้าไปแล้วร่าเริงซะนะ~☆


มาโคโตะ: แอ้บ!?

อะ... อาเคโฮชิคุง! จู่ๆอย่ายัดกล้วยเข้าปากกันสิ! ติด ติดคอแล้ว~ แถมเดิมทีผมก็ไม่ได้ชอบกินกล้วยด้วย~!!


สุบารุ: เอ๋!? เป็นอุ๊กกี้(เสียงเจี๊ยกๆของลิง) แต่ไม่ชอบกินกล้วยแบบนี้ ระบบมันแปลกไปแล้วนะ! หรือว่าจะเป็นตัวปลอมที่ใช้หน้าตาของอุ๊กกี้กัน~?


มาโคโตะ: ไม่ใช่ซักหน่อย แล้วก็ไม่มีระบบอะไรแบบนั้นด้วย~

อย่าคิดว่าชื่ออุ๊กกี้แล้วจะชอบกินกล้วยสิ! ผมชื่อยูกิ มาโคโตะต่างหาก? อุ๊กกี้เป็นแค่ชื่อเล่นที่อาเคโฮชิคุงตั้งให้เฉยๆหรอก~!


สุบารุ: อะฮะฮะ วันนี้ก็ยังตบมุกได้เฉียบเหมือนเคยเลย☆ ฉันชอบจุดนั้นของนายนะอุ๊กกี้~☆


มาโคโตะ: ออกจะกระทันหันไปหน่อยนะอาเคโฮชิคุง!? แต่ผมเองก็ชอบอาเคโฮชิคุงเหมือนกันนะ~♪


โฮคุโตะ: พวกนายเนี่ย สนิทกันเกินไปซะจนน่าหยะแหยงเลยนะ


สุบารุ: ถ้าฮกเก้อยากร่วมวงด้วยก็บอกมาดีๆเถอะ


โฮคุโตะ: ไม่มีใครพูดแบบนั้นซักหน่อย เดี๋ยวเถอะ อย่าเข้ามากอดน่า มันอึดอัด


สุบารุ: ด้านคูลๆของนายฉันก็ชอบนะฮกเก้~☆


โฮคุโตะ: แต่ฉันเกลียด


สุบารุ: เอออ๋!? ตรงนี้ต้องพูดว่า "ฉันเองก็ชอบ" ไม่ใช่เหรอ!? ฮกเก้เนี่ยไม่ตามน้ำเลย


โฮคุโตะ: ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ยิ่งไปกว่านั้น อันสึกับอิซาระมานั่นแล้วนะ


มาโคโตะ: หวา อันสึจัง!? อะ... อรุณสวัสดิ์ วันนี้ก็อากาศดีเหมือนเคยนะ♪


สุบารุ: อะฮะฮะ อุ๊กกี้ ทำไมจู่ๆก็กังวลเรื่องจัดทรงผมอย่างนั้นล่ะ?


มาโคโตะ: อย่าชี้เป้าสิอาเคโฮชิคุง!? งือ หัวยุ่งแบบนี้ให้อันสึจังเห็นมันน่าอายออกจะตายไป~


สุบารุ: อื้มๆ อุ๊กกี้เนี่ยสาวน้อยจังนะ! ส่วนฉันก็ขอกอดอันสึแบบไม่คิดมากก่อนล่ะ~☆


โฮคุโตะ: คิดมากบ้างเถอะ แล้วก็อย่าไปกอดเด็กผู้หญิงง่ายๆแบบนั้นสิ... นายเนี่ยคล้ายกับรุ่นพี่ในชมรมนายเลยนะ?


สุบารุ: ประธานจี้จังน่ะเหรอ!? ขอโทษนะอันสึ! ฉันขอโทษน้า อย่าเอาฉันไปรวมกับประธานจี้จังเลยน้า~


โฮคุโตะ: รังเกียจที่จะโดนเหมารวมขนาดนั้นเลยเหรอ


สุบารุ: ก็นั่นมันประธานจี้จังเลยนะ!? ถึงจะไม่ใช่คนไม่ดีอะไรก็เถอะ แต่อยากจะให้ลดความกระตือรือร้นลงบ้างซักหน่อยเหมือนกัน...!


มาโคโตะ: ทำให้อาเคโฮชิคุงพูดถึงขนาดนั้นได้ เป็นคนที่สุดยอดไปเลยนะ! ชักจะรู้สึกเคารพขึ้นมาเลย...☆


มาโอะ: พวกนายเนี่ย จะโหวกเหวกโวยวายกันมันก็ได้อยู่หรอก แต่ซ้อมกันบ้างหรือเปล่าเนี่ย~?


สุบารุ: แน่นอน☆ เมื่อกี๊เพิ่งโดนจับฝึกนรกแตกของฮกเก้ โดยการวิ่งรอบสนาม 50 รอบมาเอง~♪


มาโอะ: 50 รอบเลยเหรอ... หนักแต่เช้าเลยนะ แล้วโฮคุโตะมันเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย ทั้งที่วิ่งไปตั้งขนาดนั้นแล้วยังทำหน้าตาสบายๆได้อยู่อีก...?


โฮคุโตะ: เพราะว่ามีช่วงพักบ้างเป็นระยะๆน่ะ


สุบารุ: ขี้โกงอ่ะฮกเก้! ปล่อยให้พวกเราวิ่งแล้วตัวเองพักเนี่ยนะ... ใจยักษ์ใจมาร!!


โฮคุโตะ: ก็ไม่ได้บอกซักหน่อยว่าห้ามพักเลยน่ะ แล้วคนที่รีบวิ่งแจ้นออกไปโดยไม่ฟังที่ฉันพูดให้จบก่อนก็คือนายเองไม่ใช่เหรอ อาเคโฮชิ


สุบารุ: ฮึ้ยยย~ เจ็บจั๊ย! อุ๊กกี้ ถูกฮกเก้พูดถึงขนาดนี้เนี่ย คงจะเจ็บใจใช่ม้า!?

แบบนี้ต้องก่อการปฏิวัติแล้ว~ ถ้าคิดว่าเราจะทำตามคำสั่งของฮกเก้ไปตลอดล่ะก็ คิดผิดมหันต์แล้วล่ะ~♪


มาโคโตะ: การกระทำของอาเคโฮชิคุงนี่เกินจะคาดการณ์ได้จริงๆนะ!? ขนาดอันสึจังยังตกใจเลย~


สุบารุ: หรือว่าอันสึจะเป็นคนประเภทไม่เก็ทมุกแบบเดียวกับฮกเก้กันนะ? แบบนั้นก็แย่สิ! เออ เมื่อกี๊แค่ล้อเล่นนะ อย่าคิดจริงจังล่ะ~?

อะฮะฮะ แต่อันสึยอมให้อภัยไม่เหมือนกับฮกเก้สินะ ฉันชอบจุดนั้นของเธอมากเลยล่ะอันสึ~♪


มาโอะ: เดี๋ยวเถอะสุบารุ โฮคุโตะก็เพิ่งเตือนไปเองไม่ใช่หรือไงว่าอย่าไปกอดเค้าง่ายๆน่ะ~?

ให้ตายสิ ไม่ระวังตัวเอาซะเลย

(แต่ว่า เทียบกับช่วงแรกๆแล้วความสัมพันธ์ของพวกเราเองก็คงจะเปลี่ยนไปนั่นล่ะ~?)

(พวกเราเองก็เติบโตขึ้นจากการผ่านดรีมเฟส "ซากุระเฟส" และ "ดูเอล" แล้ว แล้วยังสามัคคีกันมากขึ้นด้วย)

(Trickstar ที่เคยเป็นยูนิตกระจอกๆที่แค่โดนเป่าก็กระเด็นแล้วนั้น ค่อยๆสั่งสมพลังมากขึ้นทีละนิดๆ)

(ตอนนี้ก็ถือว่าไต่เต้าขึ้นจนไปวัดไปวาได้แล้วนี่นะ~?)

(แต่ก็ยังประมาทไม่ได้หรอก ฉันเองก็อยู่ในสภานักเรียนด้วย เป็นตัวกึ่งกลางระหว่าง Trickstar และสภานักเรียน)

(แต่ว่าตอนนี้ เราก็แบ่งแยกหน้าที่สภานักเรียนได้แล้วล่ะ)

(ทำเอาตอนที่เคยกังวลใจว่าจะเลือกอยู่กับฝั่งไหนดี เหมือนเป็นแค่เรื่องโกหกไปเลย~?)

(ทั้งหมดเป็นความดีความชอบของอันสึเลย ถ้าไม่มีอันสึอยู่ล่ะก็เราคงปล่อยวางไม่ได้แบบนี้หรอก)

(ขอบใจนะอันสึ จะขอบคุณเธอซักเท่าไหร่ก็คงไม่พอเลยล่ะ)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...