(ณ สนาม)
สุบารุ: เฮ้อ อร่อยจัง☆ กินอีกไม่ไหวแล้ว~
มาโคโตะ: อาเคโฮชิคุงเล่นกินไปลูกนึงเต็มๆเลยนี่นา ได้ยินมาว่าถ้ากินแตงโมเย็นๆมากๆแล้วจะท้องเสียนะ อาเคโฮชิคุงไม่เป็นไรเหรอ?
สุบารุ: อื้ม แข็งแรงดีเต็มร้อย~♪
โฮคุโตะ: แปลว่าคงจะซ้อมช่วงบ่ายต่อได้เลยใช่ไหม
สุบารุ: นั่นมันคนละเรื่องกันนะ! เพิ่งกินมาอิ่มๆเอง ขอพักหน่อยสิ~?
โฮคุโตะ: ไม่ได้
สุบารุ: ทำไมอ่ะ!? จุกจนทรมานไปหมดแล้วยังจะให้ซ้อมต่ออีก ฮกเก้ใจร้าย!
โฮคุโตะ: พักเท่านั้นก็พอแล้วน่า ดูยูกิกับอิซาระสิ ไม่เห็นทำท่าทางทรมานอะไรเลย?
สุบารุ: งือ...
โฮคุโตะ: แล้วการที่ "กินมากเกินไป" จนจุกก่อนจะซ้อมเพิ่มสมรรถภาพทางร่างกายเนี่ย ไม่คิดว่าเป็นความผิดพลาดในฐานะไอดอลบ้างเหรอ?
สุบารุ: งือ... พูดถูกจนเถียงไม่ได้เลย!
เข้าใจแล้วล่ะฮกเก้ คราวนี้ฉันผิดเต็มๆเลย
อันสึอุตส่าห์ห้ามไว้แล้วแท้ๆ ขอโทษนะที่ไม่ยอมฟัง!
โฮคุโตะ: ถ้าสำนึกผิดฉันก็ไม่คิดจะว่าอะไรแล้วล่ะ เพราะงั้นเงยหน้าขึ้นเถอะ
สุบารุ: ไม่หรอก เมื่อตอน "ซากุระเฟส" เองก็เหมือนกัน ฉันเอาแต่คิดถึงแต่ตัวเองตลอด...
แต่กลับช่วยตำหนิฉันอย่างตรงไปตรงมาแบบนั้น ที่จริงแล้วฮกเก้อาจจะใจดีก็ได้นะ
โฮคุโตะ: อย่าพูดจาน่าหยะแหยงน่า
สุบารุ: นี่ชมอยู่นะเนี่ย ฮกเก้นี่ปากไม่ตรงกับใจเลย☆
โฮคุโตะ: อย่าเข้ามากอดสิ มันอึดอัดนะ
มาโคโตะ: อ๊ะ อันสึจังท่าทางมีความสุขจังเลยนะ อื้มๆ ผมเข้าใจความรู้สึกนั้นดีเลยล่ะ~♪
มาโอะ: ถ้าเป็นสุบารุกับโฮคุโตะเมื่อก่อนล่ะก็ คงเปิดฉากทะเลาะกันไปแล้วล่ะ~?
แต่เพราะสุบารุยอมรับผิดเรื่องเมื่อตอนซากุระเฟส แล้วก็ยอมรับข้อผิดพลาดของตัวเอง
โฮคุโตะเองก็เริ่มไม่ค่อยจิกกัดอะไรขนาดนั้นแล้วด้วย
ถ้ารักษาความสัมพันธ์นี้ต่อไปเรื่อยๆได้ Trickstar ก็คงแข็งแกร่งที่สุดเลยล่ะ♪
มาโคโตะ: ...ถ้างั้น ต้องพยายามให้มากขึ้นกว่านี้อีกสิเนอะ
ก็ผมไม่อยากเป็นตัวถ่วง Trickstar อยู่คนเดียวนี่นา
มาโอะ: อืม~ นายเนี่ยยังติดนิสัยด้อยค่าตัวเองอยู่เหมือนเดิมเลยนะ
นายเองก็ผ่านทั้ง "DDD" "ซากุระเฟส" แล้วก็ "ดูเอล" มาแล้ว ต้องเติบโตขึ้นเหมือนกันนั่นล่ะ
มาโคโตะ: ...ใน "ดูเอล" เนี่ย จำได้แค่ว่าถูกอิซึมิซังปั่นหัวจนหมุนเท่านั้นเอง...
มาโอะ: กะ... ก็ถือซะว่าเป็นก้าวแรกในการเอาชนะเรื่องที่ไม่ชอบไง เนอะ?
มาโคโตะ: อะ... อืม จะแสดงสภาพน่าสังเวชให้อันสึจังเห็นไปมากกว่านี้ไม่ได้ด้วย
จะยืนหยัดต่อต้านอิซึมิซังให้ดู ถึงจะถูกพูดจาน่าหยะแหยงแบบไหนใส่ ก็จะขอต่อสู้อย่างหนักแน่น~!!
มาโอะ: อา มุ่งมั่นแล้วพยายามเข้าล่ะ
...เป็นอะไรน่ะอันสึ? ล่อกแล่กมองนู่นมองนี่มาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วนะ มีอะไรติดใจอยู่เหรอ~?
น้ำแตงโมเลอะชุดพละฉันเหรอ...? เหวอ จริงด้วย แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้แล้วสิ~
โฮคุโตะ เดี๋ยวขอไปล้างก่อนนะ ซ้อมกันก่อนได้เลย
โฮคุโตะ: เข้าใจแล้ว
ถ้างั้นมาเริ่มการฝึกพิเศษช่วงบ่ายกันเลย นี่เป็นกระดาษที่อันสึเขียนตารางฝึกที่คิดไว้มาให้ ฝึกตามส่วนของแต่ละคนไปนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น