(ณ เวทีโจรสลัด)
คาโอรุ: งือ สุดท้ายแล้วก็ยังโดนโคงะคุงต่อยหน้าอยู่ดี ฉันต่อต้านความรุนแรงนะ~ ถ้าเกิดหน้าบวมขึ้นมาล่ะก็ ได้โดนสาวๆกลัวเอาพอดี?
อย่างงี้ก็ไปเหล่สาวไม่ได้น่ะสิ อุตส่าห์มาทะเลทั้งทีเนี่ย
โคงะ: หนวกหูน่า วันพรุ่งนี้ก็ยังมีไลฟ์นะเฟ้ย เราต้องค้างคืนกันอีกหลายวันสำหรับ "เฟสโจรสลัด"
แค่หน้าหายบวมก่อนขึ้นเวทีก็พอแล้วน่า
เฮ้ย อโดนิส เอาน้ำแข็งมานี่ซิ ถ้าประคบเย็นไว้ล่ะก็อาการบวมก็คงดีขึ้นเองนั่นล่ะ
อโดนิส: ใช้งานคนหนักไปหน่อยแล้วนะโอกามิ... แต่ก็ท่าจะจำเป็นจริงๆนั่นล่ะ
วันพรุ่งนี้นี่ล่ะจะต้องชนะให้ได้ ใช้ความพ่ายแพ้และทุกสิ่งทุกอย่างเป็นพลัง... และพัฒนาขึ้นในทุกวันแล้วเติบใหญ่ยิ่งกว่าใครๆ
เรย์: อืม เช่นนั้นก็ดีแล้วล่ะ ข้าเองก็จะพยายามไม่เป็นลมไปในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน
อา รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นหนุ่มอีกครั้งเลย... คนรู้จักของข้าเองก็ยินดีมากเชียวล่ะ ที่ "เฟสโจรสลัด" ประสบความสำเร็จเช่นนี้♪
ยอดขายของร้านริมทะเลที่คนรู้จักข้าดูแลอยู่วันนี้ ก็คงจะรุ่งเรืองเป็นแน่
"เฟสโจรสลัด" ก็เหมือนจะกลายเป็นประเด็นพูดคุยเสียด้วย วันพรุ่งนี้คงจะมีผู้ชมหลังไหล่เข้ามาเพิ่ม
ถ้าหากแสดงไลฟ์น่าเบื่อเช่นในวันนี้ล่ะก็ จะเป็นการเสียชื่อของ UNDEAD เอานะ?
มากางใบเรือออก แล้วมุ่งไปข้างหน้า สู่อนาคต สู่การเดินทางที่แม่หนูอันสึมอบให้แก่เรากันเถิด...
สิ่งที่รอคอยเราอยู่นั้น คือการผจญภัยที่เต็มไปด้วยอุปสรรค และมหาสมบัติเป็นแน่♪
รวบรวมความฝันทั้งหมดที่มี... ใช้ดาวเหนือเป็นเครื่องหมายแล้วมุ่งหน้าสู่แดนใหม่กันเถิด เหล่าพวกพ้องของข้า และศัตรูที่รักเอ๋ย
คานาตะ: คร้าบ "ทะเล" นั้นกว้างใหญ่ไพศาล ไม่ว่าจะไปถึงที่ไหน "โลก" เราก็ยังเป็นทรงกลมอยู่ดีนั่นล่ะ
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็ "ออกผจญภัย" ได้ทุกเมื่อเลยนะคร้าบ♪
เรย์: คึคึคึ ท่าทางตื่นเต้นจังเลยนะ ชินไคคุง
คานาตะ: คร้าบ ก็ทั้ง "เรย์" ทั้ง "วาตารุ" ช่วงนี้ มี "รอยยิ้ม" ที่ "วิเศษ" มากๆเลยนี่คร้าบ~♪ เป็นเพราะอันสึซังหรือเปล่านะ?
เรย์: อืม บนหัวเรือนั้นต้องมีรูปปั้นเทพธิดาอยู่ใช่ไหมเล่า ที่จะคอยช่วยอำนวยพรแก่การเดินทาง และชี้นำพวกเรา
ต้องขอบคุณเสียแล้วสิ ช่างเป็นแม่หนูที่ราวกับเป็นปาฏิหาริย์เสียจริง...♪
หากอยู่ด้วยกันกับแม่หนูคนนั้นล่ะก็ อาจจะทวงคืนช่วงเวลาวัยรุ่นที่พวกเราใช้ไปกับความขัดแย้งไร้สาระ กลับคืนมาได้ก็ได้นะ...
ถ้า "สองคนนั้น" กลับมาเร็วๆก็คงจะดีหรอก
เอาเถิด ถ้าหาก "ห้าประหลาด" กลับมารวมตัวกันอีกครั้งล่ะก็ได้เป็นเรื่องวุ่นวายแน่...
สหายของข้าในตอนนี้นั้น ไม่เหมือนกับเมื่อตอนนั้นแล้ว ข้าพอใจกับที่อยู่ในตอนนี้แล้วล่ะ
โคงะ: เฮ้ย จะยังไงก็ช่างเหอะ ไม่ขยับตะเกียบมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วนะ
กินเข้าไปบ้างสิ นี่แกจะติ๊งต๊องถึงขนาดไหนกันฮะ? ต้องให้คอยดูแลตลอดเลยหรือไง?
เรย์: อย่าเร่งกันนักสิ วังโกะ ใจเย็นๆหน่อย ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป... นะ?
อา หน้าร้อนของปีนี้ท่าจะร้อนยิ่งกว่าปีอื่นๆนะเนี่ย ในหลายๆความหมายน่ะนะ...♪
ข้าแทบจะแห้งเหือดไปเพราะความร้อนอยู่แล้ว ความอยากอาหารเองก็ลดลงไปด้วย แต่กลับรู้สึกน่าพอใจอย่างน่าประหลาดเลยเชียว...♪
ตะวันตกดินไปแล้วแท้ๆ แต่ภายในจิตใจของแม่หนูอันสึยังคงเปี่ยมล้นไปด้วยประกายแสงดั่งดวงตะวันอยู่เลย...
แทบจะถูกเผาไหม้ไปอยู่แล้วเชียว ออกจะสว่างเจิดจ้าไปสำหรับตาแก่คนนี้อยู่เสียหน่อยนะ?
เปล่งประกายแสงระยิบระยับต่อทุกสิ่งเช่นนี้... เป็นฤดูการที่ไม่ค่อยอ่อนโยนกับผีดูดเลือดเท่าไหร่เลยนะ ให้ตายสิ♪
[เฟสโจรสลัด - จบ]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น