(ณ โซนแผงลอยของเทศกาลวิวาทะ)
เคย์โตะ: ...แอ่บ!?
อึก ลงจอดได้ปลอดภัยแบบฉิวเฉียดเลย... เจ้าพวกนั้นหยาบคายชะมัดเลย ให้ตายสิ
(ตรงนี้มัน บนยอดของศาลเจ้ามิโคชิเหรอ เป็นศูนย์กลางของเวทีเล็กๆ ที่ถูกติดตั้งไว้สินะ)
(คอนโทรลได้ดีไปเลยนี่นา คิริว สมแล้ว สมรรถภาพทางร่างกายคงจะสูงที่สุดในโรงเรียนเราแล้วล่ะ)
(แต่ว่า... เดี๋ยวไว้ต่อจากนี้ต้องจับเทศน์ที่ปฏิบัติกับฉันแบบไม่ยั้งคิดซะแล้ว)
(คิดในแง่ดีว่าประหยัดเวลาในการเดินทางแล้วกัน)
(เอาล่ะ คงอีกซักพักกว่าพวกคิริวจะมาถึง เตรียมการให้พร้อมเอาไว้ก่อนดีกว่า ต้องรีบคุ้นชินกับศาลเจ้ามิโคชินี่ให้ได้โดยเร็วแล้วสิ)
(อืม เป็นเวทีที่มั่นคงเกินคาดแฮะ แต่แคบจริง เหมือนเป็นรถแห่มากกว่าศาลเจ้าซะอีก)
(หรือจะเรียกว่าเหมือนเป็นพาเรดในสวนสนุกดีล่ะ...?)
(ตามกำหนดการแล้ว จะมีศาลเจ้ามิโคชิอยู่สองอัน ทั้งสำหรับอาคัตสึกิและ fine และจะร้องเต้นบนเวทีที่ถูกติดตั้งเหนือมิโคชินั่น)
(ขณะที่ศาลเจ้ามิโคชิทั้งสองปะทะกัน ก็จะแห่ขบวนเดินไปรอบโรงเรียนยูเมะโนะซากิ แล้วรวบรวมผู้ชมให้ตามมา)
(วนควรหนึ่งรอบจนกลับมายังหอประชุมนี้ แล้วจะเริ่มศึกตัดสินสุดท้าย)
(ในตอนที่ปะทะกันนั้น จะทำการแย่งผู้ชมที่อีกฝ่ายรวบรวมมาได้ดี)
(หรือจะปกป้องผู้ชมของตัวเองเอาไว้ตอนปะทะ แล้วเรียกผู้ชมมาเยอะๆตอนเวลาอื่นดี)
(งานใกล้เริ่มแล้ว จะมัวคิดเอาป่านนี้ก็ไม่ได้อะไรแล้วล่ะ)
(ยังไงก็ขึ้นอยู่กับความเคลื่อนไหวของฝั่ง fine ด้วย งานที่มันฉูดฉาดแบบนี้เป็นของถนัดของฮิบิกิเลย ต้องระวังเอาไว้แล้ว... หืม?)
วาตารุ: Amazing! ในที่สุดก็โผล่มาแล้วสินะครับ คู่แข่งชั่วชีวิตของข้าเอ๋ย...☆
เคย์โตะ: หืม ฮิบิกิเหรอ ฉันจำไม่เห็นได้เลยซักนิดว่าไปเป็นคู่แข่งแกเมื่อไหร่?
วาตารุ: อย่าได้ถ่อมตนไปเลย! เห็นเช่นนี้ผมก็ประเมินคุณเอาไว้สูงใช่ย่อยนะครับ ความริษยาเองก็มีอยู่เต็มเปี่ยมเลย!
วันนี้จะจัดการทุบดั้งที่แสนภาคภูมิใจของคุณให้ยุบไปเลย~♪
เคย์โตะ: นั่นมันคำพูดของทางนี้ต่างหากล่ะ จะทำให้พวกแกต้องเสียใจ ที่จองหองเสนอหน้าขึ้นมาปีนอยู่เหนือเงื้อมมือของอาคัตสึกิเอง
โทษทีนะ แต่จะขอโค่นด้วยกำลังทั้งหมดที่มีล่ะ fine !
วาตารุ: ย่อมได้ เช่นนั้นนี่ก็คือสงครามครับ! ไม่สิ การทะเลาะวิวาทต่างหากล่ะ เป็นพิธีกรรม(initiation) ที่ไม่ว่าใครต่างก็เคยทำจนเสร็จสิ้นตั้งแต่ยังเป็นวัยเยาว์ทั้งนั้น...☆
แต่กลับยืดยาวมายันอายุปูนนี้เลยเหรอครับเนี่ย?
ทั้งคุณ ทั้งเอย์จิเนี่ย เข้าช่วงวัยรุ่นช้าเกินไปแล้วนะครับ อันที่จริงแล้วประหลาดใจเสียจนหุบปากไม่มิดเลยล่ะ...☆
เคย์โตะ: ไม่มีอะไรจะเถียงหรอก โทษทีนะที่ลากเข้ามาพัวพันระหว่างการทะเลาะวิวาทของพวกเราน่ะ
วาตารุ: ไม่หรอกครับ ไม่ต้องขอโทษเลย! ผมกำลังดื่มด่ำกับโศกนาฎกรรมอันแสนขบขันนี้อยู่เลยล่ะครับ...☆
การผมเองก็มีหน้าที่คอยสร้างความสำราญด้วยเช่นกันนี่นา เอาล่ะ คืนนี้มาเต้นรำกันยันฟ้าสางไปเลยดีกว่า~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น