เปิดสระ - บุตรชายตระกูลใหญ่และข้ารับใช้/Epilogue 2 (จบ)

 

(ณ สระว่ายน้ำ)

มาโอะ: จะว่าไปแล้ว ฮิเมะมิยะ ทำไมถึงใส่ชุดว่ายน้ำล่ะเนี่ย? คิดจะลงไปว่ายน้ำในสระที่สะอาดแล้วหรือไง? แต่แบบนั้นเองก็น่าสนุกดีนะ~♪

โทริ: หึฮืม พอพูดขึ้นมาว่าเหงื่อทำตัวเหนียวเหนอะหนะน่าหยะแหยงไปหมด ฮินาตะก็เลยบอกว่า "ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาว่ายน้ำกันดีกว่า" น่ะ~♪

อุตส่าห์ตั้งใจทำความสะอาดสระว่ายน้ำทั้งที ขอใช้สิทธิพิเศษหน่อยก็คงไม่เป็นไรใช่ไหมล่ะ?

ได้เล่นสระว่ายน้ำอันสะอาดเอี่ยมอ่องเป็นรายแรกแบบนี้ หรูสุดๆไปเลยเนอะ~♪

ฮินาตะ: อะแฮ่ม! เพราะฮิเมะคุงให้เงินไว้ ก็ไปเลยซื้อชุดว่ายน้ำกับบอลชายหาดที่ร้านขายของมาแล้วล่ะ!

มีเพื่อนรวยเป็นศรีแก่ตัวจริงๆ~♪

โทริ: ไม่ได้ให้เลยซักหน่อย ให้ยืมต่างหากล่ะ ก็ขี้เกียจถ่อกลับบ้านเพื่อไปเอาชุดว่ายน้ำนี่นา หุหุหุ♪

ยูซึรุ: เฮ้อ ใช้เงินสิ้นเปลืองอีกแล้ว... ทั้งที่หากสั่งมา กระผมก็จะรีบจัดเตรียมเอาไว้ให้โดยทันทีอยู่แล้วแท้ๆ

(แต่ว่า นายน้อยที่ปกติชอบดูถูกคนอื่น เริ่มเรียกด้วยชื่อว่า "ฮินาตะ" แล้วสินะ)

(ที่บอกว่าเป็นเพื่อน ก็ยอมรับโดยไม่ได้ปฏิเสธออะไรด้วย)

(เรื่องนี้เอง ถ้าเป็นนายน้อยก่อนหน้านี้ล่ะก็คงไม่แม้แต่จะคิดเลย นายน้อยเริ่มจะลดความหัวแข็งและความหยิ่งทรนงของตัวเองแล้วสิ...)

(เติบโตขึ้น อย่างภาคภูมิแล้ว)

(กระผมคงจะอ่อนไหวไปเอง ที่เริ่มรู้สึกเหงาขึ้นมาบ้างนิดหน่อย...)

(แต่ว่าไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่ต้องเป็น "นายน้อยของกระผมแต่เพียงผู้เดียว" ก็ได้)

(นายน้อยเอง ก็เป็นไอดอลคนหนึ่ง อยากจะให้เขาเติบโตขึ้นเป็นคนที่ได้รับความรัก และมอบความรักให้ผู้อื่น)

(นายน้อยที่จะได้กลายเป็นนักปกครองที่แข็งแกร่ง อ่อนโยน ทรงเกียรติและแสนเลิศเลอ...)

(ผมจะขออยู่เคียงข้าง ปกป้อง และรับใช้นะครับ จะคอยเฝ้าฝันถึงวันนั้น แล้วจะอยู่ข้างท่านในวันนี้)

(อา แสงแดดจ้าจริงๆ ฤดูใบไม้ผลิกำลังจะสิ้นสุด แล้วฤดูร้อนก็กำลังจะมาถึงแล้วสินะ)

(มาร่วมเดินไปด้วยกันในฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน และแต่ละวันอันแสนสุขเถอะครับ)

โทริ: เป็นอะไรไปน่ะ เหม่อแบบนั้น... รีบๆมาได้แล้ว แล้วก็ช่วยเติมลมใส่ลูกบอลชายหาดทีสิ♪

ยูซึรุ: ครับๆ รอซักครู่นะครับนายน้อย♪

อันสึซัง ช่วยหลับตาหน่อยได้ไหมครับ นายน้อยเรียกผมแล้ว ถ้าจะไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้ามันก็เสียเวลาไปหน่อย

จะเปลี่ยนเสื้อตรงนี้เลยน่ะครับ

ฮินาตะ: นี่ชุดว่ายน้ำนะ พาส~! แต่ว่าที่ร้านขายของของโรงเรียนไม่มีชุดว่ายน้ำสำหรับเด็กผู้หญิงขาย

ก็เลยไม่มีส่วนของอันสึซังน่ะ ขอโทษด้วยน้า

หรือจะใส่กางเกงว่ายน้ำลงเล่นกันล่ะ? นิชิชิ♪

เอ๊ะ "แค่มองอย่างเดียวก็สนุกแล้ว" เหรอ? ขอบใจนะ~☆

ถ้างั้น จะทำให้สนุกยิ่งขึ้นกว่าเดิมเอง! ฉันเก่งการแสดงใต้น้ำเหมือนกันนะ ถ้ายูตะคุงอยู่ด้วยล่ะก็คงเล่นคู่กันได้แล้วเชียว~♪

ยูซึรุ: ถ้างั้น เล่นกับกระผมแทนไหมล่ะครับ? ผมเองก็สนใจเรื่องการว่ายน้ำอยู่เหมือนกัน♪

ฮินาตะ: เหวอ เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเหรอ! เร็วจังเลยนะ พ่อบ้านนี่ทำได้ทุกอย่างจริงๆด้วยสิ?

ยูซึรุ: ไม่หรอกครับ กระผมยังอ่อนหัดอยู่นัก

...ลืมตาได้แล้วนะครับ อันสึซัง คอยเฝ้าดูช่วงเวลาวัยรุ่นของพวกกระผมให้สนุกเถอะครับ♪

มาโอะ: ดะ...เดี๋ยวสิ! ฉันยังเปลี่ยนชุดไม่เสร็จเลย อย่ามองนะะ!

น่าอายออกจะตายไป ทำไมฟุชิมิถึงได้เปลี่ยนเร็วแบบนี้เนี่ย~?

นายนี่คงจะฝึกมาเยอะเลยสินะ ฟุชิมิ?

ยูซึรุ: เพื่อจะที่จะรับมือได้ทุกสถานการณ์น่ะครับ หึหึ ไม่นึกเลยว่าพวกเราที่เคยห้ำหั่นกันใน DDD...

จะมีวันที่ได้เล่นด้วยกันอย่างสบายๆ ไม่ต้องคิดอะไรเช่นนี้♪

มาโอะ: นั่นสินะ~ ต้องขอบคุณอันสึด้วยนั่นล่ะ ดีล่ะ ฉันเองก็เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว! ว่ายน้ำดีกว่า~ ช่วงนี้อากาศร้อนสุดๆ เลยตั้งตารอสระว่ายน้ำเปิดมาตลอดเลยล่ะ♪

อันสึเอง ก็ลองถอดถุงเท้าแล้วเอาเท้าหย่อนสระว่ายน้ำเป็นไง? เย็นสบายสุดๆเลยนะ~ เข้ามามองดูพวกเราใกล้ๆกว่านี้สิ♪

ยูซึรุ: ครับ เราไม่ปล่อยให้คุณต้องแปลกพวกอยู่คนเดียวหรอกนะ มาเล่น เรียนรู้ แล้วร่วมเดินไปด้วยกัน...

ไอดอล และ โปรดิวเซอร์ ร่วมเดินเคียงข้าง แล้วมุ่งต่อไปข้างหน้าเรื่อยๆ

ทิวทัศน์อันงดงามนี้ คงจะกลายเป็นเรื่องทั่วไปของโรงเรียนยูเมะโนะซากิในต่อจากนี้แล้ว

อา รู้สึกเต็มอิ่มจริงๆเลย ปีนี้คงจะมีฤดูร้อนอันแสนวิเศษแน่ครับ...♪

[เปิดสระ - จบ]