(ณ ทางเดิน) (ฤดูใบไม้ผลิ)
โคงะ: เฮ้ย แกน่ะ มองหน้าคนอื่นแล้วเดินหนีเนี่ย ใจกล้าดีนี่หว่า
ถ้ามาล้อข้าเล่นล่ะก็ เดี๋ยวขย้ำให้ตายซะเลยนะเฟ้ย
ชิ... แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ น่ารำคาญชิบ สั่นงกๆเงินๆแบบนั้น นี่แกเป็นสัตว์เล็กหรือไงฟะ
ก็ไม่ได้มีธุระอะไรกับแกหรอก แต่แค่หงุดหงิดที่โดนแกทำเป็นเมินก็เลยต้องทักนั่นล่ะ
เอ้า รีบๆไปซะไป คราวหน้าไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอกนะเฟ้ย
...เฮ้ย เดี๋ยวก่อน บอกว่าให้รอเดี๋ยว ไม่ได้ยินที่พูดหรือไงวะ หะ?
ในกระเป๋าแกมีอะไรใส่อยู่น่ะ เอาออกมาซะ
ช่างเหอะน่า เอาออกมาเร็วเข้า ข้าใจร้อนนะเฟ้ย มัวแต่ลุกลี้ลุกลนเดี๋ยวก็แย่งมาเองซะเลย
...หืม ไอ้นี่เองสินะ
หา? สมาร์ทโฟนมันก็ไม่ได้แปลกอะไรซักหน่อย ขนาดข้ายังมีเลย
ที่ข้าสนใจก็คือไอ้นี่ต่างหากล่ะ สายคล้องติดกระดิ่งนี่ รสนิยมดีใช้ได้เลยนี่หว่า
ซื้อไอ้นี่มาจากไหนน่ะ?
...ได้มาจากพ่อแม่? งั้นก็คงไม่รู้สินะว่าซื้อมาจากที่ไหน
ถึงสีจะง่อยก็เหอะ แต่เสียงดีสุดยอดไปเลย อะไรเล่า ไม่ต้องระแวงหรอกน่า ข้าไม่ได้จะแย่งซักหน่อย
เอ้า ดูแลไว้ให้ดีล่ะ ถ้ามีกระดิ่งนั่นอยู่ล่ะก็ถึงจะเผลอทำตกไว้ที่ไหนก็คงจะหาเจอได้ทันทีเลยใช่ไหมล่ะ
อะไรของแกวะ ทำหน้าตาประหลาดใจแบบนั้น นึกว่าข้าจะขโมยจริงดิ?
ไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไม.... อ๋อ แปลกใจที่ข้าสนใจกระดิ่งออกหน้าออกตาสินะ?
ข้าน่ะชอบพวกกระดิ่งหรือของที่มันส่งเสียงได้สุดๆเลยล่ะ เสียงกริ๊งๆมันระรื่นหูดีน่ะ
ห๋า? นี่จะบอกว่าข้าเหมือนหมางั้นเหรอ?
อย่าเอาข้าไปรวมกับหมาสิวะ ข้าเป็นหมาป่าผู้สูงศักดิ์เชียวนะ?
ไม่มีอะไรอัปยศไปเท่าการถูกเหมารวมว่าเป็นหมาแล้ว
...ถ้ากลัวข้าว่าล่ะก็อย่าพูดออกมาตั้งแต่แรกสิวะ นี่แกบ้าหรือเปล่าเนี่ย
ถึงเหมือนว่าแกจะถูกสภานักเรียนสนอกสนใจก็เถอะ แต่ที่จริงแล้วเป็นแค่ยัยโง่ใช่ไหมเนี่ย
โง่จนถึงขนาดที่ขำความโง่ของอาเคโฮชิไม่ได้เลยล่ะ แกน่ะ
แล้วก็ ถ้าเอาแต่ยอมคนอื่นง่ายๆไปซะทุกเรื่องล่ะก็ เดี๋ยวลำบากเอาที่หลังหรอก รีบๆเลี่ยงไปก่อนที่จะเป็นแบบนั้นซะ เข้าใจนะ?
หา? นี่ไม่ใช่คำเตือนเฟ้ย แนะนำต่างหากล่ะ แนะนำน่ะ เพราะแกชอบเอาแต่เหม่อด้วยนั่นล่ะ
อย่ามาบอกว่าข้าใจดีนะ บทพูดน้ำเน่าแบบนั้นไม่เหมาะกับข้าซักกะนิด
จำเรื่องนั้นเอาไว้ให้ดีซะล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น