(ณ ทางเดิน) (ฤดูร้อน) (ปล.ขอใช้ทับไปว่าอี้ฮิโยริกับวารุ่ยฮิโยรินะคะ )
ฮิโยริ: อืม อื้มๆ! เข้าใจล่ะ! กลายเป็นเด็กหลงทางซะแล้วสิ!
ท่าทางเราจะมั่นใจในตัวเองสูงเกินไปหน่อยแล้วสิ ไม่ได้มาตั้งนานก็ต้องมีหลงบ้างเป็นธรรมดาล่ะเนอะ? โรงเรียนยูเมะโนะซากิเนี่ย ยังเป็นแหล่งซ่องสุมที่มีโครงสร้างแปลกประหลาดพิสดารพันลึกไม่เปลี่ยนเลยนะ!
พอลองนึกๆดูแล้ว สมัยที่เราอยู่ที่โรงเรียนยูเมะโนะซากิก็มีผู้ติดตามคอยขนาบข้างอยู่ตลอดเลยนี่นะ
เดิมทีแค่ให้คนอื่นพาไปก็พอแล้ว... แต่พอตัวคนเดียว ก็ทำเอาสับสนว่าที่ไหนเป็นที่ไหนเลย
อา~... ชักจะไม่ชอบใจขึ้นมาแล้วสิ อยากกลับเรย์เมย์จัง
อื้มๆ เอาแบบนั้นก็แล้วกัน! ไว้ค่อย "ขอโทษนะ" กับเอย์จิคุงที่หลังก็ได้ ไนส์ไอเดียไปเลย!
เอาแบบนั้นล่ะ เอาแบบนั้นล่ะ นั่นล่ะอี้ฮิโยริ!
... อะ หวา?
เป็นอะไรหรือเปล่า? ขอโทษนะที่ชน! แต่เธอเองก็ไม่ระวังทางเหมือนกันนะ แบกของตั้งเยอะแยะขนาดนั้น... คงมองทางข้างหน้าไม่เห็นใช่ไหมล่ะ?
อื้มๆ! ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวผมจะช่วยเก็บของที่ตกพื้นให้เอง!
ผมยึดหลักว่าจะทำความดีวันละครั้งน่ะ เท่านี้เป้าหมายของวันนี้ก็บรรลุผลแล้ว...♪
เอ้า นี่! เก็บให้หมดแล้วล่ะ! อื้มๆ เรียกเหงื่อได้ดีเลย...♪
"ขอบคุณ" เหรอ? อื้มๆ แทนที่จะพูดขอบคุณ ช่วยบอกทางไปห้องสภานักเรียนให้หน่อยสิ!
ที่เรียกกิฟแอนด์เทคสินะ นั่นล่ะคือสามัญสำนึกของโลกนี้!
อื้ม! พอดีว่ามีธุระนิดหน่อยน่ะ ก็เลยตามหาห้องสภานักเรียนอยู่!
เอย์จิคุงเค้าชวนมาน่ะ~ หมอนั่นเนี่ยอวดเก่งขึ้นถึงขนาดเรียกคนอื่นไปหาได้แล้วสินะ♪
หืม? อื้มๆ นั่นล่ะ! ผมมีธุระกับเทนโชอิน เอย์จิคุงที่เป็นประธานนักเรียนน่ะ!
ขอบคุณนะ! จะช่วยนำทางให้เหรอ เธอนี่เป็นเด็กดีจัง! ขอชมเชยเลยล่ะ!
...หืม? อ้าว พอดูดีๆแล้ว เธอเป็นเด็กผู้หญิงนี่นา! แปลกจัง นี่เราหลงทางมาจนถึงอาคารเรียนแผนกปกติเลยเหรอ?
หืม ตั้งแต่ปีนี้เป็นต้นไป จะมีการก่อตั้ง "แผนกโปรดิ๊วซ์" ขึ้นสินะ?
แล้วเธอก็สังกัดแผนการเรียนนั้น... แล้วคอยโปรดิ๊วซ์ให้ไอดอลของโรงเรียนยูเมะโนะซากิ?
เห น่าสนใจจัง! โรงเรียนยูเมะโนะซากิกลายเป็นแบบนั้นไปแล้วสินะ?
อ๋อ อื้ม! ขอโทษที่แนะนำตัวช้านะ! ผมอยู่ปี3 ห้องS โรงเรียนเรย์เมย์ ชื่อโทโมเอะ ฮิโยริ!
วันนี้ถูกเอย์จิคุงเชิญเพื่อมาประชุมเรื่องเกี่ยวกับ "ซัมเมอร์ไลฟ์" หรืออะไรซักอย่างเนี่ยล่ะ!
ฝากตัวด้วยนะ เออ... แล้วชื่อของเธอล่ะ?
อันสึจังเหรอ? งี้นี่เองๆ จากนี้ขอฝากตัวด้วยนะ! แต่ยังไงเราก็อยู่คนละโรงเรียนกัน คงไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกันอีกเป็นครั้งที่สองแล้วก็เถอะ!
มีพบพานก็ต้องมีจากลา ช่วยไม่ได้ล่ะเนอะ!
แต่ว่า ไหนๆก็ได้พบกันแล้วก็มาสนิทกันไว้เถอะนะ! ถึงจะแค่ชั่วคราวก็เถอะ!
จับมือกัน~♪
อ๊ะ แบกของไว้อยู่ก็เลยจับมือไม่ได้สินะ? แบบนั้นก็แย่สิ! ขอโทษนะ ผมติดนิสัยทำอะไรโดยไม่คิดถึงความสะดวกของคนอื่นน่ะ!
เพราะงั้นก็เลยโดนจุนคุงโกรธบ่อยๆเลย! เป็นแค่จุนคุงแท้ๆ น่าหมั่นไส้จริงๆ!
หืม เหมือนว่าเธอจะเคยได้ยินชื่อของ "จุนคุง" เหรอ?
เราอยู่กันคนละโรงเรียนด้วย คงไม่มีทางรู้จักกันได้หรอก แต่ยังไงพวกผมก็เป็นคนดังนี่นะ?
อื้มๆ ถึงจะเป็นจุนคุง แต่ถ้าอยู่ด้วยกันกับผมล่ะก็ จะกลายเป็นชื่อที่ไม่ว่าใครต่างก็ไม่มีวันลืมเลยล่ะ
โทโมเอะ ฮิโยริ และ ซาซานามิ จุน แห่ง "Eve" ชื่อของทั้งสองคนนี้... จะต้องประทับอยู่ในความทรงจำไปตราบชั่วนิรันดร์อยู่แล้วล่ะ
เธอเองก็จำเอาไว้ด้วยนะ อันสึจัง♪
แต่ชื่อจุนคุงจะลืมไปก็ได้นะ! ก็เป็นแค่จุนคุงนี่นา!
ผมไม่อยากจะถูกลืมด้วย จะสร้างบุญคุณให้เธอซักหน่อยแล้วกันนะ!
เดี๋ยวจะช่วยถือของให้แทนเอง! เพราะว่าสมองของมนุษย์นั้น ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อไม่ให้ลืมบุญคุณ ความอับอาย และความเคียดแค้นไงล่ะ!
อื้มๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอก! ส่งมาทางนี้ได้เลย!
ปกติพวกผู้ติดตามจะคอยถือให้ตลอดเลย การได้ถือเองแบบนี้บ้างก็ดูน่าสนุกแล้วก็แปลกใหม่ดีเหมือนกัน!
เอ้า ขอรับไปล่ะนะ!
หนักพอดูเลยนะเนี่ย! ชักจะเสียใจที่หลังขึ้นมาแล้วสิ แบบนี้มันวารุ่ยฮิโยริ!
เอ๊ะ "อย่าบ่นกระปอดกระแปดนักสิ" งั้นเหรอ? รำคาญหรือเปล่า?
โดนพูดแบบนั้นอยู่บ่อยๆเลยล่ะ! ก็ผมชอบพูดนี่นา ระหว่างที่นั่งรถไฟมาที่นี่เองเอาแต่พูดคนเดียวไม่รู้จักจบจักสิ้นจนโดนจุนคุงโกรธใหญ่เลยล่ะ!
คงจะอายที่ต้องอยู่ด้วยกันล่ะมั้ง ตอนนี้จุนคุงก็เลยหายไปไหนก็ไม่รู้?
คลาดกันตอนอยู่ที่สถานี แล้วก็หายไปทั้งๆอย่างนั้นเลยน่ะ!
ตอนนี้จุนคุงก็คงยังตามหาตัวผมอยู่ที่สถานีล่ะมั้ง! (ไม่นะจุนคุงงง)
ใกล้จะถึงเวลานัดแล้วด้วย ผมเลยปล่อยจุนคุงไว้แล้วมาที่โรงเรียนยูเมะโนะซากิคนเดียวน่ะ!
เอ๊ะ? "น่าเป็นห่วงออก อย่างน้อยก็น่าจะโทรไปหาจุนคุงหน่อยก็ดีนะ" ...เหรอ?
เอ๋ นี่สั่งผมเหรอ? มีสิทธิอะไรมาสั่งผมล่ะ?
นี่ ถึงอันสึจังจะอยู่ในฐานะที่เหมือนเป็น "โปรดิวเซอร์" ก็เถอะ...
แต่ผมไม่ใช่ไอดอลของโรงเรียนยูเมะโนะซากิแล้วนะ ไม่มีหน้าที่ต้องฟังคำพูดของเธอซักหน่อย
ไม่ต้องมาบอกเลยนะ ว่าผมจะต้องทำอะไรน่ะ
ผมน่ะเกลียดไอ้แบบนั้นที่สุดเลยล่ะ... ถึงเธอจะเป็นสาวน้อยน่ารักแค่ไหนก็เถอะ แต่ก็ทำเอาอยากจะกระชากหน้าเธอออกไปเลยล่ะ
อืม อื้มๆ! เข้าใจแล้วสินะ!
ดีใจจัง บันไซ~☆
อ๋า ข้าวของกระจัดกระจายอีกแล้ว! รีบๆเก็บเร็วเข้า!
ไม่อยากจะไปนัดสายด้วย ผมทนกับการถูกคนอื่นเกลียดไม่ไหวหรอก!
จะไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรหรอกนะ มีแค่ผมเข้าใจตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบก็พอแล้วล่ะ!
อื้ม นั่นล่ะอี้ฮิโยริ...☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น