(ณ เวทีโจรสลัด)
จิอากิ: ดีล่ะ เหมือนว่า UNDEAD จะเตรียมการเสร็จเรียบร้อยแล้วสินะ?
ต้องลงจากเวทีซะแล้วสิ เอาล่ะมาเปลี่ยนตัวกัน! พวกนาย เราจะถอยกันล่ะนะ!
ชิโนบุ: รับทราบขอรับ ท่านหัวหน้า! วิชาหลบหนีนั้น เป็นทักษาพื้นฐานของนินจาอยู่แล้ว~♪
...อุ้ป พอเล่นฉากแอคชั่นใช้สายสลิงมากๆเข้า ก็รู้สึกเหมือนเมาเรือเลยขอรับ! โลกหมุนติ้วไปหมดแล้ว~!
เทโทระ: เพราะสะเทือนสมองด้วยล่ะฮะ ผมเองก็เวียนหัวเหมือนโดนโจมตีเข้าที่กรามด้วยเหมือนกัน มาหิ้วปีกกันไปนะฮะ~?
มิโดริ: อา ให้ฉันอุ้มน่าจะเร็วกว่านะ... ฮึ้บ♪
ชิโนบุ: หวาหวา! อย่าหิ้วพุงข้าน้อยสิขอรับ มิโดริคุง! ทำเหมือนเป็นเด็กตัวเล็กๆแบบนี้มันน่าอายนะขอรับ น่าอดสูเหลือเกิน~!
คานาตะ: คาโอรู้~♪
คาโอรุ: โอ๊ะ คานาตะคุง เหนื่อยหน่อยนะ~♪
คานาตะ: หุหุ สู้เค้านะคร้าบ ผมจะ "เอาใจช่วย" ~♪
คาโอรุ: ขอบใจนะ จะว่าไปแล้วบทที่สามเป็นไลฟ์ที่ริวเซย์ไตกับ UNDEAD จะต้องแข่งกันไม่ใช่เหรอ มาให้กำลังใจฉันแบบนี้จะดีเร้อ~?
คานาตะ: ผม "เกลียด" การแข่งขันนะคร้าบ~ เรียกว่าไม่ "สนใจ" ดีกว่า ขอแค่ทุกคน "ยิ้มแย้ม" ล่ะก็ แค่นั้นผมก็ "พอใจ" แล้วคร้าบ...♪
คาโอรุ: หืม คานาตะคุงก็เป็นแบบนั้นนี่นะ โทษทีล่ะแต่ทางนี้ไม่ออมมือให้หรอกนะ~?
คานาตะ: งั้นเหรอคร้าบ~ เอะเฮะเฮะ "ช่วย" เบาๆมือหน่อยแล้วกันน้า...♪
คาโอรุ: ทางนี้ก็เหมือนกันนั่นล่ะ ไม่ค่อยอยากจะเปลืองแรกเท่าไหร่หรอก~ แต่ก็ไม่อยากจะแพ้ด้วย เพราะงั้นถ้าทางนั้นเป็นฝ่ายออมมือให้ล่ะก็จะยินดีมากเลยล่ะ♪
แต่ว่า วันนี้มีสาวๆชุดว่ายน้ำมาดูไลฟ์ด้วย แบบนี้ก็ต้องเอาจริงแล้วสิ~ โทษทีนะ แต่ฉันไม่ยอมให้คนอื่นนอกจากตัวเองโดดเด่นหรอก♪
เอาล่ะ "เฟสโจรสลัด" บทที่สอง "โจรสลัด" จะเริ่มล่ะนะ!
พวกเรา UNDEAD คือ "โจรสลัด" ล่ะ~ ขอเสียงปรบมือกับเสียงเชียร์ให้ไม่น้อยหน้าตัวแสดงหลักของวันนี้ทีนะ♪
แน่นอนว่าเฉพาะของสาวๆน่ะ~♪
โคงะ: โว้ยยยยยยยยยย!
คาโอรุ: เดี๋ยวสิโคงะคุง มันน่ารำคาญนะ~? อย่าโวยวายนักสิ เดี๋ยวก็กลบเสียงสูงๆของสาวๆหมดหรอก?
โคงะ: หนวกหูโว้ยยยยย เดี๋ยวฆ่าแม่งซะเลย! ทำไมพวกเราถึงได้ถูกขังไว้ในกรงกันวะ อย่าได้หน้าไปคนเดียวซะ!?
จะแสดงทั้งที นึกว่าจะได้ไลฟ์ซะอีก! ปล่อยข้านะเว้ย!
ข้าอยากจะร้องเพลงนะ ให้อดทนมาจนถึงขนาดนี้แล้ว! อย่ามาล้อเล่นนะโว้ยยยยยย!
อโดนิส: ฮาคาเสะเซ็มไป ฉันเองก็คิดว่ามันแปลกๆเหมือนกัน โอกามิเค้าตั้งตารอที่จะได้ร้องเพลงจริงๆนะ
ซี่กรงเหล็กเองก็ดูดซับความร้อนเอาไว้เต็มที่เลย ถ้าแตะต้องล่ะก็ได้เป็นแผลผุพองแน่
คาโอรุ: อะฮะฮะ วังจังเนี่ยรอไม่เป็นเลยนะ~ เป็นเด็กดีล่ะ เดี๋ยวจะให้เนื้ออบแห้งที่หลัง♪
โคงะ: ฮึ้ยยย ไอ้หน้าหม้อนี่ เดี๋ยวฆ่าทิ้งแม่งเลย! ข้าไม่ชอบใจแกมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วล่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะเว้ย! ปล่อยเซ่ ไอ้เวรเอ้ย!
โว้ยยยยย! แล้วแกจะต้องเสียใจ ข้าจะจับแกโยนลงทะเลไปคุยกับรากสาหร่ายพร้อมๆกับไอ้ผีดูดเลือดเวรนั่นซะเลย!
อโดนิส: หืม จะว่าไปแล้ว... ยังไม่เห็นซาคุมะเซ็มไปเลยนะ จะไม่เข้าร่วมไลฟ์ครั้งนี้เหรอ?
คาโอรุ: อ้าว ยังไม่ได้บอกหรอกเหรอ ก็ซาคุมะซังเค้าแพ้แดดนี่นา ถ้าให้ไลฟ์กลางแสงแดดเปรี้ยงปร้างแบบนี้ได้เป็นลมเอาพอดี...
คราวนี้ก็เลยปล่อยให้อยู่ที่ที่นั่งไปน่ะ?
บอกว่า "พอดีมีหน้าที่อื่นต้องทำน่ะ~ คอยตั้งตารอดูเถอะ" แบบเนี้ย? หัวหมอจริงๆเลย~♪
เอ้า เด็กดีๆ~...
เหวอ เกือบไป!? อย่าคิดจะกัดกันสิ เลี้ยงไม่เชื่องเลย~?
โคงะ: แง่งงงงง! ตายซะเถอะ! อย่างแก ต่อให้ตายก็ต้องฆ่าให้ได้~!
คาโอรุ: พอเถอะน่า~ ซาคุมะซังกำลังรอคิวแสดงของตัวเองอยู่ คราวนี้ฉันก็เลยต้องรับหน้าที่คอยเป็นตัวแทนหัวหน้า UNDEAD ไง
หรือก็คือ ฉันเป็นกัปตันของเหล่าโจรสลัดไงล่ะ♪
ถ้าต่อต้านกัปตันล่ะก็ ได้โดนหย่อนลงก้นทะเลแน่~?
โคงะ: ห๋า แกเนี่ยนะกัปตัน? ข้าไม่ยอมรับหรอกเฟ้ย!
UNDEAD ไม่ได้เป็นพวกสนิทสนมรักใคร่กลมเกลียวกันแบบริวเซย์ไตนะเฮ้ย เป็นที่ๆผู้แข็งแกร่งจะได้กินเนื้อผู้อ่อนแอต่างหาก!
อโดนิส: เนื้อ? คุยเรื่องเนื้อกันอยู่เหรอ?
โคงะ: แกน่ะหุบปากไปเลยอโดนิส เดี๋ยวก็สับสนหมดพอดี!
เฮ้ยฮาคาเสะ... เซ็มไป ไอ้เวรนี่!
วางแผนที่จะจับพวกข้าขังเอาไว้ในกรงให้ตัวเองเอาหน้าคนเดียว จะได้มีสาวๆใส่ชุดว่ายน้ำมากรี๊ดกร๊าดสินะ?
นี่แกคิดได้แต่เรื่องพรรค์นั้นหรือไงวะ! เข้าฤดูติดสัดมันทั้งปีทั้งชาติเลยนะแก!
เล่นงานกระทั่งเพื่อนฝูงแบบนี้ แกมันแย่กว่าหมาซะอีก ไม่มีทางให้อภัยแน่!
ไอ้ผีดูดเลือดเวรนั่น ยอมรับวิธีการแบบนี้ด้วยงั้นเหรอ?
คาโอรุ: หนวกหูจัง... โทษทีนะ ทั้งสองคนช่วยหยุดพูดภาษาคนได้ไหม
ก็ตั้งเอาไว้ว่าจะให้พวกเธอเป็น "สัตว์ร้าย โคงะคุง" กับ "สัตว์หายาก อโดนิสคุง" ที่ฉันผู้เป็นโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่จับมาได้จากเกาะลี้ลับนี่นา~♪
โคงะ: ใช้งานพวกข้าชุ่ยเกินไปแล้ว!? จำไว้เลยนะ...!
อโดนิส: (อืม... ไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์เท่าไหร่ก็เลยดูอยู่เงียบๆ แต่ท่าทางจะไม่สู้ดีแล้วสิ)
(ถึงจะเป็นเรือที่มั่นคงแค่ไหน แต่ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ได้ล่มแน่)
(หลังจากได้ชมไลฟ์ของริวเซย์ไตที่รักใคร่กลมเกลียวกันแล้ว ความไม่ขากันของพวกเรา... ไม่สิ ความเอาแต่ใจ คงจะเด่นชัดขึ้นมาอีก)
(พวกผู้ชมเองก็คงรู้สึกกระอักกระอ่วนเหมือนกันที่ต้องเห็นสภาพน่าเกลียดแบบนี้แน่ แล้วความนิยมของพวกเรา UNDEAD ก็จะตกลง)
(อันที่จริงแล้ว พวกเราเป็นฝ่ายที่ฝืนขอเข้าร่วม "เฟสโจรสลัด" ที่เป็นไลฟ์ของริวเซย์ไตด้วยซ้ำ)
(จะสร้างปัญหาให้ริวเซย์ไต ให้อันสึไม่ได้)
(ไลฟ์เริ่มแล้ว ถ้ามัวแต่ทะเลโวยวายอยู่บนเวทีล่ะก็ไม่ดีแน่...)
(ถ้าซาคุมะเซ็มไปอยู่ด้วยล่ะก็ คงคุมโอกามิหรือฮาคาเสะเซ็มไปให้แล้ว)
(แต่ไม่อยู่แบบนี้ก็ช่วยไม่ได้ ฉันเองก็ควรจะพยายามเพื่อแก้สถานการณ์นี้เหมือนกันสินะ)
(ถึงจะไม่ถนัดทำอะไรด้วยตัวเองก็จริง แต่การมัวแต่นิ่งเฉยก็เป็นข้อเสียของฉันเหมือนกัน)
(โอกามิ ตั้งตารอ "เฟสโจรสลัด" นี้ตาเป็นประกายเลยด้วย...)
(ถ้าจะให้สนิทสนมกันอย่างริวเซย์ไตก็คงจะไม่ไหว มีแต่ต้องทำตามรูปแบบของพวกเรา UNDEAD เท่านั้นล่ะ)
(นายพูดว่าผู้แข็งแกร่งจะได้กินเนื้อผู้อ่อนแอสินะ โอกามิ ฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน นั่นล่ะคือ UNDEAD)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น