(ณ การ์เด้นเทอแรนซ์)
สึคาสะ: หุหุหุ มุ่งไปทางห้องครัวด้วยท่าทางมุ่งมั่นเต็มที่เลยนะครับ
ผมเองก็เข้าใจความรู้สึกที่อยากจะแสดงด้านดีๆของตัวเองให้โอเน่ซามะที่เคารพรักเห็นได้ดีเลยล่ะครับ♪
โอ๊ะ ไม่ใช่เวลามาพูดคุยกันเช่นนี้แล้วสินะครับ บรรยากาศแบบนี้เหมือนกำลังจะถูกร้องเรียนขึ้นมาแล้วสิ
เช่นนั้นก็ โอเน่ซามะ ขออภัยด้วยนะครับ♪
สึคาสะ: .....
...ขออภัยที่ให้รอนะครับ ทงคัตสึนี้นั่น โปรดรับประทานคู่กับ Sauce ที่จัดเตรียมเอาไว้ได้เลยครับ
อา ขอโทษนะครับ คงจะฟังยากสินะ ซอ... ซอสครับ ครับ ทานคู่กับซอสนะครับ
ยังไม่ได้รับอาหารที่สั่งงั้นเหรอครับ? ต้องขออภัยด้วยจริงๆนะครับ เราจะรีบทำการตรวจสอบให้เร็วที่สุด กรุณารอซักครู่นะครับ
อา โอเน่ซามะ เหมือนว่าท่านผู้นี้จะสั่งเมนู Chicken นันบังไปน่ะครับ แต่ว่าเหมือนจะยังไม่ได้เลย
ออกเสียงว่า ชิ.... ชิกเก่น ครับ เมนูชิกเก่นนันบัง
ในครัวกำลังทำอยู่เหรอครับ? ใช้เวลาอีกซักประมาณสิบนาทีสินะ เช่นนั้นเดี๋ยวผมจะไปบอกคุณลูกค้าท่านนั้นก่อนนะครับ
...คุณลูกค้าโต๊ะข้างๆเองก็ยังไม่ได้อาหารสินะครับ ต้องขออภัยด้วยจริงๆครับ
จะขอมอบ Dessert ให้เป็นการไถ่โทษนะครับ โปรดอภัยได้หรือเปล่า...? ไม่ครับ ไม่ใช่ "Dsert" แต่เป็น "Dessert" ครับ
การออกเสียงสำเนียงอังกฤษของผมเหมือนจะฟังยากจริงๆสินะครับ ตั้งใจว่าจะระวัง่แล้วแท้ๆ... แต่ว่ายังอ่อนหัดอยู่เลย
โอเน่ซามะ? "ตรงนี้ให้ฉันจัดการเอง" งั้นเหรอครับ?
เข้าใจแล้วครับ เช่นนั้นผมจะขอรับชมฝีมือของโอเน่ซามะหน่อยนะครับ♪
ก่อนอื่นก็ต้องเอ่ยขออภัยในความล่าช้า แล้วนำของไถ่โทษมาให้ด้วย สุดท้ายก็ก้มหัวขอโทษสินะ...
มีแต่ต้องบอกว่า Perfect ไปเลยล่ะครับ โอเน่ซามะคือองค์ราชินีจริงๆด้วย
อยู่ในสถานะที่คอยนั่งบนบัลลังค์ชี้นิ้วสั่งการข้ารับใช้เช่นผม แต่ก็ยังกรุณาลงมาเปรอะเปื้อนโคลนเพื่อผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยตนเอง
ถ้าหากเป็นนารุคามิเซ็มไปล่ะก็ คงจะจ้องมองเหตุการณ์ลงมาจากที่สูง โดยไม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือแน่ครับ
องค์ราชินีที่ผมควรรับใช้นั้น มีเพียงโอเน่ซามะผู้เดียวจริงๆนั่นล่ะครับ
....อย่าทำหน้าตาปั้นยากเช่นนั้นสิครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้โอเน่ซามะลำบากใจหรอกนะ
แต่ว่า ก็อยากให้ยอมรับความเคารพของผมที่มีต่อโอเน่ซามะในฐานะรุ่นน้องน่ะครับ
ได้สินะครับ ขอบพระคุณมากเลยครับ♪
โอ๊ะ เผลอคุยกันลากยาวอีกแล้วสิ เหมือนว่าพอคุยกับโอเน่ซามะแล้วก็ทำเอาหลงลืมเวลาไปเลยครับ
...แต่ว่าแปลกจังเลยนะครับ ระหว่างที่คุยกันอยู่นี่คิดว่าน่าจะเลยสิบนาทีไปแล้วนะ
โอเน่ซามะเองก็คิดว่าแปลกเหมือนกันเหรอครับ? เหมือนว่าจะได้กลิ่นเหม็นไหม้ลอยมาจากทางห้องครัวด้วย...
ไปดูซักหน่อยอาจจะดีกว่านะครับ
เข้าใจแล้วครับ ถ้าหากโอเน่ซามะต้องการฝากที่นี่ให้ผมจัดการล่ะก็ การจะตอบรับความเชื่อใจนั่นก็คือหน้าที่ของอัศวิน
โปรดระวังตัวด้วย ขอให้โอเน่ซามะโชคดีนะครับ
(ณ ห้องครัวของการ์เด้นเทอแรนซ์)
เทโทระ: อะ... อือ...
วางมาดเท่โชว์ออฟไปแต่ดันทำวัตถุดิบส่วนใหญ่ไหม้จนใช้การไม่ได้แบบนี้ ไม่มีหน้าไปพบอันสึซังแล้วฮะ~!!
แล้ว จะจะจะ จะทำยังไงดีล่ะ!? คุณป้าบอกว่าจะออกไปซื้อวัตถุดิบมาใหม่ แล้วก็ยังไม่กลับมาเลย!
ฮือ ถึงผมจะเป็นต้นเหตุของทุกอย่างก็เถอะ! แต่ว่า ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็ต้องแย่แน่ฮะ!
อาหารที่ทำเพื่อขอโทษคุณป้าที่สร้างปัญหาให้ ก็ไหม้ดำเป็นตอตะโกจนกินไม่ได้แล้วฮะ
...แต่ว่า ถึงจะหน้าตาดูไม่จืดแต่รสชาติอาจจะพอไปวัดไปว่าได้ล่ะมั้ง...?
อุ๊ส ลูกผู้ชายต้องกล้าได้กล้าเสีย!
~~~~~~~~~!?
แค่กๆ มะมะมะมะมะ ไม่ไหวฮะ! ไอ้สสารแบบนี้ กินไม่ได้หรอก~!?
อ๊ะ! อันสึซัง! ฮือ ดันแสดงสภาพน่าอับอายให้เห็นซะแล้วสิ แบบนี้เป็นเจ้าบ่าวไม่ได้แล้ว~!!
เอ๊ะ? เดี๋ยวอันสึซังจะรับไว้เป็นเจ้าบ่าวให้เองเหรอ?
ความมาดแมนสมชายชาตรีนั้น น่าหลงไหลเหลือเกินฮะ~! อันสึซัง ไม่สิ อาเจ๊ใหญ่! ผมจะติดตามอาเจ๊ใหญ่ไปชั่วชีวิตเลยฮะ!!
...สิ่งที่ถืออยู่ในมือคืออะไร น่ะเหรอฮะ?
อ๋า! นี่มัน คือว่า..!
อาเจ๊ใหญ่ ขอโทษด้วยนะฮะ! ทั้งที่ผมบอกว่าให้อาเจ๊ใหญ่เชื่อมือได้แท้ๆ แต่ดันทำวัตถุดิบไหม้ไปซะแล้ว~...
วัตถุดิบที่เหลือเหรอฮะ? ก็ยังพอมีอยู่บ้างหรอก...
แต่มีแค่กะหล่ำกับหัวหอมสับนะฮะ
น่องไก่เหรอฮะ? อืม... อ๊ะ เหลืออยู่นิดหน่อยนะฮะ
แต่ว่า เหลืออยู่แค่นี้เอาไปทำอะไรไม่ได้หรอก~...
เอ๊ะ? แฮมเบิร์กเต้าหู้?
อืม ถ้าแฮมเบิร์กเต้าหู้ล่ะก็ ถึงน่องไก่จะเหลือน้อยแต่ก็ใช้เต้าหู้แทนได้สินะฮะ
สมแล้วที่เป็นอาเจ๊ใหญ่ รอบรู้เหมือนกับนายพลเลยนะฮะ~!
แต่ว่า ถ้าใช้น่องไก่ล่ะก็จะทำชิกเก่นนันบังไม่ได้น่ะสิฮะ... อกไก่เหรอ? น่าจะยังมีอยู่ในตู้เย็นนะฮะ
จริงเหรอฮะ? อกไก่ก็เอาไปทำชิกเก่นนันบังได้สินะ! เป็นเพราะอาเจ๊ใหญ่ ถึงได้ผ่านพ้นวิกฤตินี้ไปได้เลยล่ะฮะ~!!
อ๋า!? ทำไมถึงแย่งวัตถุดิบไปจากผมล่ะฮะ!?
ไม่ได้หรอกฮะ! ปล่อยให้อาเจ๊ใหญ่ต้องทำอาหารเองแบบนี้ ถึงสวรรค์จะยอมแต่ผมไม่ยอมหรอก~!!
อึก... ไม่มีหลักฐานยืนยันหรอกฮะว่าจะไม่ทำวัตถุดิบไหม้อีก แต่ว่า ผมก็คงไม่ทำผิดพลาดซ้ำ... วิธีทำเหรอฮะ?
...พะ... พลาดซะแล้ว! ผมไม่รู้วิธีทำนี่นา~!?
ฮือ ขอโทษนะฮะ! ฝากด้วยนะฮะอาเจ๊ใหญ่!!
โห ฝีมือการใช้มีดของอาเจ๊ใหญ่ยอดเยี่ยมซะจนมองตามไม่ทันเลย!? รวดเร็วเกินไปแล้ว~!?
ฝีมือการใช้มีดของนายพลเองก็ยอดเยี่ยมเหมือนกัน แต่ว่าไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลยฮะ
ก็เป็นผู้หญิงนี่นะฮะ ผู้หญิงที่ถนัดเรื่องงานบ้านงานเรือนเนี่ยน่าหลงไหลจริงๆเลย!
ระหว่างที่เรากำลังพากย์อยู่ ก็ได้กลิ่นหอมๆแล้ว...!
อือ พอเห็นอาหารน่าอร่อยอยู่ตรงหน้าแล้ว ท้องก็ร้องจ๊อกๆขึ้นมาเลยฮะ...
เอ๊ะ? ให้ลองชิมได้เหรอฮะ!? หวา ดีใจจังเลย! ตื้นตันจริงๆฮะ!!
~~~อร่อย! อาหารของอาเจ๊ใหญ่ อร่อยซะจนน้ำตามัน...!!
อาเจ๊ใหญ่ ขอบคุณมากจริงๆนะฮะ! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็จะขอติดตามอาเจ๊ใหญ่ไปตลอดเลย~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น