(ณ หน้าลานน้ำพุ)
ฮาจิเมะ: ฟู่ว... วาดออกมาใช้ได้เลย♪
แต่ว่าใส่สีผสมน้ำพลาดไปหน่อยแฮะ...
การเคลื่อนตัวของน้ำตรงนี้... อ๊ะ เท็นโคเซย์เซ็มไป ได้ยินที่ผมพูดคนเดียวเมื่อครู่หรือเปล่าครับ...?
ดะ... ได้ยินจริงๆด้วย น่าอายจังเลย...
เซ็มไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอครับ? เมื่อกี๊เลยเหรอ?
แปลว่าไม่ได้เห็นรูปวาดของผมตั้งแต่แรกสินะครับ ค่อยโล่งใจหน่อย...♪
มะ... ไม่ได้หรอกครับ ภาพของผมไม่ใช่ของที่จะอวดให้คนอื่นเห็นได้หรอก...
ไม่ใช่ภาพที่ดีขนาดที่เซ็มไปว่าหรอกครับ มาขอร้องกันขนาดนั้นผมก็ลำบากใจสิ เป็นแค่ภาพน่าเบื่อๆเฉยๆนั่นแหล่ะครับ?
ถะ... ถึงจะวาดออกมาได้ดีอยู่บ้างก็เถอะ
แต่ถ้าบอกว่าให้เอาไปอวดให้คนอื่นดูก็คงไม่ดีหรอกครับ ไม่ใช่ของที่เอาไว้โชว์ได้หรอก...
อือ... ขะ... เข้าใจแล้วครับ แต่ว่าอย่าผิดหวังแล้วกันนะ?
เป็น... ยังไงบ้างครับ? ขะ.. ขอโทษครับ ขอโทษนะครับ ที่ให้เซ็มไปต้องเห็นรูปภาพน่าเบื่อแบบนี้
เอ๊ะ? วิเศษมากเหรอครับ...? เย้ ขอบคุณนะครับ♪ ดีใจมากเลย♪
ผมเพิ่งเคยให้คนอื่นดูภาพที่ตัวเองวาดเป็นครั้งแรก
เพราะงั้น ก็เลยเป็นครั้งแรกที่ได้เสียงตอบรับน่ะครับ...
พอได้วาดรูปแล้ว หัวใจก็รู้สึกสงบ... การได้ลงสีในผ้าใบขาวสะอาดเองก็เป็นหนึ่งในการสร้างสรรค์ผลงานเหมือนกัน
สนุกซะจนบางครั้งก็วาดเพลินจนลืมเวลาเลยล่ะครับ...♪
ผมไม่ค่อยชอบการจดจ้องผู้อื่นนานๆเท่าไหร่ ก็เลยวาดแต่วิวทิวทัศน์น่ะครับ
พอนึกอยากจะลองวาดคนดูบ้าง... แต่ก็ไม่รู้ว่าจะขอร้องคนอื่นยังไงดี
พอคิดดูว่าการต้องจ้องแล้ววาดภาพคนๆนึงนานๆเนี่ย คงจะยากน่าดูจนเผลอลังเลน่ะครับ
เอ๊ะ? เซ็มไปจะเป็นแบบให้เหรอครับ...?
กะ... ก็ดีใจอยู่หรอกครับ แต่จะดีเหรอ? ก็ นี่เป็นภาพของผมเลยนะ?
อาจจะทำให้เสน่ห์ของเซ็มไปหดหายก็ได้ แล้วจะให้ผมขอคุณเป็นแบบได้ยังไง...
ขะ... ขอบคุณมากนะครับ... คำพูดของเซ็มไปทำให้ผมกล้าขึ้นมาแล้วล่ะ
แต่ว่า ผมพูดไม่ได้เต็มปากหรอกนะครับว่าตัวเองวาดรูปได้น่าพอใจแล้วน่ะ
...ซักวันหนึ่ง เมื่อวันที่ผมยืดอกพูดแบบนั้นได้เต็มปากมาถึงล่ะก็ ผมจะเป็นฝ่ายขอร้องคุณเองนะครับ
ถ้าช่วยรอคอยจนกว่าจะถึงตอนนั้นได้ล่ะก็ ผมจะดีใจมากเลย...♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น