(ณ สระว่ายน้ำ)
โทริ: อ๋าาา โถ่เอ้ย!
เหนื่อยแล้วอ่า~ ปวดหลังจะตายอยู่แล้ว! ชุดพละเองก็เปียกแฉะจนเหนอะหนะไปหมด แดดก็จ้าจนปวดหัว! ไม่เอาแล้วอ่าา~!
ฮินาตะ: ยังเร็วไปที่จะเหนื่อยนะฮิเมะคุง ไฟต์โตะ ไฟต์โตะ~♪
เดี๋ยวอันสึซังเค้าก็ซื้อเครื่องดื่มเย็นๆมาให้เราแล้วล่ะ ไว้เค้ากลับมาแล้วพักกันซักหน่อยแล้วกันนะ ความพยายาม มิตรภาพ ชัยชนะ ไงล่ะ~♪ (ความพยายาม,มิตรภาพ,ชัยชนะ เป็นหลักสามประการของการ์ตูนจัมป์)
โทริ: งือ อยากได้แค่ "ชัยชนะ" อย่างเดียวมากกว่า ต้องมาทำงานเปียกเหงื่อโซมกายแบบนี้ ไม่ใช่คาแรกเตอร์ของผมเลยนะ~!
ถ้าอันสึไม่อยู่แบบนี้ ถึงจะอู้ไปก็ไม่โดนโกรธนี่นา... ขอพักก่อนก็แล้วกัน เฮ้อ เหนื่อยจังเลย ฟู่วว หลบอยู่ในร่มตรงนี้เย็นสบายดีจัง♪
ฮินาตะ: อย่าทำตัวขี้เกียจอยู่คนเดียวสิ~ ขี้โกงนี่นา~? ปิ้ว ปิ้ว~♪
โทริ: หยุดนะ! ไหงนายถึงได้เริงร่าขนาดนี้กันเนี่ย~ หัดเรียนรู้จากน้องชายตัวเองบ้างสิ! ฝั่งนั้นยังสติดี ว่านอนสอนง่ายกว่าเลยนะ~?
ฮินาตะ: เอ๋ ฮิเมะคุงสนิทกับยูตะคุงด้วยเหรอ งี้นี่เอง ก็เรียนห้องเดียวกันนี่นะ~? ขอบใจนะที่ช่วยเป็นเพื่อนกับน้องชายฉัน♪
โทริ: เอ๋~ ก็ใช่ว่าจะเป็นเพื่อนกันซักหน่อย...
จะว่าไป แล้ววันนี้น้องชายไปไหนล่ะ? ฝาแฝดอย่างพวกนายมีจุดขายที่อยู่กันเป็นคู่ไม่ใช่เหรอ ไม่เหมือนกับผมที่โอนลี่วันแบบนี้♪
ฮินาตะ: ใช่ว่าพวกเราสองคนจะต้องติดหนึบกันเป็นตังเมอยู่ตลอดเวลาซักหน่อย~
ถึงฉันอยากจะทำแบบนั้นก็เถอะ แต่เหมือนยูตะคุงจะไม่นี่สิ... คงจะเข้าวัยต่อต้านล่ะมั้ง~?
โอนี่จังคนนี้เคารพในความเป็นส่วนตัวของยูตะคุงอยู่แล้วล่ะ ถึงจะเหงาหน่อยๆก็เถอะ
ทั้งที่โอนี่จังเลิฟๆยูตะคุงถึงขนาดนี้แท้ๆ~ แต่ช่วงนี้เอาแต่หลบหน้าตลอดเลย?
โทริ: อ้อหรอ "โอนี่จัง" เองก็ลำบากหลายๆอย่างสินะ~...?
แต่คราวนี้เนี่ย นายเป็นคนเล่นพิเรนทร์งี่เง่าอยู่คนเดียวก็เลยโดนลงโทษนี่นา... เพราะงั้นที่จริงแล้วผมไม่จำเป็นต้องลงมือทำงานเลยด้วยซ้ำ~?
แค่โดนอันสึพูดจาหว่านล้อมเฉยๆเท่านั้นล่ะ! นายน่ะ ทำความสะอาดไปคนเดียวซะเถอะ~
ฮินาตะ: ไม่เห็นเป็นไรเลย มาทำความสะอาดด้วยกันเถอะน่า~? ทำคนเดียวมันเหงานี่นา ตอนเซอคัสเราก็เป็นสหายร่วมกินข้าวหม้อเดียวกันมาแล้วนี่~?
โทริ: อย่าเข้ามาใกล้นะ น่ารำคาญชะมัดเลย! พวกนายสองแฝดนี่จะชอบทำตัวสนิทสนมกันเกินไปแล้วนะ!
มาโอะ: เฮ้~!
สนิทสนมกันดีหรือเปล่า พวกนายน่ะ? มาช่วยทำความสะอาดสระว่ายน้ำแล้วนะ~♪
โทริ: อ๊ะ เจ้าลิง! ไม่ใช่สิ อิซาระเซ็มไป มาทำอะไรเนี่ย?
มาโอะ: พอดีว่าเมื่อกี๊เจอกับอันสึระหว่างทางน่ะ เห็นทำหน้าตาลำบากใจอยู่ก็เลยถามที่มาที่ไปดู พวกนายนี่ลำบากน่าดูเลยนะ?
ฉันก็เลยกะจะมาช่วยฮิเมะมิยะ ในฐานะเพื่อนสภานักเรียนด้วยกันน่ะ~♪
วางใจเถอะ ฉันถนัดเรื่องงานทำความสะอาดหรืองานเบื้องหลังอยู่แล้วล่ะ ให้ตายสิ เรื่องวุ่นวายน่ะขอทีเถอะนะ♪
โทริ: อิซาระเซ็มไป ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็ทำงานด้วยท่าทางเป็นสุขอยู่ตลอดเลยนะ... ก็ดีแล้วล่ะ แต่อย่ามาเกะกะพวกผมก็แล้วกัน~♪
มาโอะ: น่าหมั่นไส้จริงๆเลยนะนายเนี่ย ทำตัวแบบนั้นเดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะเลยนิ?
ยูซึรุ: นายน้อย~☆
นายน้อยที่เกียจคร้าน ลงมือลงแรงทำงานด้วยมือตัวเองเช่นนี้! เติบโตขึ้นแล้วสินะครับ น้ำตาแห่งความปลื้มปิติเอ่อล้นจนมองอะไรไม่เห็นแล้ว!
โทริ: หยึย เจ้าขี้ข้า! ไหงถึงร้องไห้ล่ะเนี่ย น่าหยะแหยงชะมัดเลย นายเองก็มาช่วยด้วยเหมือนกันเหรอ~?
ยูซึรุ: ครับ! พอได้รับการติดต่อจากท่านอิซาระ ก็รีบมาเพื่อช่วยเหลือนายน้อยในทันทีเลยล่ะครับ!
ฟุชิมิ ยูซึรุผู้นี้! หากเพื่อนายน้อยล่ะก็ ให้บุกน้ำลุยไฟก็ไม่เกี่ยงครับ!
วางใจเถอะครับ! จะทำอาหาร ซักผ้า ถูบ้าน งานบ้านงานเรือนทั้งหมดนั้นเป็นของถนัดขอกระผมครับ!
การที่นายน้อยเติบโตขึ้นเช่นนี้ ทำเอากระผมสั่นเทิ้มไปด้วยความยินดีเลยครับ! ถ้าเป็นกระผมในยามนี้ล่ะก็ แม้แต่ยูเมะโนะชิมะก็จะทำความสะอาดให้เอี่ยมอ่องเลยล่ะครับ...☆ (ยูเมะโนะชิมะ-เกาะแห่งความฝัน เป็นเกาะที่เกิดจากการสั่งสมขยะในทะเลของญี่ปุ่น)
โทริ: หึฮืม มุ่งมั่นดีนี่นา? แต่ว่ามาช้าไปแล้ว! รีบๆมาช่วยเจ้านายที่กำลังตกที่นั่งลำบากให้เร็วกว่านี้หน่อยสิ เป็นขี้ข้าที่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ~
ยูซึรุ: ไม่ใช่ขี้ข้านะครับ ถึงผมจะประคบประหงมเอาใจนายน้อยเท่าใด แต่อย่างมากก็เป็นแค่ "ผู้ช่วย" เท่านั้นล่ะครับ
เอาล่ะ มาตั้งใจทำความสะอาดกันเถอะครับ! นายน้อย♪
โทริ: เอ๋~? ยูซึรุทำให้หมดไปเลยสิ ผมเหนื่อยแล้วนะ!
ยูซึรุ: หึหึ แบบนั้นมันออกจะงานหนักเกินไปหน่อยนะครับ แถมได้ยินมาว่าที่ต้องมาทำความสะอาดสระว่ายน้ำเนี่ย...
ต้นเหตุก็เป็นเพราะความไม่ได้เรื่องของนายน้อยนี่ครับ
ที่ดำเนินการล้มเหลวเพราะว่าจ้างผู้รับเหมาไม่ได้... ถ้าหากตั้งใจทำงานของสภานักเรียนอย่างจริงๆจังๆตั้งแต่แรก ก็คงจะเลี่ยงปัญหาได้หมดแล้วล่ะครับ
ถือว่าสวรรค์ลงทัณฑ์... ไม่สิ ตัวเองทำตัวเองก็แล้วกันนะครับ นานๆทีก็ลองใช้กำลังของตัวเองแก้ไขปัญหา โดยไม่พึ่งพากระผมดูก็แล้วกันนะครับ♪
โทริ: งึ งือ~? เป็นแค่ขี้ข้า หุบปากแล้วรับใช้ผมไปก็พอแล้วแท้ๆ!
ยูซึรุ: เป็นเพราะกระผมเห็นแก่นายน้อย ก็เลยต้องทำใจยักษ์... โยนลูกรักตัวเองลงก้นเหวไปต่างหากล่ะครับ?
อา วิเศษจริงๆเลย! ถ้าหากนายน้อยได้รับรู้ถึงความสนุกจากการทำความสะอาดล่ะก็ จากนี้เราสองคนก็คงจะช่วยกันทำความสะอาดคฤหาสน์ด้วยกันได้แล้วสินะครับ?
หึหึหึ ลาฟวี ออง โรส (La vie en rose ชีวิตสีกุหลาบ)♪
โทริ: ฮึ้ยยย~! กลับจะยิ่งเกลียดซะอีก จะไม่ทำความสะอาดอีกเป็นหนที่สองแล้ว!
อ๊ะ อันสึเองก็กลับมาแล้วเหรอ! ขอเครื่องดื่มหน่อยสิ คอแห้งหมดแล้วเนี่ย~?
มาโอะ: อะฮะฮะ ได้ดื่มอะไรหลังทำงานใช้แรงเนี่ย ดีจริงๆเลยนะ~♪
เอาเป็นว่าเรารีบๆจัดการเรื่องยุ่งยากให้เสร็จก่อนพระอาทิตย์จะตกดินกันเถอะ ถ้ามือแล้วเดี๋ยวจะมองอะไรไม่เห็นเอา เกิดลื่นล้มบาดเจ็บเข้าพอดี~?
อา โถ่ ไม่ว่าเมื่อไหร่หรือที่ไหนก็ยุ่งสุดๆไปเลยนะ ให้ตายสิ~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น