วันอาทิตย์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2564

Idol Story(!) - โอกามิ โคงะ - ตอนที่ 1

 

(ณ เขตสวน) (ฤดูใบไม้ผลิ)

โคงะ: ชิ...

เฮ้ย แกน่ะ ตรงนั้นมันอาณาเขตของข้านะเฟ้ย ใครอนุญาตให้แกเข้ามา ห๋า? เดี๋ยวก็ขย้ำให้ตายเลย?

เหอะ นึกว่าใครซะอีก... ยัยหนูที่เคยลามปามข้านี่เอง

ยังไม่ได้เอาคืนเรื่องที่แกทำไว้ในตอนนั้นเลยนี่หว่า

หืม? นี่แกตามหาอะไรอยู่หรือไง เกะกะจริง

ช่วยไม่ได้นะ น่ารำคาญชะมัด... ข้าคนนี้จะช่วยหาด้วยก็แล้วกัน ถ้าหาเจอแล้วก็รีบๆไสหัวไปซะ

ขอบอกอีกครั้งนะ ที่นี่เป็นอาณาเขตของข้า! อย่ามาทิ้งกลิ่นเหม็นสาปตัวเมียเอาไว้ล่ะ มันคัดจมูก!

หืม เฮ้ย ของที่หาอยู่เนี่ย ใช้โน้ตเพลงนี่หรือเปล่า?

ข้ารู้ได้เพราะมีกลิ่นของแกออกมาจากโน้ตเพลงไงล่ะ แล้วมีปัญหาหรือไง หะ?

ข้าน่ะประสาทการรับกลิ่นดีไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไปอย่างพวกแกหรอกเว้ย! เพราะว่าข้าคือหมาป่าไงล่ะ...!

...เฮ้ย ไม่ต้องมาปรบมือเลยนะเว้ย นี่ล้อข้าเล่นเหรอ?

เหอะ เพราะข้ามัน "ตัวจริง" ไงล่ะ ไม่เหมือนกับไอ้ผีดูดเลือดเวรที่มีดีแค่พูดหรอก

สิ่งที่คนธรรมดาอย่างพวกแกทำไม่ได้ สำหรับข้าคนนี้ก็เหมือนปลอกกล้วยเข้าปากนั่นล่ะ!

เฮ้ย อย่ามาลูบกันนะเว้ย นี่แกล้อข้าเล่นจริงๆด้วยสินะ อย่ามาแตะต้องกันตามใจชอบนะเฟ้ย!

เอ๊ะ? ข้าคนนี้คล้ายกับหมาที่เจ้าโง่อาเคโฮชิเลี้ยงเอาไว้งั้นเหรอ?

อ๋อ ไดคิจิสินะ เจ้านั่นมันนักเลงพอตัวเลย แกเองก็ระวังอย่าเข้าไปในอาณาเขตของเจ้านั่นด้วยก็แล้วกัน

เป็น "ตัวจริง" เหมือนกัน มันก็ต้องสื่อสารกันได้อยู่แล้ว~

ที่เรียกว่ารีสเปคใช่มะ? ที่เคารพในซึ่งกันและกันน่ะ?

จะว่าไปแล้ว ไหงแกถึงมาตามหาโน้ตเพลงกันเนี่ย อย่าทำหายแต่แรกสิวะ ของสำคัญแบบนี้ต้องเก็บใส่กรอบเอาไว้เลย!

อ๋อ พอเปิดหน้าต่างเพื่อระบายอากาศ มันก็เลยปลิวออกมานี่เอง?

นี่แกเป็นลิงหรือไง? ใช้หัวคิดซะมั่งสิ คงไม่ได้ติดเชื่อโง่มาจากอาเคโฮชิใช่มะ?

เอาเถอะ แกน่ะ... มาช่วยกันเก็บเกี่ยวเพื่อเป็นการตอบแทนที่ข้าหาของให้ซะ

หา? เก็บเกี่ยวไงเล่า เก็บเกี่ยวน่ะ ในสวนแบบนี้ยังมีอะไรอื่นให้ทำอีกหรือไง? ไม่ต้องถามมากนักน่า น่ารำคาญชิบ!

ก่อนหน้านี้ข้าได้ต้นกล้ามา ก็เลยเอามาปลูกไว้ในสวนนี่น่ะ

ปล่อยเอาไว้ เดี๋ยวภารโรงที่ดูแลสวนนี่ก็คงช่วยดูแลให้เองนั่นล่ะ

เท่านี้ข้าก็สร้างอาวุธรับมือเจ้าผีดูดเลือดเวรได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงแล้ว!

เป็นไง ข้าฉลาดใช่ไหมล่ะ? สมองมันต่างชั้นกับคนธรรมดาอย่างพวกแก!

จ๊ากกกก...!?

ทะ... ทำอะไรของแกเนี่ย? ไอ้นั่นมันอะไร อย่าเอามาใกล้ข้านะ! คัดจมูกไปหมดแล้ว!

นะ... นี่มัน... กระเทียมเหรอ? เข้าใจล่ะ นี่คือผลจากต้นกล้าที่ข้าปลูกสินะ!?

ทะ... ท่าทางจะใช้กับเจ้าผีดูดเลือดได้ผลจริงๆนั่นล่ะ แต่ว่าแม่งเอ้ย ดันเป็นภัยกับข้าด้วยซะอย่างงั้น!?

เจ็บ เจ็บจมูกโว้ยยย! หยุดนะ อย่าเอาเข้ามาใกล้ข้าไปมากกว่านี้! เดี๋ยวฆ่าทิ้งหรอก!?

ฮึ้ย... ไอ้ผีดูดเลือดเวรนั่น!

เพื่อให้ข้าได้ประสบกับความทุกข์ทรมานแบบนี้ ถึงกับส่งจุดอ่อนของตัวเองมาให้เลยงั้นเหรอ...?

แม่งเอ้ย ไอ้เวรนั่น! ทนไม่ไหวแล้วเฟ้ย วันนี้ล่ะต้องตื้บให้ตายกันไปข้าง!!!

โอ๊ะ ก่อนอื่น... แกน่ะ เอาโน้ตเพลงนี่ไป แล้วระวังอย่าทำหายซ้ำสองซะล่ะ

ดูแลเอาไว้ให้ดีๆ โน้ตเพลงเนี่ยเป็นจิตวิญญาณของนักร้องสายร็อคเลยนะเฟ้ย!

จะเอายังไงกับกระเทียมน่ะเหรอ?

ช่างแม่งดิ! จะเอากลับบ้านไปทำกับข้าวก็เรื่องของแกเถอะ น่ารำคาญเฟ้ย!

แม่งเอ้ย! เปล่าประโยชน์ชะมัด ทั้งหมดเป็นความผิดของไอ้ผีดูดเลือดเวรนั่นคนเดียว!

คอยดูเถอะไอ้ผีดูดเลือดเวร! ซักวันนึงแกจะต้องเสียใจที่มาล้อเล่นกับข้า...!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Obbligato - ศรัทธาต่อคาเซฮายะ ทัตสึมิ/ตอนที่ 4

  <เวลาเดียวกัน ห้องโหลยโท่ยของโรงเรียนเรย์เมย์> ทัตสึมิ: ーครับ เท่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้วล่ะ คานาเมะ: ......... ทัตสึมิ: ผมขอให้ทุกคนออกไ...