(ณ เวทีโจรสลัด)
อโดนิส: ฮาคาเสะเซ็มไป ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า? เอาเนื้อมาให้น่ะ ปลาก็มีนะ
คานาตะ: ว้าว ปลาล่ะ~♪ มีโชยุหรือเปล่าคร้าบ?
อโดนิส: ก็ใส่เครื่องปรุงอยู่บ้างนะ แต่พอดีชอบรสชาติดั้งเดิมมากกว่า...
ท่าทางสนิทกับฮาคาเสะเซ็มไปจังเลยนะ เออ... ชินไคเซ็มไป? รู้สึกว่าจะอยู่ชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลเหมือนกันสินะ?
คานาตะ: ใช่คร้าบ~ คุณเองก็สนใจใน "สิ่งมีชีวิตใต้ทะเล" เหมือนกันเหรอ?
อโดนิส: เพราะว่าสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลมีอยู่มากมายไร้ที่สิ้นสุด ก็เลยสนใจความลี้ลับนั่นอยู่บ้าง...
แต่ว่าเพื่อนฉันเองก็อยู่ชมรมสัตว์ใต้ทะเลเหมือนกัน ก็เลยคอยถามแล้วได้รู้เรื่องอะไรหลายอย่างอยู่บ่อยๆน่ะ
คานาตะ: อ๋อ "โซมะ" สินะคร้าบ? เค้าคอย "เป็นธุระ" ให้ผมอยู่เสมอเลย...♪
อโดนิส: ฉันเองก็มีคันซากิกับฮาคาเสะเซ็มไปคอยเป็นธุระให้ตลอดเหมือนกัน
คาโอรุ: เฮ้~ เจ้าพวกตัวประหลาดนั่นน่ะ อย่ามัวแต่คุยกันหนิดหนมสิ ฉันจะไม่ไหวเลยนะ~
รีบๆปล่อยฉันลงจากเสากระโดงเรือได้แล้ว ฉันสำนึกผิดแล้วนะ?
มัดเอาไว้แบบนี้ มันจะเหลือรอยเชือกเอานะ
เดี๋ยวโดนคนคิดว่ามีรสนิยมพิลึกๆกันพอดี ฉันไม่ได้อยากจะถูกใครมัดทั้งนั้นนั่นล่ะ
โคงะ: หนวกหูชะมัด แกน่ะสำนึกผิดไปเถอะ! เฮ้ยอโดนิส ไม่จำเป็นต้องให้ข้าวเจ้านี้กินหรอก
ส่งจานนั้นมาให้ข้ามา หิวไส้กิ่วแล้วเนี่ย!
อโดนิส: โอกามิ แย่งอาหารของคนอื่นเนี่ย มันเสียมารยาทนะ
โคงะ: หนวกหูน่า ส่งมาเหอะ เร็วเข้า ข้าใจร้อนนะเฟ้ย!
เฮ้ย เจ้าผีดูดเลือดเวร? อโดนิสเอาเนื้อมาให้แล้วนะเว้ย อย่ามัวแต่ทำตัวเอื่อยเฉื่อย รีบๆกินเข้า!
รับสารอาหารไปเพิ่มแรงกาย แล้วเตรียมตัวไลฟ์สำหรับวันพรุ่งนี้ซะ!
เรย์: โอ้ วังโกะ โทษทีนะ ขอรับไว้อย่างเต็มใจก็แล้วกัน...♪
อโดนิส: หืม อยากจะให้ซาคุมะเซ็มไปได้กินอะไรหน่อยเองหรอกเหรอ ใจดีจังเลยนะโอกามิ แต่คงไม่พอกินสำหรับสองคนใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวฉันไปเอามาเพิ่มนะ
โคงะ: เหอะ ถ้าไอ้หมอนี่ไม่แข็งแรงล่ะก็ กำลังรบของ UNDEAD ก็ไม่พอกันพอดี! ทั้งที่ใช้ประโยชน์ได้เฉพาะหลังพระอาทิตย์ตกดินแท้ๆ?
กินแล้วก็นอนเข้าไปเยอะๆ ไลฟ์วันพรุ่งนี้เราทุกคนจะรวมตัวกันพร้อมหน้าตั้งแต่เริ่มเลย!
สุดท้ายแล้ววันนี้ เราก็โดนริวเซย์ไตขยี้คาดินในการประชันไลฟ์นี่หว่า?
เรย์: ก็ช่วยไม่ได้นี่นะ หากเทียบกับริวเซย์ไตแล้วพวกเรานั้นถือว่าเฉื่อยแฉะกว่ามาก
โคงะ: นี่แกคิดว่าเป็นความผิดของใครกันล่ะวะ... ข้าไม่อยากเอาแต่แพ้กับแพ้หรอกนะเว้ย ฮาคาเสะเซ็มไปเอง วันพรุ่งนี้ก็จะเอาจริงเอาจังแล้วใช่ไหม?
คาโอรุ: คร้าบๆ ตามที่ท่านต้องการเลยคร้าบ...~♪
เรย์: หึหึ โดนขู่ซะหนักเลยนะคาโอรุคุง แต่เจ้าเองก็ต้องสำนึกผิดเหมือนกัน
นานๆที หัดใส่ใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องรักๆใคร่ๆดูบ้างก็ดีเหมือนกันนะ...♪
คาโอรุ: อืม~ ไม่ค่อยอยากเอาจริงกับเรื่องอื่นนอกจากเรื่องของสาวๆอ่ะ แถมไม่รู้วิธีสนิทชิดเชื้อกับรุ่นน้องที่เป็นผู้ชายด้วย?
ซาคุมะซังกับคานาตะคุงเนี่ย เก่งจังเลยนะ?
เรย์: คึคึคึ พวกข้า "สามประหลาด" นั้น ก็เพียงแค่ทำกับรุ่นน้องแบบเดียวกันกับที่เมื่อก่อนเราอยากให้รุ่นพี่ทำกับเราเฉยๆ...
เป็นแค่การชดใช้เท่านั้นล่ะ ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องชมหรอก
คานาตะ: "รุ่นน้อง" เองก็น่ารักเหมือนกันนะคร้าบ? คาโอรุก็สนิทสนมเอาไว้เถอะ♪
คาโอรุ: เพราะว่าริวเซย์ไตมีแต่เด็กดีๆเข้ามานั่นล่ะ~ ทางนี้มีแต่เด็กเปรตอย่างเดียวเลยนะ?
นี่ฉันทำผิดถึงขนาดต้องถูกลงโทษแบบนี้เลยหรือยังไงกัน?
ถึงจะเป็นเพื่อนยูนิตเดียวกัน แต่การขัดแข้งขัดขากันเองก็คือไอดอลใช่ไหมล่ะ?
คานาตะ: โถ่ นี่ไม่ใช่ "ยุคสมัย" นั้นแล้วนะคร้าบ... ถ้าไม่สำนึกผิดล่ะก็ จะ "สับ" เลยนะ♪
คาโอรุ: เหวอ! ท่าฝ่ามือสับของคานาตะคุงมันเจ็บออกจะตายไป ขอผ่านแล้วกันนะ~? จะสำนึกผิดแล้วล่ะ จริงๆนะ♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น