(ณ ห้องเต้น)
ยูตะ: กลับมาแล้ว อานิกิ
ยูซึรุ: โอ้ พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาเลยนะครับ♪
ยูตะ: อ้าว คนของสภานักเรียนนี่นา... เชิญเลยๆ มารับฮิเมะคุงกลับไปเหรอครับ?
ยูซึรุ: อา อันที่จริงนั้นกระผมมิได้สังกัดอยู่กับสภานักเรียนหรอกครับ แต่ว่าทำไมคุณน้องชายถึงได้อยู่ในสภาพประหลาดเช่นนั้นกันล่ะ?
ฮินาตะ: ประหลาดแหล่ะยูตะคุง! ปาหลาด~☆
ยูตะ: มันมีอะไรน่าตลกตรงไหนเนี่ย อานิกิ
แบบว่า... พวกเราขี้เกียจกลับบ้านก็เลยว่าจะมาค้างคืนเพื่อซ้อมกันน่ะครับ
ฮินาตะ: นิฮิฮิ เมื่อก่อนเราชอบฝึกพิเศษตอนดึกๆกันสองคนตลอดเลยล่ะ~ การได้เรียนรู้ทักษะใหม่ๆเนี่ย สนุกมากเลย♪
ยูตะ: เพราะอานิกิเอาแต่หมกมุ่นกับสิ่งที่ตัวเองจะทำอยู่เรื่อย ฉันก็เลยโดนบังคับให้คอยอยู่ด้วยจนไม่ได้กลับบ้านเฉยๆนั่นล่ะ~?
ให้ตายเถอะ เป็นพี่ชายที่น่าปวดหัวมาแต่ไหนแต่ไรเลย...♪
ฮินาตะ: เพราะแบบนั้นก็เลยทำในหลายๆอย่าง ที่ไม่ได้จำเป็นสำหรับการเป็นไอดอลได้ใช่ไหมล่ะ? ขอบคุณฉันซะเถอะ♪
ยูตะ: คร้าบคร้าบ ที่ๆจะทำให้พวกเราจะได้แสดงความสามารถพวกนั้นออกมาก็คือเซอคัสนี่ล่ะ เตรียมตัวเอาไว้เรียบร้อยแล้วล่ะ
แล้วก็ กะว่าตอนกลางคืนจะฝึกโหดจนกว่าจะถึงวันจริงด้วย ก็เลยไปซื้อของใช้ในชีวิตประจำวันกับเสบียงมาตุนเอาไว้น่ะ
ซื้อมาเยอะขนาดที่แบกคนเดียวไม่ไหว จนต้องใช้สองมือ ขา ไหล่ แล้วก็หัวรับส่งสลับกันไปมาแบบกลโยนลูกบอลเลยล่ะ~♪
แถมยังเป็นการซ้อมสำหรับเซอคัสได้อีกใช่ไหมล่ะ?
ยูซึรุ: ช่างมีฝีมือจริงๆเลยนะครับ... ขอเพียงแค่เอ่ยมา กระผมก็จะจัดเตรียมของที่จำเป็นเอาไว้ให้ได้แล้วแท้ๆ
ในฐานะสิ่งตอบแทน ที่คอยช่วยดูแลนายน้อยให้น่ะครับ
ฮินาตะ: ถ้าอยากให้ของตอบแทนล่ะก็ ไปให้เท็นโคเซย์ซังแทนให้พวกเราเถอะ~ เค้าคอยช่วยเรื่องการซ้อมของฮิเมะคุงอยู่ตลอดเวลาเลยนะ?
ยูตะ: ทั้งที่เจ้าตัวไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเซอคัสด้วยเลยซักนิดแท้ๆ เป็นคนที่ซื่อตรงดีจริงๆเลย
แต่ว่าพอมีเท็นโคเซย์ซังอยู่ด้วยแล้ว เพอฟอร์แมนซ์ของฮิเมะคุงก็ดีขึ้นผิดหูผิดตาเลยนะ
ฮินาตะ: อยากให้เค้ามาช่วยเชียร์ในวันจริงด้วยจัง~ เพื่อให้เซอคัสของพวกเราประสบความสำเร็จได้อย่างงดงามน่ะนะ♪
ยูซึรุ: กระผมเองก็ปรารถนาเช่นนั้นเหมือนกันครับ การที่ทำให้คนเกียจคร้านอย่างนายน้อยพยายามถึงขนาดนี้ได้ ถือว่าเป็นเรื่องหายากเลยทีเดียว
ทั้งหมดเป็นความดีความชอบของเท็นโคเซย์ซังเครับ ไม่รู้ว่าควรจะตอบแทนอย่างไรดีเลยล่ะครับ
ฮินาตะ: อะฮะฮะ เหมือนว่าเท็นโคเซย์ซังจะชอบดูแลทุกๆคนเลยนะ พิลึกคนจัง~ ไม่สิ ควรจะบอกว่า สมเป็นโปรดิวเซอร์ดีกว่าไหมนะ?
ยูตะคุง~ ฉันซ้อมมาตั้งนานจนคอแห้งแล้วอ่า ขอน้ำผลไม้หน่อยสิ♪
ยูตะ: แล้วไหงถึงขึ้นไปพักบนบอลยักษ์อย่างงั้นเล่า อานิกิ ทำตัวอิสระเสรีเกินไปแล้ว... งั้นก็ฝากเอาของที่ซื้อมาไปวางไว้แถวๆนั้นด้วยแล้วกัน พาส~♪
ฮินาตะ: รับแซ่บ ฉันเองก็ลองโยนของดูบ้างดีกว่า ฮึ้บฮึ้บฮึ้บ♪
ส่งให้เท็นโคเซย์ซังกับคนอื่นด้วย พาส~♪
ยูซึรุ: โอ๊ะ ส่งมาให้กระผมแบบนี้ก็แย่สิครับ แม้ทั้งสองท่านจะทำได้โดยง่ายก็จริง แต่ก็ออกจะยากอยู่นะครับเนี่ย...?
ฮินาตะ: เก่งมาก เก่งมาก♪ fine นี่เก่งจริงๆเลยนะ ทุกคนนี่ชั้นหนึ่งกันหมดเลย ฮิเมะคุงก็ด้วย เรียนรู้ทักษะที่สอนไปให้ได้ซะหมดจนประหลาดใจเลยล่ะ
ถ้าแบบนี้ล่ะก็ น่าจะทันเวลาก่อนจะถึงวันจริงของเซอคัสหรือเปล่า? ยังไงพวกเราก็คอยให้ความช่วยเหลือเพื่อการนั้นด้วยนี่นา~ มาสนิทกันเอาไว้เถอะ♪
ยูซึรุ: ครับ เป็นถ้อยคำที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง แม้ในยามปกติเราจะห้ำหั่นกัน... แต่คราวนี้มาสงบศึกกันเถอะครับ การที่ทั้งสองฝ่ายได้พัฒนาตัวเองนั้น ถือว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีแล้วล่ะ
กระผมเองก็จำเป็นต้องเตรียมใจรับศึกหนักไว้เสียแล้วสิ
เดี๋ยวจะลองโทรศัพท์ไปปรึกษานายท่านที่อยู่ต่างประเทศดูเสียหน่อยนะครับ ว่าอนุญาตให้กระผมกับนายน้อยพักค้างแรมหรือเปล่า
อันที่จริงคงจะไม่ยอมอนุญาตให้หรอกครับ แต่ไหนๆนายน้อยก็มีแรงฮึดขึ้นมาเสียทั้งที
ถ้าหากอธิบายไปว่า เพื่อให้นายน้อยได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นที่ได้สรวญเสรเฮฮากับเพื่อนๆ และฝึกซ้อมอย่างขมักเขม่น ก็คงจะยินยอมกระมังครับ
เดี๋ยวกระผมจะเป็นผู้คอยดูแลเรื่องการทำอาหาร ซักผ้าและเรื่องยิบย่อยอื่นๆ เพื่อให้ทุกท่านสามารถใช้ชีวิตฝึกซ้อมกันได้อย่างสะดวกสบายเองครับ...♪
ฮินาตะ: ไอ้ "ชีวิตฝึกซ้อม" มันคืออะไรล่ะนั่นน่ะ พวกนายน่ะก็ได้อยู่หรอก แต่เท็นโคเซย์ซังเค้าเป็นผู้หญิงนะ~? จะให้มาค้างด้วยกันได้ไงล่ะ?
ถึงถ้ามีเท็นโคเซย์ซังอยู่ด้วยแล้วจะสนุกกว่าก็เถอะ~♪
วันนี้เองก็ช่วยทำให้ทั้งฮิเมะคุง ทั้งโอกามิเซ็มไป ทั้งTrickstar ครื้นเครงกันนี่นา
ถ้ามีฉันกับยูตะคุงอยู่กันแค่สองคนล่ะก็คงจะเงียบเหงาแย่เลยเนอะ~?
ถ้าทุกคนอยู่ด้วยกันล่ะก็ จะต้องมีความสุขกว่าอยู่แล้วล่ะ♪
ยูตะ: ฉันเองก็ว่างั้นเหมือนกัน แต่จะว่าไป พวกโอกามิเซ็มไปกลับกันไปหมดแล้วเหรอ?
ฮินาตะ: แต่ข้าวของก็ยังอยู่นี่นา ยังวิ่งออกไปวิ่งข้างนอกกันอยู่ล่ะมั้ง เหมือนว่าโอกามิเซ็มไปจะถูกใจตาแว่นของ Trickstar เป็นพิเศษด้วยนี่~♪
ยูตะ: ทำไมต้องพยายามกันขนาดนั้นกันนะ ทั้งที่คนต้องขึ้นแสดงเซอคัสคือพวกเราแท้ๆเชียว เอาเถอะ งั้นเราก็มาฮึดไม่ให้แพ้พวกนั้นกันดีกว่า♪
ฮินาตะ: ได้เลยยูตะคุง เพื่อความสำเร็จของเซอคัส ที่ทุกคนต่างมุ่งหวัง☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น